|
|
Search for taken again, using less strict matching (576 results)
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0623, entry 2 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
görr við at taka við dæmdum úmaga, Grág. i. 258; taka vel við e-m, to receive well, Nj. 5; ekki torleiði tekr við yðr, no obstacle stops you, Al. 120; þeir tóku við vel ok vörðusk, made a bold resistance, Fms. i. 104; eggjuðu sumir at við skyldi taka, vii. 283; at þeir skyldi verja landit, en þeir vildu eigi við taka, xi. 386; ganga fram á mel nökkurn, ok segir Hrútr at þeir mundu þar við taka, Ld. 62; þar stóð steinn einn mikill, þar bað Kjartan þá við taka, 220; seg þú æfi-sögu þína, Ásmundr, en þá skal Egill við taka, tell thy life's tale, Asmund, and then shall Egil take his turn, Fas. iii. 374; tók við hvárr af öðrum, one took up where the other left off :-- taka yfir, hann vildi eigi til ráða nema hann ætlaði at yfir tæki, Fms. iv. 174; þeir munu allt til vinna, at yfir taki með oss, Nj. 198; at eyrendi þeirra skyldi eigi lyktuð né yfir tekin, Fms. iv. 224. V. to take to, begin: 1. with infin., tóku menn at binda sár sín, Eg. 93; hann tók at yrkja þegar er hann var ungr, 685; hans afli tók at vaxa, Fms. viii. 47; á þeim veg er ek tæka ganga, Sks. 3; taka at birtask, 568; tekr at dimma, birta ... rigna, it gets dim, takes to darken ... rain; allt þat er hann tekr at henda, Nj. 5; þá tók at lægja veðrit, 124; tók þá at morna, 131; tók þá at nátta, Fms. ix. 54; kvölda tekr = Lat. vesperascit, Luke xxiv. 29. 2. in other phrases, taka á rás, to take to running, to run, Nj. 253, Eg. 216, 220, Eb. 62 (hófu á rás, 67 new Ed.), Hrafn. 7: ellipt., tók bogmaðr ok hans menn á land upp undan, they took to the inland and escaped, Fms. ix. 275; tók hann þegar upp um brú, viii. 169; svá íllt sem nú er frá at taka (to escape, shun), þá mun þó síðarr verr, Fs. 55; taka flótta, to take to flight, Hm. 30; Eirekr tók út ór stofunni, took out of the room, ran out, Sturl. ii. 64; þeir tóku út eitt veðr allir, stood out to sea with the same wind, Fb. ii. 243. VI. with dat., to take to, receive (perh. ellipt. for taka við- e-u); jarl tók vel sendi-mönnum ok vináttu-málum konungs, Fms. i. 53; konungr tók honum vel ok blíðliga, vii. 197; tekit mundu vér hafa kveðju þinni þóttú hefðir oss fyrri fagnat, Ld. 34; Grímr tók því seinliga, Eg. 764; Sigurðr tók því máli vel, 38, Fms. x. 2; konungr tók þá vel orðum Þórólfs, Eg. 44; hann tók því þakksamliga, Fms. i. 21; taka vel þeirra eyrendum, x. 33; Barði tók þessu vel, Ld. 236; Hákon tók því seinliga, Fms. i. 74; eigi mun konungr taka því þótt slík lygi sé upp borin fyrir hann, Eg. 59; tók Brynjólfr þá sættum fyrir Björn, 168; Njáll átti hlut at, at þeir skyldi taka sættum, Nj. 120; taka handsölum á fé, 257; taka heimildum á e-u, Fms. x. 45; taka fari, Grág. ii. 399, Nj. 111, 258 (see far); taka bóli, to take a farm (on lease), Gþl. 328, 354; mun ek máli taka fyrir alla Íslenzka menn þá er á skipi eru, speak for them, Bs. i. 421. VII. impers. it is taken; hann brá upp hendinni ok tók hana af honum ok höfuðit af konunginum, Nj. 275; ok tók af nasarnar, Fms. x. 135, v.l.; þá tók af veðrit (acc.), the weather 'took up' (as is said in North of England), the storm abated. Fas. i. 157; svá at þar tæki af vega alla, all roads were stopped, Fms, iii. 122; af þeim tók málit ok görask úfærir, Fas. ii. 549; kom á höndina fyrir ofan úlflið svá at af tók, Nj. 84; kom á fótinn svá at af tók, 123; þá tók efa af mörgum manni, Fms. iii. 8; sýnina tekr frá e-m, to become blind, x. 339; undan kúnni tók nyt alla, Eb. 316; jafnskjótt tók ór verkinn allan, Fms. iv. 369; tók út skip Þangbrands ór Hitará, she drifted out, Bs. i. 15; í þat mund dags er út tók eykðina, when the time of 'eykð' was nearly passed, Fms. xi. 136; um várit er sumar-hita tók, when the summer heat set in, Fs. 67; réru svá skjótt at ekki tók (viz. þá) á vatni, Fms. vii. 344. 2. as a naut. term, to clear, weather a point; veðr var litið ok tók þeim skamt frá landi, the weather was still, and they kept close in shore, Fms. vi. 190: hence the mod. naut. phrase, e-m tekr, to clear, weather; mér tók fyrir nesit, I cleared, weathered the ness; vindr þver, svo að þeim tekr ekki. 3. þar er eigi of tekr torf eðr grjót, where neither is at hand, Grág. ii. 262; þau dæmi tekr til þessa máls, the proofs of this are, that when ..., Hom. 127. B. Reflex., takask mikit á hendr, to take much in hand, Band. 3, Nj. 228, Fms. i. 159; tókumk ek þat á hendr, xi. 104; láta af takask, to let oneself be deprived of, Eg. 296; takask e-n á hendr. 2. to be brought about, take effect, succeed; cp. þykkir mikit í hættu hversu þér teksk, Ld. 310; þat tóksk honum, he succeeded, Bárð. 167; tekst þá tveir vilja, it succeeds when two will, i.e. joint efforts prevail, a saying :-- takask til, to happen; Ásgrími tóksk svá til (it so happened to A.), sem sjaldan var vant, at vörn var í máii hans, Nj. 92; ef svá vill til takask. Fas. i. 251; svá erviðliga sem þeim hafði til tekizk at herja á þá feðga, Fms. i. 184; mér hefir úgiptuliga tekizk, Ld. 252; þætti mér allmiklu máli skipta at þér tækisk stórmannliga, that thou wouldst behave generously, Hkr. ii. 32; hefir þetta svá tekizk sem ván var at, er hann var barn at aldri, 268. 3. to take place, begin; tóksk orrosta, Nj. 8; teksk þar orrosta, 122; ráð takask, of a marriage; en ef þá takask eigi ráðin, if the wedding takes not place then, Grág. i. 311; lýkr svá at ráðin skyldi takask, 99; ráð þau skyldi takask at öðru sumri, Eg. 26, Fms. x. 40: to be realised, hvatamaðr at þessi ferð skyldi takask, Ld. 240; síðan er mægð hafdi tekizk með þeim, since they had intermarried, Eg. 37; takask með þeim góðar ástir, they came to love one another much, of newly-married people, passim; féráns dómr teksk, Grág. i. 95; takask nú af heimboðin, to cease, Ld. 208; ok er allt mál at ættvíg þessi takisk af, 258. II. recipr., takask orðum, to speak to one another, Fms. xi. 13; ok er þeir tókusk at orðum, spurði hann ..., Eg. 375; bræðr-synir takask arf eptir, entreat one another, Gþl. 241; ef menn takask fyrir árar eða þiljur, take from one another, 424: takask á, to wrestle, Bárð. 168; takask fangbrögðum, Ld. 252, Ísl. ii. 446: takask í hendr, to shake hands, Grág. i. 384, Nj. 3, 65. III. part. tekinn; vóru þá tekin (stopped) öll borgar-hlið ok vegar allir, at Norðmönnum kæmi engi njósn, Fms. vi. 411: Steinþórr var til þess tekinn, at ..., S. was particularly named as ..., Eb. 32, 150; hann var til þess tekinn, at honum var verra til hjóna en öðrum mönnum, Grett. 70 new Ed. (cp. mod. usage, taka til e-s, to wonder at): lá hann ok var mjök tekinn, very ill, Sturl. i. 89: Álfhildr var þungliga tekin, ok gékk henni nær dauða, Fms. iv. 274; hann var mjök tekinn ok þyngdr af líkþrá, ii. 229; þú ert Ílla at tekin fyrir vanheilsu sakir, vii. 244; ú-tekin jörð, an untaken, unclaimed estate, Sturl. iii. 57, Gþl. 313. 2. at af teknum þeim, except, Fms. x. 232; at af teknum úvinum sínum, 266, (Latinism.)
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0647, entry 5 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
TÝJA, tæja, tjóa, and tjá, the forms of this verb vary: tæja, tæjar tæja make a rhyme, Pd. 18; pres. tœr, pret. tœði, part. neut. tœð: týja, týr, týði: tjóa, pres. tjóar, pret. tjóaði or tjóði, see below B: and lastly, tjá, pres. té, tér (mod. tjái), pret. téði, part. téðr, téð: with neg. suff. tær-a, does not, Fms. vii. (in a verse): [Ulf. taujan = GREEK; tawidon on the Golden horn; A.S. tawjan; O.H.G. zawian; Germ. thun; Dutch touwen.] B. Prop. to do, work; but here göra (q.v.) has in the Scaudin. taken the place of tæja, it is therefore only used in the sense, II. to help, assist, with dat. or absol.; at tœja Kleppjárni, Ísl. ii. 482 (Heiðarv. S.); þeir menn er tæðu máli Þorsteins, Ísl. ii. 305; þú tæðir mér, Drottinn ok huggaðir mik, 655 v. 2; tæja sjúkum ok vúluðum, 645. 93; þat góz eptir verðr skal ek töja (bestow on) guðs móður, Mar.; ef þú vilt tæja honum, Clem. 56; Guðs mildi tæði málum hans, 45; hamingjan lét enn eigi seinat sér at töja honum, Al. 139; hirð er tæði honum vel, Fms. vi. 317 (in a verse); Kristr tær hodda hristi ..., Lex. Poët.; at týjanda Guði = Deo auxiliante, Hom. 27; árnendr várir ok týiendr (töyiendr Cod.), 149; sá er öðrum vill týja til orrostu, 42; segir þat mest týja, at eigi hafi Guð nauðga þjónustu, O.H.L. 42; týja svá göfuglegri bæn, Hom. 1; opt hefir höfðingjum mikit tjóað at berjask at eins með frameggjan, Al. 5; kölluðu þeir á Jacobum, at þeir kæmi til at tjá þeim, 656 C. 2; Drottinn várr té (subj.) oss til þess, at vér megim, Hom. 9O: recipr., téisk at báðir, help one another! H.E. i. 245. 2. to avail; ok tör þat því at eins, ef hann vissi eigi, at, ... it avails only in the case that he knew not, Grág. i. 315; þat týr ekki, boots not, avails not, or týði ekki, it was of no avail, eigi tør bónda sjá bjorgkviðr, 431; ek vissa at mér myndi ekki týja at forðask þik, Eg. 165; eyfit týr þótt skyndi seinn, a saying (see eyvit); ekki týr yðr nú at tauta eðr tutla, Fms. viii. 234 (tjár, Fb. ii, l.c.); hvárki tæði (týði, Hkr. l.c.; tjáði, Fms. v, l.c.) bæn manna né féboð, Ó.H. 190; konungr var svá reiðr at henni týði ekki at biðja, Hkr. i. 100; allir löttu Sigurð jarl í at ganga ok týði ekki (tjáði, v.l.), Nj. 271; lítið týr oss at mæða líkam várn í föstum, Hom. 73; hvat mun mér týja at eggja þá menn, what need I? Fms. viii. 136 (tjá, v.l.); ok er hón sá at eigi týði at flytja þetta mál lengra, þá hætti hón, xi. 288 (v.l.); sem hann sá at ekki týði þar at standa, Str. 42; Þorvaldr lét ekki tjóa at sakask um verkit, Glúm. 374; mun mik ekki tjóa at letja, Nj. 16; eigi mundi tjóa at brjótask við forlögunum, Fs. 20; at ekki moni tjóa, Fas. i. 364; ekki mun tjóa at göra þat, Fms. ii. 194 (v.l.); eigi þykkir oss þat tjóa, Gullþ. 20; veit ek eigi hvat þat mon tjóa, Mork. 194; Baglar sá at ekki tjóaði (tjóði) eptir at halda, Fms. ix. 13 (v.l. 7); ok tjóaðí ekki fyrir-tölur hans, x. 301; hefir ek um talat ok tjóar mér eigi, Fs. 60; eggjat væri nú ef nökkut tjóaði, 4; þeir biðja at ... ok tjóar ekki, Glúm. 390; tjóði honum alls ekki, Str. 42; ekki tjóar skriptar-gangr þeim er ..., 43; en at svá búnu tjár ekki, Fas. i. 364; hvat mun þá tjá við at mæla, Glúm. 324; hvat tjár mér nú, at hafa til hans stundat, Al. 129; ekki mun tjá at saka sik um orðinn hlut, Nj. 20; and so in mod. usage, þetta tjáir ekki, this won't do; það tjáir ekki, 'tis of no use; tjár þat alls ekki, Gísl. 43. 3. peculiar usage, to grant, allow; því meiri gæsku er hann téði þeim af sinni hendi, Hom. 109. III. as an auxiliary verb; sól tér sortna, the sun does blacken, Vsp. 57 (see p. 264, foot-note 3); áðr tæði ben blæða, blood did flow, Nj. (in a verse); tjá buðlungi blæða undir, Hkv. Hjörv.; tær-a standa þarft af Þóri, Fms. vii. (in a verse); hón tær binda, Orkn. (in a verse); hann tæði velja, Rekst.; hyggja tæði, did think, Bkv. 13; tæði færa, did bring, Fms. vi. 340; Boðnar bára tér vaxa, does wax, Edda (in a verse). &FINGER; See also tjá, which is a different word.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0653, entry 62 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
UNDORN, in. (not n. as stated in Lex. Poët.), also spelt undurn and undarn, see the references below: [this word occurs in all ancient Teut, languages; Ulf. undaurni-mats or undurn-meat = GREEK, Luke xiv. 12; A.S. undern; Hel. undorn: O.H.G. untarn. Afterwards it was disused in writing, but in provincial dialects it still survives in all Teutonic countries, Scandinavia, Germany (Bavaria, the Rhine), England (Cumberland, Yorkshire), everywhere, except in Iceland, where, strange to say, it is unknown in speech as well as in writing; thus, Swed. undan, undarn, unden; in Norway undaaln; Bavaria untern (Schmeller); Fris. ounern; provinc. Engl. orndorns, ownder (Brocket); in all these dialects it means a middle-meal, a kind of lunch, taken either in the afternoon at three o'clock (this seems to be the prevailing sense, at least in Scandinavia), or in the forenoon at nine: even a verb has been formed, thus in Sweden sova und is to take a nap at lunch-time, at midday (Rietz); in the Rhine country ondern is said of cattle lying down at midday (Schmeller).] B. USAGE. -- In old Icel, or Norse writers the word occurs five times, thrice in poets, twice in prose; the original sense was undoubtedly a time of the day, either mid-afternoon, i.e. three o'clock P.M., or mid-forenoon, i.e. nine o'clock A.M., the sense of food being a derived one (like mál, q.v.): 1. mid-afternoon, answering to the nones of eccl. writers; morgin hétu ok miðjan dag, undorn ok aptan, they called morning and midday, 'undorn' and evening, Vsp. 6 (undurn, Hb. l.c.), where undorn is placed midway between noon and eve. 2. mid-forenoon; um morguninn at undurni, in the morning at undurn time,
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0654, entry 1 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
O.H.L. 65; þá hringt er til miðs-morguns, ok hafa unninn eiðinn fyrr en hringi at undurn (dat.) at Krists-kirkju, when it rings at mid-morning time, and shall have taken the oath ere the bells at Christ's kirk ring at undurn, N.G.L. i. 308. II. a meal; hjuggu vér undurn frekum vargi, we carved a meal for the greedy wolf, i.e. we slew many in the battle, Km. 2; örn drekkr undarn, the eagle drinks undarn, Edda 101 (in a verse of about 1030 A.D.), the various readings (undranar and undjarn) shew that the transcribers did not understand the word. &FINGER; In the Icel. day-marks only nón (q.v.) is of eccl. Lat. origin; may not undorn be the old heathen term which was displaced by that word? the passage in Vsp. favours this suggestion.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0656, entry 41 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
upp-nám, n. = Dan. oppe-börsel, a receipt of a fee or the like; vera í uppnámi, to be in receipt of a thing, N.G.L. i. 76, 77; uppnáma-maðr, a receiver of a fee, id. 2. a chess term; tefla í uppnám, to expose a piece so that it can be taken, Sturl. iii. 123; hence the phrase, vera í uppnámi, to be in imminent danger.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0656, entry 42 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
upp-numinn, part. taken up into heaven, Mark xvi. 19, passim.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0656, entry 43 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
upp-numning, f. [nema], eccl. a being taken up into heaven, assumption, Stj. 241 (of Enoch); u. sællar Máriæ, Mar., Greg. 13; uppnumningar dagr, the Assumption-day, Fms. vi. 353, Mar. 2. gramm. anticipation, Skálda.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0657, entry 34 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
URÐ, f. [the origin of this word is uncertain; the ð is radical, for were it inflexive, an 'umlaut' would have taken place in the vowel (it would then be yrð, not urð), see Gramm. xxxii, col. 2, l. 10 sqq.]:-- a heap of stones, on the sea-beach, or from an earth-slip; sævar-urð, piles of broken stones on the sea-shore, Orkn. 114; at veiða otr er lá í urðinni undir höfðanum ... þeir segja at hann væri þar á urðinni, 276; grjót ok urðir, Edda 5; urð sú lá í dalnum er Sefsurð heitir, ok er þar hvárki fært mönnum né hrossum ... urðar-brot, breaking through an urð, Ó.H. 186; fætr Loka taka niðr grjótið, urðir ok viðu, Edda 45; látum liggja Ljotúlf goða, í urð ok í urð, Sd. (in a verse); draga urð at e-m, to pile stones on, Fms. vii. (in a verse), COMPDS: urðar-köttr, m. a wild cat = hreysi-köttr, a nickname, Finnb. urðar-maðr, m. a man of the urð, an outlaw; göra e-n at urðar-manni, Eg. 728. urðar-steinn, m. a nickname, Sturl. i. 144. urð-hæingr, urð-þvengr, m. the fish, the thong of the urð, i.e. a snake, Lex. Poët.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0663, entry 1 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
(Kb.) 16, Fms. viii. 252, v.l. ú-lukka, u, f. ill-luck (Dan. ulykke); spelt ú-lykka, Fms. v. 225; úlukku-kerling, a wicked old woman, Grett. 155 new Ed.: úlukku-liga, adv. unluckily, Bs. i. (Laur. S. MS. to Bs. i. 812); see the remarks on lukka. ú-luktr, part. not paid, Vm. 20. ú-lund, f. ill temper, spleen, Edda 110: úlundar-maðr, Finnb. 210. ú-lyfjan, n. [see lyf], a poison, Fms. iii. 190; eitr ok ú., Hom. 16; úlyfjans drykkr, 655 xxx. 4, passim; in Hbl. 41. Cod. R. oluban, Cod. A. oliyfan, it seems to be a corruption for ólyfjan, bjóða e-m ólyfjan, in poison, vex, annoy a person. ú-lyginn, adj. unlying, truthful; Hallr er bæði var minnigr ok ú., Íb. 15; forspár ok ú., Nj. 146: the saying, raunin er úlygnust, 656 A. i. 25. ú-lyndi, n. = úlund, Háv. 45. ú-lyst, f. a bad appetite. ú-lystugr, adj. unwilling, Skálda (in a verse). ú-lýstr, part. unproclaimed, Grág. ii. 36. ú-lærðr, part. unlearned: eccl. lay, Íb. 14, K.Þ.K., Bs. passim. ú-læstr, part. unlocked, Ísl. ii. 409, Vm. 10, Dipl. iii. 4. ú-læti, n. pl. [see úlátr], ill-manners, disorders, riot; ú. mikil, Fas. iii. 616: pranks of a child are called ólæli. ú-lög, n. pl. 'unlaw,' injustice, lawlessness, Nj. 106; beita e-n úlögum, Sks. 22; dæma úlög, Grág. (Kb.) i. 77; ganga undir ú., Hkr. i. 260; at úlögum, in a lawless manner, Fms. xi. 42, Band. 21 new Ed. ú-lögliga, adv. illegally, Fms. vii. 173. ú-lögligr, adj. lawless, Dipl. i. 7. ú-magi, a, m., q.v. ú-mak, n. = úmaki, Fms. vii. 24; mikit úmak, 101, v.l. ú-maki, a, m. [Dan. umage], 'unease,' trouble; veita yfirgang ok úmaka, Fms. ii. 183, vii. 224, Edda 7, Stj. 491. ú-makindi, n. = úmaki, Fms. vii. 101. ú-makliga, adv. undeservedly, unworthily, Fms. ii. 186, Ld. 232, Fs. 35, 63, Nj. 166, v.l. ú-makligr, adj. unworthy, undeserving, Nj. 200, Fas. i. 404, Hom. 50, Fms. i. 221, iii. 25, vi. 398. ú-mannan, n. a person fit for nothing, Sturl. iii. 240, Fas. iii. 76. ú-mannliga, adv. in unmanly wise, shabbily, Magn. 530; ílla ok ú., Fms. i. 285, iii. 166, Nj. 166. ú-mannligr, adj. unmanly, inhuman, Fms. ii. 226, Magn. 494; íllr ok ú., Ld. 336. ú-markaðr, part. unmarked, Gþl. 288, 526. ú-máli and ú-mála, adj. [Dan. umælende], void of speech; fáir vita ómála mein, a saying; úmáli eða úviti, speechless or witless, Grág. i. 9; kona þessi er úmúla, Ld. 30; öll óvitar, sum ómála, Hom. 50; ef maðr verðr úmáli af áverkum, Grág. ii. 27; dauðr eðr úmála, id.: as a nickname, Sd. 176. ú-máligr, adj. 'unspeaking,' silent, Fms. xi. 223; maðr ú., Hkr. iii. 252, v.l.: as a nickname, in úmálgi, the mute, Landn. 279, Orkn. ch. 56. ú-mátaliga, adv. (ú-matuliga, v.l.), immoderately, Stj. 383. ú-mátis, adv. exceedingly, Stj. 75 (ú-máttis, v.l.) ú-mattigr, adj. (Germ, ohn- mächtig), without strength, weak, infirm, Eg. 125; úmáttkan, Eluc. 34; úmátkari, Eg. 125, Rb. 348. ú-máttis = úmátis, Stj. 75, 269, 275. ú-máttr, m. 'unmight,' faintness, Korm. 236, Eluc. 66. ú-máttuliga, adv. [máti], immensely, Stj. 383: [máttr], faintly, slightly; koma ú. við hurðina, to touch the door slightly. Fas. i. 30. ú-máttuligr, adj. faint, Ó.H. 144: impossible, Fms. ii. 199, iii. 223, Stj. 100, 119, 254. ú-mátuligr, adj. impossible, Bs. i. 720. ú-megð, f., q.v. ú-megin, n. 'unmight,' a swoon, Fbr. 79 new Ed., Fas. iii. 433, Bs. i. 882. ú-meginn, adj. impotent, Bs. i. 41. ú-megn, n. = úmegin. Bs. i. 199. ú-megna, ð, to swoon: impers., hann (acc.) úmegnir brátt. Al. 197. ú-meiddr, part. unmaimed, Orkn. 286, Fms. ii. 160, xi. 54. ú-meinn, adj. harmless, 677. 2. ú-meinsamr, adj. id., 625. 91. ú-meinsemi, f. harmlessness, Skálda (in a verse). ú-mennska, u, f. unmanliness, sloth, Grág. i. 301 A: inhumanity. Fms. ii. 225, Stj. 272. ú-merkiliga, adv. insignificantly, Fas. i. 363: foolishly, ú. sagt, Bs. i. 60; er þat hætt við orði at ú. þykki verða, Band. 12 new Ed. ú-merkiligr, adj. imperceptible, Skálda: unworthy of notice, silly, foolish, Orkn. 412, Band. 38 new Ed., Ld. 82, Fms. ix. 440; ú. draumr, Landn. 192, Orkn. 366, Ísl. ii. 196; verða frásagnir úmerkilegar, Ó.H. (pref.); menn úkunnir ok úmerkiligir, 655 xiii. B. 1. ú-merkr, adj. insignificant, silly, of persons, Fms. ii. 268, Ld. 232: of things, not to be relied on, Al. 71. ú-merktr, part. unmarked, of the ears of sheep, Grág. i. 415, K.Þ.K. ú-meskinn, adj. 'unmerry.' drooping, Ld. 148. ú-metnaðr, m. disdain, 677. 7: úmetnaðar-samliga, adv. unpretentiously, Bs. i. (Laur. S.) ú-mettr, part. unsatiated, Fas. i. 245. ú-mildi, f. uncharitableness, Greg. 24. ú-mildleikr, m. inclemency, severity, Stj. 125. ú-mildliga, adv. (-ligr, adj.), ungracefully, Hom. 10, Stj. 241. ú-mildr, adj. 'unmild,' ungracious, unrighteous; stórlátr við úmilda, Fas. i. 43; réttvíss sem ú., Stj. 120, Eluc. 37: the phrase, komast í ómildar hendr, to come into cruel hands, to be ill-used :-- illiberal, ú., auðigr, Greg. 24. ú-minnask, t, dep.; ú. e-s, to be unmindful of, Fms. vii. 188. ú-minni, n. unmindfulness, oblivion; sakir úminnis ok vangeymslu, Dipl. v. 26: with the notion of a spell, gleymska ok ú. (caused by a potion), Stj. 84; íllska ok ú., Fas. i. 401; elli ok ú., Fms. iii. 95: úminnis-höfgi, a, m. a lethargic sleep, Al. 72: úminnis-veig, f. a potion of oblivion, Sæm. 162; úminnis hegri, Hm. 12. ú-minnigr, adj. unmindful, forgetful, Fms. v. 230, Stj. 246. ú-mislyndr, adj. even-tempered, Mar. ú-missandi, part. what cannot be done without. ú-missifengr, adj. not losing one's mark. ú-missiliga (ú-missila, Kormak), adv. unsparingly, Grett. 43 A. new Ed. ú-mjór, adj. not slim, Geisli 2. ú-mjúkliga, adv. unsoftly, Hkr. ii. 75: stiffly, úfróðliga ok ú., Fas. iii. 237, v.l. ú-mjúkligr, adj. inflexible, stiff, Fms. ii. 60. ú-mjúkr, adj. 'unsoft,' harsh; ú. í orðum, Fms. vi. 324; stygglyndr, ú., ok kappgjarn, 250; stórr ok ú., haughty and rude, Eb. 114; úmjúkara, less smooth, Hkr. i. ú-móðr, adj. not weary, fresh, Fms. ii. 315, xi. 273. ú-mótaðr, part. unstamped, uncoined, Rb. 78. ú-mund, adj. f. = úmyndr; dóttir úmund, a daughter yet a minor; faðir ok móðir skal ráða giptingum dætra sinna ... en enga heimanfylgju má arfi giptingar-manns rjúfa nema úmund (um und Ed.) sé, N.G.L. i. 230 (cp. Js. 59, Jb. 116). ú-mykjaðr, part. unmucked, Gþl. 342. ú-myldr, part. uncovered with earth (mould); lágu líkamir þeirra ómyldir, 623. 58; þeir köstuðu líkama Stephani úmyldum fyrir dýr ok fugla, Post. (Unger) 35. ú-mynd, f. a shapeless thing, bungle; það er mesta ómynd! ú-myndiligr, adj. shapeless, Krók. 48. ú-myndr, adj. [Germ. unmündig], not of age, a minor, a GREEK., as an epithet of a marriageable damsel, Fms. vi. (in a verse). ú-mæddr, part. unwearied, Hom. 1. ú-mældr, part. unmeasured, Fms. iii. 18: unbounded, Mar. ú-mæltr, part. unspoken, Fms. i. 207, Ísl. ii. 207. ú-mætr, adj. worthless, void; göra úmæt orð e-s, Eg. 345; enda eru úmæt orð þeirra, Grág. i. 78; dæma sök úmæta, Kb. i. 75; kalla þeir oss úmæta í kviðinum, Lv. 40. ú-mætta, t, to lose strength, impers. to faint away; ok er á leið daginn úmætti konung, the king fainted away from loss of blood, Hkr. i. 160. ú-möguligr, adj. impossible, Stj., Edda (pref.), freq. in mod. usage; cp. Dan. umuelig. ú-nafnligr, adj. ill-sounding, of a name, Fms. vi. 390. ú-nauðigr, adj. uncompelled, not compulsory, Ld. 172; eigi únauðgari, not less unwilling, Glúm. 348. ú-náða, að, to trouble, disturb, Fms. ii. 38, H.E. i. 437, ii. 119, Stj. 65. ú-náðir, f. pl. troubles, disturbance; fyrir únáðum hennar, Grett. 141 new Ed.; göra e-m únáðir, Fms. ix. 277; görit engan hernað eða únáðir, i. 102; hernaði eða únáðum, vi. 332, v.l.; mein ok únáðir, iv. 79; hafa únáðir af e-m, Grett. 158 new Ed. ú-náðuligr, adj. troublesome, vexatious, Bs. i. (Laur. S.) ú-nákvæmr, adj. inaccurate. ú-náttúrligr, adj. (-liga, adv.), unnatural; ú. svefn, Fær. 238. ú-nefndr, part. unnamed, Grág. ii. 171. ú-neiss, adj. unshamed, i.e. honourable, valiant, Hkv. 1. 18, 23, Akv. 12. ú-neytr, adj. useless, incapable, MS. 4. 28. ú-neyttr, part. unused, not made use of, Grág. i. 155, N.G.L. i. 244. ú-notaðr = úneyttr, Pm. 86. ú-notinn, part. unused, Grág. i. 500, 504. ú-nógr, see úgnógr. ú-numinn, part. not taken in, unenclosed, of land, Landn. 284; in Gísl. 8, l. 17, 'onumin' read 'numin,' cp. Safn i. 363. ú-nytja, u, f. waste; til slíkrar únytju, H.E. i. 244; in the phrase, fara at únytju, to be wasted, Grett. 80 new Ed. ú-nytjungr, m. a good-for-nothing fellow, Lv. 28, Rd. 307. ú-nytsamliga, adv. uselessly, Greg. 27. ú-nytsamligr, adj. useless, Hom. 135, Bs. i. (Laur. S.) ú-nytsamr, adj. useless, Sks. 352. ú-nýta, t, to make useless, spoil, destroy, Fms, i. 264, Hkr. i. 269, Eg. 507, Fs. 143, N.G.L. i. 342; eyða ok ú., Fms. i. 279: in law, to quash, Fs. 125, Eb. 103 new Ed.; ek únýti lögruðning Eyjólfs, Nj. 235; þat megi eigi ú., 33: impers., únýtti höndina, Gullþ. 15: reflex., Fms. vi. 214, Eg. 506: to be quashed, of a suit, Landn. 181, Fs., Eb. 19 new Ed. ú-nýtr, adj. useless, spoiled, Eg. 507, Ld. 220; slitin til únýts, Fms. i. 173; höggva til únýts, Korm. 88; brotin til únýts, Fms. x. 360; hence the mod. til ónýtis, for no purpose; lýsa únýtu. to defy, disregard, Ld. 296: of persons, Fms. ii. 69; málum várum sé komit í únýtt efni, Nj. 164: únýt atferð, worthless, Stj. 386: umæt únýt orð, Grág. (Kb.) i. 82; Hrútr sagði únýtt (quashed) málit, Nj. 36; þá látu vér þat nú únýtt, this is worthless, Edda (Ht.) 124. ú-næfr, adj. unskilled, MS. 410. ú-næfrleikr, m. the being únæfr, MS. 4. 9. ú-nægr = únógr. ú-næmr, adj. slow of learning, Skálda (ii. 96): mod. of children, hann er ósköp ónæmr. ú-ofinn, part. unwoven, Js. 78. ú-orð, n. bad language, Boll. 356, Bs. i. 7; an evil report. ú-orðan, n. an evil report, Hom. 115. ú-orðasamr, adj. chary of words, reserved, Fms. xi. 78. ú-orðinn, part. 'unhappened,' future. ú-orðsæll, adj. in bad repute, Rd. 239. ú-píndr, part. untormented, Mar. ú-píniligr, adj. not liable to pain, Eluc. 35. ú-plantaðr, part. implanted, Stj. 256. ú-prófaðr, part. unproven, Bs. i. 775, K.Á. 134. ú-prúðliga, adv. ungallantly, Grett. 187 new Ed. ú-prúðr, adj. inelegant, 656 C. 42, Hom. 98. ú-prýddr, part. unadorned, Greg. 44. ú-prýði, f. inelegancy, clownishness; ek læt þessa ú. mér hlýða, Fms. vii. (in a verse); óprýði = ofprýði, too much pride, Hom. 33. ú-prýðiliga, adv. inelegantly. ú-ragliga, adv. (-ligr, adj.), not cowardly, Fms, xi. 86. ú-ragr, adj. not ragr (q.v.), Fms. xi. 94, Fas. iii. 62. ú-ramligr, adj. (-liga, adv.), eigi úramligri, not less strong, Edda 36. ú-ramr, adj. 'unstrong' weakly, N.G.L. i. 131; see ramr. ú-rannsakaðr, part. unransacked, N.G.L. ii. ú-raskaðr, part. undisturbed, Sks. 568 B. ú-ráð, n. an 'unread,' bad counsel, an ill-advised step; hann kvað þat vera it mesta óráð, Nj. 107: an evil design, jarl hafði leynt hann þessu úráði, Orkn. 166; Sveinn játaði at fylgja þessu úráði, Ó.H.; þat varð ú. þeirra bræðra at þeir drápu föður sinn til gullsins, Edda 73, Al. 124: úráða-kona, u. f. an unready woman, Barl.: úráða-mannliga, adv. improperly, Þorst. Síðu H. 6: úráða-mikill, adj. base (read úreiðu-mikill), Sturl. i. 61 C. ú-ráðan, f. = úráð, Róm,
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0666, entry 1 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
úsyndir hvelpar: uncertain, ú. sæmdarauki, Korm. 150; ú. friðr, Hkr. ii. 121; úsýnt var hvárir sigrask mundi, Fms. xi. 372; at úsýnt væri um heilsuna, Lv. 39; mér þykkir úsýnt, at ..., Ld. 224; úsýnar hefndir, Fms. xi. 47. ú-sæbrattr, adj. not steep towards the sea (see sær B), Fb. i. 539. ú-sækiligr, adj. impregnable, Str. 11. ú-sæla, u, f. unhappiness. ú-sæll, adj. (cp. Dan. ussel), wretched; úsæll ok aumr, Hom. 151. ú-sælligr, adj. joyless, ill-favoured, Fms. vi. 303, vii. 162. ú-sæma, ð, to dishonour, Clem. 44; úsæmandi, improper, Fms. vii. 8. ú-sæmd, f. disgrace, dishonour, Fs. 60, Sks. 279, 457, Edda 33, Fms. x. 388: impropriety, Ld. 214; úsæmdar hlutr, contumely, Glúm. 352; úsæmdar orð, unseemly language, Fms. ii. 248. ú-sæmiliga, adv. dishonourably, unbecomingly, Nj. 82, Þórð. 23 new Ed., Fms. iii. 87. ú-sæmiligr, adj. unseemly, Fms. v. 307, vii. 186, Eg. 21: unworthy of, ú. e-s, Sturl. i. 45. ú-sæmr, adj. unbecoming, unseemly; úsœmar ... úsœmstar, Hom. 73; þat er úsæmt, 677. 1. ú-særr, adj. not to be taken, of an oath; bera úsær vitni, Sks. 341; eiðar úsærir, Sks. 358; at úsært var, Gþl. 550: the saying, lítið skyldi í eiði úsært, Grett. 161, see eiðr. ú-sætiligr, adj. intolerable, Sturl. iii. 18. ú-sætt, f. = úsátt, Fms. vi. 27; goðin höfðu úsætt við þat fólk er Vanir heita, Edda 47. ú-sættask, t, to become an enemy, Sks. 227. ú-sætti, n. = lísætt, 655 xxi. 3, Fms. viii. 153; styrjöld ok ú., x. 268; sagði at þat mondi at því úsætti verða, Íb. 12. ú-söðlaðr, part. unsaddled, N.G.L. i. 45. ú-söngvinn, part. 'unchanting,' who make few prayers, Grett. 111 A; see söngvinn. ú-tal, n. (Germ. unzahl), a countless number; svá mörg hundruð at útal var, Bret. 58; ótal þjóðar (gen.), a countless host of people, 656 C. 26; útal jarteina, 40; með ótali engla, Post. (Unger): later used as adj. or adv., útal marga, Fms. iii. 178: in mod. usage, ótal skip, ótal eyjar, always indecl. ú-tala, u, f. = útal; ótölu liðs, Hkr. iii. 201, v.l. ú-talhlýðinn, part. unheeding advice, hard to persuade, Fms. x. 177. ú-taliðr (ú-taldr, ú-talinn), part. untold, uncounted; at útölðum konum, not counting the women, 623. 25; útalit allr verka-lýðr, Fas. iii. 20; útalit þat er til stafna vissi, Fms. x. 319; kyn útöld, Sks. 132; útaldar skrár, Dipl. v. 18; útalt ok údæmt, Gþl. 474. ú-talligr, adj. untold, countless, Fms. xi. 381, Magn. 450, Stj. 389, Hkr. ii. 393. ú-tamdr, untamed; see temja. ú-tála, adv. [tál], unfeignedly, Lex. Poët. ú-teitr, adj. not gladsome, Hým. ú-tekinn, part. not taken, unleased; ú. jörð, a freehold, Gþl. 313, Sturl. iii. 57; see taka B. III. 1. ú-telgdr, part. uncarved, Grág. ii. 359, Stj. ú-tempraðr, part. untempered, Stj. 256. ú-teygiligr, adj. untempting; veðr ú., uninviting, Bs. 1. 442. ú-tiginn, adj. not tiginn (q.v.), being a commoner, Edda 104, Fms. i. 16, ii. 298, vi. 250, Eg. 351, Ld. 189, Nj. 83, Hkr. i. 262. ú-tilheyriligr, adj. (-liga, adv.), improper, Stj. 34. ú-tili, a, m. a mischance, Eg. 175, Hkr. ii. 288. ú-tillátsamr, adj. (-semi, f.), unyielding, Grett. 100 A, Sturl. iii. 99. ú-tilleitinn, adj. inoffensive, Eg. 512, Grett. 120 A. ú-tiltækiligr, adj. inexpedient, Grett. ú-tíð, f. an 'un-time,' wrong season; eta kjöt á útiðum, N.G.L. i. 11, 348; konur skal taka á tíðum en eigi á útíðum, 16. ú-tíðr, adj. rare, infrequent, Fær. 195, Fms. viii. 353, v.l.; útítt, Fær. 195, Landn. 261 (v.l.), Hdl. 4. ú-tími, a, m. an evil time, mishap, affliction; útímar ok úgæfur, Sks. 353; at sjá ú. hverfi af þér, Fs. 59; á engum mánaði missti hennar sá ú., Hom. 122; útíma-dagr, an evil day, Fas. i. 193: out of time, koma í ótima, to come too late. ú-tíndr, part. unpicked up, Jb. 294. ú-tírligr, adj. inglorious, mean, wretched (mod. ótérligr = dirty); þá kom at gangandi maðr ó., sá hafði kross á herðum, 623. 9. ú-torvelligr, adj. not difficult, 655 xviii. 2. ú-tónaðr, part. not noted for singing, Ám. 77. ú-trauðr, adj. not repugnant, willing, Sturl. i. 132: not doubtful, Fas. ii. 68: neut. útrautt, quite, Fbr. 19. ú-traustr, adj. untrusty, insincere, weak, Fms. vi. 312, 406; ú. íss, unsafe ice, vii. 273 (v.l.), Rd. 277, Orkn. 348; var útraust, at hann svipaði honum eigi stundum, Sturl. iii. 125. ú-tregr, adj. unrepugnant, Bjarn. 56, Sd. 167. ú-trú, f. unbelief, faithlessness, 623. 26, 27, Fms. x. 301, 317: gen. útrú, Magn. 534, Sturl. i. 210; útrú-dauði, 656 C. 2; útrú-maðr, an infidel, Hom. 49. ú-trúaðr, part. unbelieving. Greg. 17, MS. 623. 26. ú-trúanligr, adj. (-liga, adv.), incredible, 623. 67, Fms. i. 142. ú-trúleikr (-leiki), m. unfaithfulness, Fms. i. 50, ix. 428, Hkr. ii. 87, Eg. 64, Sks. 457. ú-trúliga, adv. unfaithfully. Fms. i. 289; tala ú., to talk threateningly, Eb. 320: incredibly. ú-trúligr, adj. incredible, Fms. x. 307, Edda 2; not to be depended on, Nj. 102, Fms. xi. 249, Lv. 62; veðr ú., Vápn. 11. ú-trúlyndr, m. (-lyndi, f.), faithless, Stj. 243. ú-trúnaðr, m. faithlessness, Fms. ix. 390, xi. 303, Hkr. i. 168. ú-trúr, adj. faithless, Orkn. 10, Fms. i. 219, xi. 201, 252, Hom. 78, Eg. 402: unbelieving. Post. 645. 68. ú-trygð, f. faithlessness, falseness, Fms. viii. 314, Gísl. 148, Bs. i. 665. ú-tryggiligr, adj. (-liga, adv.), not to be trusted, Nj. 102, v.l. ú-tryggleikr, m. = útrygð, Sks. 547. ú-tryggr, adj. faithless, untrustworthy, Hkr. ii. 87, Eg. 51, 269, Fms. ix. 52, 417, Hom. 109. ú-tröllsligr, adj. unlike a troll (q.v.), Mag. ú-tvistr, adj. not dismal, gladsome, Edda (Ht.) ú-tyrrinn, adj. not irritable, Gísl. (in a verse). ú-tæpiliga, adv. unsparingly, Fms. ii. 82; ganga ú. at, Fas. iii. 98; kenna ú., to feel it unmistakably, smart sorely, Fær. 126. ú-tæpr, adj. not scant, ample, Fas. i. 58; þrýsta útæpt, Fms. iii. 130. ú-töluligr, adj. countless, Barl. 22, Gþl. 42, Magn. 410. ú-umbræðiligr, adj. (-liga, adv., Th. 23), unspeakable, Fms. i. 263, x. 356, Magn. 448, Fas. i. 200. ú-umræðiligr, adj. unspeakable, Barl. 22, 161. ú-umskiptiligr, adj. unchangeable, Barl. 113. ú-unaðsamr, adj. discontented, 655 xvi. 1. ú-unna, ann, to grudge; er hann úyndi manni himin, Hom. 20. ú-unninn, part. 'unwon,' unperformed, Nj. 266: uncultivated, teigr lá ú., Landn. 241, v.l.; at úunninni jörðu, untilled field, Gþl. 285. ú-valdr, part. innocent; snúa sök á úvalða menn, Nj. 136; vera e-s ú., not guilty of, sackless, Fms. ix. 292, xi. 380. ú-vandaðr, part. common, vile; ú. fé, Band. 36 new Ed.; kvaðsk þat þykkja úvandað, Orkn. 420 new Ed. úvand-blætr, adj. [blóta], easily propitiated, easily appeased or satisfied, metaphor from a sacrificial feast (blót), a GREEK., Bs. i. 394 (úvandlátr, 108, l.c.; a later vellum). úvand-fenginn, part. not hard to get (ironic.), Fms. xi. 150. úvand-görr, part. requiring little pains, Fms. vi. 390, v.l. ú-vandi, a, m. an evil habit, Fms. i. 281, ii. 226: naughtiness of a child. úvand-launaðr, part. easy to repay, needing small reward, Bjarn. 53. úvand-leikit, n. part. little to be regarded, Hrafn. 21. ú-vandliga, adv. carelessly, Fær. 217, Orkn. 368: not quite, féll þar ú. út sjórinn, Ld. 76. ú-vandr, adj. not difficult, plain, Nj. 139, Fms. i. 125, iii. 95, Lv. 26: caring little for, at þú munir úvandari (less particular) at várum hlut, Orkn. 240; þat mun þér nú úvant gört, Fms. vi. 390; um þær skuldir er úvant, iv. 346; hversu úvant hann lét göra við sik, how little pretensions he made, Bs. i. 131. ú-vani, a, m. a bad habit, Fms. iii. 70, Stj. 36. ú-varandi, part. unaware, Hom. 115, Barl. 61. ú-varit, n. part. (verja), not spent, Jb. ú-varliga, adv. unwarily, Nj. 8, Fms. iii. 15, vii. 73, Grág. ii. 119. ú-varligr, adj. unwary, Hrafn. 1, Fms. ii. 34. ú-varmæltr, part. unwary in speech, Hkr. ii. 234. ú-varr, adj. unaware, unwary, Fms. iv. 125, x. 414, xi. 161; koma á úvart, to take one by surprise, i. 196, vi. 8, vii. 213, ix. 478, xi. 290, Barl. 6l, Nj. 9; at úvörum, unexpectedly, 95. ú-vaskr, adj. not stout, cowardly, Nj. 85, Fms. x. 326. ú-vánt, adj. n. (ván) = úvant, unlikely; ok er ú. um at þroski minn verði annarsstaðar meiri en hér, Orkn. 14; láta eigi úvánt yfir sér, to bear oneself proudly, Finnb. 300. ú-veðr, n. (Germ ungewitter), bad weather, a storm, Fms. xi. 384. ú-veðran, f. = úveðr, Fas. ii. 412. ú-veðrátta, u, f. bad weather, Lv. 73. ú-vegligr, adj. undistinguished, unhonoured, Hkr. i. 48, Fms. vi. 439, Fas. i. 363. ú-vegr, m. a dishonour, H.E. i. 242, Eluc.: úvegs-lauss, adj. blameless, K.Þ.K. ú-veitull, adj. unspending, close, Bs. i. ú-vendiliga, adv. disorderly, Grett. 114 A. ú-vendismaðr, m. a discreditable person, Rd. 260. ú-venja, u, f. = úvani, K.Á. 194, H.E. ii. 69, Jb. 175, 186; úvenjur ok siðleysur, Fms. xi. 296, Hkr. ii. 65. ú-verðr, adj. unworthy, Niðrst. 10: undeserving, Bær. 14: guiltless, láta úverða menn gjalda, Nj. 135. ú-verðugr, adj. unworthy, Gþl. 62: undeserving of, Fms. ii. 182, vii. 158, Bs. i. 873. ú-verk, n. a wicked deed, Hrafn., Orkn. 174. ú-verkan, n. = úverk, Grett. 121 A, Bs. i. 529, Orkn. 280 (where fem.) ú-verknaðr, m. = úverkan, Grett. 121. ú-vesall, adj. not wretched; engum úveslum, none but a wretched one, Band. 36 new Ed. ú-viðan, n. 'unwood,' i.e. thorns or shrubs; þyrni eða úviðani, Post. (Unger) 23, v.l. ú-viðbúinn, part. unprepared, Fas. i. 454. ú-viðkvæmiligr, adj. (-liga, adv., Gþl. 276), or ú-viðkœmiligr, unbecoming, Fær. 132, Fms. i. 244, v. 168, vi. 5, Gþl. 167. ú-vild, f. lack of good-will, enmity. ú-vili, a, m.; at úvilja e-s, against one's good-will, Grág. i. 191, Js. 49, H.E. i. 182: úvilja-verk, n. an involuntary deed, Vápn. 49 (P). ú-viljaðr, part. unwilling, Fas. iii. 127. ú-viljandi, part. unwilling, unintentional, Stj. 617; eg gerði það óviljandi. ú-viljanligr, adj. unwilling, Bs. i. 702. ú-viljugr, adj. id., Stj. 69. ú-villtr, part. unfalsified, Hm.; fjöldi úviltra biskupa, orthodox bishops, Anecd. 98. ú-vinátta, u, f. unfriendliness, enmity, Fms. v. 24, Orkn. 386. ú-vinfengi, n. unfriendliness, Valla L. 224. ú-vingan, f. unfriendliness, bad feeling, Lv. 40, Fas. iii. 150. ú-vingask, að. dep. to shew enmity towards a person; úvingask við e-n, Fms. v. 69, vi. 112, xi. 229. ú-vingjarnliga, adv. unfriendly, Fær. 182, Fms. i. 166, Ísl. ii. 197. ú-vingjarnligr, adj. unfriendly, hostile, Fms. ii. 41, ix. 52, Sks. 524. ú-vinliga, adv. unfriendly, Lv. 74. ú-vinnandi, part. invincible; and ú-vinnanligr, adj. id., Fas. iii. 239. ú-vinr (ó-vinr), m. an 'unfriend,' foe, enemy, Fms. i. 50, 219, ii. 192, Eg. 336, Sks. 110, Al. 56; eta skal úvina-mat ok öngu launa, Nj. 220 (v.l. paper MS.); vér hyggjum at lygi hafi verit ok úvina-mál, Glúm. 373; hón kvað þar fara úvina fylgjur, Sturl. iii. 54 (see fylgja); gör þú eigi þann úvina-fagnað, at þú rjúfir sætt þína, Nj. 112; vér köllum slíka vist úvina-fagnað, of a bad fare, Bjarn. 53. ú-vinsamligr, adj. (-liga, adv.), unfriendly. ú-vinskapr, m. = úvinátta. ú-vinsæla, ð, to make oneself disliked; Eirikr konungr nvinsældisk æ því meirr, sem ..., Fms. iv. 16; hann kvaðsk eigi nenna at ú. sik svá, Vápn. 18. ú-vinsæld, f. unpopularity, disfavour, Fms. i. 21, x. 387, Eb. 116, Orkn. 254. ú-vinsæll, adj. unpopular, disliked, Nj. 38, Fs. 28, 76; úvinsælt verk, Fms. vii. 183, 247. ú-vinuligr, adj. unfriendly, Skálda 191.
| Result Page: |  |
Previous | 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 | Next |  |
Germanic Lexicon Project (main page)
This search system was written by
Sean Crist
Please consider
volunteering
to correct the data in these online dictionaries.
No rights reserved. Feel free to use these data in any way you please.