You might want to try these alternative searches:
Displaying 181 - 190 out of 224 entries.
![]()
Germanic Lexicon Project
Search results
Home
Texts
Search
Messages
Volunteer
About
Search Help
strengþ (2 results)
strengð (6 results)
Search for strength again, using less strict matching (229 results)
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0409, entry 23
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has not been hand-corrected.
However, the page is reserved and someone is correcting it.mann-afli, a, in. strength in men (troops), Lv. 47.
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0411, entry 33
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
mannskapr, m. manfulness, manhood, valour, Fas. iii. 305; hvárki spara penninga né mannskap, spare neither money nor men, Þórð. 100 new Ed :-- human nature, 677. 12. mannskapar-lauss, adj. pithless, lacking strength and manhood, Fas. ii. 386.
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0415, entry 15
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
MÁGR, m. [Ulf. mêgs = GREEK; Scot. mac; O.H.G. mac; Dan. maag :-- a brother-, father-, son-in-law, etc.; hón bauð til sín frændum sínum ok mágum, she bade her kinsmen and mágar (brothers- and sons-in-law), Landn. 117; vill Rútr görask mágr þinn (son-in-law) ok kaupa dóttur þína, Nj. 3, as also Ísl. ii. 250, Eg. 37; cp. the saying, eigi má göra tvá mága at einni dóttur, Fas. iii. 59: ironically, Nj. 94, N.G.L. i. 358: of a father-in-law, Laban mág sinn, Stj. 172; Davíð tók konungdóm eptir Sál mág sinn, Rb. 382: in plur., skilmáli þeirra mága (father-in-law and son-in-law), Stj. 172, Fms. ix. 496; of brothers-in-law, en er þeir mágar finnask, Ó.H. 90; Ólafr mágr, 166. COMPDS: mágs-efni, n. a future son-in-law, Stj. 122, Ann. 1309. mága-stoð, n. strength, help derived from one's mágar, Glúm. 334.
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0419, entry 2
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
MÁTTR, m., máttar, dat. mætti, pl. mættir; [Ulf. mahts = GREEK; A.S. meaht; Engl. might; O.H.G. maht; Germ. macht; Dan. magt] :-- might, strength: allit., trúa á mátt sinn ok megin, Fms. i. 35: er at þessu orðinn svá mikill m. (it has come to such a pitch) at hér eru við vafðir margir ríkis-menn, Fms. xi. 264; ok allir mættir hræðask, 623. 26: value, Skálda 175, 176; var mér alls máttar (I had to use might and main) áðr ek kom henni upp, Fms. iii. 74. II. strength, health; ílla ertú leikinn, sé ek at eigi er máttrinn mikill, Fb. ii. 388; jarl hafði fengit harða sótt ok kölluðu hættligan mátt hans, Fms. ix. 390; hann hefir mál sitt, en þó máttr sem minnstr, xi. 102; hón spurði hversu þá skyldi mætti manns komit vera er heita skal fyrir manni, Bs. i. 69; en þóat máttrinn þyrri mjök, 175; ek lá fyrr í sótt með litlum mætti oleaðr, 110; síðan fór hann heim með litlum mætti, 144; er at leið mætti hans, when he began to sink, Fms. viii. 258; hón svaraði reiðuliga ef nokkurr spurði at mætti hennar, Ld. 14; hón leiddi mjök at fréttir um mátt Halldóru, Sturl. i. 200; cp. van-máttr, weakness. COMPDS: mátt-dreginn, part. weak, exhausted, Fær. 42, Fms. ii. 98. mátt-farinn, adj. faint, weak, Fms. ii. 270. mátt-lauss, adj. without strength, exhausted, Fbr. 160. mátt-leysi, n. weakness, lack of strength, debility, Fms. vii. 150. mátt-lítill, adj. of little strength, feeble, and of a sick person, exhausted, faint, Fms. i. 159, xi. 288, Eg. 567.
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0420, entry 1
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
meðal vár, or vár á meðal, among us; á meðal okkar (dual), Bkv. 19; hann settisk niðr á meðal þeirra, Nj. 48; sat þá Þorgerðr meðal brúða, 51; meðal þín ok annarra, 85; meðal Hafrafells ok Króksfjarðar-múla, Gullþ. 3; sumir verða sendir landa meðal, from one land to another, Sks. 54; á meðal anna, Grág. ii. 261; á meðal enna tveggja sömu samhljóða, á meðal enna líkustu greina, Skálda 162: ellipt., mál öll er meðal fóru, Vsp. 30; fannsk þat ekki í tali at þar hefði missætti verit í meðal, Nj. 48; þá gékk Njáll í meðal, N. interceded as peacemaker, 105. II. metaph., at hann vili nema litla skynsemd heldr enn önga þá er á meðal verðr ennar meiri (= meðal anna?), i.e. when there is a little leisure from graver matters, Skálda 169 (Thorodd); þat er áðr stendr á meðal ykkar má!s, whatsoever is unsettled between you, Fms. xi. 21. B. In a great many compds, denoting what is intermediate, between, in the middle, the average; or ironically, not over-much, middling; or, lastly, with a negative in the reverse sense, see the following: I. meðal-auki, a, m. (mod. milligjöf), what is given in the bargain, Ld. 146, Lv. 43. meðal-dagr, m. a day between, Stj. 280: a holy day of second degree, Hom. 142; thus the sixth, the seventh, and from the ninth to the twelfth day of Yule were the middle days, in Easter the second and third day, N.G.L. ii, 358, K.Þ.K. 98: the days between the two spring tides at the first and the last quarter of the moon are called meðaldagar, Rb. 444. Meðal-fell, n. Middle-fell, a local name. Meðal-fells-strönd, f., a local name. Meðalfells-strendingar, m. pl. the men of M., Landn., Sturl. meðal-ferð, f. intercession, Orkn. 270. meðalferðar-maðr, m. an intercessor, Stj. 243. meðal-för, f. = meðalferð, Sturl. ii. 141. meðal-ganga, u, f. intercession, Lv. 71, Sturl. iii. 136: coming between, in a bad sense. Fms. ix. 428, v.l.: intervention between parties fighting, Glúm. 382. meðal-gangi, a, m. an intercessor, Mar. 196, Vídal. meðalgöngu-maðr, m. an intercessor, Th. 24, Finnb. 312. meðal-heimr, m. the middle world, the air, between the sky and the earth, poët., Edda (Gl.) meðal-hóf, n. the right meed and measure; in the saying, vandratað er meðalhófið. meðal-kafli, a, m. the 'middle-piece, ' the haft of a sword between the two hjalt (q.v.), Eg. 378, 379, Fms. i. 15, iv. 38, Sturl. iii. 283. Meðal-land, n. a land lying between two other lands: a local name, Landn. 267, Nj., in the south-east of Icel. meðal-orpning, f., gramm. an interjection, Skálda 180. meðal-pallr, m. the middle benches in the lögrétta, Nj. 190. II. average, of extent, quality, in a great many COMPDS: meðal-hestr, -hross, -kýr, -naut, -sauðr, -ær, etc., an average horse, cow, sheep, etc., Grág. i. 504, Jb. 346. meðal-ár, -sumar, -vetr, an average year, summer, winter, B.K. 20, Grág. ii. 326. meðal-lagi, adv., see below, meðal-maðr, m. an average man, in height, strength, or the like, Fms. vii. 101, 239. meðal-spakr, adj. middling-wise, of average intelligence, Hm. meðal-tal, n. an average number; in the phrase, at meðaltali, in the average. III. with a preceding negation, emphasising a word of abuse, as no common scoundrel, i.e. a great scoundrel or the like; ekki meðal-atferðarleysi, no common slovenness, Fs. 32: eigi meðal-farbauti, no middling destroyer, Fms. xi. 146: eigi meðal-fjándi, no middling fiend, ii. 74: ekki meðal-fól, i.e. no slight fool, Gísl. 139: þat ætla ek at þú sér eigi meðal-karl vándr, Band. 26 new Ed.: eigi meðal-klækismenn, Ísl. ii. 71: eigi meðal-mann-níðingr, a great nithing, Fær. 216: eigi meðal-níðingr, id., Eb. 230: eigi meðal-orðaskvak, Fæ 219: eigi meðal-skræfa, a great coward, Fms. vi. 34: eigi meðal-skömm, a great disgrace, Fs. 37: eigi meðal-snápr, Eb. 242: eigi meðal-úspektarmaðr, Rd. 259: eigi meðal-úvinr, Finnb. 242: eigi meðal-vesalingr, Þórð. 52: eigi meðal-þræli, Eg. 714 :-- rarely in a good sense, þat er ekki meðal-sæmd, 'tis no common honour, it is a great honour, Fb. ii. 196.
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0420, entry 8
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
með-færi, n. in phrases such as, kylfuna þó hón sé ekki fimligt m., the club, though it be not handy to carry, Fas. iii. 449; það er ekki mitt m., 'tis beyond my strength.
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0420, entry 28
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
MEGA, pres. in a pret. form má, mátt, má; plur. megum, megut, megu, later and mod. megit, mega; pret. mátti; subj. pres. megi, pret. mætti; part. mátt; with suff. má'k = má ek, Og. 33; mætta'k = mætta ek, Þkv. 3; máttú = mátt-þú, passim: with neg. suff. pres. 1st pers. má'k-a, I cannot, Stor. 18; má'k-at ek, Am. 12; má'k-a'k, 52; má'kk-at-ek, Hallfred (Fs. 107): pret. mátti'g-a'k, I could not, Og. 32: [Ulf. magan = GREEK; A.S. magan; Engl. may, might; Germ. mögen; Dan. maae.] B. To have strength to do, avail; svá at vér mættim ekki, so that we availed not, Am. 17; mega betr, to be the stronger, Karl. 423; allt má þó nauðigr skyldi, a saying, i.e. necessity is a great schoolmaster, Sturl. iii. 255; eigi megu þær minna, they are not less powerful, Edda 13; hverr er sá Guð, eða hvat má hann? 2: with dat., mega við e-m, to be able to withstand one; hann mun ekki mega einn við mörgum, Art. 22; ekki má við marginum, none can withstand the many, Fms. xi. 278; mega sér, var honum haldit til vinnu þegar er hann mátti sér nokkut, as soon as he grew strong, had any strength, Bs. i. 35; skulu mikit þín orð mega við mik, thy words shall go for much, Nj. 175; jafnmikit mega níu momentur ok tólf, Rb. 458. 2. of health, like Lat. valere; mega vel, to be well; mega ílla, lítt, to be poorly, and so on; Komtú í Hitardal? segir Sturla -- Já, sagði ferðamaðr -- Hversu mátti Þorleifr? -- Vel mátti hann, ok því var betr, at hann mátti vel, Sturl. i. 89; Hallr spurði, hversu þær mætti, -- Harðla vel megum vit, Fms. ii. 201; hann var spurðr hversu hann mætti, -- Má ek harða ílla, vi. 237; hann spyrr at Sigvalda, honum er sagt, at hann mátti lítið, xi. 102; hann spurði hversu hann mætti, -- Eigi má ek nú vel, sagði hann, Bs. i. 182 :-- -to do for one, má yðr þat er yfir margan gengr, it will do for one, what all others must bear, Eb. 168. II. followed by an infinitive, to be able; mátt þú sjá hana ef þú vill, thou canst see her if thou wilt, Nj. 3; þóttusk menn eigi mega leita hans, Eg. 230; at hann mætti fá sæmd sína, Fms. vi. 398; allt þat hann má miðla, Grág. i. 250; fé máttu þeir ekki bjarga, Nj. 267; hann mátti ekki mæla, Band. 14; sá einn hlutr var svá, at Njáli féll svá nær, at hann mátti aldri úklökvandi um tala, Nj. 171; þaðan sem þú mátt vel eta,
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0421, entry 4
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
MEGIN, n., gen. megins, Gs. 22; but else contr. in gen. and dat. megns, megni, see megn; [from mega; Engl. main] :-- might, main, strength; kosta megins, Gs. 22; þitt varð nú meira megin. Fm. 22; orms megin, 28; hjörs megin, 30; svá at þitt minnkisk megin, Hsm. 21. 1; oddar görva jarli megin, Mkv.; trúa á mátt sinn ok megin, Fms. i. 35; þegar er hann vitkaðisk ok fékk megin sitt, Fb. ii. 389; ok svá sem á leið sóttina minnkadi stórum megin (acc.) hans, Fms. ix. 250; Medi funnu megin hans, MS. 544. 39: ú-megin, a swoon; van-megin, weakness. II. [cp. Engl. mainland], the main, chief part of a thing; allt megin landsins, the main of the land, Fms. x. 184; Jótland er megin Dana-veldis, vi. 53; megin árinnar, the main-stream, Þórð. 11 new Ed.: in a more local sense, máni þat né vissi hvat hann megins átti, the moon knew not his main, his place in heaven, had not his fixed course, Vsp. 5; jarðar-megin, the earth's main, the wide earth, Hm.; vetrar-megin, the main part of winter, Sks. 59; veðr-megin, 'weather-main' the power, but also the 'airt,' direction of the weather; hafs-megin, the main, open sea; lands-megin, the mainland. Eg. 50. B. COMPDS: megin-afl, m. main strength, Sks. 199. megin-á, f. a main river. Fas. i. 388. megin-áss, m. the main or chief As, i.e. Odin, Lex. Poët. megin-borg, f. the main town, Fms. ix. 41. megin-bygð, f. the main district, Fms. viii. 59. megin-dómar, m. pl. the main events, world-famed events, Vsp. 59. megin-dráttr, m. the great draught, of fish, Bragi. megin-dróttning, f. the great queen = the Virgin Mary, Geisli 3, Lil. 86. megin-dýrr, adj. 'main dear,' dearly beloved, Lex. Poët. megin-ekkja, u, f. the great widow, a nickname, Fær. megin-fjall, n. the main fell, Hkv. Hjörv. 5 (= reginfjall). megin-fjarri, adv. 'main far off,' very far, Fms. vi. (in a verse). megin-fjöldi, a, m. a vast multitude, Geisli 4. megin-flokkr, m, the main body, Fms. viii. 322, v.l. megin-flótti, a, m. the main body of a host put to flight or flying, Sturl. ii. 223, Hkr. ii. 371, passim. megin-gjörð, f. the main girdle, girdle of power. Fms. v. 345: plur. megingjarðar, of the girdle of Thor, Edda 15, 29, 60. megin-góðr, adj. 'main good,' mighty good, Fms. vi. 364. megin-góðvætliga, adv. very kindly, Clem. 26. megin-grimmr, adj. 'main grim' very fierce, Orkn. (in a verse). megin-haf, n. the main, ocean, Rb. 438, 464, Mar. 1031. megin-herr, m. the main army, Fms. i. 121, Orkn. 106. megin-hérað, n. the main district, Hkr. ii. 89. megin-húfr, m. the main hull of a ship, opp. to róðrar-húfr, N.G.L. ii. 283. megin-hyggja, n, f. 'main-sense,' wisdom, Skv. 1. 39. megin-höfn, f. the main harbour, Grett. 107 A. megin-kátr, adj. (-liga, adv.), 'main glad,' mighty glad, Grett. (in a verse), Orkn. (in a verse). megin-land, m. a mainland, continent, K.Þ.K. 8, Fms. x. 412, Sks. 155, Ld. 40, Orkn. 6, Fb. ii. 394. megin-lauss, adj. without strength, Barl. 162, Bs. ii. 172, Karl. 358. megin-leikr, m. the main of a thing, Sks. 185, v.l. megin-leysi, n. weakness, Barl. 147, Bs. ii. 168. megin-lið, n. the main body of an army, Fms. vii. 260, viii. 315, Sturl. i. 38 (Ed. megit liðit). megin-ligr, adj. [cp. Engl. mainly]; mál meginlig, mighty strong words, i.e. holy oaths, Vsp. 30. megin-lítill, adj. of little might, weak, Sól. 2, Fms. xi. 103. megin-ljótr, adj. very hideous. Lex. Poët. megin-meingjarn, adj. very mischievous, Fas. i. 435 (in a verse). megin-merki, n. the chief standard, Róm. 352. megin-mildr, adj. very mild, Lex. Poët. megin-mörk, f. the main forest, Eg. 378. megin-njörðr, m. the mighty god, Dropl. (in a verse). megin-ramr, adj. very strong, Sighvat. megin-rás, f. the main course. Sks. 196. megin-rúnar, f. pl. mighty, powerful Runes (charms), Sdm. 19. megin-sjór, n. the main, ocean, Mar. megin-skjótr, adj. very fleet, Harms, megin-skjöldungr, m. the mighty king, of Christ, Skálda (in a verse). megin-stjarna, u, f. a main star, a star of first order, Rb. 110. megin-stormr, m. a mighty gale, Sks. 44, Barl. 124. megin-straumr, m. a mighty stream, current, Mar. megin-tíðendi, n. pl. mighty tidings, Pd. 42. megin-tírr, m. 'main-fame,' glory, Sdm. 5. megin-trygðir, f. a firm truce, Ísl. ii. 381. megin-veðr, n, = meginstormr, Fas. ii. (in a verse). megin-vegr, m. the main way, geogr. the zones, Sks. 195 (meginvegir sem úbyggvanda er undir). megin-vel, adv. mighty well, Fb. iii. 315. megin-verk, n. pl. mighty works, labour, Gs. 11. Ad. (fine). Lex. Poët, megin-þing, n. a great meeting, Fms. vi. 50 (in a verse). megin-þungr, adj. very heavy, Sturl. (in a verse). megin-þorf, f. great need; fá þú mey mann í meginþarfar (into wedlock), Skv. 2. 11.
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0421, entry 7
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
megn, n. = megin, a contr. form, strength; likams megn, Bs. i. 317; megn ok frækleik, Fms. x. 256; hann hafði fjögurra manna megn, Háv. 54; af Guðs megni ok af krapti ens helga kross, Fms. x. 417; treysta á mátt ok megn = mátt ok megin, Or. 24; deila megn við e-n, to contend with, Lil. 8; var í því mest megn, it went to the highest pitch at Yule time, Bs. ii. 21: the phrase, um megn, beyond one's strength, power; kasta steini um megn sér. Eg. 473; þetta mál er nokkut þér um megn með at fara, Fms. vi. 18; þat ráð mun þér verða um megn, 151; Guði er ekki um megn at reisa hann upp af dauða, Stj. 132; yfir megn, id., Bs. ii. 162, 175. COMPDS: megn-lauss, adj. feeble, weak, Bs. i. 321, Mar. megn-lítill, adj. faint, exhausted. Fær. 183, Fas. i. 556.
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0421, entry 9
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]
[Comment on this entry]
[View comments]
The following entry has been hand-corrected once.
megna, að, [megn], to be able, have strength to do a thing: þó ek megni minna en einhverr yðar, Grett. 98; munu vér ekki megna at berjask við þá tólf, Fas. i. 422: mod. with dat., eg megna því ekki. II. reflex. to get strength; at hans ríki mætti megnask. to wax strong, Fms. viii. 204; hversu mjök megnaðisk ok aukaðisk Guðs réttr, x. 301; en er synir þeirra tóku at megnask, when their sons grew up to be men, Orkn. 132; eptir þetta megnaðisk sóttin, Eb. 264.
Result Page: Previous 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 Next
Germanic Lexicon Project (main page)
This search system was written by Sean Crist
Please consider volunteering to correct the data in these online dictionaries.
No rights reserved. Feel free to use these data in any way you please.