|
|
Search for ok again, using less strict matching (4489 results)
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0546, entry 10 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
skil-góðr, adj. trustworthy, worthy; s. bóndi, Magn. 536, Sturl. i. 8; framkvæmdar-maðr ok s., 38; skilgóðir menn, Eb. 264.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0546, entry 13 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
skilinn, adj. [skilja; Scot. skeely], distinct; skilin orð, clear, distinct words, Hm. 135; tala hátt ok snjallt ok skilit, Konr. 56; svá skýrt ok skilit, Bs. ii. 16; til þess at þá verði skilnari frásögnin, Róm. 108; snjallr ok skilinn í öllu framferði, Mar.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0546, entry 14 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
SKILJA,
pres.
skil,
skill,
Grág.;
pret.
skilði,
skildi;
part.
skiliðr,
and
later,
skildr
and
skilinn;
neut.
skilið
and
skilt:
[the
original
sense,
viz.
to
cut,
Lat.
secare,
appears
in
Goth.
skilja
=
a
butcher;
A.S.
scylan
=
to
separate.
A.
To
part,
separate,
divide;
Tanais
skilr
heims-þriðjunga,
Al.
131;
sú
er
nú
kölluð
Jökulsá
ok
skilr
lands-fjórðunga,
Landn.
251;
Gautelfr
skilr
Noregs-konungs
ríki
ok
Svía-konungs,
Rb.
330
:--
to
break
off,
break
up,
þessi
sótt
mun
skilja
vára
samvistu,
Ld.
286;
mun
sá
einn
hlutr
vera
at
s.
mun
með
okkr,
Nj.
112;
mun
þat
s.
með
okkr,
Fs.
16:
segja
Rúti
at
betra
mun
at
s.
ykkr,
of
fighters,
Nj.
32;
Höskuldr
skildi
þær,
Ld.
36;
þá
er
barsmíð
skilið,
Grág.
ii.
114;
s.
ræðu,
s.
talit,
to
break
off
the
conversation,
Ld.
36,
Fms.
ii.
262,
Nj.
48,
Bjarn.
22;
s.
boðinu
(dat.),
Gísl.
116,
is
prob.
an
error;
skilja
hjúskap,
to
divorce,
K.Á.
6;
váru
skilið
ráð
þeirra
Sigríðar,
Fms.
x.
219;
skilr
hann
flokk
sinn,
then
he
divided
his
band,
viii.
59;
þá
skildi
ekki
nema
hel,
vii.
233.
2.
with
prepp.:
s.
frá,
to
separate,
Fms.
xi.
350,
Blas.
42;
frá
skildr,
excepted,
Dipl.
v.
22,
K.Á.
182;
frá
skiliðr,
Grág.
i.
16;
skilja
mik
frá
trú,
Blas.
42;
at
engu
frá
skildu,
nothing
excepted.
Dipl.
v.
22;
eiðar
frá
skildir,
K.Á.
182;
sá
maðr
er
nú
var
frá
skiliðr,
Grág;.
i.
16,
17
:--
s.
sundr,
to
put
asunder,
Nj.
42
:--
s.
við,
to
part
with,
put
away;
s.
við
konu,
s.
við
bónda,
686
B.
14,
Þórð.
46
new
Ed.;
at
ek
vilja
s.
við
félaga
minn,
Grág.
i.
326;
ok
sé
hann
skildr
við
(have
forfeited)
ábúð
jarðar,
Gþl
337
:--
s.
eptir,
to
leave
behind,
Mag.:
passim
in
mod.
usage,
eg
skildi
það
eptir
heima.
3.
to
part
company,
leave;
svá
skildu
vér
næstum,
at...,
Nj.
49;
eptir
þat
skildu
þeir,
98;
skildu
þeir
með
mikilli
vináttu,
138;
hefir
þú
mér
heitið,
at
vit
skyldim
aldri
s.,
201.
4.
impers.
one
parts;
hence
followed
by
acc.,
one
parts
a
thing,
i.e.
it
branches
off,
is
separated;
þar
skilr
Spán
inn
Kristna
ok
Spán
inn
heiðna,
Fms.
vii.
80;
þar
er
leiðir
skildi
(where
the
roads
parted)
þá
skildi
ok
slóðna,
there
the
tracks
too
parted,
Eg.
579;
mundi
skilja
vegu
þeirra,
their
ways
would
diverge,
126;
með
þessu
skilr
skipti
þeirra,
thus
ended
their
dealings,
Ísl.
ii.
274;
er
þat
nú
bezt
at
skili
með
oss,
Finnb.
334;
skilr
þá
með
þeim,
Nj.
112.
.
it
differs;
at
mikit
(acc.)
skili
hamingju
okkra,
there
is
a
wide
difference
between,
Eg.
719;
hvat
skilr
þær
ástgjafar,
656
A.
i.
12;
þvíat
mennina
skildi,
Sks.
733
B.
.
it
falls
out,
comes
to
a
difference;
even
with
a
double
acc.
of
person
and
of
thing,
e-n
skilr
á
um
e-t;
þá
skildi
aldri
á
orð
(acc.)
né
verk,
Nj.
147;
ef
þá
skill
á,
Grág.
ii.
70;
þeir
skyldu
sik
láta
á,
skilja
um
einhvern
hlut,
Ld.
60;
þeir
urðu
missáttir,
ok
skildi
þá
(á)
um
eignina
á
Auslrátt,
Fms.
ix.
458;
skildi
þá
ekki
(acc.)
á
ek
Rúnólf,
they
and
R.
disagreed
in
nought,
Nj.
178;
hver-vitna
þess
er
menn
skilr
á
um
sætr,
N.G.L.
i.
42;
nú
skilr
menn
á
(um)
markteig,
id.;
ef
menn
skilr
á
(um)
merki,
id.;
hann
(acc.)
hafði
skilt
á
við
gesti
jarls,
Fms.
ix.
449;
ek
vil
at
þú
látir
þik
á
skilja
við
einhvern
húskarl
minn,
Rd.
318;
ef
skrár
skilr
á,
if
the
scrolls
differ,
Grág.
i.
7.
B.
Metaph.
usages:
I.
[Old
Engl.
to
skill],
to
distinguish,
discern,
understand;
vóru
svá
skilið
nöfn
með
þeim,
Ísl.
ii.
332;
eru
þeir
hér
svá,
at
þeir
megi
s.
mál
mitt
(hear
it),
Eg.
735;
spilltisk
svá
sýnin
at
eingi
þeirra
mátti
s.
hann,
Hom.
120;
s.
ljós
frá
myrkum,
Sks.
626
B;
kunna
drauma
at
skilja,
to
know
how
to
'skill'
dreams,
Fms.
iv.
381:
to
understand,
þat
er
at
skilja
(that
is
to
say)
á
vára
tunga,
Anecd.
16,
18;
konungr
skildi
at
þetta
var
með
spotti
gört,
Fms.
i.
15;
vér
þykkjumk
hitt
s.,
at
...,
Ld.
180;
ef
þat
er
rétt
skilt,
sem
þar
kveðr
at,
Grág.
ii.
37;
hón
skildi
þó
raunar
hvat
hann
mælti
til
hjálpar
manninum,
Fs.
76;
kunnu
vér
alira
þjóða
tungur
at
mæla
ok
skilja,
656
A.
ii.
10:
very
freq.
in
mod.
usage,
skilr
þú
þetta
?
eg
skil
ekki
hvat
þú
segir,
það
er
ó-skiljandi.
II.
as
a
law
term,
to
decide;
skildi
konungr
erendi
Sighvats
svá,
at
...
.
Fms.
v.
180;
þá
er
kviðir
eigu
at
s.
mál
manna,
Grág.
i.
49;
skulu
heimilis-búar
hans
fimm
skilja
þat,
hvárt
...,
58;
allt
þat
sem
lögbók
skilr
eigi,
Gþl.
18;
enir
sömu
búar
skolu
um
þat
skilja,
Grág.
i.
43;
at
þeir
eru
þess
kviðar
kvaddir
er
þeir
eigu
eigi
um
at
s.,
55;
skulu
vetfangs-búar
s.
um
hvárt-tveggja,
ii.
37;
tólflar-kviðr
átti
um
at
s.,
Eb.,
Nj.
238.
2.
to
set
apart,
reserve;
þat
skil
ek
er
ek
vil,
Nj.
55;
þessu
sem
nú
var
skilt
með
þeim,
Fms.
xi.
100;
nú
hefir
maðr
kú
skilt
í
skyld
sína,
Gþl.
503;
þat
var
skilit
í
sætt
vára,
Nj.
257;
þat
var
skilið
í
sæll
þeirra
Þóris
föður
míns
ok
Bjarnar,
at
...,
Eg.
345;
var
þat
skilit
til
brigða
um
áðr-nefnt
kaup,
Dipl.
iii.
10;
hann
skildi
af
sér
(declined
responsibility)
um
fyrnd
á
kirkju
alla
ábyrgð,
iv.
4;
þat
er
stórmæl
ok
skilit
(express)
boðorð,
Anecd.
46;
nema
þat
væri
skilt
(expressly
reserved),
Fms.
x.
447:
eiga
skilit,
to
have
reserved,
stipulated;
þat
átta
ek
skilit
við
þik,
at
...,
ii.
93;
sem
Hrani
átti
skilt,
iv.
31;
at
hann
vill
hafa
gripina
svá
sem
hann
átti
skilit,
vi.
60:
hence
the
mod.
phrase,
eg
á
það
ekki
skilið,
'tis
not
due
to
reserve
this
for
me,
i.e.
I
do
not
deserve
it;
hann
á
það
skilið,
it
is
owing
to
him,
it
serves
him
right
:--
s.
sér
e-t,
to
reserve
to
oneself,
Fas.
i.
527,
Fms.
v.
293,
ix.
323,
Landn.
304;
Njáll
kveðsk
þat
vilja
s.
undir
Höskuld,
to
make
a
reservation,
reserve
it
for
H.,
Nj.
149;
þeir
sem
gáfu,
skildu
æfinlig
forræði
þeirra
undir
sik
ok
sína
arfa,
reserved
it
for
themselves
and
their
heirs,
Bs.
i.
689.
3.
esp.
with
a
prep.;
s.
á,
fyrir,
til,
undan,
to
stipulate,
reserve;
vil
ek
s.
á
við
þik
einn
hlut,
Hrafn.
6;
skaltú
s.
þat
á
við
hann,
Fms,
x.
334
:--
s.
fyrir,
hversu
var
skilt
fyrir
félagi
þeirra,
Grág.
i.
330;
ok
skili
þeir
þá
fyrir
þegar,
118;
skal
einn
maðr
s.
fyrir
(pronounce)
en
aðrir
gjalda
samkvæði
á,
i.
2;
at
svá
fyrir-skildu
(so
stipulated),
Dipl,
v.
19;
handa-band
þeirra
var
svá
fyrir
skilit,
iv.
9;
þá
skilði
Sverrir
konungr
fyrir
eidstafinum
(dictated
it),
Fms.
viii.
150;
er
hann
hafði
fyrir
skilt
heitinu,
made
(said)
the
vow,
55
:--
-þann
hlut
vilda
ek
til
s.,
at
vér
værim
austr
hér.
Nj.
149;
þat
vil
ek
þá
s.
til,
segir
Hallr,
at
...,
156;
þat
vil
ek
ok
til
s.
við
ykkr
bræðr
jarla
mína,
at
...,
Ó.H.
98;
megu
þeir
eigi
aðra
göra
sekð
hans
en
til
var
skilit
fyrir
váttum,
Grág.
i.
118
:--
s.
undir
eið,
to
take
an
oath
with
reservation,
Grág.
i.
56,
Sturl.
i.
66
:--
s.
undan,
to
reserve,
make
a
reservation;
s.
undan
goðorð,
utanferðir,
sektir,
Ld.
308,
Sturl.
ii.
63.
C.
Reflex.
to
separate,
break
up;
skildisk
þá
ok
riðlaðisk
fylkingin,
Fms.
vii.
277;
at
þau
væri
skild,
Grág.
i.
307;
vóru
þau
þá
skilið,
Nj.
268
:--
s.
við
e-n,
to
part
from;
sá
er
skiliðr
við
konuna,
Grág.
i.
33;
segja
skilið
við,
konu,
bónda,
to
declare
oneself
separated
from,
Nj.
14,
50;
ef
kona
skilsk
við
bónda
sinn
(divorces),
656
A.
15;
hvar
hann
skildisk
við
Þórólf,
Ld.
44:
to
forsake.
Fms.
i.
34,
Nj.
250;
s.
við
mál
e-s,
Ld.
308,
Nj.
177;
þeir
er
ekki
vildu
við
skiljask
(leave
off)
ok
láta
af
heiðninni,
Fms.
iv.
144.
2.
recipr.
to
part
company;
at
vit
skilimk
í
orrostu,
Eg
293;
þótt
vit
skilimk,
Korm.
88;
þeir
skiljask
fóstrar,
Fms.
xi.
99;
skildusk
þeir
með
blíðskap.
feðgar,
Eg.
790.
.
to
be
divorced,
Grág.
i.
325,
326,
K.Á.
116.
II.
impers.,
e-m
skilsk
e-t,
'it
skills
one',
one
perceives;
honum
hafði
þat
skilisk,
Eg.
715;
haun
kenndi
honum
atferli
--
Nú
skaltú
vita
hvárt
mér
hafi
skilisk,
Ísl.
ii.
206;
konunginum
skildusk
vel
orð
jarls,
Fms.
xi.
13;
má
mér
þat
eigi
skiljask,
Sks.
61;
hón
lét
sér
þat
ok
vel
skiljask,
to
make
up
one's
mind
to
it,
Hkr.
ii.
88;
Barði
lætr
sér
skiljask
at
svá
er,
Ísl.
ii.
327;
þnú
vill
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0547, entry 11 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
skilning, f. (in mod. usage skilningr, m.), a separation, division; einn Guð þrennr í skilningu, Hom. 146; Guð görði himna í skilningu, Eluc. 9; s. millum íllra hluta ok góðra, Sks 502; þær þrjár skilningar er einn Guð, Gþl. 40. II. discernment, understanding, intellect, Barl. 23, 45; skilningar andi, Sks. 611; skilningar himinn, Fas. iii. 665; leiða til fullrar skilningar, Sks. 309 B; fá skjóta s. á e-u, Fms. i. 97: koma skilningu á e-t, Mar.; eptir honum hurfu margir menn í skilningu, Ver. 95; rétta skilning, kunna góða s. á e-u, Sks. 51, 493 B; mikla s. ok minni, Stj. 70; vit ok s., Skálda 169. 3. sense, meaning; ek hefi hina s., at ..., but I think, that..., Nj. 142; meðr annarri s., Stj. 53; þessor er ráðning ok s. draums þíns, 200; hann bauð þeim gæta hverja skilning þeir skildi á hverju hafa, Barl. 22; eigi skaltú þvilíka s. hafa á þessu máli, 45; án skilning þeirra orða, Anecd. 2. COMPDS: skilningar-lauss, adj. senseless, without understanding, Sks. 246 B: a brute, s. skepna, 45. skilningar-vit, n. pl. mother-wit, sense, instinct, Stj. 98, 101: the (five) senses, 20, freq. in mod. usage.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0547, entry 14 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
skil-rekki, n. an account, proof, evidence; með skynsemd ok s., Stj. 142, 150, 163, cp. 23, v.l.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0547, entry 16 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
skil-ríki, n. a proof, evidence, = skilrekki; sýna s. til e-s, Grett. 121 A; sýna e-t með s., Jb. 170; sýna fullt s., Dipl. ii. 16; með fullu s., Th. 4; skrár ok s., Pm. 68; eptir því sem góðra manna s. þar um vátta, 46; fyrndar s., a proof of prescription, Dipl. ii. 5. 2. of a deed (as a document), Ann. 1361; bréf ok skilríki (plur.), Bs. i. 818, freq. in mod. usage, but skilrekki seems to be the older and truer form.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0547, entry 29 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
SKIN, n. [skína], sheen, shining, of the sun, moon, stars; skin sólar ok tungls, 623. 21; hann ræðr fyrir regni ok skini sólar, Edda 16; einn dag var skin heitt, Fms. i. 118, vi. 411; þann dag var fagrt veðr af skini, x. 344; höfðu þeir skorpnat í skininu, Háv. 47, passim: sól-skin, sunshine; tungl-skin, moonshine; a poët. name of the moon, Alm. 2. show = Germ. schein; yfir-skin, mod. COMPDS: Skin-faxi, a, m. Sheen-mane, name of the sun-horse, Edda. skin-hringr, m. a nickname, Fms. viii.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0547, entry 32 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
SKINN, n. [a specially Scandin. word, not known to the Saxon and Germ., unless Germ. schinden ( = to flay) is of the same root; the Engl. skin is probably a borrowed Norse word, esp. as sk is not represented by sh] :-- a skin; húð af nauti, skinn af sauði, N.G.L. i. 420; bera (fall) af skinni, K.Þ.K., passim; sauð-skinn, sheep-skin; skinna tíund, N.G.L. i. 462. II. plur. skins, of fur or a furred cloak, Fms. vii. 34; grá skinn, 352; hvít skinn, Rétt. 2. 10; hann tók þá skinn sín er hann hafði á herðum sér, ok lagði undir höfuð Knúti konungi, 368; hann gaf honum skinn góð ok klæddi hann vel, 397; þat var skikkja ok pelldregin yfir skinnin, Lv. 41; cp. 'axlede han sit skin' in Dan. ballads. Skinna-björn, a nickname, from fur-trading in Russia (Hólmgarðr), see Landn. 3, ch. 1. skinns-litr, m. complexion of skin, Nj. 219, Bárð. 164, Fms. iii. 189. skinna-vara, u, f. 'skin-ware,' peltry, fur-ware, Eg. 69, Fms. x. 75, Ó.H. 134, Landn. 169, v.l. 7. B. As adj. of skin: skinn-beðr, m. a bed in a skin case, Dipl. iii. 4, 18. skinn-brækr, -fat, -feldr, -hosa, -hjúpr, -húfa, -kápa, -klæði, -kufl, -kyrtill, -ólpa, -rokkr, -sokkr, -stakkr ..., skin (or leather) breeks, garment, cloak, hose, jacket, cap, etc. ..., Bs. i. 355, Fbr. 139, Mart. 123, Sturl. ii. 120, Dipl. v. 18, Fms. v. 183, vi. 305, 422, x. 204, 401, Sks. 549, Orkn. 326, Hkr. iii. 166, Þorf. Karl. 430, Sturl. iii. 147, Fas. ii. 93, iii. 471 (Skinn-húfa is also the name of a giantess), Greg. 59, Glúm. 351, Fs. 52, Eb. 68 new Ed., 192, MS. 4. 8, Nj. 356, Boll. 356, Finnb. 222, in mod. usage.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0548, entry 1 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
a ship-tax, Rétt. 42. skipa-uppsát, n. the right of laying a ship ashore, Grág. ii. 401. skipa-viða, u, f. ship-timber, Fr. skipa-vöxtr, m. the size of ships, Fms. ii. 299. 2. with gen. sing.; skips-bátr, m. a ship's boat, Fbr. 103. skips-borð, n. a ship's board, gunwale, Vkv. 31, Skálda 192, Fms. xi. 140. skips-brot, n. = skipbrot, Grág. ii. 389, Gþl. 482, Fms. ii. 80, Edda 131. skips-bryggja, u, f. a ship's bridge, gangway. skips-dráttr, m. ship-launching, Grág. ii. 401, Gþl. 371, Fms. ix. 402, Fs. 157. skips-dróttinn, m. a ship's master, skipper, 655 x. 2. skips-flak, n. a wreck, Fms. ii. 246, Hkr. i. 303. skips-görð, f. = skipgörð, N.G.L. skips-háski, a, m. danger at sea, Jb. 402. skips-höfn, f. a ship's crew, Fms. ii. 246, vii. 298, Landn. 56, Ld. 118, passim: a harbour, berth; kirkja á s. í Herdísar-vík, Vm. 14. skips-lengd, f. a ship's length, Grág. i. 209, ii. 399. skips-prestr, m. a ship's priest, Sturl. i. 117. skips-reiði, a, m. a ship's tackling, Greg. 76. skips-sátr and skips-uppsát, n. a berth, Gþl. 98, 113. skips-verð, n. a ship's worth, N.G.L. i. 198. B. PROP. COMPDS: skip-batr, m. a ship's boat, cock-boat, Fms. vii. 82. skip-borð, n. = skipsborð, Hkr. i. 314. skip-bót, f. a ship's repair, Pm. 133. skip-brot, n. a shipwreck, Grett. 98 A, Ísl. ii. 245; vera í skipbroti, to be shipwrecked, Fb. i. 341: wreck drifted ashore, Grett. skipbrots-maðr, m. a shipwrecked person, Hkr. i. 310. skip-buza, u, f., Ann. 1349; see buza. skip-búinn, part. 'boun,' ready to sail, Bs. i. skip-búnaðr, m. a ship's fittings, Eb. 100. skip-dráttr, m. a ship-launch, Gþl. 113, Fms. vi. 202. skip-dróttinn, m. a skipper, captain, N.G.L. i. 209. skip-erfð, f. an inheritance among the ship's company, see the remarks to mis-för, p. 430, N.G.L. i. 50. skip-farmr, m. a ship's cargo, Sks. 231. skip-ferð, f. [Germ. schiff-fahrt], a sea-voyage, Fms. i. 222, xi. 263. skip-fjöl, f. a ship's plank; only in the phrase, stíga á s., to go on board, Ld. 318, Fbr. 186. skip-flak, n. a wreck. Fas. ii. 538, Ann. 1419. skip-færr, adj. navigable for a ship; veðr hvasst ok eigi skipfært, Eg. 482; lagði fjörðinn svá at ekki var skipfært, Fbr. 79 new Ed. skip-för, f. a sailing, Eg. 220: a voyage; vera í skipförum, 73; banna skipfarar upp í landit, Hkr. ii. 12. skip-gengr, adj. 'ship-going,' navigable, of a channel, river, or the like, Eg. 482. skip-görð, f. ship-building, Gþl. 78, Hkr. iii. 118. skip-herra, m. a skipper, ship-master, captain, Fms. xi. 426, Sturl. iii. 6l. skip-hlutr, m. the ship's share of a catch, Jb. 329. skip-hræ, n. the wreck of a ship, Fms. viii. 259, Jb. 392. skip-hræddr, adj.= sjóhræddr, Al. 140. skip-kaup, n. the purchase of a ship, Lv. 97. skip-kostr, m. = skipakostr, Eg. 202, Sturl. i. 77. skip-kváma (-koma), u, f. the arrival of a ship, Grág. ii. 405, Nj. 4, Ld. 62, Fms. ii. 68. skip-kænn, adj. skilled as a seaman, Stj. 571. skip-lauss, adj. shipless, Fms. viii. 371. skip-leggja, lagði, to bury in a ship, Landn. 81. skip-leiga, u, f. the hire of a ship, Gþl. 507, Jb. 383: a ship-tax, N.G.L. i. 257. skip-lesting, f. damage to a ship, N.G.L. i. 336. skip-leysi, n. a lack of ships. skip-maðr, m. a shipmate, one of the crew, Fms. xi. 430. ski-prestr, m. a ship's chaplain, Sturl. i. 117. skip-pund, n. [Dan. skib-pund], a weight; fjórar vættir ok tuttugu skulu göra s., Gþl. 523; tíu s. í lest, tólf lestir í áhöfn, 732. 16; but, tólf s. í lest, Bs. i. 545; hann kvað á at ekki s. skyldi vera dýrra en hundrað vaðmála, Fms. vi. 266; sex s. af gulli, six talents of gold, vii. 96. skip-pundari, a, m. a ship-pound steelyard, Gþl. 522. skip-reiða, u, f. 'ship-levy;' in Norway the country for the purposes of levy was divided into 'skipreiður,' tvá menn skal nefna ór hverri skipreiðu, Gþl. 10; var þá rannsakat útboð í hverri skipreiðu, Ó.H. 148; skipta í skipreiður, Hkr. i. 146. skip-reiði, a, m. a ship's rigging, Fms. i. 102. skipreiðu-menn, m. pl. the franklins of a skipreiða, Gþl. 91. skipreiðu-þing, n. a husting in a s., Gþl. 86. skip-reiki, a, m., corrupt for skipreki or -vreki, a shipwreck, Fas. iii. 529, passim: in mod. usage, verða í skipreika. skip-rúm, n. a 'ship-room,' berth, esp. of fishermen; veita e-m s., to take one among the crew, Sturl. i. 11. skip-sala, u, f. a ship's sale, Þorst. hv. 40. skip-saumr, m. ship-nails, Fms. viii. 199, Fas. iii. 301. skip-sátr, -sát, n. the right of beaching a ship, Vm. 136, 164. skip-skeggja, að, in a pun, Krók. 64. skip-skrokkr, m. an old hulk. skip-sleði, a, m. a 'ship-sledge,' roller for launching a ship, Fb. i. 22. skip-smiðr, m. a ship-wright, Fms. ix. 377. skip-smíð, f. ship-building, Bs. ii. 78. skip-sókn, f. = skipsögn, Fagrsk. skip-stafn, m. a ship's stern, Fms. vi. 402, viii. 217. skip-stjóri, a, m. = skipherra. skip-stjórn, f. the steering or command of a ship, Fms. vi. 246, vii. 287, Eg. 253. skipstjórnar-maðr, m. a 'ship-steerer,' captain, skipper, Eg. 33, Fms. vii. 256. skip-sveinn, m. a ship-boy, Bs. i. 842. skip-sýsla, u, f. = skipreiða, N.G.L. i. 153, ii. 382. skip-sögn, f. a ship's crew. Fms. vii. 43, ix. 319, x. 296, 390, Fær. 194, Hkr. ii. 226, passim. skip-taka, u, f. the seizing of a ship, Fms. v. 74. skip-tapi, a, m. the loss of a ship (at sea), Fms. ix. 427. skip-tjón, n. = skiptapi, Fms. xi. 237, Ann. 1227. skip-tollr, m. a ship's toll, Fs. 153, 157. skip-töturr, m. a hulk, Sturl. iii. 71. skip-uppsátr, n. = skipsátr, Jm. 2. skip-verð, m. a ship's worth, Fms. vi. 248. skip-veri, a, m. one of a crew, in sing., Eg. 128, Landn. 68: esp. in plur., skip-verjar, the crew, Grág. ii. 60, Eg. 100, Nj. 281, Ó.H. 56 (spelt skipverar), Fms. vi. 248, passim. skip-viðr, m. a ship's timbers; nú bera menn skipviðu eða draga langviðu, N.G.L. i. 65: of a wreck, Grág. ii. 387; sumir fylgðu skipviðum ok komu allir lifandi til lands, 656 C. 22. skip-vist, f. = skiprúm, Sturl. i. 11: the right of laying up a ship, = skip-sátr, Vm. 154.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0548, entry 2 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
SKIPA, að, [from this word has come the Fr. équiper; Engl. equip] :-- to give order or arrangement to things, with dat., i.e. to draw up, place in order, arrange them, of seats, lines, rows; hann skipaði mönnum í skjaldborg, Ó.H. 206; þá fylktu þeir liði sínu ok skipaðu, 205; þeirra hverr á at skipa tveim mönnum í Lögréttu, öðrum fyrir sér, en öðrum á bak sér, Grág. i. 5; Gunnarr hafði marga boðsmenn, ok skipaði hann svá sínum mönnum, hann sat á miðjan bekk, en innar frá Þráinn ... þá var skipat konum í annat sinn, sat þá Þorgerðr meðal brúða, Nj. 50, 51; svá var skipat sessum, at ..., Fms. x. 16; Egill skipaði svá mönnum þeim er merkit báru, Hkr. i. 150; skipaðu höfðingjar herinum til atlögu, Fms. ii. 303; jarl skipaði svá atlögunni, ix. 430; þeir skipaðu svá sinni ferð, at ..., 468; konungr skipaði Haraldi í sína sveit, vi. 168; Gizurr skipaði Oddi yfir Skaga-fjörð, x. 6o; hann skipaði sonum sínum til landa, Rb. 316; skipuðu Ribbungar þar öllum sýslum, Fms. ix. 393; bændr ok þingu-nautar skyldu fyrst gunga á þingit ok skipa dómum eptir lögum, vii. 138; hann skipaði allri bygð ok skipti í skipreiður, Hkr. i. 146; er skipat í þáttu allri skrá þessi, Rb. 4. 2. metaph. to explain; skipa draumi, to read a dream, Fms. xi. 6; skipaði konungr fyrst þeirra máli, ix. 396; ok skipuðu málum þeim sem nauðsyn bar til, x. 32: in the phrase, of a song, eg kann kvæðið, en kann ekki að skipa því, I know the song by heart, but cannot give the order of the verses. II. with acc. to take up, occupy; konur skipuðu pall, Nj. 11; Haraldr ok hans lið skipaði langbekkinn, Fms. vi. 193; hann skipaði öndvegi, Vígl. 52 new Ed.; skipa fylking sína, to draw up one's line of battle, Eg. 292; Vagn ok Björn skipa annan arm, Fms. xi. 126: part., vágrinn var skipaðr herskipnm, ix. 360; var skipuð öll höllin, Nj. 269; hirð hans er skipuð afreks-mönnum einum, Eg. 19; höllin var skipuð hæverskum höfðingjum, Fms. vi. 3; vóru skipaðir þrettán stólar, x. 16; var skjöldum skipat allt húsit um veggina, the walls all hung with shields, vii. 147. 2. to establish, ordain, appoint, the place or office given being in acc.; þá skipaði hann lög, ... ok setti þat í lögum, at ..., Fms. i. 6; skipaði hann héraðit sínum félögum, Landn. 57; skipuðu þeir löndin Arnfinni jarli, Fms. i. 201; skipaði hann nú allt land sínum sýslu-mönnum, viii. 244; vóru þeim skipuð ríki þau á Íslandi sem konungr hafði þá heimildum á tekit, x. 45; skipa klerkum kirkjur, K.Á. 232; skipaði konungr ríki sín um öll Upplönd, ix. 410; Skúli hertogi hafði skipat allar sýslur fyrir norðan Staði, 478; fór hann inn í Sogn ok skipaði allt ríkit, x. 189; ok er skipat var ríkit með þessum hætti, Fas. i. 376; hann fékk honum umboð sitt at s. jarðir sínar, Eg. 590; Geirmundr skipar jarðir sínar á laun, Ld. 112; láta drepa stórmenni en hefja upp lítilmenni, hafa þeir verr skipat landit, Fms. vii. 183; hann skipaði dalinn vinum sínum, Gullþ. 44. 3. to compose, arrange; skipa bækr, Sks. 568; skipa máldaga (acc.), Nj. 4; skyldi Ólafr frálsliga mega skipa þenna skurð til hverrar jarðar sem hann vildi, Dipl. iv. 12; at hann skipaði (settled matters) milli þeirra, Fms. vii. 270 :-- skipa til e-s, to arrange; skipa til um fylkingar, ix. 489; skipa til atlögu, vii. 357; þeir skipuðu til bús með Sigríði, Eg. 94; at s. þar til bús, Nj. 54; skipuðu þeir til á hverju skipi, 8; s. til búa sinna, to put one's household in order, 219, 251, 259; um daginn eptir var þar skipat til leiks, Ld. 196; s. til um fylkingar, Ó.H. 215; þó mun eigi of skipat til ánna, there will not be too many rams for the ewes, Fms. xi. 149. 4. to man; skipaði konungr hana (i.e. the hall) hraustum drengjum, Fms. vi. 3; ek skal s. húskörlum mínum annat skipit en bóndum annat, Nj. 42; skipuðu þeir skipin sem bezt, Fms. ix. 401; hverr skal þau (the ships) skipa, Nj. 42; sex skip, öll vel skipuð, Eg. 87; tré alskipað af epluni, Stj. 73. III. to bid, command, Lat. jubere: s. e-m e-ð, freq. in mod. but not found in old writers; hann skipaði mér að fara. B. Reflex. to take a seat or place, draw themselves up; gengu þeir þá inn allir ok skipuðusk í dyrrin, Nj. 198; er menn skipuðusk í sæti sín, Eg. 248; þar var fjöldi fyrir boðs-manna, skipuðusk menn þar í sæti, Nj. 11; víl ek at menn skipisk í sveitir, ... skipisk menn nú í sveitir, en síðan skal sveitum skipa í fylking, Ó.H. 205 (skipta, Fms, v. 53, v.l.); þá skipaðisk jarl til atlögu, Fms. i. 169. 2. to undergo a change, sometimes with the notion for the better, to be improved; hugr yðvarr hefir skipask, 656 C. 42; mart hefir skipask í Haukadal, ok vertú varr um þik, Gísl. 20; ok er hann hafði þessa vísu kveðit, skipask nokkut hugr þeirra bræðra, Fas. i. 267; hví skipaðisk svá skjótt hugr þinn um málin í dag? Fs. 75; hefir þu mikit skipask síðan vit sámk næst, Fms. vi. 303; kvað eigi son sinn hafa vel skipask, Fas. i. 528; litr hennar skipaðisk á engan veg, Hkr. i. 102; hversu skipaðisk máttr konungsins, Fms. ix. 214: skipask á betri leið. Eg. 416: the saying, mart skipask á manns æfinni, Ó.H. 139, Fms. vii. 156; skjótt hefir hér nú skipask, 148; hvegi er síðan hefir skipask, Grág. i. 227: skipask við e-t, to yield to, be moved by; ekki er þess ván, at pit skipisk við framhvöt orða, ef þit íhugit ekki ..., Ld. 260; skipask við fortölur e-s, Fms. i. 285; konungr skipaðisk við fortölur Magnúss, vii. 210, Eg.
| Result Page: |  |
Previous | 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 | Next |  |
Germanic Lexicon Project (main page)
This search system was written by
Sean Crist
Please consider
volunteering
to correct the data in these online dictionaries.
No rights reserved. Feel free to use these data in any way you please.