|
|
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0641, entry 8 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
TROLL, n., the later but erroneous form is tröll; the rhymes require it to be troll; thus, troll and ollu, Fms. vi. 339; troll and kollr, Sturl. ii. 136 (a ditty); troll and sollinn, Rekst., Landn. 212 (in a verse); and so spelt in old vellums, trollz, Vsp. (Kb.) 39; in later vellums tröll, Mar. 1055; and so rhymed, tröll, öll, Mkv.: [Dan.-Swed. trold; Low Germ. droll, whence the mod. Dan. drollen; cp. also trylla and Dan. trylde = to charm, bewitch] A. A giant, fiend, demon, a generic term. The heathen creed knew of no 'devil' but the troll; in mod. Dan. trold includes any ghosts, goblins, imps, and puny spirits, whereas the old Icel. troll conveys the notion of huge creatures, giants, Titans, mostly in an evil, but also in a good sense; Þórr var farinn í Austrveg at berja troll, Edda; þar mátti engi maðr úti vera fyrir trolla-gangs sakir ok meinvætta, Ó.H. 187; et mat þinn, troll, Fas. iii. 178; trolla þing, ii. 131; trolla-þáttr, Fms. x. 330; maðr mikill sem troll, Eg. 408; hann var mikill vexti sem troll, Gísl. 132; hár sem tröll að líta, Ülf. 7. 13. 2. a werewolf, one possessed by trolls or demons, = eigi einhamr, cp. hamr, hamramr; ef konu er tryllska kennd í héraði þá skal hón hafa til sex kvenna vitni at hón er eigi tryllsk, sykn saka ef þat fæsk, en ef hón fær þat eigi, fari brott or héraði með fjár-hluti sína, eigi veldr hón því sjólf at hón er troll, N.G.L. i. 351 (Maurer's Bekehrung ii. 418, foot-note), see kveklriða and Eb. ch. 16; mun Geirríð, trollit, þar komit, G. that troll! Eb. 96, cp. the Dan. din lede trold; troll, er þik bíta eigi járn, troll whom no steel can wound! Ísl. ii. 364; þá þykki mér troll er þú bersk svá at af þér er fotrinn -- nei, segir Þorbjörn, eigi er þat trollskapr at maðr þoli sár, 365; fjölkunnig ok mikit troll. Þiðr. 22; Sóti var mikit tröll í lífinu, Ísl. ii. 42; kosti ok skeri troll þetta, this fiendish monster, Eb. 116 new Ed. v.l.; trolli líkari ertú enn manni, þik bita engi járn, Háv. 56; mikit troll ertú, Búi, sagði hann, Ísl. ii. 451, Finnb. 264; þótti líkari atgangr hans trollum enn mönnum, 340; fordæðu-skap ok úti-setu at vekja troll upp (to 'wake up a troll,' raise a ghost) at fremja heiðni með því, N.G.L. i. 19. 3. phrases; at tröll standi fyrir dyrum, a troll standing before the door, so that one cannot get in, Fbr. 57; troll milli húss ok heima, Fms. viii. 41, cp. the Engl. 'between the devil and the deep sea;' troll brutu hrís í hæla þeim, trolls brake fagots on their heels, beat them on their heels, pursued them like furies, Sighvat; glápa eins og troll á himna-ríki, to gaze like a troll on the heavens (to gaze in amazement): in swearing, troll hafi þik! Fms. vi. 216; troll hafi líf! Korm. (in a verse); troll hafi þik allan ok svá gull þitt! 188; hón bað troll hafa hann allan, Art. 5; troll hafi þá skikkju! Lv. 48; troll (traull) hafi þína vini! Nj. 52; troll hafi þitt hól! 258; troll vísi yðr til búrs! Bs. i. 601; þykki mér því betr er fyrr taka troll við þér, the sooner the trolls take thee the better! Band. 37 new Ed., Fs. 53; þú munt fara í trolla-hendr í sumar! Ld. 230, Fms. v. 183; þú munt fara allr í trollindr (= trolla hendr), Band. (MS.); munu troll toga, yðr tungu ór höfði, the evil one stretches your tongue, some evil demon speaks through your mouth, Fb. i. 507; honum þótti helzt troll toga tungu ór höfði honum er hann mælti slíkt, Rd. 276; þú ert fól, ok mjök toga troll tungu ór höfði þér, Karl. 534; the verse in Korm. 210 is corrupt; trautt man ek trúa þér, troll, kvað Höskollr, Sturl. ii. 136, from an ancient ballad. In one single instance the trolls, strange to say, play a good part, viz. as being grateful and faithful; trolls and giants were the old dwellers on the earth, whom the gods drove out and extirpated, replacing them by man, yet a few remained haunting lonely places in wildernesses and mountains; these trolls, if they meet with a good turn from man, are said to remain thankful for ever, and shew their gratitude; hence the phrases, tryggr sem tröll, faithful as a troll; and trygða-tröll, hann er mesta trygða-tröll, a faithful soul, faithful person; trölla-trygð, 'trolls-trust,' faithfulness to death; troll eru í trygðum bezt is a saying; these milder notions chiefly apply to giantesses (troll-konur), for the troll-carles are seldom well spoken of: for trolls and giants as the older dwellers on earth, see the interesting tale in Ólafs S. Trygg. by Odd, ch. 55, 56 (Fms. x. 328-332). II. metaph. usages, a destroyer, enemy of; þess hlutar alls er troll sem þat má fyrir fara, Edda ii. 513; bryn-tröll, q.v. III. in local names; Trolla-botnar = the Polar Bay, between Greenland and Norway, believed to be peopled by trolls, A.A.; Trolla-dingja, Trolla-gata, Trolla-háls, Trolla-kirkja, Ísl. Þjóðs. i. 142: [cp. Troll-hættan in Sweden.] B. COMPDS: trolla-gangr, m. a troll-haunt, Grett. 148 new Ed., Fms. ii. 185, x. 330, Ó.H. 187. trolla-grös, n. pl., botan. lichen rangiferinus, Hjalt. trolls-hamr, m. a troll's shape, Vsp. trolls-háttr, m. a kind of metre, Edda (Ht.) trolla-hlað, n. a troll's building, Cyclopic works, a giant's causeway. trolls-liga, adv. fiendishly, Nj. 181, Fs. 43. trolls-ligr, adj. huge, but also fiendish, Eb. 314; úgæfusamligr, harðligr ok trollsligr, gaunt and fiendish, Nj. 181; skessa há ok digr ok at öllu trollslig, Fb. i. 258; t. var sú tönnin ein, huge, gaunt, Skíða R. trolls-læti, n. pl. fiendish howlings, as of one possessed by the evil trolls, Eb. 318. trolla-saga, u, f. a tale of giants and trolls, with the notion of coarse and vulgar fiction. trolla-slagr, m. the name of a song, see Lex. Runic. trolla-urt, f., botan. 'troll's-wort,' louse-wort, rhinanthus pedicularis, Hjalt. trolla-þáttr, m. an episode, a tale of trolls, Fms. x. 330. trolla-þing, n. a meeting of trolls, Fas. ii. 131.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0701, entry 16 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
VIÐ, prep., also used ellipt. without its case, or simply as an adverb; við is a curtailed form of viðr, which latter form remains in a few compds, even in mod. usage, thus, viðr-eign, viðr-kenna, viðr-nefni, viðr-lífi, viðr-væri; when found singly, við is the common form in Icel.; but as in MSS. it is commonly abbreviated, v. UNCERTAIN the two forms are hardly distinguishable; við, however, is received as the usual form, viðr being more freq. in Norse vellums, and in some later Icel. vellums imitating the Norse spelling: [Goth. wiþra = GREEK; A.S. wider; cp. Scot. wither-shins; O.H.G. widar; Germ. wieder; but Engl. with; Dan. ved; Swed. wäd] :-- against, towards, etc. WITH DAT. A. Against, denoting a leaning or resting on, striking against, or the like; hann hjó hann upp við garðinum, smote him standing against the wall, Nj. 120; stinga höndum við berginu, Symb. 59; ganga við brekkunni, up-hill, against the hill, cp. Lat. adversus montem, Valla L. 212; skjóta við honum skildinum, Fms. i. 44; ljósta skildi við kesjunni, Eg. 378; hann spyrndi við svá fast ... spyrna við grunni, Edda 36; kasta sér niðr við vellinum, Nj. 58; leggja e-n við velli, Boll. 344; slá honum niðr við steininum, dashed his head against the stone, Finnb. 292; hann drap hann við borðinu, Korm. 236; hjó af honum höfuð við stokkinum, Fas. ii. 285; ok lagði (þá) við stokki, Am. 73; hús liggja við velli, lie down in ruins, Fms. iii. 144; er hinn efri kjöptr við himni enn hinn neðri við jörðu, the upper jaw touching the heaven, the lower the earth, Edda 41; skera af sér strenginn við öxinni, rubbing it against the axe, Nj. 136; vóru segl hans at sjá við hafi, the sails were seen out at sea, far in the offing, Fas. ii. 403. II. against, towards, of direction; gapa við tunglinu, Fas. iii. 622; horfa við e-m, to look towards, face, Eg. 293; horfa baki við e-m, Hkr. iii. 384; líta við e-m, Nj. 132, Fms. i. 125, vii. 314; horfa vid landi, A.A. 24; snúa baki við e-m, Fas. i. 296; snúask við e-m, Hkr. ii. 120. III. along with, with, denoting company; hann hafði við sér harpara einn, Str. 57; hann hafði marga smiðu við sér, Fms. ix. 377; fór Margaðr ok Guthormr við honum, Hkr. iii. 113; at Ástríðr mundi vera við feðr sínum, i. 188; er hér ok Sigurðr við jarli, Fms. ix. 327; hann var þar upp fæddr við henni, x. 421; bjóðum vér þér við Hákoni þangat, ix. 252; ferr heim við sínum mönnum, Rd. 312; fór hann við liði sínu, Hkr. iii. 44; við hundrað skipum, Fas. i. 461; gengr síðan í sæti sín við oðrum mönnum, Fms. x. 17; bað biskup ríða við sér (= með sér), 6. 2. with, of an instrument; jarl hljóp upp við sverði, Fms. ix. 340; sjau menn við vápnum, viii. 14; gengu tveir menn við merkjum, x. 15: the phrase, eiga, ala, geta barn við kouu, Grág., Fms. i. 113, iii. 110, Ld. 102, Eg. 31; merrin fékk við þeim hesti, Landn. 195. 3. spec. usages; við góðum vinskap, Boll. 362; halda vináttu við föstum trúnaði, Fms. ix. 375; at þær sagnir muni vera við sannindum, true, viii. 6; at berjask við honum eðr við honum lífit láta, ix. 332; fara við herskildi ... eyða land við eldi, x. 134; ausa e-t við moldu, Hkr. i. 220; skipuðu mörgum hlutum við (with, among) sínum mönnum, Fms. x. 91; gengu síðan í sæti sín við öðrum mönnum, among other men, 17; skreiðask fram við (= með) landinu, viii. 437. 4. = ok, with, together with; Þórr við Grimni = Th. and G., Hallfred; höfuð við hjarta, head and heart, Kormak. B. METAPH. USAGES: I. denoting barter, exchange, against, for (like Gr. GREEK); gefa gull við grjóti, Fas. iii. 45; selja við verði, Fms. i. 80; seldu mik við hleifi, Hm.; við litlu verði, Eg. 100; við fémútu, Nj. 215; meta e-t við silfri, Fms. x. 5; gefa margra manna líf við yðvarri þrályndi, iv. 194. 2. denoting remedy, against; beiti við bit-sóttum en við bölvi rúnar, Hm. 140; hjálpa e-m við e-u, to help against, passim. II. against, denoting contest, warding off, withstanding; hafa afla við e-m, Lv. 43; hafa liðs-afla, liðs-kost við e-m, Ld. 372, Hkr. i. 272: ellipt., hafa (viz. afi) við e-m, to be one's match, Lv. 109; þótti sem engi mundi hafa við þeim í vígi, Nj. 89; eg hefi ekki við þér, I cannot lift with (i.e. am no match for) thee; ábyrgjask e-t við e-u, Grág. ii. 216, 364; forða e-m við háska, Edda i. 116; halda þá við ágangi Hákonar, Fms. i. 224; varðveita e-n við e-u, Grág.; ekki hélzk við þeim, Eg. 125; rísa við e-m, Sturl. ii. 119; vera búinn, van-búinn við e-m, Ld. 324; sat hann þar við áhlaupum Dana, Fms. i. 28; vinna við sköpum, Fas. i. 199; sporna við e-u, göra við e-u, see göra, sporna; ef þat nemr við förinni, Ld. 70 (see nema A.I. 7, 8); mæla við e-u, Hkr. ii. 198; tölðu allir við förinni, Greg. 28; setja hug sinn við e-u, Fms. x. 232; kveða nei við e-u, Sturl. i. 27; drepa hendi við e-u, Hkr. ii. 164; reiðask við e-u, Nj. 182; e-m ríss hugr við e-u, Fas. i. 30; mér býðr við e-u, to loathe; sjá við e-u, to shun; varna við e-u, to beware of; vera hætt við e-u, in danger of, Ísl. ii. 262; ú-hætt við e-u, safe, Landn. 319. III. with verbs;liggja við e-u, to lie on the verge of; honum lá við falli, Fas. iii. 261; búið við skipbroti, Ísl. ii. 245; honum var við andhlaupi, Eg. 553; sjá, horfa, líta ... við e-u, to look towards; taka við e-u, to receive; búask við e-u, to prepare for, expect, Ld. 106; verða vel, ílla, við e-u, to behave well, ill, on some occasion; komask við veðri, see veðr. IV. ellipt. usages; þeir snerusk þá við, turned round, facing, Nj. 245; hón drap við hendi, Lv. 38; hann laust við atgeirinum, Nj. 84.; hann stakk við forkinum, Eg. 220; hann stakk við fótum, stopped, Finnb. 300; hrífa við, to catch hold, Bs. i. 197, 423, Gísl. 125; búask við, to make oneself ready; göra við, to resist; rísa við, to withstand, Fs.; at ek bjóða við tvenn verð, Ld. 146; hvatz hinn fiðr við, whatsoever he may object, Nj. 99; taka við, to begin where another stops; þú skalt gefa mér við (in return) verjuna, Fbr.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0752, entry 19 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
ÞVERR, þver, þvert, adj., compar. þverari, þverast, but also þverstr; [Ulf. þwairhs = GREEK = GREEK; A.S. þweorh; Engl. a-thwart, and also queer; Germ. quer (kv=þv, like kvistr, kvísl, for tvistr, tvísl); Dan. tvær; cp. Engl. to thwart] :-- athwart, across, transverse, opp. to longways; tjalda um þveran skálann, Fms. i. 265; um þvert andlitið, Ó.H. 217; um þveran dal, Jb. 194; lá hvarr um þveran annan, in heaps, Fms. ix. 31; falla hvárr um þveran annan, pass.; járnspengr um þveran skjöld, Gþl. 105; þverrar handar hár, a hand's breadth, Sd. 147; þremr þverum fingrum minni, Bs. i. 376; svá langt at þvers fótar sé, Karl. 112; ferr þú lítt þverr á fæti at fjándskap við oss, Ölk. 36: um þvert, across; geng ek um þvert frá leiki, out of their way, Sighvat: storm mikinn ok veðr þvert, adverse winds, Eg. 405; veðr hörð ok þver, Fms. x. 150; veðr þver af suðri, Grett. 86 A; sem sá í þveru veðri beitir löngum, Bs. i. 750; beittu þá sem þverast austr fyrir landit, Eg. 161. II. metaph., taka e-n þvert, to take it athwart, to deny flatly, Eg. 524; ek vil þó eigi þvert taka (I will not insist on it) ef þér er lítið um, Nj. 26; var þat af þveru frá glíkendum, Bs. i. 347; setja þvert nei fyrir, to refuse, deny flatly, Ld. 196; hann kvaðsk ekki þverr vera í því at selja skipit, Nj. 259; biskup flutti ákafliga en Þórðr var inn þverasti, Sturl. iii. 17; var Þórgils þá svá þverr, at hann sagði svá, at ..., 229; hvárr-tveggi var inn þverasti ok hvárrgi vildi til láta við annan, Bs. i. 760: þvert á móti, as adverb, quite the contrary (Dan. tværtimod), 687. III. þvers, adv. across, athwart; nú er þar þvers á móti gört, Bs. i. 740; hann snýr þvers af leiðinni, Nj. 132; hann snýr þvers á braut í skóginn, Edda 30; vísaði hann ollurn þvers frá því sem þau vóru, Fms. i. 72; hljóp hann þá þvers á brott at fela sik, vi. 303; þá víkja þeir þvers út eptir firðinum, ix. 43; sneri þvers annan veg frá liðinu, vii. 56; höfðu þeir þvers farit frá því sem þeir skyldu, viii. 56; þvers í mót yðvarri hugsan, Fb. i. 513: superl. þverst, ef þér kœmið í þverst þvari (see þvari), Hkv. Hjörv. 18 (Bugge, not þverz). þvers-um, adv. across. B. COMPDS: þver-á, f. a 'thwart-water,' side-river, tributary river, N.G.L. i. 153: freq. as Icel. local name, Þverá, f., Þverár-hlíð, f., Landn. þver-bak, n. used adv. across a horse's back. þver-brestr, m. a cross chink, Komi. 58. þver-brot, n. a break across, a breach, Sturl. iii. 280. þver-fell, n. a cross-fell, lying athwart another: a local name in Icel. þver-feta, að, to go aslant, Fas. iii. 311. þver-fingr, m. a fingers breadth, Sturl. ii. 181. þver-fjörðr, m. a cross-fiord, a side-fiord, branching out of a large central bay, Landn. 131 (of the northern side of Broadfirth in Icel.) þver-garðr, m. a cross-dyke, across a river or the like, Gþl. 421, D.N. i. 616. þver-gyrðingr, m. a cross-girding put round a ship to strengthen her, Fas. iii. 257: in the metaph. phrase, það er komið í þvergyrðing með þeim, of sullen hostility. Þver-hlíðingr, m. a man from Thwerar-hlid, Ísl. ii. 359. þver-hníptr, prop. þver-gniptr, adj. precipitous, of a rock. þver-höggt, part. n. cut across, steep, abrupt, Fas. iii. 257. þver-hönd, f. a hand's breadth, Ld. 276. þver-knýta, t, to knit a cross knot, to deny flatly; hann þverknýtti at láta hérað fyrr en þat væri konungs vili, Sturl. iii. 244; hann þverknýtti þat at hann mundi lauss vera, 211; þá mun ek þetta eigi þverknýta, Konr. þver-kominn, part. in an awkward position, Ísl. ii. 317. þver-kyrfa, ð, to carve, cut clean across; búar eigu húsum at skipta at jamnaði, þeir eigu at þ. hús, skolot þeir at endlöngu deila hús, Grág. ii. 257 (Jb. 194). þver-lyndi, n. crooked-mindedness, the being wrong-headed, Gísl. 85, Pass. 37. 4. þver-lyndr, adj. crooked, wrong-headed, Valla L. 215. þver-móðska, u, f. obstinacy. þver-neita, t, to deny flatly, Grett. 105 B, Mar. þver-pallr, m. the cross daïs, the high-floor at the hall's end (see pallr), Fms. vi. 193, 440, Ld. 296, Eg. 549, 565, Grett. 103, 140 A, Sturl. i. 155, ii. 199. þver-sigling, f. cross-sailing, tacking. þver-skallast, að, to be doggedly obstinate, lit. setting the skull against, butting like a bull. þver-skeytingr, m. [skaut 2], a cross-wind, side-wind, Fms. vii. 94. þver-skipa, adv. athwart the ship, Fms. iv. 103. þver-skurðr, m. a cross-cut, Grett. 91. þver-slag, n. a cross-stroke, El. 17. þver-slá, f. a cross-bar. þver-stigr, m. a cross-path, side-path, Greg. 28. þver-stræti, n. a cross-street, Hkr. iii. 16. þver-syll, f. a cross-sill, Grett. 114 A. þver-sök, f. a 'cross-suit,' a law phrase; fyrsta, önnur, þriðja þ., in payment of weregild, N.G.L. i. 76, 82 (nú eru uppnáma-menn allir taldir, en nú skal þat skilja hvessu þversakir skolu fara). þver-taka, tók, to deny flatly, Edda 21. þver-tré, n. a cross-tree, Nj. 162, 202, Fms. x. 290, Sturl. ii. 109, Grett. 114, Hom. 96, 97, Dipl. iii. 8; í annan enda hússins var lopt uppi á þvertrjám, Ó.H. 153. þver-úð, f., q.v. þver-vegr, m. = þverstigr; en allir aðrir vegir er renna til bæja manna, þat heita þvervegir, Gþl. 413: á þverveginn, across, in diameter, Fas. iii. 372. þver-þili, n. a cross-deal, partition, Gþl. 346, Fs. 143, Grett. 114. Þver-æingr, m. a man from Þvera, the nickname of Einarr Th. (Landn., Glúm., Lv., Ó.H.)
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0773, entry 41 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
ekkí, adv. no, in a slow hesitating way, freq. in mod. talk, and is mentioned as early as Run. Gramm. Ísl.; nei, ekkí, well no, not quite so!
| Result Page: |  |
Previous | 1 2 |
Germanic Lexicon Project (main page)
This search system was written by
Sean Crist
Please consider
volunteering
to correct the data in these online dictionaries.
No rights reserved. Feel free to use these data in any way you please.