Germanic Lexicon Project
Search results
Displaying 1 - 9 out of 9 entries.

Home

Texts

Search

Messages

Volunteer

About


Search Help

Tip: In the search results, you can click on any word or abbreviation for more information.



Source: Cleasby/Vigfusson, page b0223, entry 36
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

GÖR and ger, n. a flock of birds of prey; þar var hrafna gör, Höfuðl. 9; hræva gör, carrion crows, Merl. 2. 68, (in both passages rhyming with a word having ø for root vowel); opt er fiskr í fugla geri, there are often fish where gulls gather, Hallgr. in Snót 212 2nd Ed. (for the gulls guide the fishermen to the shoals of fish); þá fylgir því gör mikit ok áta, Sks. 140.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0281, entry 42
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

HRAFN, often spelt hramn, m. [A. S. hræfn; Engl. raven; Germ. rabe; Dan. ravn, etc.; cp. Lat. corvus, Gr. GREEK] :-- a raven, Nj. 119, Grág. ii. 346, Fms. i. 131, Hkr. iii. 11, Stj. 59, Orkn. 28, 38: allit., bíða hunds ok hrafns, Fms. viii. 210: in the sayings, sjaldsénir hvítir hrafnar, white ravens are not seen every day, of a strange appearance; þá er hart þegar einn hrafninn kroppar augun úr öðrum, it is too bad when one raven picks another's eyes out; Guð borgar fyrir hrafninn, God pays for the raven, perhaps referring to 1 Kings xvii. and Job xxxviii. 41. The raven was a favourite with the Scandinavians, as a bird of augury and of sagacity, víða flýgr hrafn yfir grund, the raven is a far traveller; cp. the wise ravens Huginn and Muninn, the messengers of Odin, Gm., Edda; whence Odin is called hrafn-blætr, m. raven worshipper (Hallfred), and hrafn-áss, m. (Haustl.); hrafna-dróttinn or hrafna-goð, hrafn-stýrandi, a, m. lord or god of ravens; hrafn-freistaðr, m. raven friend, Húsd., Edda 126; cp. also the interesting story of the ravens of Flóki, Landn. 28 (v.l.), -- hann fékk at blóti miklu ok blótaði hrafna þrjá, þá er honum skyldu leið vísa. A raven was the traditional war standard of the Danish and Norse vikings and chiefs, see Orkn. ch. 11, Nj. ch. 158, Þorst. Síðu H. ch. 2, as also the A. S. Chroniclers, e.g. the Saxon Chronicle, Asser, A.D. 878, etc. The croaking of ravens was an omen, Fagrsk. ch. 48, Sturl. 9. ch. 19, cp. Háv. 47: when heard in front of a house it betokens death, Landn. 2. ch. 33, Maurer Volksagen 170, 171: the ravens are said to hold a parliament, hrafna-þing; and metaph. a disorderly assembly was called by that name, see Ísl. Þjóðs. i. 616-621. A black horse is called Hrafn, Edda. In popular lore the raven is called krummi, q.v. Botan., hrafna-blaka and hrafna-klukka, u, f. cardamine pratensis, the ladies' smock or cuckoo-flower, Hjalt. Pr. names of men, Hrafn, Hrafn-kell; of women, Hrefna, Hrafn-hildr: local names, Hrafna-björg, Hrafna-gjá, Hrafna-gil (whence Hrafn-gilingr, a man from H.), Hrafn-hólar, Hrafn-ista (whence Hrafnistu-menn, an old family), etc., Landn.: in poetry a warrior is styled hrafn-fæðir, -gæðir, -gælir, -greddir, -þarfr, = feeder of ravens, etc.: the blood is hrafn-vín, Lex. Poët.: a coward is hrafna-sveltir, m. raven-starver, Bs. i.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0499, entry 3
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

RÍFA, ríf, reif, reift, reif, pl. rifu; subj. rifi; part. rifinn; imperat. ríf, rífðu; when in the sense to pick, scratch, it is also spelt and sounded hrífa, q.v.: [Engl. rive; Dan. rive] :-- to rive, tear; þeir létu dýr ok hrafna rífa hræin, Hkr. i. 39; vætt klæði mín, rifit ok únýtt með öllu, Fms. i. 264; var þar hverr fiskr ór roði rifinn, Eb. 276; þeir reyttu ok rifu, Fms. ii. 161; rífa hold af beinum, Magn. 531; þeir rifu af ræfrit af selinu, Ld. 280; rífa klæði af sér, Ó.H. 236: rífa ofan, to pull down, Nj. 279; rífa niðr, id., Grett. 50 new Ed.; rífa í sundr, to rive asunder, Boll. 350, Nj. 279; rífa e-n kvikan í sundr, to tear asunder alive, Fms. ix. 261; at sól rifi í sundr (rived) nýja timbr-veggi, i. 291. 2. to rend; klukka rifin, a cracked bell, Pm. 81 :-- impers. to be rent, ok reif seglit (acc.), Fms. ix. 387; ok reif ór æsunum, Edda 71 :-- rífa aptr, to rip up; Þórólfr vildi eigi at aptr væri rifit sárit, Eb. 244. B. usually spelt hrífa, to pick; fóru ungmenni tvau at hrífa mosa, to pick moss, Bs. i. 329: rífa upp, to pull up (a thing by the roots), pick up; rífa upp hrís (also rífa hrís), to pull up shrubs for fuel, Grág. ii. 263, 288. 2. to scratch; þeir hrífa upp í höfuð sér ok reyta sik, scratched their heads, Fms. v. 161; bíta mann eðr hrífa, Grág. ii. 133: hann lét hrífa sér með kömbum, Fb. i. 212; hann vaknar ok hrífr í augun, rubs his eyes, Fb. ii. 96. 3. to grasp; akkerin hrífa við, Ld. 76; þá hrífu við akkerin, Fms. x. 136, v.l.; ok hreif þegar við, it took effect, Bs. i. 197; hann brýtr upp gólfit ok hrífr þar ok rannsakar snæblandna mold, 198; see the references under hrífa.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0529, entry 16
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

sinna, t and að, [A.S. siðjan], to journey, travel; enn hverr er austr vill sinna, whosoever travels to the east, Sighvat; ek hrafna sinna til hafnar, I see the ravens make for the haven, id.; en man hón sinna til sala þinna, Fas. ii. 34 (in a verse); at sinna með úlfs lifru, to go with the wolf's sister (Hel, i.e. to perish), Bragi; sinna út, Fms. x. 74 (in a verse); this sense is obsolete and not found in prose. II. metaph. to go with one, side with, with dat.; vilda ek at þú sinnaðir frændum mínum, Grett. 9 new Ed.; sem vér höfum skjótliga sinnt ok sannat, Stj. 3; Runólfr sinnaði meir með Árna biskupi, R. sided more with bishop A., Bs. i. 709; hann sinnar hvárigum samþykkir, Stj. 16; sinnta ek því sem ek mátta framast, at ..., I pleaded the best I could, that ..., Bs. i. 845; þeir hétu þá at sinna hans máli, 882; hvárt hann sinnaði meirr þeim erendum, er ..., 868. 2. to mind, care for, give heed to, with dat.; ekki sinni ek hégóma þínum, I heed not thy idle talk, Ísl.. ii. 214; ekki sinni ek þínum áburði, Grett. 161; ekki sinni ek (I do not mind the money) ef nokkurr vildi ganga í málit, Band. 6; sinnaði Pharao hans ráðum, Ph. gave heed to his rede, Stj. 248; þeir sinntu (took care of) skipum þeim sem skatta fluttu, 233; so in mod. usage, sinna gestum, to attend to the guests; hón sinnaði um engan hlut, she cared about nothing, Fas. iii. 300: in mod. usage also of a person distressed or annoyed, hann sinnir engu, hann er engum sinnandi, he cares about nothing; hón er ekki mönnum sinnandi, hón varð honum aldri sinnandi (of a wife), and many similar instances. 3. part. siding with one, disposed so and so; at þeir væri þér heldr sinnaðir enn í móti, Fms. i. 297; vænti ek at hann þér sinnaðr í þraut, Fb. i. 78: part. act., vera e-m sinnandi, to be attentive to one, take care of, Grett. 27 new Ed.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0628, entry 6
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

TEMJA, tem, pret. tamði; subj. temði; imperat. tem, temdú; part. tamiðr, tamðr, taminn: [Ulf. tamjan = GREEK; A.S. tamjan; Engl. tame; O.H.G. zemen; Germ. zähmen; Dan. tæmme; Swed. támja; Lat. domare; Gr. GREEK] :-- to tame, break, of a steed; vel taminn, ílla taminn; öxn nam at temja, Rm. 19; tams vendi ek þik drep, en ek þik t. mun, Skm. 26; t. sterkustu flugdreka, Sks.; Kjalarr tamði mara, Skálda (in a verse); hross ú-tamit ... hrossit ú-tamda, Sd. 177; ó-tömðum, Stj. 94. 2. temja e-n við e-t, to break or train one with a thing; t. sik við íþróttir, Hkr. iii. 283; hann átti hrafna tvá er hann hafði tamit við mál, i. 11; völðu menn at afli ok tömðu við skaplyndi sitt, Eg. 84; t. sik við hesta, Stj. 409; lítt hefi ek tamit mik til leika, Ld. 196; tem þik til, hversu ..., Sks. 371: t. sér e-t, to exercise; t. sér leika, Konr.; t. sér iþróttir, id.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0658, entry 3
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

Ú- or ó- is the negative prefix before nouns, adjectives, and adverbs (Engl. and Germ. un-), for the spelling of which see p. 469, col. 2. The use of this particle is almost unlimited; it may e.g. be prefixed to almost every past part., in frequent instances answering to Engl. 'not;' ókominn, not come; ófarinn, not gone; úgefinn, not given; or to the part. act. as gerundive, það er óhafandi, unfit for use; ógöranda, not feasible; ódrekkandi, undrinkable; óetandi, uneatable; úsigrandi, óvinnandi, invincible; ótakandi, impregnable. 2. special usages: . prefixed to comparatives, answering to Engl. 'less;' eigi úauðgari, not less rich; údaufligra, less dull; and so in endless instances, see the references below: esp. after a negative, eigi ósannara en, not less true than. . often with another negative, with an intensive force; hann var aldrei úgrátandi, 'he was never unweeping,' i.e. he cried all along; aldrei ósofandi, never unsleeping, i.e. always sleeping: so also, eigi úgaman, not unpleasant, i.e. very pleasant; eigi úákafr, 'not uneager,' i.e. very eager; eigi úþessligr, not unlike that, i.e. quite of that kind; eigi úfóthvatr, not unswift, i.e. very swift indeed. . eiga skamt úlifað, see úlifað; at úsögðum sundr griðum, hafa úfengit þess fjár. B. COMPDS: ú-aflátliga (ú-aflátanliga), adv. incessantly, Fms. i. 231, x. 291, Sks. 628. ú-aflátsamr, adj. (-semi, f.), unintermittent, Fms. iii. 175. ú-afskiptinn, adj. not meddlesome, Lv. 73. ú-afskiptasamr, adj. id., Fms. vii. 358. ú-alandi, part. a law term, one who must not be fed, of an outlaw, Grág., Nj. passim. ú-aldar, see úöld. ú-alinn, part. unborn, Js. 73. ú-andligr, adj. unspiritual, Skálda. ú-annt, adj. not busy, not eager, Fs. 99; see annt. ú-aptrbætiliga, adv. irreparably, H.E. i. 476. ú-arfgengr, adj. not entitled to inherit, Grág. i. 228. ú-argr, adj.; this word is perh. not from ú- and argr (q.v.), but qs. of-vargr; cp. the spelling of the word in the old Norse vellum, Þiðr. l.c.; in the phrase, dýr et úarga, the worrier, the great beast of prey, the fierce animal, i.e. the lion; dýrum enum úörgum, ... úörgu dýr, Stj.; úarga dýrinu, Fas. iii. 95; óarga dýr, Rb. 102; et óarga dýr (ovarga, the vellum), Þiðr. 183; as a nickname, enn úargi, Landn. ú-athugasamr, adj. inattentive, 623. 35. ú-athygli, f. inattention, Fms. v. 195. ú-auðigr, adj. unwealthy, destitute, Hm., Grág. i. 324; bændr allir þeir er úauðgari eru (less wealthy), enn þingfarar-kaupi eigu at gegna, 133. ú-auðligr, adj. poorly, Hm. 74, Vþm. 10, Fas. iii. 603. ú-auðna, u, f. ill-luck, misfortune, Fms. viii. 286. ú-auðráðinn, part. not easily managed, Hkr. ii. 222. ú-auðsóttligr, adj. not easy to overcome, Ld. 238. ú-aukinn, part. 'uneked,' unaugmented, Gþl. 149. ú-áfenginn, adj. not intoxicating, Bs. i. 394. ú-ágangsamr, adj. not encroaching upon others, peaceful, Fs. 29. ú-ágengiligr, adj. not aggressive, Ísl. ii. 181. ú-ágjarn, adj. uncovetous, Hkr. ii. 31. ú-áhlýðinn, part. unlistening, self-willed, Orkn. 40, Fms. xi. 246. ú-ákafliga, adv. listlessly, Fms. vii. 288. ú-ákafr, adj. not eager, slovenly, Fms. vi. 312; engu úákafari, less eager, Fas. i. 503, Fms. vi. 312, Lv. 6l. ú-áleitinn, adj. unencroaching; maðr góðgjarn ok ú., Fms. ii. 248, Eg. 754 ú-áran, n. a bad season, dearth, Rb. 388, Stj. 333, Fms. xi. 7; úárani, x. 400; mikit ú. í búi, Sks. 322; ú. á fólki, 324; átta tigum vetra síðarr varð annat óáran, Landn. (App.) 323; úárans-vetr, Ver. 18; óárans-auki, increase of dearth, Bs. i. 76. ú-árenniligr, adj. not easy to run against or attack, Nj. 187, Ld. 102. ú-árligr, adj. unseasonable; görði Grím mjök úárligan, G. became very famished, Brandkr. 60. ú-árvænn, adj. an unpromising season; sumar úárvænt, Hkr. ii. 183. ú-áræðiligr, adj. unlikely, Fms. viii. 445, v.l. ú-ástfólginn, part. unbeloved; úástfólgnari, less beloved, Fas. ii. 408. ú-ástugr, adj. loveless; úástugt var með þeim hjónum, little love, coldness, Landn. 151, v.l. ú-ástúðligr, adj. loveless. ú-átan, f. a thing not to be eaten, forbidden in the eccl. law; eta úátan, 655 xii. 3, K.Þ.K. 136, 172, N.G.L. i. 342; átu menn hrafna ok melrakka, ok mörg ú. íll var etin, Landn. (App.) 323. ú-ávaxtasamr, adj. unproductive, Fms. iii. 166. ú-barðr (-barínn), part. unbeaten, Fms. i. 75; enginn verðr úbarinn biskup, a saying. ú-bastaðr, part. unbasted, unbound, D.N. ii. 560. ú-beðinn, part. unbidden, K.Þ.K. 50, (Kb.) 16; óbeðit, Hm. 146. ú-beiðull, adj. not requesting, 686 C. 2. ú-beinn, adj. not straight, crooked, Ver. 19. ú-beit, n. dislike; hafa óbeit á e-u, to have a dislike for a thing; this word is not found in old writers. ú-bergan, n. an 'unrock,' a flinty rock, Barl. 181. ú-bernskliga, adv. unchildishly, like a grown-up man, Fms. xi. 53. ú-bernskligr, adj. unchildish, manly, Fbr. ú-berr, adj. 'unbare,' hidden, Skálda 194. ú-bilgjarn, adj. wrong-headed, Skv. 3. 21, Hkr. iii. 138, Sturl. i. 104: impatient, Hákon var óbilgjarn, Fms. vi. 334, Fas. ii. 426; íllt er at eggja úbilgjarnan, a saying, Grett. 91. ú-bilt (see bilt), láta sér verða úbilt, to take no fright, Fas. i. 126. ú-birgr, adj. (not úbyrgr), unprovided, Vm. 16, Bs. i. 868, Fb. i. 431, Háv. 47, Ísl. ii. 142. ú-birktr, part. unbarked, of trees, Stj. 177. ú-birta, u, f. darkness, Fms. vii. 108. ú-bíðingr, m. an 'unbiding one,' runaway, Landn. (in a verse). ú-bítalaðr, part. [Germ.], unpaid, Vm. 26. ú-bjartr, adj. not bright, dark, Flóv. 30. ú-bjúgr, adj. not convex, Rb. 468. ú-blandinn, part. unblended, Hom. 59. ú-blauðr, adj. not blauðr (q.v.), Fm.; a pr. name, Landn. ú-blindr, adj. not blind, Fms. iv. 13 (in a verse). ú-blíða, u, f. a disfavour, Fms. v. 235, Fas. i. 531, Stj. 200, Bs. i. 714. ú-blíðliga, adv. 'unblithely,' unkindly, Stj. 212. ú-blíðligr, adj. unkind, Arons S. (MS.) ú-blíðr, adj.froward, frowning, Eg. 524, Sks. 285. ú-blóðigr, adj. unbloody, Fas. i. 425. ú-boðinn, part. unbidden, N.G.L. i. 93, Odd. 61; koma úboðit, to come unbidden, Fms. viii. 46. ú-borinn, part., see bera; þá er sem úborit sé, of a witness, Grág. i. 40: unborn, Stj. 159; in the phrase, alnir ok úbornir, born and unborn; ek mælta eitt orð úborinn (of king Völsung), Fas. i. 123; úborins erfð, N.G.L. i. 49; úborit, bewitched or charmed things, charms, K.Þ.K.: as a law phrase, 'unborn,' i.e. illegitimate, hón varðveitti barn drottningar úborit meðan hón var í laugu: as a nickname, Uni enn úborni, Landn.; ... Úlfrún en úborna, id. ú-bókfróðr, adj. unlettered, H.E. i. 584. ú-bóta, gen. pl. from úbætr, q.v. úbóta-maðr, m. a criminal; þjófar ... drottins-svikar, morð-vargar, brennu-vargar, þeir eru allir óbóta menn, N.G.L. i. 405; biskup á allar þar sektir til þess er maðr er ú., 350; göra e-n at úbóta manni, Nj. 59; þó þeir væri frjálsir menn þá væri þeir þó óbóta menn, Eg. 737. ú-bóta-mál, n. a case which cannot be atoned for by money, a crime, felony, Js. 134, Gþl. 118, 136, N.G.L. i. 352. úbóta-sök, f. a felony, Js. 24. úbóta-verk, n. a bootless work, i.e. a felony, crime, N.G.L. i. 350. ú-bragðligr, adj. dull-looking, Fbr. 142. ú-bráðgörr, part. late ripe, slow of growth, of a youth, Glúm. 335. ú-bráðr, adj. slow, Fms. viii. 327; úbrátt, slowly, taka e-u úbrátt, Orkn. 42. ú-bráðreiðr, adj. unimpassioned or dispassionate, Fas. iii. 90. ú-breiddr, part. unspread, Jb. 193. ú-brenndr, part. unburnt, Fms. ix. 357, x. 70. ú-breytiliga, adv. in a common manner, Fms. ii. 267. ú-breyttr, adj. unaltered, Fms. i. 296: common, ú. maðr, a common, plain, everyday man, Stj., Fms. v. 182; einn ú. bóndason, viii. 12; ekki heyrir at tala svá til úbreyttra manna, Skálda; ú. klæðnaðr, plain clothing, Mar. ú-brigðanliga, adv. invariably, Rb. 214. ú-brigðanligr, adj. unchangeable, K.Á. 2, Sks. 604. ú-brigðiliga, adv. inconvertibly, Dipl. i. 2, 3, H.E. i. 259, 528, K.Á. 52. ú-brigðiligr, adj. unchangeable, Gþl. 41, Greg. 11: irreversible, of a deed, act, testament, Dipl. v. 26. ú-brigðr, part. unchanged, Hm. 6, Bs. i. 763; en landaurum var úbrigt, Fas. iii. 194. ú-brotgjarn, adj. not brittle, Ad. ú-brotinn, part. unbroken, Fms. ii. 144, Orkn. 444. ú-bróðurliga, adv. unbrotherly, Fas. i. 500. ú-brugðinn, part. unchanged, Th. 23, Edda (Ht.) i. 606, Mar. ú-brunninn, part. unburnt, Ó.H. 229, Fms. i. 129, vii. 164, Nj. 208. ú-bryddr, part. unshod, Hm. 89. ú-bræddr, part. untarred, Krók. 53. ú-bundinn, part. unbound, Hkm., Hom. 120, Þórð. 48 new Ed. ú-búinn, part. 'un-boune,' not ready, unprepared, Hkr. i. 248: unready, unwilling, Fms. vii. 248: unadorned, Pm. 23: undone, Fas. i. 231; see búa. ú-bygð, f. an unpeopled tract, a desert (see bygð), Grág. ii. 197; til úbygða í Grænlandi, Landn. 26; hann fékk líflát á Grænalandi í óbygðum, Bs. i. 408; sjóinn ok aðrar úbygðir, Fms. xi. 225; mér tekr mjök at leiðask í úbygðum þessum, ii. 104. ú-bygðr, part. unpeopled, Grág. ii. 131, Dipl. iii. 13. ú-byggiligr, adj. uninhabitable, Sks. 1, Hkr. ii. 44. ú-byggjandi, part. uninhabitable, Sks. 197. ú-byrja, adj. barren, of a woman; þær konur er ú. eru, Stj. 89, 248; konur úbyrea, 175; kona hans var ú., MS. 623. 51: in mod. usage, as subst., Elisabeth var óbyrja, Luke i. 6; sælar eru óbyrjur, xxiii. 29; sæl óbyrjan barnlaus er, Pass. 31. 4. ú-bænir, f. pl. curses, imprecations, Ísl. ii. 220, v.l. ú-bæriligr, adj. (-liga, adv.), intolerable, Fas. i. 79, Stj. 187. ú-bætiligr, adj. (-liga, adv.), irreparable, Fms. ii. 297. ú-bætr, f. pl. a law phrase, an act that cannot be compounded by money, a felony; fellr þat til úbóta, K.Á. 144: gen. plur. úbóta- in compds, see above, ú-bættr, part. unpaid, of weregild; hón kvað betri menn liggja úbætta, Nj. 54; úbætt synd, a sin not atoned for, K.Á. 208. ú-dauðahræddr, adj. not afraid for one's life, Finnb. 260. ú-dauðleikr, m. immortality, Stj. 24, Lil. 67. ú-dauðligr, adj. undying, Stj. 24, Mar., MS. 623. 59. ú-dauðr, adj.; ú. at eins, all but dead, Ld. 242, K.Þ.K. 12. ú-daufligr, adj. not dull; þat er údaufligra, less dull, Fms. ix. 45, Ísl. ii. 178. ú-daufr, adj. not daufr, q.v. ú-daunan, n. a bad smell;


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0763, entry 9
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

ÖLD, f., gen. aldar, dat. öldu, and later öld, pl. aldir, alda, öldum; [akin to aldr; A.S. eld or yld; Old Engl. eld (cp. the adj. old); Germ. alt; Dan. old in heden-old = the heathen age] :-- a time, age; þessi eru nofn stundanna, 'öld' forðum, aldr, Edda 108; var öld hans góð landsfólkinu, Fms. vii. 174; vind-öld, varg-öld, skegg-öld, skálm-öld, Vsp.; róm-öld, war-age, Fms. vi. (in a verse); styrj-öld, veröld, qq.v.; en fyrsta öld var er alla dauða menn skyldi brenna, en síðan hófsk haugs-öld, Ó.H. (pref.); feðr várir ok allt forellri fyrst um brana-öld en um haugs-öld, Hkr. i. 141; ó-öld, a famine, Ann. 975: óaldar-vetr var mikill á Íslandi í heiðni, ... þá átu menn hrafna ok melrakka, Landn. (Hb.); er öld (such bad times) í Noregi at ek treysti eigi at halda ykkr hér heima með mér, Fms. ii. 4; hans aldar (his life, reign) mun æ vera at góðu getið, Hkm. 19. 2. in a computistic or chronological sense, a cycle, period; gamla öld. the old cycle = cyclus Paschalis; upphaf gömlu aldar, Ann. 1140 (cp. Talbyrding s.a.), also called Páska-öld; sólar-öld, the solar cycle; tungl-öld, the lunar cycle, also called nítján vetra öld. Ann., MS. 415. 9; sjau aldir veraldar þessar, the seven ages of the world, Ver. 7. 3. of allar aldir veralda, through all ages of the world, 686 B. 14; of öld alda, Eluc. 55; fyrir úendiligar aldir alda = secula seculorum, ... of aldir alda, 623. 29; and so in mod. eccl. usage, 'um aldir alda amen,' Vídal. passim; the phrase, ár var alda (gen. pl.), upon a time, in days of yore, Vsp. 3, Hkv. 1. 1. II. poët, men, people, Edda (Gl.); hálf er öld hvar, Hm. 52; ósnotr maðr er með aldir kemr, among men, 26; alda börn, Vsp. 20; alda sona, sons of men, Hm. 11; alda hverr. each of men, Fm. 10; ýtti örr hilmir aldir við tóku, Bm.; alda vinr, a friend of men; Norræn öld, Norse people. Lex. Poët.; Ensk öld, English people, id. COMPDS: aldar-eðli, n. a time of yore; see óðal in Addenda. alda-faðir, -föðr, m. the father of men, i.e. Odin, Vþm., Edda: a patriarch, Hom. (St.) aldar-far, n. = genius seculi, Merl. 1. 50; Aldarfars-bók = De Ratione Temporum, a work by Bede, Landn. (pref.) alda-gautr, m. a name of Odin = Aldafoður, Vtkv. aldar-háttr, m. a name of a poem by Hallgr. aldar-mál, n. = aldr-máli (q.v.), Fms. vii. 139. alda-mót, n. pl. the meeting of two cycles; tveim vetrum síðar varð alda-mót, two years after (i.e. two years after A.D. 1118) there was a change of cycles, so that the year 1121 is the first in a new lunar cycle, see Rb. s.a.: mod. the meeting of two centuries, síðustu aldamót, the last aldamót (i.e. the time about A.D. 1800). aldar-rof, n. the 'crack of doom,' the Last Day, Hkv. 2. 39. aldar-róg, n. a strife of men, Hm. alda-skipti, n. a change of time, Fms. viii. 99. aldar-tal, n. a 'tale of time,' an age; gamall at aldar tali, Edda (pref.) aldar-trygðir, f. pl. an everlasting truce, Grág. alda-vinr, m. an old friend, Fms. vi. 198, Bs. i. 426, passim in old and mod. usage. alda-þopti, a, m. = aldarvinr, Edda i. 536.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0767, entry 33
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

ÖRN, m., gen. arnar, dat. erni, pl. ernir, acc. örnu; in mod. usage the word has become fem. örn, arnar, örn, pl. nom. acc. arnir; örn is like björn, an enlarged form from ari, q.v.: [A.S. earn; Chaucer erne; Dan. örn] :-- an eagle; erninum, Bs. i. 350; örno ok hrafna, Grág. ii. 346, K.Þ.K. 136; snapir örn á aldinn mar, a saying, Hm. 62; seðja örnu, Hkv. 1. 35; gunni at heyja ok glaða örnu, id.; drúpir örn yfir, Gm.; er á asklimum ernir sitja, Hkv. 2. 48; falla forsar, flýgr örn yfir, Vsp. 58: mythical, örn gól árla, Hkv. Hjörv. 6 (an eagle telling the fate to a young hero): the eagle is the bird of the giants, jötunn í arnarham, Vþm., cp. the legend of giant Þjazi: arnar-flaug, f. eagle's flight, as an 'omen' boding battle; er arnar-flaug; of vangi, Edda (in a verse): arnar-leir, m., Gd. 2; see leir II. II. Örn, as a pr. name, and Örn-ólfr, Veðr-örn: of a woman, Arna. III. = blóð-örn, q.v.; rista örn á baki e-m, Hkr. i. 108, Fas. i. 292, Skv. 2. 26. COMPDS: arnar-hamr, -kló, -fjöðr, -vængr, m. an eagle's skin, ... wing, Edda 13, 46, Fas. iii. 653, Stj. arnar-hreiðr, n. an eyrie. arnar-ungi, m. a young eagle, Sturl. iii. 185.


Source: Gordon/Taylor, page b0113, entry 1
View original page image as: [TIFF][PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

Vasa villr staðar vefr darraðar
fyr
grams glðum geirvangs rðum,
þar's
í blóði í brimils móði
vllr
of þrumði und véum glumði. 190
Hné
folk á fit við fleina hnit.
Orðstir
ofgat Eiríkr at þat.
Fremr
munk segja, ef firar þegja;
frágum
fleira til frama þeira.
Œxtu
undir jfra fundir, 195
brustu
brandar við bláar randar.
Hlam
heinsðul við hjalmrðul,
beit
bengrefill -- þat vas blóðrefill.
Frák
at felli fyr fetils svelli
Óðins
eiki í járnleiki. 200
Vas
odda at ok eggja gnat.
Orðstir
ofgat Eirikr at þat.
Rauð
hilmir hjr, þar vas hrafna gjr,
fleinn
sótti fjr, flugu dreyrug spjr.
Ól
flagðs gota fárbjóðr Skota, 205
trað
nipt Nara náttverð ara.
Flugu
hjaldrtranar á hræs lanar,
várut
blóðs vanar benmás granar,
sleit
und freki, en oddbreki
gnúði
hrafni á hfuðstafni. 210
Kom
gráðar at Gjalpar skæ.
Bauð
ulfum hræ Eiríkr of sæ.
Lætr
snót saka sverð-Freyr vaka,
en
skers Haka skíðgarð braka;
brustu
broddar, en bitu oddar, 215
báru
hrvar af bogum rvar.



Germanic Lexicon Project (main page)
This search system was written by Sean Crist
Please consider volunteering to correct the data in these online dictionaries.
No rights reserved. Feel free to use these data in any way you please.