Germanic Lexicon Project Search results Displaying 3081 - 3090 out of 3194 entries.

Home Texts Search Messages Volunteer About Search Help

Source: Gordon/Taylor, page b0038, entry 1 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

120 vilja í gegn gangask; ok miðlum svá mál á miðli þeira, at
hvárirtveggju hafi nakkvat síns máls, ok hfum allir ein lg
ok einn sið. Þat mun verða satt, er vér slítum sundr lgin, at
vér munum slíta ok friðinn.' En hann lauk svá sínu máli,
at hvárirtveggju játtu því, at allir skyldi ein lg hafa, þau sem
125 hann réði upp at segja.
Þá var þat mælt í lgum, at allir menn skyldi Kristnir vera,
ok skírn taka, þeir er áðr váru óskírðir á landi hér. En of
barna útburð skyldu standa in fornu lg, ok of hrossakjts
át: skyldu menn blóta á laun ef vildu, en varða fjrbaugsgarðr
130 ef váttum of kvæmi við. En síðar fám vetrum var sú heiðni
af numin sem nnur. Þenna atburð sagði Teitr oss at því er
Kristni kom á Ísland.
En Óláfr Tryggvason fell it sama sumar, at sgu Sæmundar
prests. Þá barðisk hann við Svein Haraldsson Danakonung,
135 ok Óláf inn Sœnska Eiríksson at Uppslum Svíakonungs, ok
Eirík er síðan var jarl at Norvegi Hákonarson. Þat var cxxx
vetra eptir dráp Eadmundar, en M eptir burð Krists at alþýðu
tali.

Source: Gordon/Taylor, page b0041, entry 3 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

Herjólfr var Bárðarson Herjólfssonar; hann var frændi
Ingólfs landnámamanns. Þeim Herjólfi gaf Ingólfr land á
milli Vágs ok Reykjaness. Herjólfr bjó fyrst á Drepstokki.
Þorgerðr hét kona hans, en Bjarni sonr þeira, ok var hinn
efniligsti maðr. Hann fýstisk útan þegar á unga aldri; 5
varð honum gott bæði til fjár ok mannvirðingar, ok var sinn
vetr hvárt útanlands eðr með feðr sínum. Brátt átti Bjarni
skip í frum, ok hinn síðasta vetr er hann var í Nóregi, þá
brá Herjólfr til Grœnlandsferðar með Eiríki ok brá búi sínu.
Með Herjólfi var á skipi Suðreyskr maðr Kristinn, sá er orti 10
Hafgerðingadrápu. Þar er þetta stef í:
Mínar biðk at munka reyni
meinalausan farar beina;
heiðis haldi hárar foldar
hallar dróttinn of mér stalli. 15
Herjólfr bjó á Herjólfsnesi; hann var hinn gfgasti maðr.
Eiríkr Rauði bjó í Brattahlíð; hann var þar með mestri
virðingu ok lutu allir til hans. Þessi váru brn Eiríks: Leifr,
Þorvaldr ok Þorsteinn, en Freydís hét dóttir hans. Hon var
gipt þeim manni er Þorvarðr hét, ok bjoggu þau í Grðum, 20
þar sem nú er biskupsstóll. Hon var svarri mikill, en Þorvarðr
var lítilmenni; var hon mjk gefin til fjár. Heiðit var fólk á
Grœnlandi í þann tíma.
Þat sama sumar kom Bjarni skipi sínu á Eyrar er faðir
hans hafði braut siglt um várit. Þau tíðindi þóttu Bjarna 25
mikil, ok vildi eigi bera af skipi sínu. Þá spurðu hásetar hans
hvat er hann bærisk fyrir, en hann svarar at hann ætlaði at

Source: Gordon/Taylor, page b0042, entry 1 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

halda siðvenju sinni ok þiggja at fður sínum vetrvist, 'ok vil
ek halda skipinu til Grœnlands, ef þér vilið mér fylgð veita.'
30 Allir kváðusk hans ráðum fylgja vilja. Þá mælti Bjarni, 'Óvitrlig
mun þykkja vár ferð, þar sem engi vár hefir komit í Grœnlands
haf'. En þó halda þeir nú í haf þegar þeir váru búnir, ok
sigldu þrjá daga þar til er landit var vatnat; en þá tók af byrina
ok lagði á norrœnur ok þokur, ok vissu þeir eigi hvert at
35 þeir fóru; ok skipti þat mrgum dœgrum. Eptir þat sá þeir
sól ok máttu þá deila ættir. Vinda nú segl ok sigla þetta
dœgr áðr þeir sá land ok roddu um með sér hvat landi þetta
mun vera. En Bjarni kvezk hyggja at þat mundi eigi
Grœnland. Þeir spyrja hvárt hann vill sigla at þessu landi
40 eðr eigi. Hann svarar, 'Þat er mitt ráð, at sigla í nánd við
landit'. Ok svá gøra þeir, ok sá þat brátt at landit var
ófjllótt ok skógi vaxit, ok smár hæðir á landinu, ok létu
landit á bakborða ok létu skaut horfa á land. Síðan sigla
þeir tvau dœgr áðr þeir sá land annat. Þeir spyrja hvárt
45 Bjarni ætlaði þat enn Grœnland. Hann kvazk eigi heldr
ætla þetta Grœnland en hit fyrra, 'því at jklar eru mjk
miklir sagðir á Grœnlandi'. Þeir nálguðusk brátt þetta land
ok sá þat vera slétt land ok viði vaxit. Þá tók af byr fyrir
þeim; þá roddu hásetar þat, at þeim þótti þat ráð, at taka
50 þat land, en Bjarni vill þat eigi. Þeir þóttusk bæði þurfa
við ok vatn. 'At engu eru þér því óbirgir', segir Bjarni, en
þó fekk hann af því nkkut ámæli af hásetum sínum. Hann
bað þá vinda segl, ok svá var grt, ok settu framstafn frá
landi ok sigla í haf útsynnings byr þrjú dœgr ok sá þá land
55 it þriðja. En þat land var hátt ok fjllótt ok jkull á. Þeir
spyrja þá ef Bjarni vildi at landi láta þar, en hann kvazk eigi
þat vilja, 'því at mér lízk þetta land ógagnvænligt'. Nú lgðu
þeir eigi segl sitt, halda með landinu fram, ok sá at þat var
eyland. Settu enn stafn við því landi ok heldu í haf hinn
60 sama byr, en veðr óx í hnd ok bað Bjarni þá svipta ok eigi
sigla meira en bæði dygði vel skipi þeira ok reiða. Sigldu

Source: Gordon/Taylor, page b0043, entry 1 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

nú fjogur dœgr; þá sá þeir land hit fjórða. Þá spurðu þeir
Bjarna hvárt hann ætlaði þetta vera Grœnland eðr eigi.
Bjarni svarar, 'Þetta er líkast því er mér er sagt frá Grœn-
landi, ok hér munu vér at landi halda'. Svá gøra þeir, ok 65
taka land undir einhverju hesi at kveldi dags, ok vár þar bátr
á nesinu, en þar bjó Herjólfr faðir Bjarna á því nesi. Ok af
því hefir nesit nafn tekit ok er síðan kallat Herjólfsnes. Fór
Bjarni nú til fður síns, ok hættir nú siglingu ok er með
fður sínum meðan Herjólfr lifði, ok síðan bjó hann þar eptir 70
fður sinn.

Source: Gordon/Taylor, page b0043, entry 3 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

Eiríkr átti þá konu er Þjóðhildr hét ok við henni tvá sonu.
Hét annarr Þorsteinn, en annarr Leifr; þeir váru báðir
efnihgir menn, ok var Þorsteinn heima með fður sínum, ok
var eigi sá maðr á Grœnlandi er jafnmannvænn þótti sem 75
hann. Leifr hafði siglt til Nóregs ok var með Óláfi konungi
Tryggvasyni.
Lagði konungr á hann góða virðing, ok þóttisk sjá at hann
mundi vera vel mentr maðr. Eitt sinn kom konungr at máli
við Leif ok segir, 'Ætlar þú út til Grœnlands í sumar?' 80
'Þat ætla ek', sagði Leifr, 'ef þat er yðvarr vili.'
Konungr svarar, 'Ek get at þat mun vel vera, ok skaltu
þangat fara með ørindum mínum, ok boða þar Kristni.' Leifr
kvað hann ráða skyldu, en kvazk hyggja at þat ørindi mundi
torflutt á Grœnlandi. Konungr kvezk eigi þann mann sjá er 85
betr væri til fallinn en hann, 'ok muntu giptu til bera'.
'Þat mun því at eins', segir Leifr, 'ef ek nýt yðvar við.'
Lætr Leifr í haf, ok er lengi úti ok hitti á lnd þau er hann
vissi áðr enga ván til. Váru þar hveitiakrar sjálfsánir ok vínviðr
vaxinh; þar váru þau tré er msurr heita, ok hfðu þeir af 90
þessu llu nkkur merki, sum tré svá mikil at í hús váru

Source: Gordon/Taylor, page b0044, entry 1 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

lgð. Leifr fann menn á skipflaki ok flutti heim með sér.
Sýndi hann í því hína mesta stórmensku ok drengskap sem
mrgu ðru, er hann kom Kristni á landit, ok var jafnan
95 síðan kallaðr Leifr inn Heppni.
Leifr tók land í Eiríksfirði ok fór heim síðan í Brattahlíð,
ok tóku þar allir menn vel við honum. Hann boðaði brátt
Kristni um landit ok almenniliga trú, ok sýndi mnnum
orðsending Óláfs konungs Tryggvasonar, ok sagði hversu
100 mrg ágæti ok mikil dýrð fylgði þessum sið. Eiríkr tók því
máli seint at láta sið sinn, en Þjóðhildr gekk skjótt undir, ok
lét gøra kirkju eigi allnærri húsunum; þat hús var kallat
Þjóðhildarkirkja. Hafði hon þar fram bœnir sínar, ok þeir
menn sem við Kristni tóku. Þjóðhildr vildi ekki samræði við
105 Eirlk síðan hon tók trú, en honum var þetta mjk móti
skapi.

Source: Gordon/Taylor, page b0044, entry 3 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

Þat er nú þessu næst at Bjarni Herjólfsson kom útan af
Grœnlandi á fund Eiríks jarls, ok tók jarl við honum vel.
Sagði Bjarni frá ferðum sínum, er hánn hafði lnd sét, ok
110 þótti mnnum hann verit hafa óforvitinn, er hann hafði ekki
at segja af þeim lndum, ok fekk hann af því nkkut ámæli.
Bjarni gørðisk hirðmaðr jarls ok fór út til Grœnlands um
sumarit eptir.
Var nú mikil umrœða um landaleitan. Leifr sonr Eiríks
115 Rauða ór Brattahlíð fór á fund Bjarna Herjólfssonar ok
keypti skip at honum, ok réð til háseta svá at þeir váru hálfr
fjórði tøgr manna saman. Leifr bað fður sinn Eirík at hann
mundi enn fyrir vera frinni. Eiríkr taldisk heldr undan,
kvezk þá vera hniginn í aldr ok kvezk minna mega við vási
120 llu en var. Leifr kveðr hann enn mundu mestri heill stýra
af þeim frændum; ok þetta lét Eiríkr eptir Leifi, ok ríðr

Source: Gordon/Taylor, page b0046, entry 1 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

at þeir nentu eigi þess at bíða at sjór felli undir skip þeira,
ok runnu til lands þar er á ein fell ór vatni einu. En þegar
sjór fell undir skip þeira, þá tóku þeir bátinn ok røru til
skipsins ok fluttu þat upp í ána, síðan í vatnit, ok kstuðu
160 þar akkerum ok báru af skipi húðft sín ok gørðu þar búðir;
tóku þat ráð síðan, at búask þar um þann vetr, ok gørðu þar
hús mikil.
Hvárki skorti þar lax í ánni né í vatninu, ok stœrra lax en
þeir hefði fyrr sét. Þar var svá góðr landskostr at því er
165 þeim sýndisk at þar mundi engi fénaðr fóðr þurfa á vetrum.
Þar kvámu engi frost á vetrum ok lítt rénuðu þar grs.
Meíra var þar jafndœgri en á Grœnlandi eðr Íslandi. Sól
hafði þar eyktarstað ok dagmálastað um skammdegi.
En er þeir hfðu lokit húsgørð sinni, þá mælti Leifr við
170 fruneyti sitt: 'Nú vil ek skipta láta liði váru í tvá staði, ok
vil ek kanna láta landit; ok skal helmingr liðs vera við skála
heima, en annarr helmingr skal kanna landit ok fara eigi
lengra en þeir komi heim at kveldi, ok skilisk eigi.' Nú gørðu
þeir svá um stund. Leifr gørði ýmist at hann fór með þeim eðr
175 var heima at skála. Leifr var mikill maðr ok sterkr, manna
skruligastr at sjá, vitr maðr ok góðr hófsmaðr um alla
hluti.
Á einhverju kveldí bar þat til tíðenda at manns var vant
af liði þeira, ok var þat Tyrkir suðrmaðr. Leifr kunni því
180 stórilla, því at Tyrkir hafði lengi verit með þeim feðgum ok
elskat mjk Leif í barnœsku. Taldi Leifr nú mjk á hendr
frunautum sínum ok bjósk til ferðar at leita hans ok tólf
menn með honum. En er þeir váru skamt komnir frá skála,
þá gekk Tyrkir í mót þeim ok var honum vel fagnat. Leifr
185 fann þat brátt at fóstra hans var skapgott. Hann var
brattleitr ok lauseygr, smáskitligr í andliti, lítill vexti ok
vesalligr, en íþróttamaðr á alls konar hagleik.
Þá mælti Leifr til hans: 'Hví vartu svá seinn, fóstri minn,
ok fráskila fruneytínu?' Hann talaði þá fyrst lengi á Þýzku

Source: Gordon/Taylor, page b0047, entry 1 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

ok skaut marga vega augunum ok gretti sik, en þeir skildu 190
eigi hvat er hann sagði. Hann mælti þá á Norrœnu, er stund
leið: 'Ek var genginn eigi miklu lengra, en þó kann ek
nkkur nýnæmi at segja: ek fann vínvið ok vínber.' 'Mun
þat satt, fóstri minn?' kvað Leifr. 'At vísu er þat satt',
kvað hann, 'því at ek var þar fœddr er hvárki skorti vínvið 195
né vínber.'
Nú sváfu þeir af þá nótt, en um morguninn mæltí Leifr við
háseta sína: 'Nú skal hafa tvennar sýslur fram ok skal sinn
dag hvárt lesa vínber eðr hggva vínvið ok fella mrkina svá
at þat verði farmr til skips míns.' Ok þetta var ráðs tekit. 200
Svá er sagt at eptirbátr þeira var fyldr af vínberjum. Nú var
hgginn farmr á skipit, ok er várar, þá bjoggusk þeir ok
sigldu brott. Ok gaf Leifr nafn landinu eptir landkostum ok
kallaði Vínland. Sigla nú síðan í haf ok gaf þeim vel byri
þar til þeir sá Grœnland ok fjll undir jklum. 205

Source: Gordon/Taylor, page b0047, entry 3 View original page image as: [TIFF][PNG] [View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry] [View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

Á því léku miklar umrœður í Brattahlíð at menn skyldu
leita Vínlands ins góða, ok var sagt at þangat mundi vera at
vitja góðra landskosta. En því lauk svá at þeir Karlsefni ok
Snorri bjoggu skip sitt ok ætluðu at leita Vínlands um sumarit.
Til þeirar ferðar réðusk þeir Bjarni ok Þórhallr með skip sitt 210
ok þat fruneyti er þeim hafði fylgt. Maðr hét Þorvarðr;
hann var mágr Eiríks Rauða. Hann fór ok með þeim ok
Þorvaldr sonr Eiríks ok Þórhallr sem kallaðr var Veiðimaðr.
Hann hafði lengi verit í veiðifrum með Eiríki um sumrum,
ok hafði hann margar varðveizlur. Þórhallr var mikill vexti, 215
svartr ok þursligr; hann var heldr við aldr, ódæll í skapi,
hljóðlyndr, fámáligr hversdagliga, undirfrull ok þó atmæla-
samr, ok fýstisk jafnan hins verra. Hann hafði lítt við trú
blandazk síðan hon kom á Grœnland. Þórhallr var lítt
vinsældum horfinn, en þó hafði Eiríkr léngi tal af honum 220

---

Result Page:

Previous

300 301 302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318

Next

Germanic Lexicon Project (main page)
This search system was written by Sean Crist
Please consider volunteering to correct the data in these online dictionaries.
No rights reserved. Feel free to use these data in any way you please.