Germanic Lexicon Project
Search results
Displaying 1751 - 1760 out of 2720 entries.

Home

Texts

Search

Messages

Volunteer

About


Search Help
You might want to try these alternative searches:
   Search for Fas again, using less strict matching (2726 results)

Source: Cleasby/Vigfusson, page b0488, entry 32
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

ref-keila, u, f. a she-fox, vixen, Háv. 55, Fas. ii. 413.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0489, entry 1
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

50, 54; blíð regin, Gm. 6, 37, 41, Ls, 32; holl regin, 4; þá er regin deyja, Vþm. 47; urðu heldr hamljó: regin, Haustl. 10; ráð öll ok regin, Hkm. 18; Hrímfaxi heitir er hverja dregr nótt of nýt regin, Vþm. 13, 14 :-- regin is a pantheistic word, including the world, in such phrases as, unz rjúfask regin, 40; þá er rjúfask regin, 52, Gm. 4, Ls. 41; þá er í ráði at regn (i.e. regin, acc.) um þrjóti, then is the end of the world nigh, Hdl. 41; cp. ragna rök, the world-doom, answering to Saxon muspilli; as also ragna-rökr, for the explanation of which word see rök and rökr: ginn-regin, q.v.; upp-reginn, the heavenly powers, Haustl.; þrym-regin, q.v.; ragna sjöt, the seat of the gods = the heavens, Vsp. 33: in prose only in the phrase, enda mælir rán ok regin (acc.) við oss á sogurt ofan, he speaks to us rán and regin, i.e. he scolds and curses, Ölk. 36; hann var Baldr með Ásum, er öll regin grétu, Fas. i. 473, in a paraphrase from a lost poem. II. in pr. names, Reginn, a mythical name, Edda, Völs. S: esp. in compds, Regin-leif, a fem. name, Landn., but mostly contr. Ragn- or Rögn-: of women, Ragna, Ragn-heiðr, Ragn-hildr; of men, Ragnarr, Rögn-valdr, Landn.; cp. old Germ. and Saxon names beginning with Ragin-, mod. Rain-, Rayn-, Ran-, as Reginald, Reynolds. In COMPDS, [cp. Hel. regini-blind, regin-scatho, regin-thiof], mighty, great: regin-djúp, n. the deep sea. regin-djúpr, adj. mighty deep, Vísna bók 1612. regin-dómr, m. pl. the mighty doom, the last judgment, Vsp. 64; rúnar ok regindóma, mighty spells, Hm. 112 (but not in Cod. Reg.) regin-fjall, n. a wild fell, mountain wilderness, Gsp., and in mod. usage. regin-gaddi, a, m. = reginnagli, Edda ii. 494. regin-grjót, n. the holy stones, altars (hörgr), Gs. 19 regin-haf, n. the main, freq. in mod. usage. regin-hylr, m. = regindjúp, Stef. Ól. regin-kungr, adj. = Gr. GREEK, epithet of a king, Hðm. 26. regin-kunnr, adj. world-known, Hm. 112. regin-nagli, a, m. a sacred peg in the ancient high-seats was called so, Eb. 10 new Ed. regin-spönn, f. a kind of axe, Edda (Gl.) regin-þing, n. the great council, Hkv. 1. 50.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0489, entry 3
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

REGN, n. [Ulf. rign = GREEK, and all Teut. languages], rain, Nj. 15, Eg. 528, Fms. vi. 136, x. 13, Fas. ii. 37, Gullþ 8, and passim: in poetry, málm-regn, stál-regn, rógskýja-regn, the weapon-rain, i.e. battle; dal-regn, the rain of the bow, i.e. arrows; regn augna, the rain of the eyes, i.e. tears, Edda ii. 500; brá-regn, id.; benja regn, wound-rain, i.e. blood: regn-býr, regn-höll, regn-salr, m. the rain-hall, i.e. the sky. Lex. Poët. COMPDS: regn-bogi, a, m. the rainbow, Edda 8, Rb. 336, Fms. v. 342, Blas. 49, Stj. 62, Ver. 70. regn-él, n. a rain-shower, Sks. 52 new Ed. regn-glæra, u, f. a glittering of rain, Sks. 227. v.l. regn-ligr, adj. rainy, Sks. 606: boding rain, Fb. i. 521. regn-samr, adj. rainy, Eb. 150, Rb. 572. regn-skúr, f. a rain-shower, Sks. 227. regn-vatn, n. rain-water, Róm. 306.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0489, entry 7
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

REIÐ, f. [ríða; Scot. raid; Engl. ride], the riding a horse, Grág. i. 382, 432; þeir vóru beztir hestar at reið, Nj. 81; þeim hesta til reiðar, Ld. 82, Fms. vi. 210; hafa einn, tvá ... hesta til reiðar, to have one, tivo ... horses for riding; tóku þeir á reið mikilli, Sturl. iii. 185 :-- with the notion of travelling, hann var einn í reið, he was alone, Fs. 126; var þá ok sén reið þeirra, they were seen, 26 (eptir-reið, manna-reið), and passim. 2. a body of riders, a host; háfar reiðar ek með himnum fara, Sól. 74, and Bugge's suggestion on Hkv. 1 15 (hávar reiðar?). 3. a raid; Sveinstaða-reið, Sauðafells-reið, Safn, Bs. ii. II. a vehicle, carriage, with an old dat. reiðu; reið þá er hann ekr, en hafrarnir draga reiðna, Edda 14; en er hón ferr, ekr hón köttum tveim ok sitr í reið, 26; henni var ekit í reið einni, Fb. i. 355; sitr Þórr í reiða, Kormak, Helr. 5: poét., rýnis reið, the mind's vehicle, i.e. the breast, Stor.; brim-reið, haf-reið, lög-reið, a sea-wain, i.e. a ship; ná-reið = the gallows, Lex. Poët.: lauka-reið, hlað-reið, men-reið, þorn-reið, poët, appellations of women, Lex. Poët.; reiðar stjóri, poët. a king, Ýt. 27. III. plur. reiðar; but reiðir, Stj. 449: a clap of thunder, metaph. from the notion of Thor driving through the air, cp. Swed. åska, qs. ás-ekja; ef reið lýstr fé, N.G.L. i. 342, Gþl. 492; er reiðar ganga með mestri ógn, Konr. 35; reiðir ok regn, Stj. 449, reiðar stórar ok eldingar, Mar.; þar fylgðu reiðar ok eldingar, Fas. i. 372; því næst flugu eldingar ok reiðar, Js. (1824) 41; ok tók reiði(n) sundr í smár flísir, Fb. iii. 175. COMPDS: reiðar-duna, u, f. a clap of thunder, Fb. iii. 175. reiðar-slag, n. = reiðarduna. reiðar-týr, m. = reiðitýr, Edda 49. reiðar-þruma, u, f id., Fms. i. 10, xi. 136, Rb. 318, Sks. 94, Stj. 274.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0489, entry 8
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

reið, n. pl. = reiði, harness, Fas. i. 186 (in a verse).


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0489, entry 9
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

REIÐA, d, a causal to riða -- to make to ride, carry; hverr reiddi yðr yfir Markar-fljót? Nj. 142; Þórðr reiddi hann at baki sér, Eg. 188; eigi skal þá reiða yfir vötn eða ferja, K.Þ.K. 82; r. andvirki, hey, to carry hay, 102; r. heim ok bera inn hey, K.Á. 176; reiða á völl, to cart dung on a field; reiða e-t um öxl, to carry on one's shoulders, Pr. 414, Finnb. 306. II. to make to rock, shake; reiðit hana af baki svá at hón falli í lækinn ofan, Ísl. ii. 339; Björn reiddi sik til falls í strenginum, Fms. i. 181; brott reknir ok af reiddir samkundu, Stj. 53; þú mun hans ok af reiða þínum hálsi, 168; þeir reiddu (pushed) hann aptr ok fram eptir vellinum, Lv. 8l. 2. to toss, of wind and waves; en skip þat reiddi vindr til Róma-borgar, Pr. 442; bátinn undir honum reiddi vindr ok straumr norðr með landi, Fms. i. 294; flóð reiddi skipið, Leiðarv. 16 :-- impers. to ride, be tossed about; örkina reiddi um haf innan, Ver. 8; reiddi þá ymsa vega, Fas. i. 383; ok lætr hann reiðask þangat sem fáir menn vóru milli, Sturl. i. 31; lögðu þeir í rétt ok létu reiða fyrir nokkurar nætr, they rode before the wind, Eg. 372; tók þá at reiða saman skipin, the ships began to drift, Nj. 273; þeir létu reiða yfir um sumarit, they roamed about, Fbr. 21; sem hann reiðir í bylgjum þessarar áhyggju, Mar.; í slíkum hvirfil-vindum reiddi þann blezaðan biskup, Bs. ii. 5, 48, Fb. iii. 409 :-- the impers. phrase, e-u reiðir vel, ílla af, to end well, ill; vóru þá margir hræddir um hversu af mundi reiða, Fms. vii. 156; kann þá enn vera at vel reiði af, vi. 10. 3. to carry about; kann vera at þeir menn reiði orð mín úvitrlig fyrir alþýðu, Fms. vi. 208: ef maðr reiðir auknefni til háðungar honum, Grág ii. 146; þeim er reiðir þann verka ok nemr, 148; hann kallask lostið hafa Ref tvau högg ok reiðir þetta víða, Krók. 4. to brandish; hann greip öxina ok reiddi upp, Eg. 717, Fms. i. 180; Þjóstólfr gékk með öxi reidda, Nj. 25, Fms. i. 181; greip hann til hamarsins ok bregðr á lopt, en er hann skal fram reiða, Edda 34; ef maðr reiðir fram þann vígvöl, er ..., Grág. ii. 7, passim. 5. to weigh in a balance; reiða silfr, Ld. 30; síðan vóru teknar skálir ok met, var þá reitt í sundr fétt, ok skipt ölln með vágum, Fms. vi. 183; reiðir hann rangar vættir eða mælir rangar álnar, Grág. i. 499. 6. to pay, discharge; reiða kaup, to pay wages, Grág. i. 153; r. af hendi, 199; r. verð fyrir e-t, Fms. x. 227; skal hann reiða sína aura fyrir landit, Grág. ii. 239; Ásgrímr setti spjóts-odd fyrir brjóst jarli, ok bað hann reiða föður-gjöld, Landn. 216; ef hann reiðir eigi biskupi reiðu eða prest-reiðu, N.G.L. i. 13.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0490, entry 1
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

Reið-gotar, m. pl., older form Hreið-gotar, as seen from the alliterations in Vþm. 12; [A.S. Hrêð-gotnan]:-- the name of an ancient people. Reiðgota-land, the land of the R., Fas. i. 366, Fms. i. 116.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0490, entry 36
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

REIFA, ð, prop. to swaddle; r. barn, passim in mod. usage. II. to enrich, present with; reifa e-n e-u, to bestow upon one; r. e-n rauðum hringum, Akv. 39; r. e-n gulli, Am. 13, Gkv. 2. 1; höppum reifðr, enriched with bliss, Pd. 15; mjök eru reifðir (not röyfðir?) rógbirtingar, Fagrsk. 4 (in a verse); en er Þorgerðr fór heim, reifði Egill hana góðum gjöfum, Eg. 644; ek skal reifa þik gjöfum, Fas. ii. 508, Al. 161; konungr var reifðr mörgum gjöfum, Jómsv. S. 5. 2. to gladden, cheer; örnu reifir Óláfr, Edda (in a verse), Fms. xi. 187 (in a verse); hann (Christ) reifði fjölda lýðs af tvennum fiskum, Leiðarv. 27: reflex. to be gladdened, cheered, Fagrsk. 4 (or perh. hreyfðisk). 3. the phrase, reifa íllu, to come to a bad end, to end ill; sagði þat íllu r. mundu, it would end ill, Valla L. 214; ok þeim hefði at íllu reift, Fms. xi. 294; mun þer þetta íllu r., Boll. 336; þat mun eigi góðu r., Grett. 153; ok varir mik at þér reifi íllu ef þú ferr, Krók. 55. B. [Prob. a different word], prop. to rip up, disclose; hvárt þetta skal fyrst fara í hljóði, ok reifa þetta fyrir nokkurum vitrum mönnum, Fms. iv. 79; at r. engan hlut eðr kvittu í konungs-höll, v. 320. 2. as a law term; in the phrase, reifa mál, to sum up a case, similar to the custom of Engl. courts of the present day; þá varð engi til at r. málit, fyrr en Þorbjörn, hann settisk í dóminn ok reifði málit. Bs. i. 17; var farit at öllum málum sem á þinga-dómum, vórn þar kviðir bornir, reifð mál ok dæmd, Eb. 280; þá stóð upp er sökin hafði yfir höfði verit fram sögð ok reifði málit, Nj. 243, Grág. passim. In the old Icel. court each party (plaintiff and defendant) nominated a member of the court to sum up his case, and such delegated persons were called reifingar-menn, Grág. Þingsk þ. ch. 21; hence reifa mál bæði til sóknar ok til varnar, Grág. i. 79; svá skal mæla er sókn reifði, ... svá skal mæla er vörn reifði. 71: sókn skal fyrr reifa hvers máls en vörn, 65.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0490, entry 43
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

REIGJASK, ð, the vellums always spell with i, not ey, and Eb. 117 new Ed. note 6 is a misprint; [rígr and reigjask point to a lost strong verb, ríga, reig] :-- to throw the body back, with the notion of stiffness and haughtiness; reigðsk hann við ok lét útrúliga, Eb. 320; reigðisk (thus the vellum) næsta brúðr í móti, Þryml. 50; hón reigðisk við honum ok mælti, Fas. ii. 131; ok svá sem á leið þeirra tal, þá reigðusk æ því meir við liðs-menn, Fms. viii. 158; Þórdís reigðisk (ræiddisk Ed. wrongly) nokkut svá við honum, ok skaut öxl við Þormóði, Fb. ii. 153; reygðisk, Fbr. 38 new Ed., a paper MS., is an error.


Source: Cleasby/Vigfusson, page b0490, entry 45
View original page image as: [TIFF] [PNG]
[View previous entry] [View next entry]

[Comment on this entry]
[View comments]

The following entry has been hand-corrected once.

REIK, f. the parting of the hair; hvirfil, hnakka, enni, reik, vanga, Edda ii. 430; hár hans var öðru-megin reikar bleikt en öðru-megin rautt, O.H.L. 34, Fs. i. 212, Fas. iii. 392; hnakka eða reikar, 500; Gyrðr kembir gula reik með gyltum kambi, Safn i. 33: poët., reikar eik, the oak of the reik, i.e. the hair, Edda 217; and reikar rúfr, the rye of the reik, i.e. the crop of the head, the hair, Gísl.; reikar-tún = the head, Lex. Poët.



Result Page: Previous 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 Next

Germanic Lexicon Project (main page)
This search system was written by Sean Crist
Please consider volunteering to correct the data in these online dictionaries.
No rights reserved. Feel free to use these data in any way you please.