This is page 566 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

566 SKÖRUNGSKAPR -- SLÁ.

skörung-skapr, m. nobleness, manliness, generosity; með miklum ríkdóm ok skörungskap, Fms. xi. 317; líkligr til mikillar framkvæmdar ok skörungskapar, vii. 76; þú færðir þik með skörungskap í þína ætt, Glúm. 338; um ráða-görðir, vitsmuni ok allan skörungskap, Fs. 15.

skötu-, see skata, skati.

slabb, n. dirt from sleet and rain.

slafak, n. rank grass and weeds that grow near farm-houses.

slafast, að, to slacken, become slovenly; s. þegar byrleiði, Bs. ii. 48.

slafra, að, (slafr, n.), to slaver, like a cow when grasing.

slafsi, a, m. slaverer, a nickname, Fms. ix. 232.

SLAG, n. [slá; A.S. slæge; Germ. schlag; Dan. slag], a blow, stroke; slag undir kinnina, Fms. viii. 414, Skíða R. 136: blows, a fight, eigask slög við, to come to blows, Ó.H. 321. II. metaph. a blow, defeat; veita, gefa e-m slag, to defeat, Fms. viii. 82, ix. 238: mostly plur., slaughter, loss; þeir gáfu þeim mörg slög, Fms. ix. 313; fá stór slög ok koma á flótta, vii. 325, Ó.H. 84. 2. a skirmish, opp. to a pitched battle (orrosta); jarl átti tvær fólk-orrostur, en mörg slög ok manndráp, Orkn. 94, Fms. ix. 288. 3. slaughter; slaga-sauðr = slátr-sauðr, Ó.H. 208. 4. medic, a stroke, apoplexy. 5. of time, the nick of time; í þessu slagi koma þeir af sér akkerinu, Sturl. iii. 67; annat slagið, the one moment.

B. slag, n., a different word(?), [Swed. slagg], wet, water penetrating walls or houses, = slagi; hlífa svá, at eigi komi slag á veggi, protect the walls from damp, N.G.L. ii. 106 (skott eða slag, vegg-slag, v.l.)

slaga, að, to tack, cruise, Fms. x. 71.

slaga-kollr, m. the brisket, bringukollr: a nickname, Landn.

slag-á, f. (slaga-sauðr, m., Fb. l.c.), a ewe or sheep to be slaughtered, O.H.L. 64, 67.

slag-álar, f. pl. cruppers, Orkn. 12, 404.

slag-bellir or slag-brellr, a nickname, Orkn. 180 (note 2).

slag-brandr, m. a bolt, bar, of a door, Fms. ii. 223, Dropl. 29, 30, Ó.H. 135, MS. 655 ix. B. 2: a war-engine, Sks. 388.

slag-dúkr, m. a packing-cloth, wrapper, N.G.L. iii. 209.

slag-hamarr, m. a sledge-hammer, Vm. 82.

slagi, a, m. [slag B], dampness; hrá-slagi.

slagna, að, to flow over, be spilt; ketillinn vellnndi slagnaði á hana (scolded her), Bs. 1. 351; ok slagnaði á sveininn ór katlinum, 366; glerker féll á steina ok brotnaði eigi, ok slagnaði eigi niðr viðsmjörit, Mart. 126; ef vatn slagnask á fæzlur yðrar, Stj. 317.

slag-net, n. a fowler's net, Art. 49.

slagningr, m. a dust-cloak or rain-cloak, Fb. iii. 465, Fms. i. 78; karl í svörtum slagningi, Karl. 72. 2. = slag B; s. og raki í húsi, wet and damp.

slagr, m., pl. slagir, [slá], = slag, a blow, defeat, Karl. 172; svá harðan slag, 176. 2. [cp, A.S. slegel, a plectrum], a tune, air, played on a stringed instrument, see the remarks s.v. drápa; konungr spurði, hvárt hann kynni eigi fleiri slagi... hann segir at eptir væri enn nökkurir slagir, sló hann þá Gýgjar-slag ... sló hann þann slag er Falda-feykir heitir ... skipti hann um slaginn, Fas. iii. 222; Gunnars-slagr, i. 318; því næst kómu inn margir slagir hljóðfæra, iii. 191; (cp. Dan. slags = kind; mange-slags = 'many-kind,' manifold; samme-slags = 'same-kind:' metaph. from the 'tune.')

slag-tog, n. a tow-rope, in the phrase, vera í slagtogi með e-m, (slang.)

slagæð, f. an artery, Dan. pulsaare.

slakki, a, m. [North. E. slack, a hollow of sinking in the ground; cp. Dan. slank; Germ. schlank] :-- a slope on a mountain edge; slakki í brúninni, í fjallinu. Slakka-gil (spelt Selakka-gil), a local name, D.I. i. 475: a nickname, Bs. i. 424.

slakna, að, to slacken, get slack.

slakr, slök, slakt, adj. slack, almost used as in Engl., e.g. reipið er slakt, slack, not tight-stretched; vaðr vilgi slakr, Bragi (of a fishing-line): also the phrase, slá slöku við, to slacken one's exertion, to idle; the word is very freq. in mod. usage.

slamma, að, to shamble along, walk like a bear.

slamra or slambra, að, to slam, = slæma, q.v.

slan-baugr, m. a 'sloth-fine,' the fine due to the king from a person who looks on at an assault without interfering, N.G.L. i. 68.

slandri, a, m. [from Fr. esclandre; Engl. slander; Lat. scandalum; Gr. GREEK], a nickname, Fms. viii. 112.

slang, u. the eatable inwards of an animal, (the word is freq. in mod. usage, but in Ármanns S. 13 it is misapplied both in gender and spelling.)

slanga, að, to sling.

slanga, u, f., gen. slöngu, a sling, Sks. 380, 464, Rb. 382, passim. 2. a catapult, Fms. i. 127, ix. 10. slöngu-steinn, m. a sling-stone, Pr. 80.

slangi, a, m. [Germ. schlange], a serpent; ormr sá er s. heitir, Þiðr. 175 (but rare). 2. a landlouper, tramp; þú inn vondi s., Skíða R. 190; slinni, slangi (flangi Cod.), Edda ii. 495.

slangr, m. a going astray, of sheep; komast í slangr.

slangra, að, to sling; s. stóru grjóti, Sks. 410. 2. to stray, of sheep in pastures straying into another flock.

slapa, að, to hang loose as a flap.

slappi, a, m. a lump-fish; see grá-slappi: as a word of abuse, Edda ii. 496: a nickname, Sturl. ii. 150, Dipl. ii. 5; Höllu-s., Ld.

slark, n. a drunken riot, drunken gibes, Fbr. 173: slarka, að, to be noisy like a drunkard: slarkari, a, m. a drunken noisy fellow.

slasa, að, see slys; slasa sig, to have an accident.

slatta, að, = slamma.

slattari, a, m. [see slöttr], a landlouper, tramp, Rétt. 55.

slaxa (qs. slagsa), að, to make a babbling noise, like water shaken in a bottle; slaxaði í sárinu, Fs. 167.

SLÁ, pres. slæ, slær, slær; pl. slám (m. sláum), sláið, slá: pret. sló, slótt, slóttú (mod. slóst, slóstu), sló; pl. slógu (slósk = slógusk, Sturl. ii. 208 C): subj. slægi: imperat. slá, sláðú: part. sleginn: a pret. sleri or slöri occurs as a provincialism in the old vellum Ágrip -- sløru, Fms. x. 403; sleri, 394; slæri, i.e. slöri, 379: [Ulf. slaban = GREEK, GREEK; A.S. sleân, slæge; Engl. slay; Dan.-Swed. slaa; O.H.G. slahan; Germ. schlagen.]

A. To smite, strike, Dropl. 13; slá með steini, Fms. viii. 388; slá e-n til bana, ii. 183; slá e-n högg, kinnhest, i. 150, ix. 469, 522, Ld. 134; slá knött, Vígl. 24; slá til e-s, to strike at one, Finnb. 306, Sturl. ii. 24 C; slá í höfuð e-m, Fms. v. 173. 2. slá hörpu, fiðlu, to strike the harp, fiddle, Vsp. 34, Fdda 76, Am. 62, Bs. i. 155, Fb. i. 348, Fms. vii. 356 (in a verse), Sks. 704, Grett. 168 (hörpu-sláttr); slá hljóðfæri, Fms, iii. 184; slá slag, to strike up a tune; hann sló þann slag, ... sló hann þá Gýgjar-slag... þann streng er hann hafði ekki fyrr slegit, Fas. iii. 222, 223, cp. drápa and drepa: slá leik, to strike up for a dance or game to begin, hann sá at leikr var sleginn skamt frá garði, Sturl. ii. 190; so in embroidery (see borð), slá danz, 117, Karl. 52: slá eld, to strike fire, Fms. ix. 234: slá vef, to strike the loom, in weaving, xi. 49, Darr.; slá borða, Fas. i. 193, 205. 3. to hammer, forge; slá hamri, Vkv. 18; slá sverð, Þiðr. 21; slá þvertré af silfri í hofit, Landn. 313; slá saum, Fms. ii. 218, ix. 377, Stj. 451; hann sló gull rautt, Vkv. 5; slá herspora, Fms. vii. 183; sleginn fram broddr ferstrendr, Eg. 285; slá öxar eða gref, Stj. 451: to mount, járnum sleginn, Fms. v. 339, Fas. iii. 574: to strike off, of coin. 4. to mow, cut grass; slegin tún, Nj. 112; þrælar níu slógu hey, Edda 48; ek mun láta bera út ljá í dag ok slá undir sem mest ... slá töðu, Eb. 150, Fb. i. 522; slá teig þann er heitir Gullteigr, Ísl. ii. 344; slá afrétt, Grág. ii. 303; slá eng, 281, Gþl. 360: absol., þeir slóu (sic) allir í skyrtum, Ísl. ii. 349, Grág. ii. 281. 5. to slay, smite, kill, Stj. passim, but little used in classical writings, where drepa is the word; sverði sleginn, 656 C. 4; slá af, to slay. Bs. ii. 56, 89, Stj. 183; slá af hest, to kill a horse, send it to the knacker: to smite with sickness, slá með likþrá, blindleik, blindi, Stj.; harmi sleginn, Fms. iii. 11. II. metaph. phrases; slá kaupi, to strike a bargain, Ld. 30, Fms. ii. 80; slá máli í sátt, to put it to arbitration, Fms. x. 403; slá kaupi saman, Fb. ii. 79: slá fylking, to dress up a line of battle, Fms. viii. 408; slá öllu fólki í mannhringa, x. 229; slá hring um, to surround, Nj. 275. Fas. ii. 523; slá manngarð, mannhring, to form a ring of men round, Eg. 80, 88, Fms. viii. 67, x. 229; eldi um sleginn, Sól.: slá í lás, to slam, lock, Sturl. i. 63: slá eldi í, to set fire to, Fms. vii. 83, xi. 420, Hdl. 47; slá beisli við hest, to put a bridle in a horse's mouth. Fas. ii. 508: slá landtjöldum, to pitch a tent, Eg. 291, Fms. ii. 264; or also, to strike a tent, take it down, Fær. 147; slá landtjalds-stöngunum, to loosen them, Hkr. i. 26; slá festum, to unmoor a ship, ii. 222, Fms. viii. 288, 379; slá undan höfuð-bendunum, to slacken the stays, Al. 67; slá netjum, to put out the nets. Bs. ii. 145; slá hundum (or slá hundum lausum, Fms. ii. 174, x. 326), to slip the hounds, Hom. 120. 2. with prepp.; slá e-n við, to display; slá við segli, to spread the sail, Fas. ii. 523; þá var slegit við öllum búnaði, all was taken into use, Fms. x. 36; ek hefi þó náliga öllu við slegit, því er ek hefi í minni fest, I have put forth all that I recollected, Bs. i. 59: slá e-n upp, to spread a report (upp-sláttr), Fms, viii. 232, ix. 358: slá niðr, to throw down, Hom. 110; hann sló sér niðr, he lay down, Fms. ii. 194; hann slær sér niðr (takes to his bed) sem hann sé sjúkr, Stj. 520; nú er niðr slegit allri vináttu, an end to all friendship, Fms. vi. 286, xi. 72: slá út, to throw out, N.G.L. i. 31; slá út eitrinu, to pour it out, Edda 40: slá saman liðinu, to join the army, Fms. x. 268: slá upp ópi, to strike up, raise a cry, viii. 414, Fb. ii. 125: slá í sundr kjöptunum, ii. 26: slá á e-t, to take to a thing; slá á glens ok glímur, he took to play and sport, Fms. ii. 182; hann sló á fagrmæli við þá, begun flattering, Nj. 167; slá í rán, to betake oneself to robbery, Stj. 400: slá á heit, to take to making a vow, Fs. 91: slá á, to take on oneself; slá á sik sótt, to feign illness, Fms. vi. 32; slá á sik úlfúð, to show anger, ill-will, Eb. 114; skaltú ekki slíku á þik slá, at þrá eptir einni konu, do not betake thyself to that, Ísl. ii. 250: slá e-u af, to put off; eg hefi slegið því af. III. impers., it strikes or breaks out to a thing, i.e. the thing happens; loganum sló út um keröldin, flames broke out round the casks, Fms. i. 128; þá sleri ljósi fyrir hann sem elding væri, x. 394; sló á hann hlátri, he was taken in a fit of laughter, vii. 150; sló ópi á herinn, the men fell a-shouting, viii. 225; þá sleri á uþefjani ok ýldu, x. 379; sló þá í verkjum fyrir brjóstið, Sturl. ii. 127 C. Bs. i. 119; sló þá felmt ok flótta á liðit, the