This is page 484 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

484 RAUÐKINNI -- RAUST.

rauð-kinni, -kinnr, m. 'red cheek,' a kind of savage bear, Fas. ii. 413, iii. 77.

rauð-magi, a, m. the red maw, the lump-fish.

rauð-málmr, m. the red ore = gold, Bm.

RAUÐR, adj., rauð, rautt, compar. rauðari, rauðastr, [common to all Teut. languages, although it appears not in Ulf. himself, but in the Skeirings] :-- red; rautt klæði, Nj. 35; rauðr hestr, Fs. 67: rautt skegg, Fb. iii. 246; blátt eða rautt, Grág. ii. 13; rauðr sem blóð, Ísl. ii. 220; rautt gull, Þiðr. 187; rautt berg, a red quarry, Bs. i. 830 :-- phrases, rautt brennr fyrir, 'red burns afar,' i.e. there is some hope yet; taldi enn nokkut rautt mundu fyrir brenna, Fms. viii. 34, Fs. 68; snýta rauðu, to spout blood, Fb. i. 412, Karl. 149; falda rauðu, to wear a red hood, to die a bloody death, Landn. (in a verse) :-- neut., et rauða, the yolk of an egg, Pr. 472 :-- metaph. bloody. fierce, arch, rauðr víkingr = rauða-víkingr, Fms. xi. 121; see rauðahaf, rauðarán, rauðkinni :-- various shades of red, fagr-r. fair-red, Vsp.: dreyr-r., crimson; dumb-r., chestnut-red: dökk-r., dark-red; mó-r., coffee-coloured. 2. in local names, Rauða-mýrr, Rauð-á, Rauði-gnúpr, Rauða-fell, Rauði-melr, Rauði-lækr, Rauði-sandr, Rauða-skriða, Rauða-vatn, Landn., from the reddish colour of bogs and moorlands, which was supposed to be a sign that there was iron in the soil; whence Rauðæ-ingar, Rauð-melingar, Rauð-lækingar, Rauð-sendir, the men from R., Landn., Sturl.: in pr. names, Rauðr, Rauð-úlfr, Landn.

B. COMPDS: rauð-bleikr, adj. reddish, of hair, beard, Stj. 460, Eb. 30. rauð-brúnaðr, part. red-brown, dark-red, reddish, Fms. vii. 207, Sturl. i. 128. rauð-brúnn, adj. red-brown, Ld. 284, Sturl. i. 128. rauð-búinn, part. dressed in red. Lex. Poët. rauð-dropóttr, adj. red-spotted, Konr. rauð-eygðr, adj. red-eyed, Fas. iii. 594, Mag. 63. rauð-flekkóttr, adj. flecked with red, Vápn. 21. rauð-freknóttr, adj. red-freckled. Þiðr. 181. rauð-gulr, adj. yellow-red, orange. Sturl. ii. 114. rauð-hárr, rauð-hærðr, adj. red-haired, Sturl. ii. 111, Vígl. 23, Grett. 22 new Ed. rauð-klæddr, part. red-clad, Fb. i. 254. rauð-leitr, adj. ruddy, of the face, Ld. 276, Sturl. ii. 212. rauð-lita, að, to dye red, Karl. 505, rauð-litaðr, part. red-coloured, dyed red, Fms. viii. 447, Stj. 161, Ó.T. 44. rauð-litr, adj. reddish, Fms. v. 342. rauð-mengjaðr, part. mingled with red, D.N. rauð-síðóttr, adj. with red sides, of a cow, D.N. rauð-skeggjaðr, adj. red-bearded, Fær. 12; þat er mitt ráð at þú trúir aldri lágum manni ok rauðskeggjuðum, Fms. xi. 428, Fs. 142. rauð-skjöldóttr, adj. red-chequered, of cattle. rauðum-skjaldi, a, m. red-shield, a nickname, Thorsen.

Rauð-skeggr, m. Red-beard, Barbarossa, a nickname, Sturl., Landn.

rauð-skegla, u, f. a kind of sea-gull.

Rauð-súð, f. the name of a vessel, Fms. viii.

RAUF, f., pl. raufar, [raufa I, rjúfa], a rift, hole; þat er heilund, er rauf er á hausi til heila, Grág. ii. 11; rauf var á belgnum, Ld. 156; þeir lustu á rauf á hellunni, Edda 40; Flosi hugði at handklæðinu ok var þat raufar einar, Nj. 176; rauf á selgeiranum, Fms. vii. 202; þeir brutu þar á raufar, Eg. 125; bora sex raufar á, N.G.L. i. 172, Ó.H. 108; raufar himins, the sluices of heaven, 655 ix. B, (himin-raufar, Gen. vii. 11); bak-rauf, got-rauf, q.v. COMPDS: raufar-steinn, m. a stone with a hole drilled through it, Gísl. 46. raufar-trefjur, f. pl. cloth riddled with holes, Sturl. ii. 191.

rauf, f. [A.S. reâf; O.H.G. rauf,] spoils; see valrauf.

raufa, að, to break up, open, rip up; raufa til bagga, Fms. vi. 379; raufa alla vagna þá er Serkir hafa átt, Al. 112; Þorgeirr hleypr upp á húsit ok rýfr, ok þar sem húsit raufask, Fbr.: the phrase, raufa seyð, to break up the fire; raufa þeir seyðinn ok var ekki soðit, Edda 45; þann seyði raufar þú þar, at betr væri at eigi ryki, Ld. 208. 2. to pierce; raufa brjóst e-m. to cut the breast open, Hkv. 1. 40; skjöldr hans var raufaðr viða, his shield was riddled, Al. 147; grjóti barðr eða skeytum raufaðr, Stj. 300; þú skalt þá eigi með örum raufa né sverði slá, 660.

raufa, að, [A.S. reâfian; Engl. be-reave; Germ. rauben], to rob, spoil, different from the preceding; Vindr lögðusk á valinn ok raufuðu, ok flettu menn bæði vápnum ok klæðum, Fms. xi. 380.

raufari, a, m. a robber, Fms. vi. 162, vii. 27, viii. 216, Al. 62, reyfari.

rauf-lauss, adj. without holes; rauflaust gler. Mar.

raufóttr, adj. riddled with holes. Nj. 193, Fms. xi. 157.

raula, að, to hum a song in a low doleful voice; raula bögu, raula fyrir munni sér; griðkur róa og raula, Hallgr. Snót 310 (1865).

Raumar, m. pl. the name of a people in Norway: Rauma-ríki, n. a county in Norway: Raums-dalr, m. the present Romsdalen: Raum-dælir, m. pl. the men from R.: Raum-elfr, f. the river R. in Norway, Fms.: Raumskr, adj. from Romsdalen, Fms. ii. 252.

raumr, m. a giant, Titan, Edda (Gl.) 2. a big, huge, clownish person, Fas. ii. 384, 546, Skíða R. 51.

raumska, að, mod. rumska, to say hem! in awakening, Fas. iii. 11.

RAUN, f. [akin to rún, q.v.], a trial, experiment, experience; sem opt höfðu raunir á orðit, Bjarn. 66; sem nú verða margar raunir á, Ó.H. 30; sem raunir bar á, skipt hefi ek nú skaplyndi til þín, ok mun ek göra á því nokkura raun, Fms. vii. 113; var þá sem opt eru raunir, Ó.H. 184; prófuðum vér fyrir sjálfra vár raun, ok margra dugandis manna.; framsögn, Dipl. i. 3; biskup svarar því, at önnur raun mundi á verða en at ..., Orkn. 280; sem opt bar raun á, Bs. i. 129; raunin er úlýgnust, a saying, 656 A.I. 25; látum þá hafa ena sömu raun sem fyrr (ærnar raunir, v.l.), Fms. viii. 134; raun bar vitni, Ísl. ii. 335; þú munt at raun um komask, 197, Bs. i. 83 :-- trial, danger, vóru þeir jafnan þar sem mest var raun, Nj. 136; röskr maðr í öllum raunum, Fms. vi. 119 því traustari sem raunin er meiri ok lengri, viii. 134; koma í nokkura raun, Fs. 120; þegar í raunirnar rekr, when it presses hard :-- trial, grief mundir þú mik þess eigi biðja, ef þú vissir hve mikla raun ek hefi af þessu, if thou knewest how much pain it gives me, Ld. 232; ærin er þó raun konunnar, Fs. 76; en nú hafi þér af ena mestu raun, Nj. 139; mér er mesta raun að því, it pains me much; skap-raun, an affliction; geð-raun, the mind's trial; hug-raun, id. :-- in plur., raunir, trials, woes, misfortunes; mann-raunir :-- a trial, ordeal, þá gengr hann til þessar raunar Fms. xi. 38 :-- investigation, konungr sagði, at hann vildi at vísu, at málit færi til raunar, vii. 136; þá skal hann stefna honum til skila ok raunar, Grág. i. 179, 226; raunar-stefna, a summons, citation, inquest, ii. 226; hann stefndi honum raunar stefnu um þat hvárt hann hefði réttar heimildir á Staðarhóls-landi ok Hvítadal, Sturl. ii. 235. II. gen. raunar, as adverb, really, indeed; raunar mjök, much indeed, Ld. 66; ok vóru þó margir raunar mjök þrekaðir, Fms. xi. 143; hafði hann vitað raunar at þar var tó undir, Rd. 310; ek heiti raunar Víglundr, my real name is V., Vígl. 29; en þat var raunar, at þeir höldrinn höfðu sæzt á laun, i.e. that was at the bottom of it, Orkn. 298; hón skildi þó raunar, Fs. 76. COMPDS: raunar-laust, n. adj. without proof or trial; þeir kölluðusk eigi mundu trúnað á leggja raunarlaust. Germ. ohne weiter, Ld. 58; at raunalausu, unprovoked. raunar-maðr, m. a nickname, Sturl. ii. 153. rauna-maðr, m. a much-tried, afflicted person. rauna-stafr, m. evidence, proof; prófa e-t skýrum raunastöfum, Mar., Magn. 482. rauna-stefna, u, f. a citation; see above. raun-digr, adj. thick indeed, Fms. v. 238. raun-drjúgr, adj. solid, O.H.L. 22. raun-góðr, adj. good withal, trusty, Bs. i. 122. raun-íllr, adj. bad withal, Bjarn. 62. raun-lítt, n. adj. very little indeed, poorly indeed, Eb. 130, Fms. x. 172, Gísl. 65. raun-mjök, adv. much indeed. raun-tregr, adj. very unwilling, Al. 17. raun-vel, adv. well indeed, Fms. iii. 114. raun-æfr, adj., qs. raunhæfr(?), quite able, Fms. xi. 78. raun-öruggr, adj. quite firm, Fms. i. 305.

raunaligr, adj. (-liga, adv.), sad, distressing.

raund, f. = raun, raundum, or at raundum, adv. really, Barl. 23, 123; raundur, mod. reyndar, really. 62.

raun-dagi, a, m. an experiment, N.G.L. i. 210.

RAUP, n. boasting, Grett. 131; karla raup, an old man's boasting ('when I was young'); whence the phrase, vera kominn á raups-aldrinn, to have reached the boasting time of old age.

raupa, að, to vaunt, boast, Bs. ii. 502.

raupari, a, m. a braggadocio, Hallgr., freq. in mod. usage.

raup-samr, adj. given to boasting.

raus, n. big, loud talk, Karl. 439, v.l.

RAUSA, að, [Shetl, ruz, to boast], to talk loud and fast; þvíat jafnan rausum vér þat, er vér erum einar, er lítill sannleikr fylgir, Gísl. 99; nú munda ek eigi jafnmart hafa rausat, ef ek hefða vitað, Fb. i. 472, Karl. 397, Stj. 620.

rausan, f. glib talk, boasting, Harms. 10.

RAUSN, f. magnificence, liberality, high life; hafði Þorólfr þar eigi minna fjölmenni ok eigi minni rausn, Eg. 67; konungr hafði mikla rausn um Jólin, Fms. ix. 347; Höskuldi þótti þat ávant um rausn sína, at honum þótti þær sinn húsaðr verr en hann vildi, Ld 26; þat er sagt at hann væri svá á þingi eitt sumar, at fjórtán synir hans væri með honum, því er þessa getið, at þat þótti vera rausn mikil ok afli, 68; hvergi þykkir nú minni rausn né risna í búinu en áðr. Band. 3; rausn Klængs biskups, Bs. i. 86; of-rausn, q.v.; rausn ok ríki, Jd. COMPDS: rausnar-bú, n. a great estate, Landn. 95, Eg. 478, Eb. 42. rausnar-kona, u, f., -maðr, m. a magnificent lady, person, Vígl. 15. rausnar-liga, adv. (-ligr, adj.), magnificently, Fas. i. 446. rausnar-maðr, m. a magnificent man, Gullþ. 4, 13, Eb. 12, Fms. i. 247, Ó.H. 112. rausnar-réð, n. a great living; hann var góðr bóndi ok hafði rausnarráð, Þorf. Karl. 364. rausnar-samliga, adv. (-ligr, adj.), grandly, managnificently, Eg. 471, 645, Fms. ii. 300. rausnar-samr, adj. id., Hkr. i. 83 (in a verse).

rausn and raust, f., prob. a different word, [cp. A.S. ræsn, to which a Norse term rásn would answer better] :-- the fore-castle in a ship; aptr frá stafninum ok til austr-rúms var kallat á rausn, þat var skipat berserkjum, Hkr. i. 82; til rausnar, 83 (the verse); þessir vóru á rausn í söxum, Fms. ii. 252, where distinction is made between stafn, rausn, fyrir-rúm, krappa-rúm. 2. of a house, the 'raising,' roof, ceiling(?); í stofunni, þeirri er næst stendr steinhúsinu, viðr raustið, D.N. i. 525; else obsolete.

RAUST, f [Dan. röst], the voice; með fagrligum raustum, Stj. 466; hvárt sem fyrri fylgir raustinni, Mar.; til skírrar raustar, Pr. 475; hann kvað vísu þessa með mikilli raust, Nj. 195; ok beinir svá raustina, Fb. ii. 26; kveða við raust, to 'sing with the voice,' i.e. loudly. Eg. 554;, hann kvað dans þenna við raust, Sturl. iii. 317; fögr raust með söng-