This is page 389 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

LILJA -- LINDITRE. 389

Uggr fyr'r o^an "M þessi !önd, Eg. 58; Ey liggr í Hitará, Bjarn. 22; eyin

Jjggr við þjóðleið fyrir útan, Ö. H. 116; veiði-stöð sú liggr å Breiða-firði

er Bjarneyjar heita, Ld. 38; þar liggr til hafs litver, lies on the sea-side,

0. H. 149; veginn þann er urn skóginn la, Eg. 578; sem leið liggr, Eb.

306; liggr gata til bæjarins, Gísl. 28; en til góðs vinar liggja gagnvegir,

Hm. 33; leiðin liggr fram með hálsinum, Eg. 582; tjaldstaði þá er þeim

þóttu beztir, ok hæst lágu, Fms. vi. 135; þangat sem leiðin liggr laegra,

Sturl. ii. 247: of the body, lá halt tanngarðrinn, he bad prominent teeth,

Nj. 39: of the eyes, rauðlituð augu ok lágu fagrt ok fast, Fms. viii.

447; augu þau er liggja í Ijosu liki, Kormak: ofarliga muri liggja ú-jafnaðr

j þér, Grett. 135 new Ed.

B. Metaph. usages, esp. with prepp.; liggja á, to lie he a vyon, to weigh

upon, and metaph. to oppress; liggja á mér hugir stórra manna, Fb. i.

258, Sks. 276; 1. á hálsi e-m, to hang on one's neck, blame, Fms. xi.

336: of a fine, þar liggr ekki fégjald á, ' ti s not finable, K. þ. K. 164:

to be bewitched, lie under a spell, þat lá á konungi, at hann skyldi eigi

lifa um tiu vetr, Fms. x. 220 (cp. leggja á e-n and á-lög): to pursue,

liggja á úknyttum, to pursue wicked things, 172; liggja á nráði, Karl.

121: to be urgent, of importance, pressing, kvað honum eigi á liggja

þat at vita, Grett. 37 new Ed.; eigi þykki mér á því lie;gja, segir Jarn-

skjöldr, Fb. i. 259; mun þar stórt á liggja, V i s a grave matter, Nj. 62;

nú liggr honum ekki á (it does not matter for him), þótt hann komi aldri

til Islands, Band. 10: mod., það liggr ekki á, it does not press, is not

urgent; mer liggr á, it lies on me, is pressing for me: impers. to feel,

be in spirits so and so, liggr vel á e-m, to be in good spirits; liggr ilia

á e-m, to be in low spirits, the metaphor being taken from the pressure

on the mind: leaving out the prep., la honum þat ílla, it weighed heavily

on hitn, Bs. i. 775 :-- üggia að, in the phrase, það lá að, that was just

what was to be expected! an expression of dislike :-- liggja fyrir e-m,

to lie before one, of things to be done or to happen, of what is fated,

doomed (see for-liig); þætti mér þat ráð fyrir liggja, faðir, at þú sendir

menu, the best thing to be done would be to send men, Eg. 167; at þat

mundi fyrir liggja at búask til orrostu, 283; en Bera kvað Egil vera

víkings-efni, kvað þat mundu fyrir liggja, þegar hann hefði aldr til, 190:

liggja iyrir e-m, to lie in one's way, in ambush (cp. fyrirsát), Edda 148

(pref.), Eg. 240 :-- liggja um e-t, to lie in wait for, Fms. x. 287; 1. um

lif e-s, to seek one's life, Stj. 550, Sks. 722 :-- liggja til, to be due to, de-

served; þótti þat til liggja at taka af honum tiguina, Eg. 271: to belong

to, naut ok sauðir, lá þat til Atleyjar, 719: to fit to, til sumra nicina

liggr bruni (as a remedy), 655 xi. 28; bætr liggja til alls, there is atone-

ment for every case, Fas. iii. 522; e-m liggr vel (ilia) orð til e-s, to speak

well (or evil) of a person, Sturl. iii. 143 :-- liggja undir, to lie underneath,

be worsted, of wrestling, Bárð. 166; fyrir hverjum liggr hlutr þinn undir,

Eb. 156 :-- liggja við, to lie at slake; deildi ... ok hafði einn þat er við

lá, Ísl. ii. 215; en þeir köru at hætta til, er féfang lá við svá mikit, Eg.

57; skal þar liggja við mundrinn allr, Nj. 15; liggr þér nökkut við ?

-- Lif mitt liggr við, segir hann, 116; þá muntú bezt gefask, er mest

liggr við, when the need is greatest, 179; svá er ok at mikit liggr yðr þá

við, 22^; en mér liggr her nú allt við, it is all important to me, 265;

þútt ek vita at lif mitt liggi við, 115; lá við sjálft, at ..., it was on

the point of..., Al. 79: mod., það lá við, að ...

C. Reflex, to lay oneself down, lie down; þá er þat étr ok er fullt liggsk

þat ok söfr (of cattle), Best. 58, cp. Gm. 2. e-m liggsk e-t, to leave

behind, forget; svínið lásk mér eptir, Skíða R. 185; legisk hefir mér

nokkut í minni venju, ek gáða eigi at taka blezun af biskupi, Bs. i. 781:

hence the mod. phrase, mér láðist (Iforgot) and mer hefir láðst, which

is a corruption from met lásk eptir; for lá mór eptir, read lásk mer eptir,

I forgot, neglected (?), Skv. i. 20; láskat þat dægr háski, it did not mi ss,

did not fail, Aniór; láskat, be failed not, Bjarn. (in a verse).

LILJA, u, f. [Lat. liliutn] , a lily, Stj. 562, Barl. 44, Trist. 7, Mag. 9:

name of a poem, whence the saying, oil skáld vildu Lilju kveðit hafa,

H. E. ii, 398 :-- metaph. of a lady, min liljan fríð ! Fkv. ii. 52: cp. den

lillie-vaand (qs. lily-hand), epithet of a lady in the Danish Ballads.

COMPDS: lilju-grös, n. pl. lily flowers, Matth. vi. 28. Lilju-lag, n.

the metre of the Lilja, the mod. name for the ancient hrynhenda (q. v.),

in which metre the Lilja was composed, whence the name.

LIM, n., this word is heterogene, neut. in sing., fern, in plur. :-- the

foliage, limbs, crown of a tree, opp. to the stem; hann lætr snúa liminu

hvers trés lit af borginni, Fb. ii. 1 24; neðarliga af furunni stóð einn kvistr

mjor, ok tók í limit upp, Fas. iii. 33 :-- -fagots, festi brátt í liminu er þeir

höfðu borit undir virkit, Fms. i. 128; eldr kveyktr í þurru limi, vii. 37;

ef maðr víll sér ny'ta lim þat, Grág. ii. 297. II. plur. limar;

limbs, branches, á baðmi viðar þeim er lúta austr limar, Sdm. II, Fsm. 19;

með greinum ok limum, Sks. 555; með limum ok kvistum, 444; bitr

af Léraðs limum, Gm. 25; þeir lágu svá nær berginu, at lauf ok limar

tóku út yfir skipit, ó. H. 36; tré mikit, óðu limarnar uppi, en rætrnar í

sjónum, Fms. vii. 163; þá sá þeir at limarnar hrærðusk, Eg. 377; festu

skjöldu sína í limar, Nj. 104; þeir köstuðu lykkju snærisins upp í limar

trésins, drógu síðan, svá at konungr hékk uppi við limar, Hkr. i.

26. 2. metaph. ramifications, consequences; grimmar limar ganga

at trygð-rofi | armr er vára vargr, Sdm. 23; orða þeirra, er á annan lýgr | (oflengi leiða limar, Skv. 2. 4; af þeim úvönum ok siðleysum leiddi svá

margar limar, Thom. 4. COMPDS: lim-dólgr, lim-garmr, lim-

Korg, f. ''rod-fiend, 1 poct. fíre, Lex. Poöt. lim-margr, adj. having

large branches, fsl. ii. 18. lim-rúnar, f. pl. bough-runes, a kind of

magical Runes, Sdm. 11.

lima, að, limðir, poët., Edda (in a verse), [limr], to dismember, El. I,

Sturl. ii. ii, Fas. iii. 126; af-lima (q. v.), Bs. ii. 75; lima upp, to rip up,

N. G. L. i. 381.

limaðr, part, [limr], limbed, esp. of the feet, hands; vel, ilia limaðr,

Bs. i. 127, Ld. 20, Fms. v. 238, 0. H. 74; limaðr mjök, with long limbs,

Fms. vi. 206. II. [lim], branching, Fb. iii. 298.

lim-byrðr, f. a burden of fagots, Fms. i. 127.

lim-heill, adj. sound-limbed, N. G. L. i. 85.

lim-hlaupa, adj., prop, of a horse = bógsiga, wrung in the withers:

metaph. cowed, pros/rate, þér látið mikilliga, en þegar rikra manna orð

koma til yðar, þá eru þér þegar limhlaupa, Sturl. i. 14; þeir Hörgdælir

vóru orðnir svá limhlnupa fyrir Guðmundi, at..., 163.

limi, a, m., proncd. limi, [lim], a broom or rod of twigs, rod; barðr ok

með lima húðstrokinn, Bær. 20; hann lætr ganga limann um bak honum

ok báðar síður, Grett. 135; let taka þá Svein alia, ok leggja fast lima á

bak þeim, and lay the rod stoutly on their backs, Fms. vi. 189; limi song

harðan prima, the rod sang a harsh time (on his back), Mork. 227, cp. Orkn.

188, (in the verse in the note) =' the waves did beat the ship:' the mod.

phrase, leggja sig í lima, prop, to lay oneself under the rod, to take great

pains in a thing, work hard; sóp-lirui, a sweeping besom. lima-liögg,

n. a flogging, Hkr. iii. 216.

lim-lesta, t, to maim, Geisli.

lim-lesting, f. mutilation.

LIMR, in., gen. limnr, pl. limir, acc. limu, limi, Sks. 107 new Ed., as

also mod.; [A. S. lim; Engl. limb; Swed. -Dan. le w] :-- a limb; á sinum

limum, Hom. 126; um nasar eða aðra limu, Bs. i. 522; manna-höfuð

ok af höggnir limir, Fms. i. 171; lirnuna, Bs. ii. 158, 168; leysa limu

sina, Sturl. ii. 90: allit., lif ok limu, life and limb, Eg. 89; er viðr liggr

lif eða lirnir, Gþl. 550; lífs grið ok lima, Eb. 310. 2. metaph., limu

Guðs, Mar.; limu Fjándans, Devil's limb, Fms. viii. 221. II. a

joint of meat; var á brautu einn limr oxans, Ísl. ii. 331; þrjá limu kjöts,

Vm. 119; nauta-limir, hálfr fjórði tigr, Dipl. v. 18; limr slátrs, N. G. L.

ii. 176. III. = lim, n.; hvern lim eða kvist þeirrar ræðu. Sks.

568. COMPDS: lima-burðr, m. gait, bearing. lima-fall, n.,

limafalls-sýki, f., medic, paralysis, Fél. lima-grið, n. pl. safety

of limbs (lífs grið ok lima), K. Á. 36. lima-lát, n. mutilation, Fms.

iii. 158. lima-ljótr, adj. 7^ ly limbed, Bárð. 165. lima-vöxtr,

m. the frame of the body, Fms. x. 151.

LINA, að, [Dan. lindre; see linr], to soften, mitigate; þat linar-

saur, Pr. 473. 2. metaph. to alleviate; Guð linaði þeirra eymðir,

Stj. :-- with dat., lina þvílíkum þunga, Dipl. ii. 14; lina atsokninui, Stj.

604; unit harmi minum, Karl. 215; lina til, to give way, Fms. vi. 28:

-- to abate, Bs. ii. 49 (of the wind). II. impers. it abates; þá er

líttat linaði clinu, Fms. xi. 136; við átak hans linar þegar sóttinni, Fb.

ii. 145; at nokkut skyldi lina augna-verkinum, Bs. i. 317. III.

reflex, to be softened, give way; þá linuðusk hugir þeirra, Fms. ii. 36,

Pr. 471, Rb. 440, Sturl. iii. 19.

lin-aflaðr and lin-elfdr, part, of feeble strength, Fms. iii. 206.

linan, f. mitigation, H. E. i. 259, ii. /2, 98, Grett. 117 A.

LIND, f., dat. lindi, Eg. 567 (in a verse), [A. S. lind; Engl. linden,

lime; O. H. G. linta; Germ, linde; Dan. lind] :-- a lime-tree, Edda (Gl.),

Merl. 2, 88, Pr. 406, passim, see Lex. Poët. II. metaph. a shield

(of lime-wood), Rm. 32, Vsp. 50; steind lind, a stained shield, Lex. Poët.;

as also a spear, Fas. ii. 320 (in a verse), Lex. Poët.: bauga lind, Vol. 5,

is dubious, perhaps = lime-bast, on which the rings were strung.

lind, f. a well, spring, brook, freq. in mod. usage, but seems not to

occur in old writers unless it be in Skv. 2. I, (lindar-logi, ' well-loiue' --

gold): compds, vatns-lind, uppsprettu-lind.

lind-hvitr, adj. white as bast, Lex. Poët.

lindi, a, m. [prop., as it seems, from lind = a string of lime-bast] , a belt,

girdle, Vkv. 17, Hkr. i. 82, Fms. i. 217, vi. 61, Bjarn. 19, 62, Rb. 438,

470, Magn. 468; eigi lagði verri maðr linda at sér, noworse man ever

belted himself, Finnb. 260; lindi af lirepti, Bs. i. 317: a belt belonging

to a priest's dress, Vm. 115, = messufata-lindi, Fms. iv. III. In mod.

usage lindi is any twist of wool or hair wound round the waist, hár-

lindi, band-lindi, silki-lindi, hujosku-lindi, q. v.: poet, the sea is called

Siggjar-lindi, Raðar-lindi, -=/ he belt of the islands, Lex. Poët. COMPDS:

linda-bindi, a, m. a girdle, s as h, B. K. 105. linda-lag, n. laying

the lindi, a law term; sækja e-n til lindalags, to a s k one tolay down his belt,

symbolical of insolvency, this done the creditor might recover his goods

wherever he finds them, N. G. L. i. 214. linda-staðr, m. thewaist,,

Bær. 9, Sks. 169.

lindi, n. a lime-tree, = lind, Lex. Poët.

lindi-áss, m. a nickname, Sturl.

lindi-skjöldr, m. a shield of lime-wood, Fas. viii. 413.

lindi-tré, n. a lime-tree, þiðr. 116.