This is page 298 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

298 ÏIVATVISS -- HVÁRZ.

hvat-víss, adj. headlong, reckless, foolhardy, Hkr. iii. 225, Fms. ii. 211,

xi. 12, 75, Bjarn. 14.

hvaz, pron. = hvat es, whatsoever; see hvat (II), and er, p. 131.

hvá, ð, to say what! (há, q. v., eh), of one not hearing; eins og ganti

roðið hvert við hváði, Snót 214.

HVÁÐA, u, f., not kváða, [Ulf. hwaþo = GREEK Luke ix. 39, and hwaþ-

jan = to froth] :-- glue, lime, resin, esp. from trees, freq.

HVÁLF, n., mod. form hólf, [A. S. hwealf], a vault, Bs. i. 177, Sks.

633, Al. 89; gufu-hvolf, or dampa-h., 'steam-vault,' the atmosphere,

(mod.): of the concavity of a shield, Boll. 340; vera á hválfi, keel

uppermost, of a boat or vessel; see hólf.

hválfa, d, in old writers spelt hólfa or hölfa; but hvolfa is the mod.

form :-- to turn vpside down, keel uppermost; sjá at þar hólfir skip á

sjónum, Fb. ii. 223, as also Hb. l. c., Fbr. 103 new Ed.; þar hvolfði skip,

Njarð. 376 (paper MS.); hóf upp knörr ok sneri á lopti ok kom hólfandi

niðr, Bs. i. 30; ok hugðu nú mundu fullkomlega yfir hólfa, it would be over-

whelmed, 769.

HVÁLL, m., mod. hvoll, [akin to Gr. GREEK also akin to hvel,

hválf, prop, denoting what is convex, cp. Germ, hügel] :-- a bill; not

much used, holl (q. v.) being the common word; but it is still used of a

'dome-shaped' hill; and in local names of farms lying under such

hills, as Hváll in Saurbær in the west, Berg-þórs-hváll and Stórólfs-

hváll in the south, Beigaðar-hváll in the north, Landn.; Kálfs-hváll in

the east, Dropl.; Orrostu-hváll, Eg.: Hváls-maðr, m. a man from H.,

Sturl.; þeir stefna upp á hválinn, Nj. 69; dalr var í hválinum ok riðu

þeir þangat, 197; vér vildum á hválinn ok kómumk ekki, Dropl. 22;

hvála eðr hálsa, Róm. 315.

hváma (hvoma), að, to swallow, devour.

hvámr (hvomr), m. a glutton.

HVÁPTR, m., mod. hvoptr, the cheek, Lat. bucca; kemr á kinnina

ok í hváptinn, Ísl. ii. 399; mér renna hróðrmál um hvápta, Húsd.;

úrakaða hváptana, Orkn. 288, Fb. i. 395: the mouth, gape, Lat. rictus,

of a beast, 416, 417, 530, Sks. 52, 53 new Ed.: the phrase, gott er at

hafa tvá hváptana ok sitt með hverjum mæla, Fas. ii. 429, Þjorst. S.

St. 51; cp. kjaptr or kjöptr.

hvárgin-ligr, adj. neuter, Skálda 185.

hvárigr, m., mod. hvorugr, either, each; see hvárrgi.

hvárki, see hvárrgi.

HVÁRR, pron. interrog. and indef., contr. from hvaðárr, which is

obsolete, but occurs thrice in poets of the 10th century, Kormak, Fas, i.

297 (in a verse), Hkr. i. 205 (in a verse): mod. form hvorr, still so

proncd. in the south of Icel.: [Goth, hwaþar; A. S. hwæðer, cp. Engl.

whether; Hel. hweðar, cp. Germ, weder]: I. interrog. direct and

indirect, whether, which of two, Lat. uter, in a dual sense, distinguished

from hverr in plur.: in plur., like Lat. utri, of two parties, hvárir sigrask,

either, which of both (hosts) will gain the day, Nj. 198, Fms. x. 199;

hvárir ná máli annarra, Nj. 8: in sing., hvárr þeirra, each of them, both,

Grág. i. 120: with a possess. pron., hvárr okkar, Nj. 202: hvárr -- annarr,

one -- another, either ... the other; hvárr sem (either) annars frændkonu

á, Grág. i. 29; hvárr við annan, Fms. ii. 366; hvárr okkarr við annan,

one to another, Fær. 174; annarr hvarr (q. v.), either. II. indef.,

each of two; hvárir við aðra, Fms. x. 299, Grág. i. 70; hvarir til annarra,

Eg. 126; selja grið hvárir öðrum, Grág. ii. 20; tveggja (gen.) hvárr,

either of the twain, 623. 24, Blas. 40, Fms. vii. 157; hvárt... eða,

either ... or; hvárt er þú vill, láta okkr lifa eðr deyja, Fms. i. 205; á

hvára hlið, Rm.; sextigu barna, jafnmart hvárt, syni ok dætr, Stj. 408;

hætt er þeirra hvárt, Hm. 87; sinn dag hvárir, Fbr.; sinn veg hvárr,

Róm. 347; á sínum stól hvárr þeirra, Stj. 602; mánaðar mat hvars,

N. G. L. i. 67, 98, 99; hann kastaði á öxl sér hvárum tveimr, two on each

shoulder, Grett. 134 A. 2. adverbial, at hváru, yet, nevertheless,

however, often spelt at-vóru, Hom. 116, 119, cp. Hkr. iii. 288; att varu,

Al. 30, 137, Hom. 158; sár mun gramr at hváru, but however that may

be ..., Hallfred; þó at hváru, yet, N. G. L. i. 48; þá á hinn þó at hváru

at skuldfesta hann, Grág. i. 233; en hinn selr þó at hváru, yet neverthe-

less, ii. 253; þót hváru (=þó at h.), 313; þá freistum attvóru, Al. 137,

this phrase is now obsolete, and is rare even in old writers.

B. Neut. hvárt, interrog. adverb, whether, direct and indirect;

commonly in the first of two correlative clauses, hvárt ..., eða or eðr ...,

whether..., or..., Lat. utrum..., an..., Nj. 205, etc., passim; hvat?...

hvárt mægð eðr frændsemi, what?... whether is it affinity or kin ? Fb. i.

328; hvárt (better hvat) segi þér til? hvárt skal ek fara eðr eigi, whether

shall I go or not? Stj. 602; fæ ek nú varliga séð, hvárt Hrærekr mun

fá nauðgat mik til eða eigi at ek láta drepa hann? Ó. H. 74 :-- but the

latter of the two clauses is often dropped; hvárt grætr þú, whether dost

thou weep (or not)? what! art thou weeping? Nj. 202; hvárt er rétt,

bóndi, whether is it true ( or not) ? 79; eld kveyki þér nú sveinar, eða

hvárt skal nú búa til seyðis? 199; hvárt er Flosi svá nær, at hann megi

heyra mál mitt? 200; hvárt er nú engi kona sú er þér er eigandi? Stj.

411, 602; hvat sagðir Þú? hvárt eigi þetta? þiðr. 59; hann vildi vita

hvárt hann var í brynju, Ó. H. 74. 2. with adv. er (es, sem),

either ... or; hvártz sem (sic) maðr verðr sekr at sátt eða á várþingi,

Grág. i. 121; hvárt er Hákon Gamli vill eðr eigi, Fms. i. 74; hvárt

sem þat er at lögbergi eða í lögréttu, whether it be at the bill of laws or

in the legislative chamber ? Grág. i. II; hvárt sem þat var í löndum eða í

lausa-aurum? Íb. 16; hvárt er friðr er betri cða verri ? Ó. H. 208, Fms.

iv. 79; hvárt sem þat er heldr í þessarri eðr annarri bók, Stj.

HVÁRRGI or hvárgi, pron. indef.

A. Forms :-- the older form was nom. hvárrgi, Grág. i. 114, ii. 307,

Eg. 286, Ísl. ii. 354: neut. nom. and acc. hvártki, or with elided t, hvárki,

mod. hvorki, Fms. i. 68, passim: gen. hvárskis, Grág. i. 494, N. G. L. i.

350, Fms. viii. 163, Rd. 292; hvárkis, Sks. 558: dat. m. hvárungi, Grág.

i. 10, ii. 266; neut. hvárugi, i. II, 131: acc. m. hvárngi, Grág. (Kb.), see

-gi, signif. B, p. 199. II. afterwards it changed into a regular

adjective, hvárigr, mod. hvorugr, pl. hvárgir, Gþl. 114; but usually

uncontracted, and so in mod. usage, hvárugir, Grág. ii. 51, Ísl. ii. 267,

Fms. i. 36, viii. 193, Hkr. iii. 243, Sks. 650, passim: dat. sing. fem.

hvárugri, Fms. iii. 214, passim: acc. m. pl. hváruga, passim: irreg. and

intermediate forms are, acc. masc. sing, hvárngan, Egill tekr því mjök

hvárngan veg, Sturl. iii. 99 C, Fms. viii. 88, Thom, III.

B. Usage: I. neither, of two, Lat. neuter. The old form

hvárgi is usually substantival; with gen., hvárrgi or hvártki þeirra, neither

of them, Eg. 286, Grág. i. 237; miklu meiri sök en hvárgi hinna var, Sks.

655, passim: with a possess, pron., hvártki okkat, neither of us, Nj. 10:

rarely adjectival, hvártki sverðit, Korm. 112: on the other hand, the form

hvárigr is used indiscriminately as substantive or adjective; for references

see the Sagas passim. II. special usages; with annarr, neither...

other, hvarigr at öðrum, Landn. 57; hvárigir kunnu öðrum þar tíðendi at

segja, Ísl. ii. 349; réð hvárrgi á annan, Lv. 3; svá hvárigr réð at öðrum,

Fas. i. 506; sem hvárrgi tryði öðrum, Fms. i. 217; hvárigir skildu annars

mál, Fb. i. 545; ok heri hvárigir á aðra, Eg. 282; því at hvárigir vildu

öðrum samneyta, Kristnir eða heiðnir, Fms. i. 265. III. neut.

as adv. hvárki, mod. hvorki; hvárki... né, neither... nor; hvárki til

laga né til úlaga, Grág. i. 75; hefir h. heyrt til hans styn né hósta, Nj.

201; ok var málit hvárki sótt ne varit þaðan af, 37, Fms. i. 27, N. G. L.

i. 61, Hkr. i. 196, Sturl. iii. 99, 236, Grett. 94 B, Sks. 356, passim;

hvárki... né ... né, Sks. 157 new Ed.; hvárki... né, ... eða, Sks. 365 B,

H. E. i. 419; hvárki ... eða (less correct), Sks.

hvárr-tveggi or hvárr-tveggja; an older form, hvaðar-tveggi,

occurs in Hkr. i. 205 (in a verse), and acc. m. hvaðran-tveggja, Korm. 224

(middle of the loth century).

A. Forms :-- the older declension is hvárr-tveggja, originally in

two words, of which the latter is a gen. of tveir, literally = uter duorum,

whether of twain; this form freq. occurs in old writers, the latter part being

indecl., thus, neut. hvárt-tveggja, utrum duorum, Grág. i. 113, Hom. 156,

Eg. 61, v. 1.: gen. hvárs-tveggja, Fms. i. 19, Grág. ii. 144: dat. hvárum-

tveggja, hváru-tveggja, Fms. ii. 310, vii. 251, x. 304, Hkr. iii. 8, Grág. i.

113, Nj. 64, Eg. 181, Ísl. ii. 332; dat. fem. hvárri-tveggja, Sks. 215 B:

acc. hvárn-tveggja, Nj. 145, Fms. i. 12, 13, K. Þ. K. 158: nom. pl. hvárir-

tveggja, Sks. 272: gen. pl. hvárra-tveggja, Fms. x. 276. II. tveggja

afterwards took a kind of weak inflexion, viz. tveggi in nom. sing., tveggju

in the oblique cases and in plur., in dat. tveggjum, but these forms are often

applied with great irregularity; nom. sing, hvárr-tveggi, Grág. i. 6l,

Fms. i. 17, 265, x. 249, Nj. 39, 55, 59, Ld. 290, Landn. 47, Ísl. ii. 360,

366, 369, Eg. 765, Js. 8, Hkr. iii. 8, passim: gen. fem. hvarrar tveggju,

Boll. 326 C: dat. fem. sing, hvárri-tveggju, Grág. ii. 228, Nj. 210, v. 1.:

acc. fem. hvára-tveggju, Fms. i. 62: pl. hvárir-tveggju, 655 xvii. i, Grág.

i. 69, 107, Fms. i. 38, Eg. 267, Fb. ii. 103, 211, Fbr. 98, passim: acc. pl.

hvára-tveggju, Grág. i. 78, Ld. 210: gen. pl. hvárra-tveggju, Eg. 32, Fms.

ii. 14: dat. pl. hvárum-tveggjum, Grág. i. 30, ii. 44, Fms. i. 114, Landn.

160, passim. 2. mixed irreg. forms, nom. pl. hvárir-tveggi, Grág. i.

69; hváru-tveggju (as nom. pl.), Ísl. ii. 254, scarcely occurs in good old

MSS., but is freq. in mod. usage even as an indecl. form.

B. Usage: I. either, each of two, both, Lat. uterque, Gr.

GREEK used both as adjective and substantive: 1. as adjective; ór

hvárritveggju hlustinni, Nj. 210; ór hvárutveggju liðinu, Hkr. iii. 8;

hvárumtveggjum leysingjunum, Fms. i. 114; ór hvárutveggja því vatni,

vii. 251; hvárrtveggi herrinn, Hkr. iii. 8; um Mæri hváratveggju, Fms.

i. 62; at hvárritveggju tiltekju þessi. Grág. ii. 228; á Bálkastöðum hvárum-

tveggjum, Landn. 160. 2. as substantive, with gen.; hvárrtveggi

þeirra, Grág. i. 61; hvárumtveggja þeirra, Nj. 64; hugr hvárstveggja

þeirra, Fms. i. 19: with a possess, pron., hvárrtveggi okkarr, Nj. 55. β.

absol., til hvárstveggja, góðs ok ílls, Grág. ii. 144; hvárttveggja, fuglar ok

aðrar skepnur, Sks. 103 B; við skaplyndi hvárratveggju, Fms. ii. 14; hvárt-

tveggja, ok þó ..., Sks. 351 B; at hvárirtveggi nemi orð annarra, Grág. i.

69. II. the neut. hvárttveggja, used as adverb, both; þá hefir

þat h. tynt góðum siðum ok dugandi mönnum, Sks. 348; very freq. in

mod. usage with the particle enda ironically expressing dislike, það er

hvortveggja hann kann mikit, enda veit hann af því, 'tis true he knows much, but he lets it be seen.

hvárz = hvárts, = hvárt es, = hvárt er, pron. neut. from hvarr, q. v., either,

used adverbially; hvárz ... eðr, either... or; hvártz hann hefir farit til

þessa eðr eigi, Grág. i. 48; h. er til sóknar eða varnar, 56; hvárz þeir eru