This is page cv_b0749. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
ÞULR -- ÞURFA. 749
strings of rhymes running on without strophic division (Dan. ramse), en þá er sú þula var úti, Fas. iii. 206; orta ek eina um jarl þulu, | verðr-at drápa með Dönum verri, Fb. iii. 426; ella mun það þykkja þula | þannig nær sem ek henda mula, Mkv.; Rígs-þula, name of a poem (Edda ii. 496); Þorgrims-þula, Edda i. 480; lesa í þulu og bulu, to read by rote: also used of rhymed or alliterative formulas. þulr, m., gen. þular, dat. þul, a sayer of saws, a wife-man, a sage (a bard?); this interesting word, the exact technical meaning of which is not known, occurs on a Danish Runic stone -- Hruhalds þular á Salhaugum, Thorsen 17: and in old poems, at hárum þul hlæ þú aldregi, opt er gott þat er gamlir kveða, Hm. 135; inn hára þul, Fm. 34; nú skal freista hvárr fleira viti, gestr eða inn gamli þulr, Vþm. 9. þular-stóll, m. 'the bard's-seat,' in which he sat when speaking; mál er at þylja þular-stóli at, Hm. 111; fimbul-þulr, the great wise man, 143; kross hangir fyrir brjósti þul (poet) þessum, Orkn. (in a verse). þuma, að; þuma e-t upp, to string fish. ÞUMALL, m., dat. þumli; [A.S. þûma; O.H.G. dûmo; Engl. thumb; Dutch duim; Swed. tumma; Dan. tomme] :-- the thumb, of a glove; í þumlinum. COMPDS: þumal-alin or -öln, f. a thumb-ell, Grág. i. 500, N.G.L. i. 246 (see alin). þumal-fingr, m. the thumb-finger, Grág. i. 497, K.Þ.K. 10, Fb. ii. 370, Fms. xi. 367, N.G.L. i. 339. þumal-tá, f. the 'thumb-toe,' the great toe, Nj. 245, Stj. 310. þumbaldi, a, m. a dull moper: þumbara-ligr, adj. moping: þumbast, að, to mope. þumli, a, m. a 'tom-thumb,' a nickname, Sturl. ii. 153. þumlungr, m. the thumb of a glove; hanzka-þ., Ls. 60, Edda 29. 2. an inch, Symb. 59, Grág. ii. 193 (Kb.); einn þ., tveir þ., freq. in mod. usage. þumur, f. pl. holes through which a string is drawn, in fish and blubber hung up to dry, Skýr. 590. Þund, f. the name of a river, the thundering(?), Gm. þundar-benda, u, f. a fictitious name, Glúm. 381. Þundr, m., gen. Þundar; [prob. akin to Engl. thunder?] :-- one of the names of Odin, Lex. Poët. þunga, að, to load, only in part.; af hverju þeir hefði mest þungað skip sitt, Fb. ii. 28; þunguð kona, a woman with child; Þórey var mjök þunguð, Th. was far advanced, Fs. 143; Elizabeth frændkona þín gengr þunguð að einum syni, Luke i. 36; en eptir þá daga varð hans húsfrú Elizabeth þunguð, 24. þungan, f. a burden, 655 xxxii. 4. þungi, a, m. a load, burden, heaviness; at honum yrði mikill þungi at honum, Ísl. ii. 357; með torveldum ok þunga, Fms. x. 368; er hann dró eigi eptir sér þesskonar þunga, encumbrance, Al. 83; léttu, Dróttinn, þunga þessa frosti, Mar.; lina þvílíkum þunga, Dipl. ii. 14; mikill þ. með snjóvi ok frosti hefir á legit ...; svá sem til þunga við yðr, as a burden to you, id. 2. a burden, impost, taxation; ok aðrir þungar (imposts, dues) skyldugir kirkjum, H.E. i. 507; verðr mér heldr at því þ. enn gagn, Stj. 528; þó fékk hón öngan létta á sínum þunga (tbroes), Mar.; Guð virði við hann undir hvílíkum þunga hann á at standa, Bs. i. 821; þér sem erviðið og þunga eruð þjáðir, N.T. 3. a load, cargo; kaupa þar þunga, malt, vín ok hveiti, Eg. 79; var þar enn til þunga hveiti ok hunang,, 469; þungi var fluttr til bæjar af öðrum löndum, Ó.H. 110; Þórir spurði hvat þunga Asbjörn hefði á skipinu, 115. 4. heaviness, drowsiness; þótt þunga eðr geispa slái á hann, Fms. vi. 199, Mar. COMPDS: þunga-fullr, adj. burdened, oppressed, Flor. 8. þunga-vara, u, f. (-varningr, -varnaðr, m.), heavy goods (iron, salt, and the like), Fb. iii. 342, N.G.L. iii. 122, Fms. vi. 375. þungleikr (-leiki), m. heaviness; þ. ok snerpi þessa frosts, 623. 34; sýna af sér þungleika ok erviði, Fms. x. 368; fyrir þungleiks sakir, heaviness, infirmity, Sks. 270; þungleika aldr, age of infirmity, Stj. 27. þungliga, adv. heavily, opp. to léttliga, mostly used metaph.; vera þ. haldinn, sorely oppressed, from illness, Eg. 565; e-m líkar e-t þ., Ld. 72; hann tók þessu þ., Nj. 49; hans mál mun þ. til lykta leiða, will have a heavy end, will come to grief at last, Fms. vi. 278; þungligar er til farit, herra, the case is heavier than that, my lord, vii. 104. þung-ligr, adj. heavy, difficult; eigi lízt mér þetta mál þungligt, Band. 7; þungligir ok harðir hlutir, Fms. x. 265, Gísl. 85. ÞUNGR, adj., þung, þungt; comp. þungari; superl. þungastr; in later and mod. usage þyngri, þyngstr; [Dan. tung, tyngre, tungest; Swed. tung] :-- heavy, weighty; þótti mér hann nokkurs til þungr, Ld. 128; hann var þ., á baki, Fms. vi. 210; skipt þungt undir árum, vii. 249; þat var þyngst undir árum, Eg. 354; hann var þyngstr undir árum, Fms. vi. 262; sem þungast er ok lægst liggr, Stj. 18; þótti þeim þungast, Bs. i. 536. II. metaph. heavy; mannfærðin var en þyngsta, Eg. 546; mér er fótr þungr, my foot is heavy, Ld. 150; þungt and varp, Bs. i. 821; honum vóru augu þung, heavy-eyed, Ölk. 34; þung verða gamalla manna föll, heavy is the fall of the old, a saying, Fms. iii. 189; þunga vökva, heavy humours, Lækn. 474: gramm., hver samstafa er annat-hvárt hvöss eða þung, Skálda 175; veðr var þungt, the weather was heavy, oppressive, Fb. ii. 453; vaða þunga strauma, Vsp.; þ. sjór, Fms. vi. 141 (in a verse): þungr (heavy, dull) ok þrjótlyndr, Bs. i. 341; latr ok þungr á sér, Al. 71 Fb. iii. 373; með þungu yfirbragði, Fms. vii. 156; með þungum hug, 165; hafa þungan hug á e-m, Ld. 254, Eg. 172, Fms. vi. 190, vii. 113; vera e-m þungr á skauti, Fb. ii. 130; þó kom þyngra eptir, Bs. i. 632; leggja þungt til e-s, Fb. ii. 176; vóru Eilífr ok Auðunn þungastir Laurentio, Bs. i. 819; hafa þau Ljótr ok Þórunn þung verit til vár, Fbr. 101 new Ed.; var Kjartan oss þá þ. í skiptum, Ld. 222; þó er biða þungara (heavier) miklu, Ísl. ii. (in a verse); hafa þungan hlut af e-n, Fms. vi. 9; fékk hann þungt af Hrafni, 105; skal hann því þungast af hafa (get the heaviest share), at honum hafa öll málin verst farit hér til, Nj. 210; henni féll þungt til fjár, her money affairs were heavy, 31; hann þótti þyngra mála-hlut eiga at flytja (the heavier, the worse case), Ísl. ii. 172; e-m veitir þyngra, to get the worst of it, Fms. i. 93; er þungt at heyra þyt smábarna, Bs. i. 40; mér. er þungt, segir Eyjólfr (I feel heavy, ill) ok má ek því eigi fara, Glúm. 328. B. COMPDS: þung-búinn, part. heavy, loaded, of the sky, the clouds. þung-býlt, n. adj.; e-m verðr þungbýlt, to be hardly dealt with in one's neighbourhood, Ld. 26. þung-bærr, adj. heavy to bear, Eg. 379, Ld. 130: mostly metaph. burdensome. Eg. 226, Hkr. ii. 63, and so in mod. usage. þung-eygr, adj. heavy-eyed, dim-eyed, Bjarn. 59. þung-færask, ð, to become heavy, infirm, Fas. i. 388. þung-færr, adj. heavy to move, Fms. ix. 289: infirm, Eg. 754, Fms. vii. 5, Fb. i. 47. þung-gengt, n. part., e-m verðr þunggengt, Fms. ix. 511. þung-húfaðr, adj. with heavy hull, of a ship, Ht. (R.) þung-lífr, adj. heavy in the body, Þórð. 55 new Ed. þung-lyndi, f. heaviness of mood, moodiness, melancholy. þung-lyndr, adj. heavy of mood, melancholy, Fas. iii. 520. þung-meginn, adj. oppressed, Pr. 451; þeir vóru fáir ok þungmegnir, Art. 23. þung-reiðr, adj. heavy to ride through, of snow, or the like, Fas. i. 64: neut. þungreitt, heavy to ride; görðisk þungreitt, Fas. i. 64. þung-rœrðr, part. heavy to rear(?); en síðan vóru honum öll sín ráð þungrœrð ok torsótt, Ó.H. 195 (þunghrærðr, Fms. iv. l.c. less right). þg-skilinn, part. heavy or hard to understand. þung-yrkr, adj. 'heavy-working,' i.e. hard, severe, Fs. 183. þunnildi, n. the thin edge of a cut-up codfish, þunnildis-nef, n. the sharp point of the þ. ÞUNNR, adj., poët. form, þuðr, þuðrar, þuðri; compar. þynnri, superl. þynnstr, but also þunnari, -astr; [A.S. þyn; Engl. thin; Germ. dänn; Dan. tynd; Swed. tunn; the root word is þenja; cp. Lat. tenuis, Gr. GREEK] :-- thin; þunnrar blæju, Eb. (in a verse); þú hefir haus þunnan en ek hefi öxi þunga, Eb. 294; þunn öx, or thin-edged axe, Fms. vi. 30; skel-þunnr, egg-þunnr, þunnar fylkingar, Ó.H. 204; þunnt hár, Fms. vii. 239: also of fluids, the air, and the like, þunnara lopt, Stj. 17; þunnt veðr ok hreint svá at hvergi sá ský á himni, Bs. i. 172; var þá góðr þerri-dagr ok veðr kyrrt ok þunnt svá at hvergi sá ský á himni, Eb. 94 new Ed., Fb. 14 new Ed.: of a liquor, þunn súpa, þunnr grautr: metaph. in the phrase, þegja þunnu hljóði, thin, i.e. dead, silence, Hm. 7. B. COMPDS: þunn-bygðr, part. thinly inhabited, Sks. 42. þunn-býlt, n. part. thinly peopled with farms, Eg. 229. þunn-eggjaðr, adj. thin-edged, Fms. vi. 29. þunn-geðr, adj. thin-minded, weak-minded, fickle, Skv. 3. 40. þunn-görr, part. thin-made, Arnór. þunn-hárr, adj. thin-haired, Fms. vii. 199. þunn-heyrðr, part. of thin-hearing, sharp-eared, Barl. 30. þunn-karr, m. a nickname, Landn. 296. þunn-leitr, adj. thin-faced, Bárð. 165, Bs. i. 797. þunn-meginn, adj. 'thin of main,' weak, feeble, Stj. 89; spelt 'þung-meginn,' Art. 23 (fáir ok þungmegnir), Pr. 451. þunn-skafinn, part. thin-filed, Barl. 15. þunn-skeggr, adj. thin-bearded, a nickname, Grett. þunn-skipaðr, part. thinly-manned, Fms. viii. 316, Eg. 362; þunnskipaðra á húsunum, Sturl. ii. 10. þunn-sleginn, part. thinly-beaten, thinly-mounted, Hkr. iii. 16. þunn-vangi, a, m., q.v. þunn-vaxinn, part. thinly-waxen, slight built, Geisli. þunn-vangi, a, m. [A.S. þun-wang; O.H.G. dune-wenge; Dan. tind-ing; Lat. temp-ora] :-- the 'thin cheek,' the temples, Edda 30, Stj. 388, Karl. 511. þunn-vengi, n. = þunnvangi, D.N. ii. 123. Þura, u, f. a pet name for Þuríðr. þura, u, f. a shaft(?); Jólf's smíði er efst þura, Edda (Gl.) þurða, u, f. = þurðr, Grág. i. 195. þurðr, m., gen. þurðar, [þverra], a decrease, waning; hvern þurð þú hefir drukkit á sænum, Edda 34; þóttisk hann sjá mikinn þurð á liði sínu, Fas. ii. 286; ekki fara í þurð draumarnir, Ld. 128 (vellum MS.); jafn-skjótir at vexti eða þurði, Sks. 53; stóð hans ríki með styrk miklum en öngum þurð, Ó.H. 69; til þurðar ríki þínu, Fb. iii. 321. ÞURFA, a verb whose present takes a preterite form, see Gramm. p. xxiii; pres. þarf, þarft, þarf; pret. þurfum, þurfut, þurfu (mod. þurfið, þurfa); subj. þyrfti; part. þurft: with neg. suff., þarft-attu, thou needest not, Kormak; þurfu-t, they need not, Lex. Poët.; [Goth. þaurban = GREEK; A.S. þurfan; Germ. durfen, etc.] B. To need, want: I. with infin.; ekki þarft þú at ganga í hús mín, Fms. x. 262: ok þarf eigi sá spyrja á þingi, Grág. i. 20; ok þarf hann þá eigi at taka þær, ii. 81; þat fé þarf eigi til tíundar at telja, K.Þ.K. 142; nú þyrftir þú at hafa svá mikinn við at þér nægði, Fs. 27; mikit mant þú þ. fram at leggja með honum, Nj. 3; vilja mundu