This is page cv_b0677. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------

VANSPURT -- VANDLÆTI. 677

van-spurt, n. part. left unasked, Sks. 52, 191. van-stilli, n. lack of moderation, intemperance, Al. 45, 71; gefa svá kappsamliga mat, er á þessu mikit vanstilli, no measure, Ísl. ii. 337, Fms. vii. 162 (of a fit of insanity); v. lopts, Al. 55; þurfa menn ekki hér at lýsa v. (men need not shew ill temper) fyrir þessa sök, Stud. i. 101 C. van-stilling, f. = vanstilli. Hom. 25. van-stilltr, part. wanting in tempcr, rash, Fms. i. 207, x. 264; marglyndr, vandlyndr ok v., wanting in temper, 420; v. í orðum, vi. 324: excessive, Stj. 142. van-svarat, n. part. insufficiently answered, of a question; hafa v., H.E. ii. 93; vanspurt eða v., Sks. 270. van-svefta, adj. having too little sleep. van-sæmd, f. dishonour, contumely, Fms. ii. 291, vi. 109. van-sætti, n. discord, Sturl. i. 101, v.l. van-sök, f. a fault, offence, Magn. 524. van-talað, n. part. = vanmælt; er enn mart vantalað, Lv. 20; á ek við hvárigan ykkarn vantalað, I want to speak to neither of you, Fms. v. 327. van-talit (van-talt), n. part. not full accounted for, short in the tally, Glúm. 385; oftalt, vantalt, Gþl. 478. van-tekit, n. part. pulled insufficiently, Eb. 242. van-traust, n. a lack of trust. van-trú, f. unbelief [Dan. vantro]; villa ok v., K.Á. 218, H.E. i. 390, Vídal. van-trúaðr, part. unbelieving, N.T., Vídal. van-trúnaðr, m. distrust, Fms. i. x. 398. van-unninn, part. unfinished; vanunnin verk, Grág. i. 157; lítið vas eptir vanunnit (undone) í víngarðinum, Greg. 57. van-virða, t, to disregard, dishonour, put to shame, Ísl. ii. 238; affæra ok v., Bs. i. (Laur. S.): part. vanvirðr, Fms. ii. 67, Fs. 183; vanvirt, Fms. v. 326. van-virða, u, f. a disgrace, Fs. 60, 159, Eb. 128. van-virðing, f. = vanvirða, Fms. ix. 278, 289, Gþl. 157, 181. vanvirðu-lauss, adj. not disgracing, Grett. 118. van-virkja, u, f. a defect, fault, Stj. 158, Ísl. ii. 201, v.l. van-vit, n. [Dan. van-vid = insanity], want of thought, Nj. 135, v.l. van-vita, adj. insane, N.G.L. i. 213, Js. 79. van-vitað, n. part. not quite known; enn er v. nökkut um sættina, Bjarn. 56. van-vizka, u. f. foolishness, Al. 115. van-þakkað, n. part. not duly thanked; eiga e-m e-t v. van-þakklátr, adj. ungrateful. van-þakklæti, n. ingratitude. van-þekking, f. lack of knowledge. van-þyrmsla, u, f. violation; v. hátiða, Hom. 146. van-þökk, f. unthankfulness. vana, að, to make to wane, diminish; orðum aukit eðr vanat, Sks. 439 B. 2. to disable, spoil, destroy; þar sem röng mæli-keröld finnask, vani svá at ekki sé til þess hæft síðan, Gþl. 526. II. reflex. vanask, to wane, fail, Gm. 25. 2. vanaðr, disabled, sick; blinda, mállausa, vanaða, Matth. xv. 30. -vana and -vani, adj. indecl. wanting: in compds, but only in prose, and-vana, still-born, lifeless; and several poët, compds, fjör-vana, stríð-vana. van-breyttr, part. = vand-breytt, to be risked; hón kvað vannbreytt um, Fs. 141; er mér vannbreytt um þat, Sturl. i. 10. VANDA, að, to make elaborately, take care and pains in a work or a choice, to pick out the best, choose; vanda til ferðar bæði menn ok skip, Nj. 122; búa ferð sína ok vanda menn til, Orkn. 108; þat var siðr um ríkra manna börn, at vanda mjök menn til at ausa vatni ok gefa nöfn, Fms. i. 14; þurfti þann stað at vanda, at hann væri sléttr, Eg. 275; vóru menn vandaðir til at varðveita hofin at vitrleik ok réttlæti, Landn. (Append.) 334; svá skal sannaðar-menn vanda at frændsemi við aðilja, at ..., Grág. i. 30, 75, ii. 245; vanda skal búa í þingkvöð, at fjár-eign, i. 142; svá skal vanda sögu sem um erlendis víg, i.e. the procedure is the same as, 183; svá skal vanda tíð at eiðfæra ómaga, sem til þess at eiga hreppa-dóm, the same season is to be appointed for it as for h., 245. 2. to work elaborately; þann bæ lét hann mjök vanda, Eb. 26; hón görði honum klæði öll þau er mest skyldi vanda, Fs. 61; láta göra skip ok vanda sem mest, 322; göra drykkju-skála ok vanda sem mest, Fms. i. 290; þú skalt vanda sem mest bæði hátt ok orðfæri ok einna mest kenningar, Fb. i. 215: vandaðr, choice, elaborate; stofu nýja ok vandaða, Eg. 49; skip vandat at öllu sem mest, 68; skip vandat forkunnar-mjök at smíð. Orkn. 332; mikit lið ok frítt ok mjök vandaðan skipabúnað, Fms. x. 36; var vandaðr mjök róðr á drekanum, vi. 309; stöpul vandaðan, Bs. i. 132; vandaðar krásir, choice, Fms. iv. 160; umgörð vandaða, Fs. 97. 3. vanda sig, vanda ráð sitt, to be honest, lead a righteous life, passim; lítt vandaðr, not very honest, Fms, xi. 275; ú-vandaðr, plain, common, dishonest. II. [vanda = to carp at, find fault, Ivar Aasen], to object, make difficulties: 1. only in the negative phrase, vanda ekki, not to mind; hann sagði dóttur sinni, at hann mundi eigi vanda at gipta honum dóttur sína, Stj. 206; vanda eigi, to mind not, care not; vanda ek eigi (I mind not) þótt sá sé drepinn, 181; vanda ekki (care not) hvárt luklar finnask, Al. 44; vandar eigi þótt þykkt so skipat, 41. 2. to find fault, be fastidious; hvárt sem þær vanda eðr gefa ósæmilig orö, D.N. ii. 16; þá eigu hásetar eigi at vanda þá hlezlu fyrir styrimanni ok fari við svá búit, N.G.L. ii. 275: and thus freq. in mod. speech of Norway, 'vanda maten' (cp. Icel. mat-vandr); in Icel. it remains in the phrase, vanda um e-t, to complain of, Eg. 142, 711, Landn. 141, Orkn. 90, Fs. 137, Eb. 144, Gullþ. 26, Dropl. 15. III. reflex. to become difficult, precarious; nú vandask málit, Nj. 4; vandask ráða-görðin, Fms. vii. 183. vandar-, see vöndr, a wand. vand-bálkr, m. [vöndr], a wall of wands or wicker, a wattled partition, Orkn. 430, O.H.L. 72 (Fbr. 209). vand-blætr, adj., see úvandblætr, p. 666, col. 2. vand-dreginn, part. drawn over with a strickle, of a bushel or measure of grain, N.G.L. ii. 166. vandendi, n. pl. difficulties, 677. 9; vandenda mál. Sks. 516, 620 B, Anecd. 4. vand-fenginn, part. (also spelt vannfenginn), difficult to get, or requiring careful thought to choose; þykkir oss vandfengit manns í stað þinn, Ld. 32; eru yðr vannfengnir hér menn yfir til forráða, Eg. 50, v.l.; vannfenginn mun mér sessu-nautr ef vit skiljum, Ó.H. 52. vand-físinn, adj. (-físni. f.), fastidious. vand-færr, adj. difficult to pass, of a road, Fms. ii. 8l, Sighvat (Fb. ii). vand-gæfr- adj., honum var vanngæft um fæðsluna, Sturl. i. 20. vand-gætt (vann-g.), part. n., in the phrase, e-m verðr vanngætt til e-s, difficult to keep or manage, Fs. 93, Grett. 205 new Ed.; verðr mér vanngætt til skaps konungs, Ó.H. 114; vanngættra, 237. vand-hæfi, n. [hófj, difficulty, difficult management, Fbr. 53, Korm. 81, Lv. 19 (vandæfi). vand-hæfr, adj. difficult to manage, Grág. i. 137, Glúm. 358. vandi, a, m. a difficulty, difficult task; lízk mér þat mikill vandi, Korm. 150, Nj. 177; þó nökkurr vandi liggi á, Fms. vi. 10; hafa bæði vit ok vanda at vera höfðingi, xi. 217: sayings, þat er vandi vel boðnu að neita (a good offer is not to be refused); vandi fylgir vegsemd hverri, cp. noblesse oblige. II. obligation, duty, esp. of relationship; thus in the phrase, e-m er vandi á við e-n, þótt þér sé vandi á við Helga, Ld. 264; er þér miklu meiri vandi á við Eirik konung en Egil, Eg. 423; þat er mér ókunnara hverr vandi mér er á við hann, Fms. i. 297; sveiktú þann er þér var meiri vandi á enn við mik, vi. 17; fyrir vanda sakir ok tengda, xi. 11; binda sér vanda við e-n, to enter into an obligation, Gísl. 11. COMPDS: vanda-bundinn, part. duty-bound, obliged, from duty, relationship, affinity; vera e-m vandabundinn, Fms. iii. 15, Stj. 474. vanda-hlutr, m. a difficult thing, Fms. vi. 166. vanda-lauss, adj. standing under no obligation or in no relation to another, a stranger, Fms. i. 189, Fær. 134: mod. vandalausir as opp. to skyldir: neut., e-m er vandalaust við e-n, to be quite free, neutral as to a person, Orkn. 214, Fms. vi. 107: easy, vii. 141. vanda-lítill, adj. easy, Fb. ii:. 367. vanda-maðr, m. a relation, friend, or the like, Stj. 424, Ld. 72, Orkn. 452. vanda-mál, n. a difficult, complicated case; mikit vandamál, Nj. 31, 71; hafa v. at tala, Eb. 132; hugsa þetta vandamál, Fms. i. 84: er konungr sat yfir vanda-málum, held council, vii. 106. vanda-mikill, adj. difficult, Fb. iii. 381. vanda-ráð, n. = vandamál, Fms. x. 273. vanda-samligr, adj. difficult, Stj. 5. vanda-samr, adj. difficult, complicated. vandi, a, m., qs. vanði (vanþi, Ó.H.); [from vanr, and different to the preceding word] :-- a custom, habit, want. Eg. 41, 70; dró til vanda með þeim, Nj. 12; leggja í vanda, Glúm. 324; at vanda, as usual, Nj. 3, 103, Eg. 125, 491; ú-vandi, unmanners, whimsies, wayward manners. vanda-tíðir, f. pl. customary feasts, Bs. i. 164. Vandill, m. a pr. name, Fær., Nj.; the Runic stone, see p. 672, col. 2. vand-kvæði, n. pl. (speit vann-k.), perplexity; þetta v., Fms. iv. 199; vandkvæði vár, ii. 12; hitta, koma í vandkvæði, vi. 107, vii. 33; sitja í miklu v., Ó.H. 195 (vannqueði). Lv. 50; mesta v., Fms. viii. 146. vand-launaðr, part. difficult to reward as is due, Njarð. 378, Fms. vi. 382 (vann-l.), Nj. 181, v.l. vand-laupr, m. a basket of wands (osier-twigs), Stj. 247, 442, Greg. 6l, Post. 645. 86 (vannlaupr). vand-látr, adj. fastidious, difficult to please, Fms. vi. 386, passim in mod. usage; mostly in a good sense, one who wants things to be well done, ó-vandlátr. vand-liga (vannliga), adv. carefully; gæta e-s v., to watch closely, Ó.H. 73; byrgja hauginn v., Fas. i. 387; læsa v., Eg. 239; spyrja v. frá e-n, 106; hvggja v. at e-n, 172, Nj. 6, MS. 623. 39, Sks. 19, Fms. vi. 216; hugsa vandliga, 400. 2. completely; svá at v. var öll húð af honum, Fms. vii. 227; brenna svá v. byggð alla, at ..., v. 54 (vendiliga, Ó.H. v.l); v. saklauss, quite sackless, Fms. xi. 329; svá féll v. líð Erlings, at engi maðr stóð uppi, Ó.H. 183; gjalda v. út, Ld. 60; vilju vér at þessir eiðar falli niðr v., altogether, Gþl. 199. vandligr, adj. difficult, Orkn. (in a verse). vand-lífr, adj. living strictly; miklu er oss nú vandlífra enn í hverri tíð annari, 655 xi. 3. vand-lota, u, f. jealousy; hvárr vakti yfir öðrum fyrir vandlotu sakir, Fms. i. 9. vand-lyndi, n. a difficult temper, Mar. vand-lyndr, adj. difficult of temper, Fms. x. 420. Sturl. iii. 123. vand-læta, t, to be zealous; vandlæta ok afbrýða, Stj. 94; freq. in eccl. sense, Vídal. vand-læti, n. zeal, Stj. 256, 321, 629, Magn. 474; af Guðligu vandlæti. Stj. 384, passim in eccl. usage. N.T., Vídal.