This is page cv_b0600. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
600 STUNDAREL -- STYÐJA.
K. þ. K. 33 new Ed.; á þessi stundu, Eg. 424; fyrir stundar sakir, in respect of time, Gbl. 31; but urn stundar sakir, but for a while; dvelja af stundir, to kill (be time, Band. 23 new Ed.; hann gáði eigi stundanna, Ems. v. 195: savings, opt verðr lítil stand at scinum, Líkn.; lítil er Hðandi stund, brief is the fleeting hour, Hkr. i. 154; hvat bíðr sinnar stundar, Grett. 168 new Ed.: allit., staðr ok stund, pl ac e and time. 2. adverbial phrases; af stundu, ere long, soon, íb. 12; fundusk þeir af stundu, Sighvat; munu þeir margir hans uvinir af stundu, er..., Ld. 146, Ems. vii. 159, xi. 357; af annarri stundu, ' the next while, ' ere long, Band. 27 new Ed.; fyrir stundu, a while ago, Oik.; urn stund, for a while, Eb. i. 170, Ísl. ii. 260; nú um stund, now for a while, Grág. i. 317: stundum (dat.), [cp. A. S. stundum] , at times, sometimes, Ld. 256, Ems. i. 14; optliga allar saman en stundum (b;* t now and then) sér hverir, 53; stundum ... stundum, sometimes ... sometimes, Sks. 96; gaus upp eldrinn stundum en stundum sloknaði, alternately, Nj. 204. 3. in a local sense, a certain little distance, a little way, a bit; hann stóð stund frá dyrunum, Bs. i. 660; hann hafði tjaldat upp frá stund þá; stund þá, a bit, Ems. xi. 85; jarðhús-munna er stund þá var brott frá bæaum, Fær. 169; þar í brekkunni stund frá þeim, Rd. 316; stund er til stokksins önnur til steinsins, Hbl., cp. Germ, stunde. 4. gen. stundar, stundar hríð, a good while, Hkr. i. 150: very, quite, with an adjective, stundar fast, Grett. 84 new Ed.; stundar-hart, Ems. iv. 153; stundar hátt, vi. 303, Eg. 408; stundar mikill, Jjorf. Karl. 426; ox stundar mikil, Fbr. 12; stundar heilráðr, Eb. 54. II. an hour, adding 'dags' (cp. Lat. hora diei); í dægri era stundir tólf, Rb. 6; önnur, þriðja stund dags, Mar., Ems. iii. 57; eina stund dags, 623. 29; tvaer stundir dags, two hours, Ems. x. 218; of þrjár stundir dags, 623. 14. III. metaph. C are, pains, exertion; leggja stund á e-t, to take pains, Ísl. ii. 341; leggja her mikla stund á, to make great exertion, Boll. 354; leggja mesta stund á, Nj. 31; leggja minni (litla, oaga) stund á, Ísl. ii. 347. COMPDS: stundar-el, n. a brief storm, Nj. 200. stundar-hríð, f. a small dis- tance, Hkr. i. 150. stundar-stefna, u, f. a summoning with short notice, Jb. 30. stunda-tal, n. alaleofhonrs, Rb. 568. stundar-vegr, m. a short distance, Pr. 411. stundar- þögn, f. a brief silence, H. E. ii. 80. stund, n. dust; gneri hann of andlit honum moldar stundinu, Greg. 54. stunda, að, [stund III], to go, proceed; stopalt munuð gangs ef it stundit hingat, if ye intend to go thifher, Am. 16; stundu ver til strandar, Ems. xi. (in a verse); obsolete in this sense. 2. metaph., ef hann vildi s. til Knúts konungs, cultivate his friendship, Ems. iv. 293; hvat tjáir mér na at hafa til hans stundat, Al. 129; hugr minn stundar til þess Guðs, er..., Eagrsk. ii. II. to strive, usually with prep.; stunda á e-t, er til e-s, (rarely single); þeir stunda fast á at ræna okkr, Bs. i. 40; man ek á þat stunda meðan ek lift, Fagrsk. 11, Sks. 14 B; sá hann at ekki var at stunda á þat lið, they were not to be trusted, Ems. viii. 29; róit út ór firðinum, ok stundit ekki á Vikverja, ix. 507 (a-stunda, q. v.): stunda til e-s, to strive towards, seek; til yðvarrar órlausnar stunda allir, Sks. 13; stunduðu báðir til þess, at konungr skyldi gefa þeim konungs nafn, Ems. x. 28; stunda ek enn til þeirrar ræðu, Sks. 483: to take pains, afla þess er hann stundar ekki til, Al. 88. 2. with acc., vilda ek, at allir minir menn stundaði hann, Grett. 119 A; Isodd stuudar hann í hvern stað framar enn yðr, Trist.; stunda sik með fustum ok vökum, Bad. 148; sá fagnaðr er ek vil sjálfan mik til s., 99; hann þótti enga þá hluti stunda er lands-monnurn vaeri til nytsemdar, Ems. xi. 346: mod., stunda bókiðnir, s. lestr, to study, cultivate. stundan, f. a paying respect, regard; þeir menn er hann áðr hefir haft stundan af, Ld. 146: heed-taking, painstaking, hefi ^ek verið með yðr í góðum fagnaði, en þú hefir ekki haft fyrir þína s., Bær. 5: pursuit, industry, af lífi þínu ok s. munu mikil stór-tíðindi hljótask, Orkn. 140; á-stundan, industry, painstaking. stund-gi, noti me; hví gegnir er góðlr menn lifa stundgi (that good men live no time) í þessum heimi. Greg. 67. stund-liga, adv. with zeal, eagerly, Stj. 557: temporally, Vidal. stund-ligr, adj. (-liga, adv.), temporal, worldly, opp. to eilifr (mostly eccl.), Sks. 794, Blas. 44, Ems. i. 274, x. 371. stundum, adv. [Dan. stundom] , sometimes; see stund I. 2. stunga, u, f. [stinga], a stab, a wound from a pointed weapon; blúði því er ór stungunum hafði runnit, Mar. stunga-fóli, a, m. (= borufoli, q. v.), N. G. L. i. 383. Sturla, u, f. (or perh. better Stúrla, later corrupt form Stulli, a, m., Skíoa R. 99); [this word is probubly not related to the verb sturla, but is better explained as a diminutive noun (qs. stjuri-la) from stjorr (or stjûrr), meaning a stirk, young bull, cp. mey-la; the ancient Gothic abounded in such diminutive proper names] :-- a pr. name, Sturl., Landn.; hence Sturlungar, the Sturlungs, a family famous in Icel. in the 12th and 13th centuries. Sturlunga-saga, see List of Authors. sturla, að, qs. sturla, [a derivative 'from stúra, q. v.] :-- to stir, de- range, disturb, esp. of the mind; íllr andi sturlaði hann, Stj. 460 (of king Saul), Barl. 160, 180, 186. 2. reflex., samvizkan mjög þar sturlast við, Pass. 34. 6: part, sturlaðr, deranged; oil em ek sturluð af angri, 5tr. J2, freq. in mod. usage of religious madness. sturlan, f. derangement of mind, gloom, despair; sturlan ok a-hyggja, Fas. iii. 456, Pass. H. 4; hugar s., Stj. 461. STUTTR, adj., compar. styttri, superl. stytztr; stuttara, Sks. 288; stuttr is no doubt assimilated qs. stuntr: [A. S. and Engl. stunted, stinted] :-- prop, slun'ed, scant; stutta brynju, Gkv. 2. 19, Fms. vi. 66; s. kyrtill, vii. 63, Valla L. 208; ætla síyttri skyrtu þína enn kyrtil, Sks. 287; hár styttra en eyrna-blöð, Sks. 66 new Ed.; s. toppr, id.; stutt skapt, Sturl. i. 64; þrjá tigi álna var yfir gjána þar sem stytzt var, Fas. ii. 405: of time, stuttar samvistir, Bs. i. 629; fyrir stuttu, a sh or t while ago, Fas. iii. 532; stuttr máls-háttr, Bs. ii. 6; hafði hann stuttar kvað- ningar, Ems. iii. 95: scant, stutt hjáip, Barl. 58; svara stutt, to answer shorily, Eg. 95, 175, Karl. 200, Stj. 578; svara stutt ok styggt, Ems. vii. 65. B. COMPDS: stutt-brækr (mod. stutt-buxur\ f. pl. s h or t breeks, curt hose, reaching to the knees, Sturl. ii. 221. stutt-búinn, part, c l a d i n a s h or t mantle, Mart. ill. stutt-feldr, m. short-cloak, a nick- name, Ems. vii. 75. stutt-klæddr, part. = stuttbúinn, Sturl. ii. 281. stutt-leikar, m. pl. abruptness; þau höfðu skilit í stuttleikum um kveldit, parted abruptly, Eb. 46. stutt-leitr, adj. short-faced, þjal. stutt-liga, adv. shortly, abruptly; mæla stuttliga til e-s, Korm. 229; skilja s., Band. 13 new Ed.; for s. með þeim bræðrum, Sturl. ii. 98. stutt-ligr, adj. brief, abrupt, Mkv. II. stutt-mæltr, part, sh or t- spoken; s. ok fátalaðr, Hkr. ii. 275; hón var s. (harsh) við sveininn, Ems. ix. 242. stutt-nefja, u, f. ' ihori-beak, ' prob. the little auk, Eggert Itin. 355. stutt-orðr, adj. short-worded, Ems. vi. 250. stúdera, að, [Lat.], t o s twdy, Sks. 6, Bs. i. 793, Karl. 129. stúderan (mod. studering), f. studying, Stj. 8. stúfa, u, f. a stump, N. G. L. i. 85 (the reference see under hnúfa); the name of a poem (by the poet Stúfr), Ems. vi. 2. botan. the scabius, scabiosa succisa, Eggert Itin. stúf-hendr, adj. apocopate, of a metre, of which a specimen in Edda (Ht.) 74. STÚFR, m. (stúfi, a, m., N. G. L. i. 350); [cp. Engl. stump; Germ. stumpf] :-- a stump, Nj. 97, Ísl. ii. 268, Ems. i. 178, Oik. 36; festar-s., Grág.; tungu-stufr, see festr, tunga. 2. a kind of;n e/r e (apoco- pate), see Edda (Ht.) 49-51. II. of an ox (short-horn ?), Edda (Gl.) III. a pr. name, Landn. STÚKA, u, f. [mid. H. G. siuche = manicá] :-- a sleeve; næfra- stúkan ú hendi hans annarri, Fas. ii. 281; bryn-stuka (q. v.), a sleeve of mail. II. a wing of a building; hús ... þar vóru fjórar stúkur, Ems. v. 287: esp. of a church, a wing, chapel, vestry, í musteris-vegginn er stúka, Symb. 57; kemr bróðir í stukuna, Mar.; leiddi hann í eina stnku norðr frá sönghús-dyrum, Ems. viii. 25; Nikulás-stúka, Vm. 118; Jons-s., Bs. i. 430; stúku-dyrr, Sturl. iii. 90. stúlka, u, f., staul-ka, [cp. stauli, staulpa; the - ka being a diminutive inflexive] :-- a girl, lass; ung stiilka, Fær. 41; sá hann stúlku ganga með vatns-fötur, Fb. i. 258; sjau vatn gamlar stúlkur, Fas. ii. 149; ef þat er sveinn ... en ef þat er stnlka, 236; hversu lizk þér, bróðir, á stúlkur þessar, Ísl. ii. 200; mey-s., Eb. i. 262: the word is very freq. in mod. usage, and answers to ^ irl in Eng\., flicka in Swed., genla in Norway. stúmi, a, m. [Germ. stumm~] , dumb; ok þegir sem stúmi, Skald II. R. 5. 10; the root-word is else rare and obsolete. 2. the name of a giant, Edda (Gl.) STÚPA, a defect, obsolete strong verb, [Ivar Aasen stûpa, staup; Swed. stttpa; Engl. s ioo p; mid. H. G. stieben] :-- to stoop; létu upp stjölu stúpa, stungu í kjöl höfðum, Hkr. (Hornklofi): the word is thus a air. \fy., and is now obsolete in Icel. stúr, n. = stúra; þeir kenna Guði sultar-stúr, Bb. I. 7. STÚRA, u, f. gloom, despair; Steingerðr hefir steypt mer í stúru, S. (his lady love) h as steeped me in gloom, made me unhappy, Kormak; ekki er mér (manni?) at stiiru gaman, a gloomy mind has no happiness, Mkv. 22, cp. Hm. 94; en er hann heyrði þetía, þá drap honum í stúru, he was stunned and downcast, Barl. 8. stúru-maðr, m. a care-worn man, Valla L. 208. stúra, stúri, stúrði (stúrat?), [Ulf. and-staurran = (iJ. lJpLna. vOai~\ :-- to mope, fret; hann síúrði ok svaraði engu, D. N. i. 961. stúta, að. to Mil, destroy, with dat., of dogs or the like (slang), cp. láta höfði skemrâ: t o s t wn t, heldr mun fyrir hoggin stór þinn hrottinn verða at stúta, Skíða R. 163; Starkað gamla stnta let, 171. stútr, m. [Dan. stud; Swed. stilt; Engl. stot; akin to stuttr?], a bull, D. N. i. 63, iv. 664, 782, Boldt 165, 167; uxa-stutr; this sense, however, is not in use in Icel. II. metaph. the butt end of a horn (used as a cup or vessel); Heimdoell gaf honum höggit þat, horns með stúti sínum, Skíða R. 126. 2. a stumpy thing; drykkju-stutr, a kind of c a n, Bs. i. 877; ferju-stutr, a stumpy ferry-boat, Fbr.: the necl; of a bottle is called stutr, flösku-stútr :-- the spout of a kettle or can, Ingveldr tók við katlinum, bit's í station og setti hann á borðið og túk að skenkja kaffeð, Piltr og Stúlka 51. STYÐJA, styð, pret. studdi; subj. styddi; imperat. styð, styddií; part, stutt; [stoð; A. S. stitdu; Dan. stone] :-- to steady, prop: s. hendi.