This is page cv_b0574. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
574 SNÁ;PSKAPR -- SNERTIROÐR.
was called snápr, and was to be punished as if really guilty, and his fine was called snáps-gjöld or 'snob's fine,' þar sem heimskir menn ok snápar ráða upp á saklausa menn, N.G.L. i. 2O; nú vænisk maðr því at ..., gjaldi slíkan rétt, sem hann væri sannr at því máli, ok heiti maðr at verri, þat heita snáps-gjöld, Gþl. 204: in mod. Icel., when a priest or a married man breaks the seventh commandment, and to escape degradation and punishment hires another person to bear the blame, this latter is called snápr; hence it has become a by-word, a dummy, dolt, idiot; þessir menn munu vera snápar ok hafa ekki komit fyrr í önnur lönd, Fms. ii. 64; þér sofit sem snápar, Edda (Gl.), Str. 71, Fas. ii. 225; skynlauss s., Stj. 473; at snápar snubbi þik, 423; viltir snápar, 418: an impostor, laga-snápr, a 'whipper-snapper,' pettifogger; orð-snápr, a 'word-snob,' babbler, Acts xvii. 18; sem margr snápr hefir svarat hér til, Gþl. 172. II. the pointed end of a gimlet, pen, pencil, or the like, which may be the primitive sense of this word. snáp-skapr, m. the being a snápr, Skálda 208. snefgir, adj. pl. fleet, swift, epithet of ships; snefgir kjólar, Hkv. 1. 48. snefill, m. a slight scent; hafa snefil af e-u. snegða, u, f. a wench, Björn. snegla, u, f. a weaver's shuttle, Björn: in the nickname Sneglu-Halli, Fms. vi. sneið, f. [sníða; A.S. snæð], a slice, Nj. 76; brauð-sneið, ost-s., fleski-s., q.v.: metaph. a taunt, hverr á þessa sneið, who owns to this cut? who is meant by this slight? Ó.H. 87; stinga. e-m sneið, to cut with sarcasm, Eb. 56, Grett. 102 A, Fms. iv. 311. SNEIÐA, d, [sníða], to cut into slices, Fas. iii. 24 (in a verse); s. brand, ost: metaph., s. e-m = stinga e-m sneið, sneiða honum fyrir sína elli, Þiðr. 339; slíkt or ílla mælt, at s. honum afgömlum, Nj. 190; ekki vilju vér honum s., Fms. vi. 15; hann sneiddi ræðunni á hendr þeim bræðrum, hinted at them, Hkr. ii. 288; Gregoríus ræddi um fám orðrum, en sneiddi svá til (hinted) sem ..., Fms. vii. 258; in Vápn. 5 read svaddi, cp. Fs. 66. 2. to walk zig-zag; sá maðr er bratta brekku sneiðir, Bs. i. 750: s. hjá, to pass by; Katla mælti at Þormóðr skyldi þar ekki hjá garði sneiða, Fbr. 37 new Ed.; hann sneiddi hjá þeim, Niðrst. 4; eigi mun ek hjá þeim kosti s., decline it, Fær. 252, Bs. ii. 48. II. part. n. sneitt, sliced, a sheep's mark, cntting a slice aslant the ear; sneitt framan hægra, sneitt aptan vinstra. sneiði-gata, u, f. a zig-zag path up a fell-side, Ísl. ii. 175, Mar. 1055. sneiðingr, m. = sneiðigata. SNEIS, f. [A.S. snâs = a spit; Ivar Aasen sneis = a twig], a skewer, by which a long sausage is skewered into a coil; Hann spurði hvar Ögmundr sneis væri? -- Answer, þat er likara at þú hittir oddinn á hjalta-sneisinni (the hilt-spit, i.e. the sword's blade) áðr sjá. dagr líðr af, Bs. i. 568; dó Bersi þar, ok fann svá sneis, er hann leitaði um daginn, 569 (a pun, for the man Ogmund was surnamed sneis); ek þóttumk hafa mörbjúga-hlut í hendi, ok var af sneisar-haldit, a sausage from which the 'spit-hold' had been torn off, Sturl. ii. 132; fá mér annat vápn sterkara, ok skal mér ekki sneis þessi, this switch! Sd. 118 (but in the interpolated mod. part.) II. in Dan. snees, [A.S. snâs], means twenty, prob. from the use of tallies to score by. sneisa, t, to 'spit' a sausage, coil it up; ok úsýnna at þú sneisir mör þinn optarr, Bs. i. 568. SNEKKJA, u, f. [A.S. snace; Engl. smack; snakkr or snákr] :-- a kind of swift-sailing ship, belonging to the kind of 'langskip;' thus called from its swift 'snake-like' movement in the water; Ásbjörn átti langskip, þat var s. tvítug-sessa, Ó.H., Fms. v. 337; hann lét reisa langskip mikit, þat var s., skipit var þrítugt at rúma-tali, ii. 50; snekkjurnar flutu þar ekki, Eg. 362; hann lét búa snekkju tvítug-sessu ok með skútu fimmtán-sessu, ok enn vista-byrðing. Fms. vii. 310: þeir höfðu þangað snekkju tvítug-sessu vel skipaða. Eg. 28; tvær snekkjur, ellifu snekkjur, Fms. i. 27, where the verse has skeið, so that skeið and snekkja seems to be synonymous; tvau skip, var annat 'langskip' en annat skúta ... ok hleypti 'snekkjunni' í kaf undir jarlinum, O.H.L. 16 (the verse has here 'skeið' Hákonar): snekkja is distinguished from dreki, tvau skip, var annat dreki góðr en annat s., Fb. i. 154; Vinda-snekkjan, Fms. ii. 308. snellask, d, dep. to talk in a high-pitched voice; á hvern snelldisk þú? Stj. 644. 2 Kings xi. x. 22. snellt, n. adj. harshly, in a high-pitched voice; Önundr segir þá snellt, þú ert furðu-djarfr. Eg. 337; hann mælti við þau snellt, i. 70; svara snellt, Ó.H. 115; mjök var Skaði í máli snelld, Völs. R. 60. SNEMMA, adv., older form snimma; the Cod. Reg. of Sæm. spells it with e and a double m, see the references below (from Bugge); fimm snemma, Jd. 5 (skothending, according to the metre of that poem); but fimm hundraða snimma (aðalhending), Kormak; fimr snimma, Ht. R. 29; the compar. snemr (snimr) and superl. snemst are obsolete: [A.S. sneome]:-- early = árla, q.v. 1. gener. of time; borinn snemma, Vsp. 32; hve ér yðr s. til saka réðut, Skv. 3. 34; sáttir þínar er ek vil snemma hafa, Alm. 6; veðr mun þar vaxa verða ótt snemma, Am. 17; þat erumk sennt at s., sonr Aldaföður vildi freista ..., Bragi; sá sveinn var snemma mikill ok fríðr sýnum, Fms. i. 14; görðisk þegar iþróttamaðr snemma, Hkr. i. 72; snemma fullkominn at afli, Eg. 146; s. mikill ok sterkr, Fs. 86; systir fann þeirra snemst, she was the first who saw them, Akv. 15; snemr enn þú hyggir, sooner than thou thinkest, Skv. 3. 54; hón var snemr (ere) numin lífi. Edda (in a verse); hvé snemst (how soonest) vér fám snekkjur búnar, Fas. i. 268 (in a verse); urðu snemst barðir, Bragi; þeirrar mildi ok góðvilja er hann téði oss nú enn snimst (lately) er hann var í Níðarósi, D.N. ii. 87. 2. of the day, early; snemma kallaði seggr annan, Vkv. 23; ganga snemma at sofa, Hm. 19; mikilsti snemma, 66; síð eða snemma, Þiðr. 57; síð ok snemma, Fms. x. 277; í nótt eða snemma á myrgin, viii. 397, v.l.; snemma um morguninn, Nj. 23; þriðja dag snimma, Ld. 266; Álfr konungr gékk opt snimma sofa, Hkr. i. 28. 3. with gen., snimma orrostunnar, Fms. viii. 388; einn aptan snimma Jólanna, vii. 268; þat var ok snemma orrostu er Óláfr konungr féll, x. 399; snemma dags, Am. 67. snemm-búinn, part. 'early-boun,' ready, of a ship bound for sea, Nj. 163, Eg. 404, 158, Ó.H. 128 (snembúinn with a single m). snemm-bærr, adj. early lambing or calving, Stj. 178; snemmbær kýr, opp. to siðbær. sneimm-endis, adv. early; s. um morguninn, Ld. 324; býsk konungr s. í braut, Fms. xi. 52; Hallr lét skirask snimhendis, at an early stage, Íb. 10; hann lét skirask snimendis, Fms. x. 397; sendi hann þá út s., early in the summer, 97, Nj. 47; hann var snemendis mikill ok sterkr, Ld. 20, Bs. i. 640; s. mikill hermaðr, Fms. i. 8, ii. 7: with gen., s. sumars, Ísl. ii. 264; s. biskupsdóms síns, Bs. i. 67. snemm-grær, adj. early-cropping, Stj. 274. snemt, adv. early; honum þótti heltlr snemt at rekja herinn, too early, Ó.H. 207; of-snemt, too early, passim in mod. usage. snepill, m. a snip, flap; skinn-s., torfu-s.; eyra-s., the ear-lobe, N.G.L. iii. 263, mod., eyrna-s.: a nickname, Landn. sneri-látr, adj. smart, an epithet of a woman = Dan. væver, Bjarn. (in a verse). sneri-ligr, adj. smart; s. karl! Bs. i. 603. snerill, m. = snarvölr, q.v.; þeir settu í sneril, ok sneru at strenginn, Hkr. iii. 365: in mod. usage the handle outside a door which is turned round to lift a latch. snerkja, t, (mod. snarka, að), [cp. Dan. snorke = snore], to sputter, of a light when the wick is damp; með snerkjanda nefi, Sks. 228. 2. to make a surly face; hann sat uppréttr ok var snerktr mjök, Eg. 304; hann snerkir kinnr, Sks. 230. snerpa, t, [snarpr; Ulf. at-snarpjan = GREEK, Col. ii. 21 ] :-- to whet; s. Öxar sínar, Bs. ii. 94: to raise, quicken; s. róðrinn: impers., enn er s. tók leiðit, as the wind grew brisker, Fas. ii. 73: reflex., snerpask við, to bestir oneself, Lv. 91. snerpa, n, f. = skerpa, the smartness of a thing: snerpi, n. sharpness; s. þessa frosts, 623. 34. snerra, u, f. a smart shock, onslaught; allhörð snerra, Fms. ix. 516; hann drap fjögur hundrað heiðingja í einni snerru (= einni lotu), Stj. 509; veitti herrinn Davids konungs harða snerru, 534: poët, a fight, battle, Lex. Poët. snerrinn, adj. vigorous, Lex. Poët. snerrir or snerir, m. a smart, sharp-witted person; hann var ú-svífinn í æskunni ok var hann snerir kallaðr, ok eptir þat Snorri, Eb. 30. SNERTA, pres. snertr, Pr. 427; pret. snart, plur. snurtu, Helr. 9; subj. snyrti, Mar. 528; part. snortinn: a medial form, snertumk, Landn. (in a verse), Korm. 246 (in a verse): in mod. usage mostly weak, pres. pret. snerti, part. snertr; the strong form is, however, freq. in the Bible, snortið, Luke viii. 46, 47; hver snart mig, 45; hún snart fald hans klæða, 44 :-- to touch; snart oddr sverðsins kvið Hrómundar, Fas. ii. 375; sveiflandi einu saxi sem fyrst var ván at snyrti, Mar. l.c.; snertumk harmr í hjarta hrót, grief touches the heart's core, Landn. (in a verse); snertumk hjörr við hjarta, Kormak; hafa snortið hjarta e-s, Bs. i. 769; þótt hann sé nokkuð snortinn, ii. 88; snart hann þó með engu móti borðit, Stj. 210; ú-telgðum steinum þeim sem ekki járn hafði snortið, 366; sem hann snart bein hins helga manns, 634; ó-snortin móðir = the Virgin-mother, Mar. 2. s. við, to touch on; hann hefir sigr hvar sem hann snertir við, Al. 136; ef vér snertum eigi við þá hluti, H.E. i. 461; síkr snart við sæþráð, the fish snapped at the hook, Skálda (in a verse); ok snart við klæði þau, er ..., Bs. i. 311. II. metaph. to touch, concern; mála þeirra er okkr snerta, Lv. 74; þetta sama snertr marga of mjök, Pr. 427. snerta, u, f. = snerra, í þessi snertu, Fms. viii. 230: of a short distance, Barði var í skóginum, ok snertu eina frá þeim, Ísl. ii. 355; Haraldr jarl tjaldar langa snertu upp frá sjónum, Fb. i. 170 (stund þá, Fms. xi. 85, l.c.) snerta, t, to quaff off quickly; ok snerti Hrungnir ór hverri (skál), Edda 57. snerti-bráðr, adj. impatient; verit hefir þú stundum snertibráðari, Lv. 107. snerti-róðr, m. a smart, short pull, Edda 35.