This is page cv_b0573. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
SMÆLINGI -- SNÁPR. 573
smælingi, a, m. (smælingr), a small man, poor man; varisk nú smælingjar reiði Guðs, Stj. 495 (Sks. 729); sjaldan hefir réttr smælingsins við þat batnað, at margir hafa yfirboðarnir verit í senn, N.G.L. ii. 403. In the Icel. N.T. 'little ones' is rendered by smælingjar. smælki,n. small pieces, chips, opp. to large pieces; það er ekki nema smælki; see smalki. smætta, mod. smækka, smáttka, Sks. 105 new Ed. v.l. [smár] :-- to grow small; smækka tekr nú smíði gátu, Gsp., passim in mod. usage; smættisk þá með hans hyski, sundr-þykkjask ok smættask, ... smættask allar ættir, Sks. 77 new Ed. snafðr, part. from an obsol. snefja, snafði :-- sharp-scented; s. til at fregna aðr spyrja ný tíðendi, sharp-nosed for news, 645. 90 (Acts xvii. 21). snaga, u, f. a 'snag-axe,' a kind of halbard-like axe, = tapar-öx(?), Edda (Gl.) snag-hyrndr, adj. 'snag-horned' (see snaga), epithet of an axe, Eg. 180, Fær. 110, Njarð. 358, Valla L. 208, 212. snagi, a, m. [Engl. snag], a clothes-peg; hengja upp á snaga: a nickname, Sturl. snaka, að, [Ivar Aasen snaka; Dan. snaga] :-- to rummage, snuff about; at Ingjaldr snakkaði um hús hennar, Ld. 44; hann spurði, hví snakar þú hér, Önundr? D.N. i. 349. snakkr, m. [akin to snákr, a snake], a snake-formed imp, as described in popular superstition, made of a man's rib swaddled in wool; then under a wizard's spell, it was sent out to suck the ewes and cows of his neighbours and to bring home the milk to his master or mistress; butter made of this milk (snakk-smér) breaks up if marked with a cross; the snakkr is also called til-beri (q.v.), Maurer's Volksagen. There is a similar legend among the Finns, who call the imp 'para,' see Ihire's Diet, and Castren's Finn. Mythol. snapa, ð, pres. snapir, to snuffle, like a dog picking up crumbs on the floor; ok snapvist snapir, Ls. 44; snapir ok gnapir, órn á aldinn mar, Hm. 62. snap-víss, adj. snuffling, parasitical, like a dog under the table, Ls. 42. SNARA, að, [Engl. to snare], to turn quickly, twist, wring; hann snaraði skjöldinn, Nj. 43, 262, Valla L. 213; hann snarar (wrings) af honum höfuðit, Finnb. 228; Bárðr snaraði glóvana sundr milli handa sér, Fms. ii. 148; strengr var snaraðr at fótum þeim. i. 179; hann snaraði, svá at fætr vissu upp, Eg. 508; Hrappr tekr báðum höndum um fal spjótsins, ok snarar af út, Ld. 98; snaraði hann hárit um hönd sér, Landn. 152; snaraði hann at sér klæði, Fms. iii. 77; snaraði Þorkell höttinn at höfði honum, Landn. 146; snaraðr ok snúinn, wrung and twisted, Bs. i. 560: to translate a book, snara bók upp í Norrænu, Stj. 1, 40; hér byrjar sögu OÓlafs konungs er Bergr ábóti snaraði, H.E. i. 591. 2. to throw, fling; hann snaraði hallinum ok broddinum, Fms. iii. 193; þá var snarat út ór hólnum einum krókstaf, 176; snaraða ek síðan í lopt upp, Pr. 411; snarandi í lopt upp, of water, bubbling up. Mar. 3. [A.S. snyrian], to make a quick turn, step out quick; hón snarar þegar inn hjá honum, Nj. 153; þeir snara þegar á þingit, Fms. xi. 85; eitt skip snarar fram hjá hólminum, Mar.; hann snaraði þá inn í stofuna, Fms. vi. 33; þessi maðr snaraði fram fyrir konung, 66. II. reflex. to turn oneself quickly; nema þar snarisk stærri menn í bragð, Fms. vi. 254; hann snarask (= snarar) fram hjá þeim, Háv. 52; Skjálgr snarask þá út ór stofunni, Fms. iv. 263; snörumk ór sem skjótask, ok göngum til skripta, Hom. 71; snaraðisk öxin ofan á herðarnar, the axe rebounded, Fms. vii. 325; þau vötn er snarask í lopt upp, that bubble up or gush into the air, Rb. 354. 2. snarask í karlföt, to dress in man's clothes, Ld. 276. snara, u, f., pl. snörur, [A.S. sneare], a snare (prop. a 'hard-twisted cord'). Fms. i. 206, MS. 623. 36; egna snöru, Grett. (in a verse), Mar.; eigi sá hann snaruna, O.H.L. 53; ek mun sitja í snörunni, Fms. vi. 13; leggja snörur fyrir e-n, ix. 309; þá fann hann í hverja snöru hann hafði gengit, Ó.H. 232: a halter, Mar.; dæma e-n til snöru, Pr. 413. snar-brattr, adj. very steep, of a brink. snar-brekka, u, f. a steep brink. snar-brýna, ð, to whet keenly, Fas. i. 232. snar-eygr, adj. keen-eyed, like an eagle, Stj. 225, Fms. xi. 205, Nj. 30, Ó.H. 16; snareygja (acc.), 656 B. 11. snar-fari, a, m. the swift, smart man, a nickname, Landn. snarfla = snörgla, O.H.L. 84. snarka, að, to sputter, fizzle, of a light when the wick is damp. snarl, n. = snörgl: snarla = snarfla (Ó.H. 84), = snörgla, q.v. snarla, adv. = snarliga, Lex. Poët. snar-leikr, m. quickness, sprightliness, MS. 4. 5. snar-liga, adv. [A.S. snearlice], quickly, Boll. 360: temp., níta s., MS. 4. 5, passim. snar-ligr, adj. keen, quick; snarlig augu, Fms. i. 102: sprightly, lítill maðr ok s., vi. 416; snarligt ok snöfurligt, Band. 16 new Ed. snar-lyndr, adj. quick of mind, Skv. i. 43. snarp-eggjaðr (-eggr, Fbr. 13 new Ed.), adj. keen-edged, Sks. 645, Fas. i. 202. snarp-leikr (-leiki), m. roughness; afl trésins ok s. næfra, the roughness of the bark, 677. 14: severity, s. frosts, Mar.; s. hirtingar, H.E. i. 404, Bs. i. 276: a dash, s. í orrostum, Fms. ii. 107. snarp-liga, adv. w ith a dash, sharply; berjask s., Fs. 138, fsl. ii. 195; ganga fram vel ok s., Nj. 96; risa s. gegn e-m, Stj. 143. snarp-ligr, adj. sharp, dashing; með fylktu liði ok snarpligu, Fms. xi. 85. snarp-mannligr, adj. = snarpligr, O.H.L. 17. SNARPR, snörp, snarpt, adj. rough to the touch, opp. to linr; snarpr átöku, hárklæði ok snarpa yfirhöfn, Barl. 97; mostly used metaph. II. keen, of a weapon; snörp öx, Sturl. ii. 230; með snarpri ör, Mar.; snarpt sverð, Sturl. iii. 63; snörp egg, Skv. 3. 58; s. tindr, Bs. ii. 87; snarpir ok hvassir, Hom. (St.); snarpt auga, Þiðr. 179, opp. to linr; lina eða snarpa, Skálda 175; linan anda eða snarpan, 179. 2. dashing, smart, of a person; inn blauði sem inn snarpi, Róm. 273; snarpir sveinar, Orkn. (in a verse); manna snarpastr í orrostum, Fms. vi. 60; inn snarpasta hund Víga, Fb. i. 387: of an action, snarpari bardagi, Fms. x. 314; snarpa atgöngu, Gullþ. 12, Karl. 247; snörp vörn, Fms. vi. 156; snarpasta orrosta, Eg. 297, Fb. ii. 44; inn snarpasti kuldi, smartest cold, Fms. ii. 228; snarpr dauði, Magn. 486; snarpr vetr, Róm. 259; land svá íllt ok snarpt, Sks. 21 new Ed. SNARR, snör, snart, adj. [this word with its derivatives is akin to snúa, pret. snöri; Engl. snarl, of cord] :-- prop. hard-twisted, of a string; snarr þáttr, hard-spun cord, Stor. (snar-þáttr, Lex. Poët.); þráðrinn er snarr: chiefly used, II. metaph. swift, [A.S. snear]; snarir vindar, the swift winds, Hdl. 41; snör brögð, gallant deeds, Skv. i. 10: used as an epithet to a wrestler, fighter, snar glímu-maðr. 2. keen; snör augu, keen, flashing eyes, Fas. i. 200; augu snör, Þiðr. 178; snart auga-bragð, Fms. ii. 174: adverbially, smartly, rann hann at sem snarast, Eg. 532; berjask snart ok hraustliga, Ld. 222. III. temp. soon, Dan. snart; kom aptr snart, Fms. xi. 266: in poët. compds, geð-s., böð-s., fólk-s. snar-ráðr, adj. quick and resolute, Fms. vi. 264. snar-ræði, n. presence of mind, a dashing-, smart feat. Fms. viii. 392; þetta verk þótti it mesta s., Lv. 110; Gísl (acc.) rak þat til þessa snarræðis, this rash deed, Bs. i. 156. snar-skygn, adj. keen-eyed, a nickname, Landn. 201. snar-spjót, n. a javelin, Ísl. ii. 450. snar-völr, m. [provinc. Swed. snar-wral], a 'turning-stick,' a tourniquet, a stick by which a cord is tightened; lét hann reka at honum marga snarvölu, Fas. iii. 568: in mod. usage, a twitch, i.e. a cord twisted round the upper lip of a vicious horse while being shod, það er bezt að setja á hann snarvöl! snati, a, m. [snatta], the name of a dog, Bárð.: a nickname, Sturl. snatta, að, (snatt, n.), prop. to 'snuffle about,' to roam idly from house to house, roam without aim or business: snattaðar-maðr, m. a lounger, N.G.L. i. 327: snattari, a, m. a roamer, rover, Rétt. 56. snauð-leikr, m. poverty, Barl. 196, v.l. snauð-ligr, adj. stripped, poor; var þar mjök snauðligt tilkvámu, Bs. i. 839. SNAUÐR, snauð, snautt, adj. [North. E. snod; cp. Germ. schnöde; akin to snoðinn = smooth, of hair; referring to a lost strong verb, meaning to strip] :-- stripped, bereft, poor; híbýli snauð ok svívirðilig, MS. 4. 27; konur snauðar, beggar-women, Nj. 142; fáir eru vinir hins snauða, a saying; ungr ok gamall, snauðr ok sæll, El.; þér eruð menn snauðir, Fms. viii. 20; þeir fóru snauðir í land, Valla L. 227; margr sá er áðr var fullsæll gékk snauðr í brott, Fms. viii. 361; s. at fé, penniless Ísl. ii. 124; hinir auðgu hugðusk leysa mundu en hinir snauðu höfðu ekki fé til, Orkn. 20: sá maðr var ávallt síðan s., ok aldri festisk fé við hann, Fms, v. 194; snauðir menn, poor men, Nj. 53, Bs. i. 355. snauta, að, = snáfa, Korm. (in a verse); snautaðú sjálfr eptir þeim, þú dofni hundr, go for them thyself, thou lazy dog! Fjölnir ii. 57. snáð, n. food, meat; snáð ok drykk, Fms. viii. 411, v.l. snáði, a, m. a parasite; til rúms mér fylgði snúðuligr snáði, Hallgr.; það er fallegr snáði! (conversational.) snáfa, að, to slink, go snivelling; in the phrase, snáfaðu burt, begone! snákr, m. [A.S. snácu, snæce; Engl. snake; Dan. snog], a snake, only in poetry, Merl. 2. 16, 22, 89, Fms. ii. 18 (in a verse); snáka stríð, 'snake-bale,' i.e. the winter; snáka jörð, stígr, 'serpent-path,' 'snake-litter,' i.e. gold; snák-hauðr, snák-rann, id., Lex. Poët. II. a nickname, Fms. x. snáldr, n., snjáldr, a snout, of a serpent, Konr. v.l. (mod.) snáp-leikr, m. clownishness, Barl. 196, v.l. snáp-liga, adv. clownishly, like a dolt; þér sitið s., úfriðr er kominn at bænum, Fms. ix. 217; hann eyddi öllu fénu í fúllífi svá s., at ..., Barl. 46; víst reið ek nú s., Þiðr. 244, v.l. snáp-ligr, adj. clownish, harlequin-like; hann lék nöktr sem einn s. trúðr, like a vile juggler, Stj. 505; héldu sumir fyrir Guð, sumir hund, sumir enn snáplegari hluti, Barl. 139. SNÁPR, m. [? vulgar Engl. snob; N. Lancashire snape], a dolt, with the notion of impostor or charlatan; in the ancient law a person who attacks an innocent man, e.g. who falsely boasts of having dishonoured a woman,