This is page cv_b0559. Please don't edit above this dashed line. Thank you!
-----------------------------------------------------------------------------
SKRÚÐHOSA -- SKULDAHEIMTA. 559
hafa, Grág. i. 460. II. a kind of stuff; sem af skrúði einu væri gör seglin, Orkn. 464; skrúð ok lérept, Bs. i. 453; með kaprúni af skrúði. Jb. 187; skrúðnýtt ok úskorit, N.G.L. i. 76.
skrúð-hosa, u, f. [skrúð ll], hose of skrúð, Sturl. iii. 147; opp. to skinnhosa.
skrúð-hús, n. [skrúð I. 2], a vestry, Fms. viii. 258, ix. 280, 430, Dipl. iii. 4, Stj. 310, Bs. i. 847.
skrúð-hyrna, u, f. a nickname, Fms. vii.
skrúði, a, m. = skrúð; ef maðr ferr með tré, reiði eðr viðbönd, eðr hverrgi skrúði (tackle) sem er, K.Þ.K. 88: an ornament, esp. of church vestments, í fögrum skrúða, Bs. i. 317; skrýðask biskups-skrúða, ... eigi sviðnuðu hinar minnstu trefr á skrúða hans, 42; berr eigi heilög kirkja sinn dýra ok hátíðliga skrúða, Stj. 52; þrjú goðin, ok ór öllum skrúðanum, Nj. 132. skrúða-kista, u, f. a chest for church ornaments, Jm. 12; skrúða stokkr, id., Vm. 177.
skrúð-klæði, n. a suit of fine stuff, [skrúð II], dress suit, Fms. vi. 208, Grett. 135 new Ed.; s. ný, Grág. i. 504; skera e-m s. ok skarlat, Finnb. 318; maðr í skrúðklæðum, Eb. 214; skrúðklæða-burðr, -búnaðr, Jb. 187.
skrúð-kyrtill, m. a kirtle of fine stuff, Jb. 187.
skrúð-refill, m. a hanging of fine stuff, Ám. 71.
skrúð-sokkr, m. = skrúðhosa, Bs. i. 453.
skrúð-víking, f. for this word or pun, see Orkn. 464 and Mr. Dasent's Burnt Njal ii. 376.
SKRÚF, n. a hay-cock, corn-rick, Edda (Gl.) ii. 493: the phrase, það er ekki hátt á því skrúfið, the hay-cock is not high, of a low and humble thing.
skrúfa, að, to screw, Fas. iii. 417.
skrúfa, u, f. [Dan. skrue; Germ. schraube] , a screw.
skrúf-hárr, adj. curly-haired, Ld. 274, Fms. x. 420, Bjarn. 63.
skrúfr, m. = skrúf; yglir brúnum undir fólgnum skrúfi, Sks. 226.
skrydda, mod. skrudda, u, f. a shrivelled skin; fátækr í skarpri skryddu, Gd. 34. 2. an old scroll.
skrykkjótt, n. adj., see skrykkr.
skrýða, d, [skrúð], to clothe, put on; Krist skrýdduð ér, Hom. (St.): to adorn, embellish. 2. reflex. to dress, skrýðask hárklæðum, sorgar-búnaði, loðkápu, Stj. 356, 642, Sks. 226; skrýddr konunglegu skrúði, Fms. vii. 107; skrýddir dýrligum klæðum, 623. 53; eru nú margir staðir skrýddir (adorned) af þeim görsemum, Fms. vii. 100, v.l.
skrýðing, f. apparel, Stj. 304; skrýðingar-kufl, Dipl. iii. 4.
skrýðir, m. an adorner, Lex. Poët.
skrýfa, ð, [skrúf], to stack corn, s. korn, Bjarn. 22: metaph., hann bar tjöru í höfuð sér ok skrýfði sem mest hárinu, Fms. vi. 375.
Skrýmir, m. the name of a giant, Edda.
skrýtingr, m. a shrite, missel-bird, Edda ii. 289.
skræða, u, f. an old scroll, worn old book, Th. 78.
skræfa, u, f. a coward, Fms. ii. 47, vi. 34, Fb. i. 532, Al. 30, Karl. 63, Edda 213; mann-s.
skræfast, að, dep. to lose heart like a coward, Vápn. 26.
SKRÆKJA, t, [Engl. to screech], to screech, shriek, Fms. viii. 432, Edda 46: of a raven, Greg. 79, Fb. i. 412.
skrækr, m., pl. skrækir, a shriek, yell, Edda 61; reka upp skræk, Eb. 326; með skræk, Fbr. 212; skræki stóra, Bs. ii. 110. skræk-hljóðaðr, adj. shrill-voiced.
skrækta, t, to shriek, yell, Fas. iii. 129, Hom. 69, Fms. vi. 446.
skræktan, f. a shrieking, Am. 60, Fms. i. 218.
Skrælingjar, m. pl. the Esquimaux, the name given them by the old Norsemen, Ib. 9, Eb. 252, Þorf. Karl. passim, Fb. i. 545, Ann. 1379.
skrælna, að, to be shrivelled by the sun; grasið er skrælnað.
skræl-þurr, adj. 'Shrivelling dry' of hay.
skræma, d, [Swed. skrämma; Dan. skræmme], prop. to scare away; in the compd, af-skræma sig, to make a wry face; af-skræmast, to be disfigured. 2. reflex., skræmdisk hann undan þeim tveimr, he extricated himself from the two, Fms. viii. 75.
skræmi, n. a 'scare-crow,' monster; in af-skræmi (q.v.), af-skræmisligr, monstrous.
skræmi-hlaup, n. a 'scaring-leap,' a ruse, sudden onset, Fms. viii. 320, v.l.
skræpa, ð, i.e. skrœpa, [skrópar], to feign; þeir skræpa at þeir hafi eigi heyrt, 673. 48.
skræpa, u, f. [akin to the preceding], a kerchief with faded colours; hence skræpu-ligr, adj.
SKRÖGGR, m. [cp. Engl. scraggy], one of the names of the fox, Edda ii. 490, and as a nickname, Sturl. iii. 228. 2. in mod. folk-lore a monster giant or goblin famous in Icel. nursery tales, a son of the Grýla (q.v.)and Leppa-Lúði. COMPDS: Skröggs-kvæði, n. a popular nursery song, a pendant to Grýlu-kvæði, see Ísl. Þjóðs. i. 220, 221. skröggs-ligr, adj. scraggy, gaunt and ugly.
SKRÖK, n., dat. skrokvi, [Early Swed. skruk] :-- a false story, fable, falsehood; hvárt þat væri skrök eðr sannindi, Fms. ii. 185; hégómi ok skrök, Hkr. (pref.), Stj. 484: sing., ok verðr þat at skrökvi, and if it prove a story, N.G.L. i. 13; trúa því skrökvi, Hom. 123; bera saman skrök, Hkv. 1. 37; samna skrökvi, to pick up fables, stories (cp. North. E. to samm it up), Ó.H. (in a verse). COMPDS: skrök-berendr, part. pl. tellers of fables, Ad. 2. skrök-laust, n. adj.; þat er s., 'tis no exaggeration, Fms. ix. (in a verse). skrök-ligr, adj. false, fictitious, Stj. 90. skrök-maðr, m. a romancer, story-teller, Hom. (St.), Krók. 36. skrök-mál, n. a story, falsehood, Sturl. iii. (in a verse). skrök-mála-samr, adj. mendacious, Fas. ii. (in a verse). skrök-saga, u, f. a false story, tale, fable, Stj. 85, 87; með sínum skemtiligum skroksögum, Fms. ii. 142; segir Ovidius í sínum skröksögum (in his Metamorphoses?), 732. 17. skrök-samligr, adj. false, Róm. 300. skrök-semd, f. a story, falsehood, Thom. 448, Magn. 484. skrök-váttr, m. a false witness, N.G.L. i. 32, Jb. 441, Fas. iii. 157, Hom. 20. skrök-vitni (-vætti, Róm. 332), n. false witness, Hom. 86, Gþl. 547.
skrökva, að, to tell or invent a story; lokleysa sem kátir menn s. sér til gamans, Fas. iii. 193, v.l.; margir hyggja þat satt sem skrökvat er, Sturl. i. 23, v.l.: with dat., s. e-u, eg s. því ekki, Skíða R. 130; s. e-u upp, to invent a falsehood; skammi mig ef eg skrökva ! This word is much used in mod. speech, being gentler than ljúga, to lie.
skrölta, t, [A.S. scralletan; Engl. shrill], to jolt: skrölt, n. a jolting sound.
SKUGGI, a, m. [Ulf skuggwa = GREEK, 1 Cor. xiii. 12; Dan. skygge; Swed. skugga] :-- a shade, shadow, Sks. 41, 219; manns s., Ld. 252; bar skuggann á sæinn af fjöllunum, Fms. viii. 188; s. jarðarinnar, Rb. 108; hundrinn hleypr á brúna ok sér skugga sinn í vatninu, Hem.; bar hvergi skugga á, it was all light, without a spot of shadow anywhere, Nj. 118; þá bar skugga í dyrrin, Fb. i. 545; undan skugga hattarins, from the hat's shade, Fms. vi. 60. 2. a shadow, spectre, leiðiligan skugga, Mart. 115, Post. 645. 69, Bs. i. 256, Mar. 3. in the phrase, ganga ór skugga um e-t, 'to go out of the shade' as to a thing, to shew one's mind, Ld. 170; hann bað Halldórr ganga ór skugga (speak out clearly) hvárt hann vildi unna honum landkaupsins, 322: mod. to get a thing clearly before one, eg vii ganga ór skugga um það, I wish to have no misgivings about it; also in the phrases, sem hann stæði í skugga nokkurum, in some doubt, Bs. ii. 41; hann sagði sér vera mikinn skugga á, hvat Magnús mundi ætlask fyrir, he said he felt much misgiving as to what M. had in mind, Fms. vii. 3; skuggi er honum í málum ykkrum, Valla L. 211. 4. skuggi (foreshadowing) ok spár þess ins ílla, er ..., Hom. 119.
B. COMPDS: skugga-baldr, m., in popular tales a mysterious animal, a hybrid between a cat and a fox, Ísl. Þjóðs. i. 612, 613. skugga-lauss, adj. shadowless, Sks. 630. skugga-ligr, adj. (-liga, adv.), shadowy, dusky, suspicious-looking; s. karl, Fas. i. 6. skugga-mikill, adj. shadowy, dark, Fb. i. 527. skugga-samligr, adj. shadowy, Fbr. 138.
skugg-sjá (or -sjó), f. a 'shade-show,' mirror, Gd. 6, Stj. 215, Karl. 217, 324, Hom. 3; í skírri skuggsjá, Sks. 8; hrein s., Nikdr. 83; Konungs s., the name of a work, Sks. 8, List of Authors (H. II).
skugg-sjón, f. = skuggsjá, 671. 22, Stj. 142, Sks. 8.
skugg-sýnn, adj. gloomy, dark, dusky.
skukka, u, f. [skokkr], a pot; þeir hrukku lítt meðan full var s., as long as the pot was full, Fms. ix. 439 (in a verse; skrukka, v.l.) II. [cp. Engl. to shrink, shrunk], a wrinkle, = Lat. ruga; gullknapprinn görr með þungnm skukkum gullsmiðligs hagleiks, Karl. 286; eitt klæði, þat er með sínum skukkum leynir hennar kviðar-vöxt, Mar. 447; gékk jörðin undir þeim skukkum, the earth rolled in waves under their feet, Edda i. 144 (Cod. Worm.)
skukkr, m. = skokkr, a hulk, Fms. vi. (in a verse).
SKULD, f. [skulu; A.S. scyld; Germ. schuld; Dan. skyld] :-- a debt, due; gjalda skuld, N.G.L. i. 52, Nj. 182; skuldir allar ok landaura gjald, Fms. x. 410; kaupa í skuld, to buy on trust, Hrafn. 4; ganga í skuld við e-n um e-t, Dipl. iv. 7; ganga í skuld fyrir e-n, to be bail for another; hann gékk í skuld fyrir Kálf ok gaf fé fyrir landit, Bs. i. 507. 2. in the oldest law skuld means a kind of serfdom or bondage in payment of debt, like that of an 'obaeratus' or nexus in the Roman law; engi má konu svá taka í skuld nema hafi frænda ráð við, N.G.L. i. 36; nú ef maðr selr skuldar-mann mansali, nema hann hlaupi ór skuld, id.; engi maðr á at seljask arfsali frá ómögum sínum, þeim er hann á at ganga í skuld fyrir, Grág. i. 205; ef hann a eigi fé til þá skal hann ganga í skuld fyrir móður sína, 232; kost á maðr hvárt sem hann vill at ganga í skuld fyrir börn sin eðr selja þau ella, 234. II. the name of one of the three works, Vsp., Edda, Gg.
B. COMPDS: skulda-bréf, n. a bond, Róm. 250. skulda-dagr, m. pay-day, the term for paying a debt, K.Þ.K. 70: the saying, það kemr að skulda-dögunum. skulda-dómr, m. a court of payment, for liquidation of debt after a person s death, Grág. i. 408. skulda-far, n. a calling in debts; hann átti norðr-ferð at skuldafari ok eyrendum, Fb. i. 421. skulda-ferli, n. pl. = skuldafar, Fms. ix. 481, v.l. skuldar-fólk, n. kinsfolk, family; frændr ok s., Stj. 190. skulda-gildi, n. payment of debts, Grág. i. 302. skulda-heimta,