This is page cv_b0556. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
556 SKÓGARBJÖRN -- SKRÁ.
í skóg með sér, N.G.L. i. 165. II. in local names, Skógr, Skógar, Skógar-strönd, -götur, þykkvi-skógr, Landn., map of Icel. B. COMPDS: skógar-björn, m. a wood-bear, Grág. ii. 33, Landn. 35, 345. skógar-braut, f. a road broken through a wood, wood-path, Fas. ii. 197, iii. 587, Ísl. ii. 44. skógar-brenna, u, f. a wood-fire, Ölk. 34. skógar-búð, f. a wood-booth, but in a wood, Gþl. 449. skógar-búi, a, m. a 'wood-neighbour,' dweller near a wood, Grág. ii. 300. skógar-dýr, n. a wood-deer, Stj. 219, Bret. 194. skóga-fullr, adj. woody, Stj. 337. skógar-gata, u, f. a wood-path, Sturl. iii. 23, Fms. iii. 74: plur. Skógar-götur, a local name in western Icel. skógar-geit, f. a wood-goat, Fms. ii. 309 (x. 351). skógs-hagi, a, m. a wood-hedge, hawthorn, D.N. skógar-háls, m. a forest-hill, Eg. 544, Stj. 485. skógar-hjörtr, m. a hart of the forest, Stj. 560. skógar-holt, n. a 'wood-holt,' ridge, hill, Eg. 744. skógar-horn, n. = skógarnef, Karl. 98. skógar-hryggr, m. a wood-ridge, Dipl. iii. 6. skógar-hunang, n. wild honey, 625. 89. skógar-hús, n. a hut in a wood, Stj. skógar-högg, n. [Dan. skov-hugst], tree-felling, Grág. ii. 295, Vm. 80. skógar-kaup, n. the purchase of a wood, N.G.L. i. 81, 169. skógar-kjörr, n. pl. brush-wood, a holt, Eg. 546, Fms. vii. 56, Róm. 183. skógar-klettr, m. a wood-rock. Eg. 717. skógar-leiga, u, f. the rent of a wood, H.E. i. 394. skógar-maðr, m. a 'wood-man' an outlaw, Nj. 110, Grág. i. 72, 87, 119, 137, 139, 178, ii. 136, 159, Grett. and the Laws and Sagas passim, skógar-mark, n. a wood-mark, land-mark of a wood, Grág. ii. 300, Sturl. ii. 57. skóga-merki, n. id., Grág. ii. 219, Sturl. ii. 57. skógar-nef, n. a 'wood-neb,' jutting outskirt of a wood, Fms. vii. 69, Karl. 104, Thom. 473, Eg. 376, 377: as a nickname, Nj. skógar-partr, m. a share in a wood, Vm. 144, Dipl. v. 3. skógar-rjóðr, m. (see rjóðr), Fs. 69. skógar-runnr, m. a division of a wood, Eg. 219, Fas. i. 4, Róm. 236. skógar-skipti, n. a division of a wood, Grág. ii. 293, 294. skógar-spell, n. damage done to a wood, Vm. 153. skógar-spottr, m. a spot, piece of a wood, Vm. 103. skógar-staða, u, f. the place on which a wood stood, Jb. 240. skógar-strönd, f. a woodland-coast, Stj. 90, v.l. skógar-súra, u, f. wood-sorrel, Pr. 472. skógar-teigr, m. a strip of wood, Vm, 11, 138. skógar-tré, n. a tree in a wood, Stj. 256, 274. skógar-ull, f. [Germ. baum-wolle], 'wood-wool' cotton, Al. 166. skógar-vöndr, m. a wand, Fas. i. 333. skógar-þröstr, m. the throstle or thrush. skógar-öx, f. a wood-axe, Rétt. 3. 10. skóg-skipti, n. = skógarskipti, Grág. ii. 393. Skóg-strendingar, m. pl. the men from Skógar-strönd, Eb. skóg-sök, f. = skóggangssök, Nj. 232, v.l. skóg-teigr, m. = skógarteigr, skógartré, Vm. 138. skóg-tré, n. = skógartré, Stj. 399. skógungr, m. a nickname, Sturl. i. 76. skóg-vaxinn, part. overgrown with wood, Stj. 615. Skóg-verjar, m. pl. the men from Skógr, Ld. 332. skóg-viðr, m. = skógtré. skóg-vöndr, m. = skógarvöndr, Njarð. 370. skó-hljóð, n. 'shoe-sound;' þekkja e-n á skóhljóðinu, to know a person by his step. skó-klæði, n. pl. = skóföt, shoes and stockings, Ld. 36, Stj. 259, Fb. i. 547, Edda 21. skó-lauss, adj. shoeless, Landn. 215, MS. 655 xii. 3, Bs. i. 669. skó-leðr, n. shoe-leather. skó-leistr, in. (see leistr), Bs. i. 322. skó-lemja, lamði, to tread on, Eluc. SKÓLI a, m. [Gr. -Lat.], a school; vera í skóla, Fms. ix. 245; góðan skóla, Sks. 246; halda skóla, Mar.; fara í skóla, to enter a school; fara úr skóla, to leave a school; skipa e-m í skóla, Fms. xi. 427, 428; barna-s., a school for children; Látinu-s., a grammar-school; há-skóli, a high school. COMPDS: skóla-bók, f. a school-book, Vm. 61, Dipl. v. 18. skóla-bróðir, m. a school-fellow; hann er s. minn, við erum skóhbræðr. skóla-genginn, part. one who has been at a grammar-school. skóla-kennari, a, m. a teacher. skola-klerkr, m. a 'school-clerk,' scholar, Bs. i. 793, Mar., D.N. skóla-meistari, a, m. a school-master, Bs. i. 793, 850, Fms. x. 33, Sturl. ii. 49. skóla-nafn, n. a school-nickname, Bs. i. 824. skóla-piltr, m. a school-boy (in a grammar-school), D.N. i. 410, and mod. skóla-röð, f. a list of the boys at a grammar-school after the examination. skóla-stúka, u, f. (see stúka), Boldt 174. skóla-sveinn, m. a school-boy, Sturl. ii. 49. skólmr, m. = skólpr(?), a nickname, Landn. skónaðr, m. = skóföt, Ant. Russ. ii. 416. skó-nál, f. a 'shoe-needle,' cobbler's needle, Skíða R. 10, Bs. i. 377. SKÓR, m., gen. skós, dat. and acc. skó; older plur. skúar, gen. skúa, dat. skóm, acc. skúa; later plur. forms are, skór, skóa, skóm, skó, and so too in mod. usage: [Ulf. skohs = GREEK; A.S. sceô; Engl. shoe; O.H.G. scuob; Germ' schuh; Dan. -Swed. sko] :-- a shoe; skúa (skuo Ed.) á fótum, Gísl. 113; skúar (skuor), 115; loðnir kálfskinns skúar, Sturl. iii. 199; uppháfir skúar, Fms. vi. 440; uppháfir ok lágir skúar, Rétt. 112; nppháfa svarta skúa, Nj. 184; hann hafði uppháfa skó, bundna at legg, Fms. iv. 76; háfa skúa, Ó.H. 30, l.c.; hann lét skera húð til skóa (gen. pl.) föru-nautum Þorvalds, Bs. i. 669; skylda ek skreyta ok skúa binda hersis kván hverjan morgin, Gkv. 1. 9; hann kippti skóm á fætr sér, Nj. 28; hann hafði leyst af sér skúa sína ... hann batt skó sinn, Eg. 719; skúar, Hom. 85 (twice); gera skó (acc. sing.), stíga í skó, N.G.L. i. 31: referring to the ceremony of adoption, see hemingr. 2. a horse-shoe; skórnir, skóna, aur-skór, Fb. i. 524; þótt skúarnir hryti undan hestum þeirra, Fms. vii. 95; hest-skór, a horse-shoe. &FINGER; The proper shoeing of horses was probably unknown to the ancients even of the Saga time; they used to cover the hoof with a kind of low shoe, whence the name; this may be seen from the description in Fms. v. 181, vii. l.c.; as also from words as hóf-gullinn, golden hoof. 3. the tip of a sheath, as in dögg-skór, q.v. II. phrases, hafa slitið barns-skónum, to have worn out one's bairn's-shoes = to be past one's youth; hann slítr ekki mörgum skónum, he will not wear out many shoes, of an old man on the verge of the grave, as in the story of the merman (marmennill, q.v.) and the 'fey' man with the bundle of shoes, Ísl. Þjóðs. i. 132, compared with the Engl. romance of Merlin, p. 434. skó-sala, u, f. a shoe-sale, Rétt. skó-síðr, adj. reaching down to the shoes. skó-smiðr, m. a 'shoe-smith,' of farriers, Hm. 127. skó-sveinn, m. a shoe-boy, servant, Nj. 5, Fms. i. 45, vi. 178, Ó.H. 83, Bs. i. 635, Gullþ. 46. skó-varp, n. the 'shoe-warp,' binding of a shoe; upp í skóvarp. skó-vátr, adj. 'shoe-wet,' wet-footed, Fms. ii. 273. skó-þurka, u, f. a shoe-wiper, mat to wipe the shoes. skó-þvengr, m. a 'shoe-thong,' shoe-string, latchet, Nj. 74, Þorst. St. 53, Mar., Matth. iii. 11; skúfaða skóþvengi, Eb. 220. skraddari, a, m. [Dan. skræder], a tailor, Dipl. iii. 4, N.G.L. iii. 15. SKRAF, n. a chat, talk, Edda 110, Vígl. 34, Fas. i. 14, iii. 221, Grett. 79 new Ed., Skiða R. 62. skrafa, að, to prate, chat, Háv. 42; það má kalla hyggins hátt að heyra mart en s. fátt, Hallgr.: recipr., skrafask við, Fas. i. 505; þeir skröfuðusk við, 63. skrafari, a, m. a chatterer, a nickname, Sturl. iii. 281. skraf-finnr, m. a chatterbox, Bárð. 41 new Ed., and so in mod. usage; perh. better skrá-finnr, a book-worm. skraf-karl, m. = skraftinnr, Háv. 38 new Ed., v.l. (skratta-karl.) skramsa, að, to scream, Hkr. ii. 253 (in a single MS.) skran, n. rubbish, marine stores, Dan. skramleri. skrap, n. a clattering, Mag. 71: tittle-tattle, með skrökligu skrapi, 90: scraps, trifles, Boldt 167; leikligt skrap, veraldligt skrap, Mar.; orða-skrap, Fas. iii. 99; vara-s., Sks. 438. skrap-eyrir, m. scraps, D.N. iv. 90. skrapa, að, [Engl. scrape], to scrape, clatter; beinin skrapa í skinuinu, Fas. ii. 252; skrapanda hagl, Sks. 229; öxin skrapaði við, Grett. 88 A; járnit skrapar við tennr, Mar.; penningar skrapa lítt í pungi, Bs. ii. 223. 2. to scratch; ú-skrapat bréf, D.N. iv. 304; upp gefa, né af sínum skrám skrapa, Thom. 192. skrapla, að, to grate, clatter, Grett. 83. skrapr, m. a tattler, Edda (Gl.), SKRATTI, older form skrati, as seen from rhymes, latr skrati; [akin to Swed. skratta = to laugh loud and harshly; Dan. skrade = crepare] :-- a wizard, warlock; sú segir spár sínar sem völfur ok skrattar forðum, Blanda; seið-skratti (q.v.), a wizard who works charms; the Swed. skratta refers to the strange noises with which the enchanter works (seið-læti); skratta-sker, the name of a rock on which wizards were exposed to die, Fms. ii. 142; hann síðdi þar ok var kallaðr skratti, x. 378. 2. a goblin, monster; in vatna-skratti, a water-sprite, sea-monster, see Ísl. Þjóðs. i. 138, provinc. in the south of Icel. for sjó-skrímsli: a giant, ogre, Edda (Gl.); in mod. usage a devil, imp, skrattinn fór at skapa mann, a ditty; skratta-atgangr, Fas. ii. 519; skrattans- so and so, in oaths; karl-skratti, an evil churl, Háv. 38 new Ed.; kvenn-skratti, a hag, fury. skratt-hanki, a nickname, Fms. viii. Skrauma, u, f., or Skraumu-hlaups-á, the name of a river, Landn. skraumi, a, m. a 'screamer,' Lat. scurra, Edda 213. SKRAUT, n. an ornament; s. ok skrúð, Stj. 188; lítið skraut, Orkn. (in a verse), Gd. 67, freq. in mod. usage. COMPDS: skraut-búinn, part. richly dressed, Grett. 139 A, Fms. vi. 273, Hallfred. skraut-girni, f. showiness in dress, Fms. v. 181. skraut-gjarn, adj. showy(?), Hdl. skraut-leikr, m. show, splendour, 656. 624. skraut-liga, adv. richly; s. búinn, Fms. vi. 389. skraut-ligr, adj. showy, rich, splendid, Fms. ii. 261, vi. 179, Ld. 28, 114, Fbr. 143, Háv. 58: of colours, uxi mikill ok s., a brindled ox, Vápn. 21. skraut-menni, n. a showy person, Nj. 123, 139, Vápn. 7. skrauti, a, m. a nickname, Nj. 174: the name of a ship; of a brindled ox, and skrauta, of a brindled cow. SKRÁ, f., gen. skrár, pl. skrár, skrá, skrám, a scroll, dry skin; þann er hangir með hám, ok skollir með skrám, Hm. 2. a scroll (written); lög sem á skróm UNCERTAIN standa, Grág. i. 7; á skrá þeirri er Hafliði lét göra, id.; göra máldaga á skrá, K.Þ.K.: setja á skrá, to set in a