This is page cv_b0545. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
545 SKERAUKl -- SKIL.
oddr hafði þá ok skorit í bú sitt sem hann bar nauðsyn til, Eb. 316; s. gæss, Korm. 206, 208; skera niðr kvíkfé, Vápn. 30; skera af, id., Korm.; kýrin var skorin af. 3. to cut, shape; skorinn ok skapaðan, Barl 166: of clothes, klæði skorin eða úskorin, Grág. i. 504; óskorin klæði öll, N.G.L. i. 210; var skorit um pell nýtt, Fms. vii. 197; veittú mér þat, at þú sker mér skyrtu, Auðr, Þórkatli bónda mínum ... At þú skyldir s. Vesteini bróður mínum skyrtuna, Gísl. 15; skikkju nýskona, Fms. vi. 52: of the hair, þá skar Rögnvaldr jarl hár hans, en áðr hafði verit úskorit tíu vetr, ii. 189; hann hafði þess heit strengt at láta eigi s. hár sitt né kemba, fyrr en hann væri einvalds-konungr yfir Noregi, Eg. 6; hann skar hár hans ok negl, Ó.H.; ef maðr deyr með úskornum nöglum, Edda 41; s. mön á hrossum, Bjarn. 62. 4. [Scot. shear, of reaping], to shear, cut, reap; skera akr eða slá eng, to 'shear an acre' or mow a meadow, Gþl. 360; ax úskorit, Gkv. 2. 22; sá akra yðra ok skera, ok planta vingarða, Stj. 644; skera korn, K.Á. 176; sær ok skerr, Gþl. 329. 5. to carve, cut; glugg einn er á var skorinn hurðinni, Fms. iii. 148; s. jarðar-men, Nj. 227; skáru á skíði, Vsp.; var á framstafninum karls-höfuð, þat skar hann sjálfr, Fagrsk. 75; skar Tjörvi þau á knífs-skepti sínu, Landn. 248; skera fjöl, kistil, brík, as also skera út c-ð, to carve out (skurðr); skornir drekar, carved dragon-heads, Lex. Poët.; skera hluti, to mark the lots, Fms. vii. 140 (see hlutr); skera or skera upp herör, to 'carve out,' i.e. to despatch a war-arrow, like the Scot. 'fiery cross,' Eg. 9, Fms. i. 92, vi. 24, x. 388, Gþl. 82, Js. 41; s. boð, id., Gþl. 84, 370, 371. 6. special phrases; skera e-m höfuð, to make faces at one, metaphor from carving the pole, see níð; hann rétti honum fingr ok skar honum höfuð, Grett. 117 A; skera af manni, to be blunt with one (see skafa); þarf ekki lengr yfir at hylma, né af manni at skera, Mork. 138; þú ert röskr maðr ok einarðr, ok skerr (v.l. skefr) lítt af manni, Nj. 223; skerr hann til mjök (he begs, presses hard) ef Hneitir legði leyfi til, Sturl. i. 11: allit., skapa ok s., to 'shave and shear,' i.e. to make short work rf a thing, decide, Eg. 732, Hrafn. 29; láta skapat skera, to let fate decide, Fms. viii. 88. 7. skera ór, to decide, settle (ór-skurðr); biskup skerr ekki ór um skilnað, Grág. i. 328; ef eigi skera skrár ór, 7; föru-nautar hans skáru skýrt ór, Ölk. 36; þótti þá ór skorit, Ld. 74; s. ór vanda-málum, Str. 30; nú er þat vili várr, at einn veg skeri ór, to end it either way, Fb. ii. 57. II. reflex. to stretch, branch, of a landscape, fjord, valley; sá fjörðr skersk í landnorðr frá Steingríms-firði, Ld. 20; sá þeir at skárusk í landit inn firðir stórir, Eb. 5 new Ed.; fjörðr skarsk langt inn í landit, Krók.; höfðarnir skárusk á víxl, the headlands stretched across, overlapped one another, id.; í dal þeim er skersk vestr í fjöll, milli Múla ok Grísar-tungu, Ld. 146; vág-skorinn, a shore with many bays; skorið fjörðum, scored with many fjords; þar skersk inn haf þat er kallask Caspium mare, Stj. 72. 2. phrases, hón skarsk í setgeira-brækr, Ld. 136; ef nokkut skersk í, happens, Gþl. 20, Fbr. 102 new Ed.; Þórðr sagði eitthvað skyldu í skerask, Þórð. 67; þat skarsk í odda með e-m, to be at odds, Fbr. 3. to yield so much in meat and so much in tallow, of cattle when killed; skerask með tveim fjórðungum mörs, með tíu mörkum, sauðirnir skárust vel, ílla. 4. skerask ór e-n máli, to withdraw from a cause, Nj. 191; betra hefði þér verit at renna eigi frá mágum þínum ok skerask nú eigi ór sættum, 248: skerask undan e-u. to refuse, decline, Hrafn. 12, Stj. 425, Róm. 362; ef þú skersk undan förinni, Ld. 218; ef þeir játa þessi ferð, þá mun ek eigi undan skerask, Fms. iii. 70; þeir fystu hann í at sættask, en hann skarsk undan, Nj. 250; at ek munda eigi undan s. þér at veita, 180. 5. pass., boga-strengrinn skarsk, Fas. ii. 537; klæðin skárusk, Fms. v. 268; tré-ör skal út skerask í bygðir, Gþl. 13 sker-auki, a, m. a nickname, Gísl. 3. sker-borð, n. a dish, plate; eins og s. reist á rönd, rambar þar til dettr, Tíma R. skerða, ð, [skarð], to diminish; þá skal s. jafnt alla aura ... skerða mundinn, Grág. i. 125, 126; þat er hvárki skerði verð né leigu, Gþl. 503. skerðingr, m. a shark (há-skerðingr), as a nickname; whence Skerðings-staðir, in western Icel. skerðir, m. a diminisher, Lex. Poët. skerfr, m. [Dan. skjœrv], a share, portion. sker-garðr, m. [Dan. skærgaard], a reef of rocks in the sea near shore, Bs. i. 842, Trist. 8, Rafn. S. (in a verse). sker-gípr, m. a kind of bird, Fas. iii. 230. skerja, u, f., prop. a cow = skirja, akin to skars, skersa, a romping lass; að skerjan þessi skyldi mér ... snuprur nógar veita, Grönd. skerjóttr, adj. full of skerries, Fms. ii. 16, Ld. 142. skermsl, n. pl. [akin to sker], rugged, broken, rocky ground; halda þangat fénu at þeir fái versta haga ok skermsl eru mest, Ísl. ii. 181. sker-nár, m. a person left to die on a skerry, Grág. ii. 185; see nár. skerpa, t, to sharpen. skerpa, u, f. [skarpr], sharpness: = skorpa, lota, með fyrstu skerpu, in the first charge, onslaught. Thom. 482. skerpingr, m. a sharp effort; róa undan í skerpingi, Krók. 59 C: a sharp frosf. skerpla, u, f. the second month in the summer, Edda 103; see Icel. Almanack, May 25, 1872. skersa (skessa), u, f. [skars], a giantess, Fb. i. 258: freq. in mod. usage of an unlady-like woman. skersi-ligr, adj. monstrous, Pr. 403. skettingr, m. [skattr]. a kind of coin, B.K. 91, 97. Skeynir, m. pl. the men from the county of Skaun in Norway, Ó.H. skeypa, ð, [skaup], to mock; skeypa at e-n, Konr. skeypi-liga, adv. (-ligr, adj.), [skaup], mockingly, Bs. i. 340. SKEYTA, t, [skaut; Dan. sköde], a law term derived from the symbolical act used in transferring land by donation or bequest; the donor put a sod from the land into the new owner's lap (for the reference from N.G.L. i. 96, see s.v. mold); hence skeyta land, to convey a piece of land to another; nú kaupir maðr jörð í fjölda manna, þá eigu þingmenn at skeyta honum jörð, ... þá eigu þingmenn honum með vápna-taki jörð at s., ... þat skal jamt halda sem á þingi sé skeytt, N.G.L. i. 96; skeyta jörð undir e-n, Munk. 79, 139, D.N. iii. 250, 253; konungr skeytti honum jarðir austr við lands-enda, Fms. vi. 432; taka þeir fasteignir kirkjunnar ok s. ok skipta sem þeim líkar, K.Á. 232: of a person, vera skyldr ok skeyttr undir e-n í öllum hlutum, or vera e-m skyldr ok skeyttr, to be bound, subject to one, Fms. vi. 53, vii. 315; jörð brigð ok skeytt undir mik ok minn ættlegg, Gþl. 296, 302; skeytti hann (the king) jarðir miklar til kirkju, Ó.H. 168; þá var skeytt þangat Hernes mikla á Frostu, Fms. vii. 196; nú kaupir maðr jörð til skeytingar ok vill hinn eigi s. er seldi, N.G.L. i. 93; skeyta e-m forvitni, to satisfy one's curiosity, Ld. 98, Ísl, ii. 375. 2. skeyta saman [skauti], to join together; gékk í sundr skip-rá þeirra ... vill þú skeyta rá vára saman, Fbr. 81 new Ed., freq. in mod. usage. II. metaph., s. um e-t, to care for; þeir skeyttu ekki um þá, Sturl. ii. 100; ef sá vill sem fyrir verðr, en ef hann skeytir eigi um, þá á konungr ekki á því, N.G.L. i. 334: freq. in mod. usage, e.g. Matth. xxii. 16. skeyti, n. [skjóta]. a shaft, missile; honum selr Fjölnir í hönd eitt skeyti ... hann berr þessa ör fyrir hvern mann, Fms. xi. 71; með s. sín, Lv. 66, Fms. ii. 332; skafa s., Rm. 39; skaðleg s., Fms. ii. 198; þung s., Magn. 468, Skv. 3. 54: shafts or arrows were used for tokens or messages (cp. Swed. budkafle, her-ör, q.v.), hence the Icel. popular phrases, eg heti ekki fengið nein skeyti, I have received no notice; hann hefir ekki sent mér nein s., he has sent me no message. skeyting, f. the conveyance of an estate, see skeyta; kaupa jörð til skeytingar, N.G.L. i. 93, Gþl. 302; skeytingar vitni, N.G.L. i. 223; skeytings-aurar, a fee for the conveyance, D.N. iv. 120, 147, 880. 2. metaph. heed, care; in the compds, skeytingar-laus, adj. Dan. sködeslös, heedless, reckless; and skeytingar-leysi, n. negligence. skeytingr, m. = skæting, taunts, Bs. ii. 123. skiki, a, m., qs. skikki(?), [akin to Engl. shank; Germ. schinken] :-- a strip, lap, skirt, of skin, cloth, land; bak-skiki (q.v.), land-s.; hann hefir skilið eptir lítinn skika, passim in mod. usage. skikka, að, [from Germ. schicken], to order, ordain, Fb. iii. 337 (the third hand), Fas. iii. 295, 337 (of the 15th century); for in Sks. 803 the old vellum B has skipaðr, Bs. ii. 306 (verse 8). skikkan, f. an ordinance, order, Pass., Vídal. skikkan-ligr, adj. (-liga, adv.), orderly, well-behaved, (mod.) SKIKKJA, u, f. a cloak, mantle, Am. 47, Nj. 22, Eg. 213, 318, 579, Fms. ii. 280; skikkja and möttull (q.v.) are synonymous, thus, hann gaf honum 'skikkju,'... hann sá altaris-klæði þat er gört var ór 'möttlinum' (both referring to the same garment), Fms. vi. 164; skikkjur þær er feldir heita, Krók.; skikkju verð, Fms. x. 199; skikkju kaup, id. COMPDS: skikkju-bönd, n. pl. the mantle straps, Fms vi. 348. skikkju-lauss, adj. cloakless, Fms. vii. 143, Sks. 289, Ld. 168. skikkju-rakki, a, m. a lap-dog, Orkn. 114, Fas. iii. 544. skikkju-skaut, n. the lap of the s., Fms. iv. 137, Mag. skikkja, ð, to put on a cloak; skikkja sik, to cloak oneself; þá tók konungrinn einn gráfeldinn ok skikði sik, Hkr. i. 180; varar-feldir nýir ok úskiktir, not worn, N.G.L. i. 75. SKIL, n. pl. [skilja; Engl. skill; Dan. skjel; a word borrowed from the Norse] :-- a distinction, of eyesight and hearing; menn sá varla handa sinna skil, one could hardly distinguish one's own hands, Eb. 260; sjá varla fingra sinna skil, Bs. i. 352; nema orða-skil, to catch the distinction of words, Eb. 28; kunna daga-skil, Sks. 2. a weaver's term, the space between the threads. II. metaph. discernment, knowledge; kunna góð skil á e-m (e-u), to have favourable knowledge of, to know distinctly, well, Ld. 22; vita skil á e-u, id., K.Á. 108, Gþl. 25; kunna skil e-s, Am. 9; Snorri vissi góð skil á honum, Eb. 142. 2. an adjustment, fair dealings, due, Dan. skjel; segja skil á e-u, to declare, Ld. 234; göra skil á e-u, to give an account of, Grág. i. 440; at skilum ok at lögmáli réttu, Gþl. 306; stefna e-m til skila, to cite a person to answer in court, Grág. i. 175, 179, ii. 227; færa mál til skila, to put a case right, Fms. v. 324; verða at litlum skilum, to be of little account, come to naught, Fms. ix. 297; svara skilum fyrir e-t, vii. 127; sá arfr skal at skilum fara, Jb. 156; koma öllu til skila, Ísl. ii. 131; hann sendi