This is page cv_b0539. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
SKAPTIÍAR -- SKARS. Í39
jörðu með skapti, to measure land with a spear, Gþl. 286. 2. of a shaft-shapen thing, a comet's tail, Fms. ix. 482: the beam in a weaver's loom, Darr. 2; skaptið upp af hettinum, of a high-raised hood, Karl. 178, 286: the shaft by which a top is spun, in skapt-kringla: the phrase, sýnisk mér sem hann muni ekki þar lengi gengit hafa skapta muninn, Lv. 35. 3. a handle, haft, of an axe, hammer, knife, the shaft or pole of a spear or the like; var skaptið (of an axe), svart af reyk, Eg. 183: of a spear-shaft, K.Þ.K. 96; hafði Ólafr skaptið (the pole) en Hrappr spjótið (the spear's head), Ld. 98; sviðu ... járnvafit skaptið, Sturl. i. 63; this is the common Icel. sense of the word. II. in local names, Skapt-á, Shaft-river, [cp. the Scot. and Engl. name Shafto]; whence Skaptár-fell (sounded Skapta-fell, cp. Shap-fell in Westmoreland); Skaptar-fells-þing (sounded Skapta-fells-þing); whence Skapt-fellingar, m. pl. the men from S., Landn.; Skaptár-jökull, Skaptár-fells-jökull. 2. Skapti, a shaft-maker(?), as a nickname, and since as a pr. name, Landn. skapt-hár, adj. 'shaft-high,' above the horizon, of the sun in the early morning; til þess sól er skapthá, K.Þ.K. 94, defined 96. skap-tíðr, adj. to one's mind, agreeable; þau létu sér skaptítt allt þat er gott var, 625. 83; þess-konar átrúnað sem oss er ó-skaptíðr, Ísl. ii. 391. skapt-ker, n., the older and truer form is skap-ker, Gm. 25 (Bugge, see the foot-note), Ó.H. 30, Edda i. 128 (Cod. Reg.), N.G.L. i. 31; the later and erroneous form is skapt-ker, Edda (Ub. l.c.), Eg. 24, Gísl. 166. Fb. ii. 33 (a v.l. to Ó.H. 30), Fms. vi. 241: [the word is therefore not derived from skapt, but from skepja = Germ. schöpfen] :-- the large vessel in the hall from which the horns (cups) were filled (= Gr. GREEK;) þat var horn Þóris ok hafði hann unnit (emptied it) ok ætlaði þú at bera til skaptkers, Fms. vi. 241, cp. Yngl. S. ch. 14; for the other references see above. skapt-kringla, u, f. a top, Nj. 253, Karl. 255, (mod. skoppara-kringla.) skapt-lauss, adj. without a handle, Fbr. 96, Stj. 544 (of a spear). skaptr, part. minded; lítt við alþýðu skaptr (skap?), Krók. 38. skap-tré, n. (thus in the vellum), a flour-bin(?), into which flour is poured, Gs. 22. skapular, n. [for. word], mid. Lat. scapulare, Mar. skap-vandr, adj. difficult of temper; einlyndr ok s., Nj. 384. skap-vani, adj. lacking in temper, Fær. 245. skap-vargr, m. a worrier. skap-varr, adj. wary of temper, discreet, Lv. 23. skap-þekkr, adj. agreeable, engaging. skap-þiggjandi, part. a lawful receiver of weregiid, Grág. ii. 175; opp. to skapbætandi. skap-þing, n. an ordinary assembly or parliament; á helgaðu skapþingi, Grág. ii. 96; skapþing þrjú, várþing, alþingi, leið, i. 163. skap-þungt, n. adj. depressed in spirit; e-m er s., to be depressed in mind, Nj. 11, Fb. i. 451, Fs. 107. skar, n. the snuff of a candle or lamp; taka skarið af ljósinu, to take the snuff off; blakta á skari, to flicker. SKARA, að, [skör], to jut out; þá skaraði ofan léinn, Korm. 38; skara fram úr, to stand out, Lat. eminere; fram-úr-skarandi, eminent. 2. to poke the fire; en þeirri ösku sköruðu þeir allri út, they raked the ashes out, Eb. 316; skara eld, to poke the fire, Fas. ii. 109; skara að eldinum, id. (skörungr, a poker); hann skaraði til spjót-skaptinu, he poked with the spear-pole, 558; hann skaraði þá upp undir fótborðit, Gísl. 31. II. [Shetl. to skare; Dan. skarre], as a shipwright's term, to clinch the planks of a boat, so that the lower edge of every plank overlaps the upper edge of the plank below it (hence skar-súð, clinch-work). 2. skarað skjöldum, a row of shields (formed like a 'wall of shields'), Al. 47 :-- chiefly used of ships, whose gunwale was lined with shields from stem to stern, var skarat skjöldum milli stafna, Grett. 97, Ld. 68; skipin vóru sköruð skjöldum á bæði borð, Fms. i. 100. skara, u, f. a little shovel for raking the fire. skar-band, n. [skör], a 'head-ribbon,' fillet, Nj. 46, Fas. iii. 307, Mag. 32. skar-bendingr, or better skar-mendingr, m. the name of a cope, Bs. i. 77; but skarmandi, 830. SKARÐ, n. [A.S. sceard; Engl. shard; Germ. scharte; Dan. skaard] :-- a notch, chink in the edge of a thing; skörð vöru fallin í sverðit, Fs. 62; þá beit Egill skarð ór horninu, Eg. 605; skarð í vör, a hare-lip, Fms. x. 88; skarð í vör Skíða, Sd.: of the moon, hvel á tungli er nær sólu, en skarð firr, Rb. 452 (skarðr máni); leysi af með skinni, eðr leysi skarð ór skinni, Gþl. 448. 2. an empty, open place, in a rank or a row; skarð fyrir skildi (see skjöldr), Fas. iii. 42, 43; betra er oss skarð ok missa í flota Ólafs, Hkr. i. 334; nú ef skörð verða á, þá skal ármaðr þau skörð bæta, N.G.L. i. 101; skarð í ætt e-s, Fs. 6; höggva skarð í ætt e-s, Eg. 475 (metaphor from a fence); var nú úhægt at verja þat skarð er þessir höfðu staðit, Fms. x. 361; en ef þeir synja þér manntals, þá máttú telja skörð (loss of right, deficiency) á hendr þeim, N.G.L. i. 98; ef skríða skal í þat skarð sem Ormr reytti af þér, Ölk. 36. 3. [cp. Cumbrian Scarf-gap], a mountain pass, Ölk. 37; vestr yfir skörðin, Fs. 41; austr um skörð, Skíða R.; hamra-skarð, fjall-skarð, q.v.: freq. in local names, Skarð, Skörð; Skarð-verjar, m. pl. the men from Skarð, Sturl. i. 199; Skarða-leið, the way through the Skörð, iii. 15; Skarðs-heiðr, Skarð-strönd, Vatnsdals-skarð, Ljósavatns-skarð, Haukadals-skarð, Kerlingar-skarð, Geita-skarð, Landn., map of Icel. skarða-lauss, adj. whole, undiminisbed, D.N. skarði, a, m. a nickname, hare-lip; í efri vör hans var skarð, því var hann kallaðr Þorgils skarði, Sturl. iii. 122, cp. Korm. II. a freq. Dan. pr. name on the Runic stones. Skarða-borg, Scarborough, Korm. skarðr, part. diminished; hinn skarði máni, the crescent moon, Vkv. 6; með skarða skjöldu, with 'sheared,' hacked shields, Hkm. 9: the phrase, hafa, bera ... skarðan hlut, to have a 'sheared lot,' not to get one's share, to be worsted, Ísl. ii. 315, Am. 100; sitja margir of skörðum hlut fyrir þér, Ó.H. 150; menn munu eigi una svá skörðum hlut við þik, Fær. 160. SKARFR, m. [Shetl, scarf; Scot. scart] :-- properly the green cormorant, pelicanus graculus, L., Edda (Gl.); topp-skarfr, the crested cormorant, p. ater capite cristato, Eggert Itin. 554; díla-skarfr, the common cormorant, p. carbo, L., Eggcrt Itin. 556, passim: also of other sea-fowl, grá-s., the grey gull, larus canus, L., Eggert Itin. 555 :-- as a nickname, Dropl. 21, Landn., Dipl. ii. 5. II. freq. in local names, Skarfa-klettr, Skarfa-hóll. skarfa-kál, n., botan. cochlearia, scurvy-grass, Eggert Itin. 321, a plant which grows on rocky sea-shores, good against scorbutic diseases. skari, a, m. a snuffer, Pm. 31; elda-skari, Magn. Ölafsson. skari, a, m. [Germ. schaar; Dan. skare], a host, troop, esp. a procession; Spes ok hennar skari, Grett. 161 A, Fas. iii. 359, Bs. ii. 122; engla skari, a host of angels, D.N. ii. 166, freq. in mod. usage. skari-fífill, m., see fífill. skark, n. a noise, tumult, Fms. vi. 248, Dropl. 30. skarkali, a, m. = skark; skarkala mikill, the making a great noise, Fas. ii. 330; spelt skarkjali, iii. 399. skark-samligr, adj. tumultuous, Edda ii. 428. skarlat (skarlak, skallat, skarlak = skarlat), n., Fb. ii. 75, 273; skarlakan, n. id., D.N. iv. 363, N.G.L. iii. 205, 208, [for. word; Engl. scarlet; Dan. skarlagen] :-- scarlet, Sks. 287, Sturl. iii. 132; kyrtill af skaljati, Fms. vi. 358; hekla gör af skarlati, ii. 70; skarlats kápa, Ld. 330, Ó.H. 31; skarlats klæði, Nj. 48, Ld. 330, Ó.H. 153; skarlas kyrtill, Nj. 24, Fms. vii. 143; skarlats möttull, -skikkja, x. 271, Nj. 48, 169, Bs. i. 636. skarn, n. [Dan. skarn; cp. Gr. GREEK, GREEK], dung; einn ók skarni á hóla, Nj. 67: grime, dirt, freq. in mod. usage, þvo af sér skarnið. skarn-sækinn, adj. shewing dirt: skörnugr, adj. dirty. skar-nagli, a, m. a clinch-nail; see skara II. skarp-eggr, adj. keen-edged, Fbr. 143. skarp-leiki, a, m. keenness, acuteness, of the mind, freq. in mod. usage. skarp-leitr, adj. sharp-featured, Nj. 33, Orkn. 66, Fms. vii. 321, Sd. 147, Þiðr. 178. skarp-liga, adv. sharply; sækja at s., Finnb. 352; skjóta s., Am. 42: keenly, acutely, svara s., freq. in mod. usage. skarp-ligr, adj. keen, of intellect, freq. in mod. usage. SKARPR, skörp, skarpt, adj.; [A.S. scearp; Engl. sharp; Germ. scharf; akin to skorpinn, related to a lost strong verb] :-- sharp, prop. scorched or pinched from dryness; með skörpum reipum, with hard ropes (of ropes of skin), Stj. 416; því harðara er hann brautsk, því skarpara varð bandit, Edda 20; skarpar álar, Ls. 62; skarpr belgr, a shrivelled skin, Hm. 135; skörp skrydda, Gd. 34; skarpr skinn-stakkr, Fas. ii. 147; skarpr fiskr (mod. harðr), a dried fish, Bs. i. 209, 365, 367, H.E. ii. 120; skörp skreið, id., i. 457. II. metaph. sharp, barren (Engl. farmers speak of a sharp gravel); landit er skarpt ok lítið matland, Fms. vii. 78; eiga skarpan kost, to have small fare; það er skarpt um, dearth, want (cp. Engl. sharp-set). 2. sharp, bitter; skörp deila, Stj. 234; hin skarpa skálmöld, Sturl. (in a verse); skarpt él, Edda (Ht.); skörp skæra, Fms. vi. 64 (in a verse); taka skarpara á, to pull sharper, Gs. 19; s. í sókn, Trist. 3. keen, sharp, of a weapon; skörp sverð, Þiðr. 322; skarpr geirr, Gs. 14; skarpr brandr, Rekst. 6; skarpr hamarr, Haustl. :-- keen, acute, of the intellect, hann er skarpr, flug-skarpr; ó-skarpr, dull, freq. in mod. usage. III. in pr. names, Skarp-héðinn, prop. 'parched goat-skin,' see Nj. skarp-skygn, adj. sharp-eyed. skarp-vara, u, f. 'sharp-ware,' dried fish. D.N. iv. 152, Munk. 154. skarp-vaxinn, part. sharp-grown, gaunt and bony, Sturl. i. 8. skarp-vitr, adj. sharp-witted. skarr, m. [cp. skæra], a skirmish, tumult; skarr í Dýra-firði, Fb. iii. 573; þótti honum ílla er þeir höfðu farit með skari nokkurum (nokkuru Ed.) at Böðvari, Sturl. iii. 231; görr skarr at Krókálfi í Skagafirði, Ann. 1305 :-- the name of a sword, Edda (Gl.) SKARS, sounded skass (? gender), [cp. skyrsi and skersa], a monster, ogress, giantess, Hdl. 39, Hkv. Hjörv. 23, Hkv. 1. 38: hjálm-skars, the