This is page cv_b0490. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
490 REIÐGOTAR -- REIK.
Reið-gotar, m. pl., older form Hreið-gotar, as seen from the alliterations in Vþm. 12; [A.S. Hrêð-gotnan]:-- the name of an ancient people. Reiðgota-land, the land of the R., Fas. i. 366, Fms. i. 116. reið-góðr, adj. good for riding, Fbr. 25 new Ed. reið-hestr, m. a riding-horse, Bs. i. 138, Nj. 81; opp. to a pack-horse. reiði, n., prop. 'implements,' the rigging of a ship; nú fyrnisk skip, förlask reiði (reiðir Ed.), Gþl. 77; knörr með rá ok reiði, Bs. i. 411; enda skal hann fá húsrúm til reiðis þeirra, Grág. (Kb.) ii. 71; gjald fyrir róðr ok reiði ok allar útvinnur, Fms. viii. 173; þeir tóku frá reiðin öll frá skipunum, xi. 142. 2. harness; góðir hestar með enu bezta reiði, Fms. xi. 193; hestr með öllu reiði, Edda 38; söðul-reiði, Ó.H. 15. reiði, a, m. tackle, rigging, all that belongs to a ship; bjarga skipi ok reiða, Gþl. 371; skip, reiða ok árar, Ó.H. 103; langskip með reiða öllum, Eg. 35; allr var reiði vandaðr mjök með skipinu, 68; róðrar-skútu ok þar með reiða allan, svá tjöld ok vistir, 76; setja upp skip þeirra eðr búa um reiða þeirra, Ld. 82; reiða-fang, -kaup, purchase of rigging, N.G.L. i. 197, 199, Jb. 387. 2. the harness of a horse, Fms. v. 41, Grág. ii. 262, Eg. 547, 579, Edda 38: mod. the crupper of a saddle. COMPDS: reiða-laust, adj. without rigging, Fms. vii. 180, viii. 146, Orkn. 228: without a crupper. reiða-spell, n. damage to the rigging, Jb. 397 C. REIÐI, f., prop. vreiði, which form is preserved in the allit. phrase,vín, val-, (v)reiði, Akv. 2, and ruæiði in N.G.L. i. 352; [Engl. wrath; Swed.-Dan. vrede] :-- wrath, anger, Edda 110; mark reiði sinnar, Fms. vii. 195; biðja af sér reiði, Ó.H. 169; reiðin lítr eigi hit sanna, Fbr. 85 new Ed.; æði eðr reiði, Fms. i. 15; fær honum þat mikillar áhyggju ok reiði, Nj. 172; ógurliga reiði, Sks. 227; reiði-þoka, Hom. 19; skal sá í brottu verða ok hafa þó reiði mína, my displeasure, Nj. 68, and passim. COMPDS: reiði-hugr, m. wrath, anger, Fms. ii. 41. reiði-lauss, adj. without anger (sine ira), Rb. reiði-liga, adv. frowningly, Barl. 53, and reiði-ligr, adj., Fms. iv. 161, Mar. reiði-mál, n. pl. angry language, matter of strife; göra e-t at reiðimálum, Fs. 20; Ingimundi þótti þetta reiðimál, spiteful language, Fs. 189; var þat meirr r. en sannindi, Hkr. iii. 64. reiði-sproti, a, m. a rod of anger, Stj. 382, Pass. 48. 16. reiði-svipr, m. an angry, offended look, Bs. i. 774, Fb. iii. 449. reiði-verk, n. a deed done in anger, Sól. 26. reiði-yrði, n. = reiðimál, Sks. 795. reiði-þokki, a, m. displeasure, Fb. iii. 403. reiði-duna, u, f. thunder, N.G.L. i. 342. reiði-gangr, n. = reiðiskjálf; allt er á reiðigangi, Skíða R. 76. reiði-gögn, n. (= reiðugögn), furniture, Edda ii. 260. reiði-hestr, m. = reiðhestr, MS. 4. 53. reiði-leysi, n., qs. reiðu-leysi; in the phrase, í reiðileysi, unheeded. reiðing, f. a carrying or bringing abroad, Grág. ii. 148: uproar, wild confusion, var þá í reiðingu mikilli, Sturl. iii. 188, Mork. 40. reiðingr, m. harness, in mod. usage only of a pack-horse, Nj. 158, Landn. 94, Lv. 59, Fms. vi. 390, Bs. i. 138. reiðinn, adj. prone to anger, hot-tempered, Eg. 187. reiðir, m. a discharger, payer, Lex. Poët. reiði-skjálf, n. prop. a 'rocking-shelf,' rocking-chair(?), (Dan. gynge); only used in the phrase, vera á reiðiskjálfi, to be quaking and shaking. reiði-týr, m. the god of the wain -- Thor, Haustl. reiði-þruma, u, f. = reiðarþruma, Sks. 52 new Ed., Barl. 172. reið-klæði (mod. reið-föt), n. pl. riding-clothes, Fb. i. 359. reið-lyndi, n. anger, Art. 69. reið-lyndr, adj. hot-tempered, El. 23. reið-maðr, m. a horseman; góðr r., a good horseman. REIÐR, reið, reitt, adj., compar. reiðari, reiðastr, originally vreiðr, which form remains in the allit. poët, phrase, vega vreiðr, Fm. 7, 17, 30, Sdm. 27, Ls. 15, 18, 27; [A.S. wrâð; Engl. wrath; Dan.-Swed. vred; derived from vríða, prop. meaning a-wry, contorted, which sense however is lost, and the word is only used in the metaph. sense] :-- wrathful, angry, offended; þá mælti Þórr, gangi nú til einhverr ok fáisk við mik, nú em ek reiðr, Edda 33, Ó.H. 16; reiðr var þá Vingþórr er hann vaknaði, Þkv. 1; Gunnarr var reiðr mjök, Nj. 68; í reiðum hug, Fms. vi. 4, and passim; fok-r., bál-r., all-r., ú-reiðr: reiðr e-m, angry with one; hann var r. Einari, Eg. 694; konungr varð þessu mjök reiðr, Fms. i. 12: r. við e-t, id.; hann varð við þat reiðr mjök, Íb. 10. reiðr, adj. [ríða], passable on horseback, of a ford, river; var þar reitt at fjörum en eigi at flóðum, Sturl. iii. 33, v.l.; ó-reiðr, impassable on horseback; görði ána úreiða, Bs. 1. 138; hón var óreið, 54, Nj. 63: of weather, fit for travelling, það er ekki reitt veðr; óreitt fyrir stormi, etc. reiðr, adj. ready, clear; allr herr gékk reiðr (thus, not = vreiðr) at Rögnis skeiði, all the host went 'ready,' straight towards the sea, Bragi; kömr hann eigi til skips áðr en reiðr (sic) sé rudd, before the ship is made ready for sea(?), N.G.L. i. 335: the word is rare in old writers; mod., hafa e-ð á reiðum höndum, to have ready at hand. reið-skapr, m. readiness, N.G.L. ii. 2. mod. harness. reið-skjóti, a, m., reið-skjótr, m., Bs. i. 743 :-- prop. a 'vehicle,' but only used of a horse, a riding-horse, Grág. i. 328, Gþl. 77, 117, N.G.L. i. 145, Eg. 246, 460, Fms. ii. 270, ix. 348, xi. 33, Ó.H. 15, 62, 170., COMPDS: reiðskjóta-maðr, m. a groom, Fms. ix. 354. reiðskjóta-skipti, n. a changing horses, N.G.L. i. 145, Gþl. 118. reiðsla, u, f. discharge, payment; reiðslu hluti, a part of the payment Ám. 22 :-- a balance, steelyard, see reizla. reiðslu-maðr, m. a steward, Bs. i. 472. reið-sleði a, m. a carriage-sledge, 655 xxviii. 3. Stj. 626. reið-stóll, m. = reiðustóll, Sturl. ii. 19. reið-tygi, n. 'riding-gear,' saddle-harness. reiðu-liga, adv. with wrath, frowningly. Fms. i. 75, ii. 34, Sks. 229. reiðu-ligr, adj. looking wrathful, Nj. 83, Fms. vi. 122, passim. reiðull, adj. hot-tempered, 655 xxvii. n. reið-ver, n. a saddle-cloth, cloak. REIFA, ð, prop. to swaddle; r. barn, passim in mod. usage. II. to enrich, present with; reifa e-n e-u, to bestow upon one; r. e-n rauðum hringum, Akv. 39; r. e-n gulli, Am. 13, Gkv. 2. 1; höppum reifðr, enriched with bliss, Pd. 15; mjök eru reifðir (not röyfðir?) rógbirtingar, Fagrsk. 4 (in a verse); en er Þorgerðr fór heim, reifði Egill hana góðum gjöfum, Eg. 644; ek skal reifa þik gjöfum, Fas. ii. 508, Al. 161; konungr var reifðr mörgum gjöfum, Jómsv. S. 5. 2. to gladden, cheer; örnu reifir Óláfr, Edda (in a verse), Fms. xi. 187 (in a verse); hann (Christ) reifði fjölda lýðs af tvennum fiskum, Leiðarv. 27: reflex. to be gladdened, cheered, Fagrsk. 4 (or perh. hreyfðisk). 3. the phrase, reifa íllu, to come to a bad end, to end ill; sagði þat íllu r. mundu, it would end ill, Valla L. 214; ok þeim hefði at íllu reift, Fms. xi. 294; mun þer þetta íllu r., Boll. 336; þat mun eigi góðu r., Grett. 153; ok varir mik at þér reifi íllu ef þú ferr, Krók. 55. B. [Prob. a different word], prop. to rip up, disclose; hvárt þetta skal fyrst fara í hljóði, ok reifa þetta fyrir nokkurum vitrum mönnum, Fms. iv. 79; at r. engan hlut eðr kvittu í konungs-höll, v. 320. 2. as a law term; in the phrase, reifa mál, to sum up a case, similar to the custom of Engl. courts of the present day; þá varð engi til at r. málit, fyrr en Þorbjörn, hann settisk í dóminn ok reifði málit. Bs. i. 17; var farit at öllum málum sem á þinga-dómum, vórn þar kviðir bornir, reifð mál ok dæmd, Eb. 280; þá stóð sá upp er sökin hafði yfir höfði verit fram sögð ok reifði málit, Nj. 243, Grág. passim. In the old Icel. court each party (plaintiff and defendant) nominated a member of the court to sum up his case, and such delegated persons were called reifingar-menn, Grág. Þingsk þ. ch. 21; hence reifa mál bæði til sóknar ok til varnar, Grág. i. 79; svá skal sá mæla er sókn reifði, ... svá skal sá mæla er vörn reifði. 71: sókn skal fyrr reifa hvers máls en vörn, 65. REIFAR, f. pl. swaddling-clothes; vefja, binda reifum, Hom. 36, Bs. ii. 170, Mar., Lil. 35, 42, passim. COMPDS: reifa-barn, n. an infant in swaddling-clothes; kona hans rakaði ljá eptir honum ok bar r. á baki sér, Bs. i. 666, Al. 14. reifa-lindi, a, m. a swaddling-string, Karl. 547. reifa-strangi, a, m. the 'swaddling-roll' of an infant. reifing, f. a summing-up; sum mál dæmd sum búin til reifingar, Band. 6; um reifing, Grág. i. 63. reifingar-maðr, m. the person who sums up (see reifa), Grág. i. 63, Nj. 243. reifir, m. a giver, helper, Lex. Poët. Reifnir, m. the name of a sea-king, Lex. Poët. reifr, adj. glad, cheerful; gladr ok reifr, Hm. 14; heima glaðr ok við gesti reifr, 102; er Guðmundr reifr við þá ok veitir þeim stórmannliga, Ísl. ii. 388; reifr gékk herr und hlífar, Edda (in a verse); bjór-r., cheerful from wine, Ls. 18; hug-r., joyful of heart, Hallfred; böð-r., gunn-r., her-r., hjaldr-r., 'war-glad,' Lex. Poët., a standing epithet of a warrior, which reminds of Tacitus' 'Germani, laeta bello gens.' reigingr, m. stiffness, reigings-ligr, adj. stiff, puffed up. REIGJASK, ð, the vellums always spell with i, not ey, and Eb. 117 new Ed. note 6 is a misprint; [rígr and reigjask point to a lost strong verb, ríga, reig] :-- to throw the body back, with the notion of stiffness and haughtiness; reigðsk hann við ok lét útrúliga, Eb. 320; reigðisk (thus the vellum) næsta brúðr í móti, Þryml. 50; hón reigðisk við honum ok mælti, Fas. ii. 131; ok svá sem á leið þeirra tal, þá reigðusk æ því meir við liðs-menn, Fms. viii. 158; Þórdís reigðisk (ræiddisk Ed. wrongly) nokkut svá við honum, ok skaut öxl við Þormóði, Fb. ii. 153; reygðisk, Fbr. 38 new Ed., a paper MS., is an error. reigsa, að, an iterat. to walk stiffly and haughtily. REIK, f. the parting of the hair; hvirfil, hnakka, enni, reik, vanga, Edda ii. 430; hár hans var öðru-megin reikar bleikt en öðru-megin rautt, O.H.L. 34, Fs. i. 212, Fas. iii. 392; hnakka eða reikar, 500; Gyrðr kembir nú gula reik með gyltum kambi, Safn i. 33: poët., reikar eik, the oak of the reik, i.e. the hair, Edda 217; and reikar rúfr, the rye of the reik, i.e. the crop of the head, the hair, Gísl.; reikar-tún = the head, Lex. Poët. reik, n. [Scot. raik], a strolling, wandering; vera á reiki: wavering, þar var helzt reik á ráðinu, hvárt ek munda af ráða, Fas. ii. 335; ráð hans er á reiki, is unsettled. 2. the phrase, vera vel, ílla til reika, to be in a good, bad condition; hann er ílla til reika (reikar?), of a person wet, begrimed with dirt, or the like; þó ek væri vel til reika, Fas. ii. 395; ok sem hann hafði drukkit, var hann miklu betr til reika en áðr, Bs. i. 258; fagrliga klæddr ok vel til reika, fine-clad and in good trim, Karl. 113.