This is page cv_b0463. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
OFA -- OFHLÝR. 463
Ld. 318; við of, to excess, Ísl. ii. 154; þótti hirðmönnum hans við of, hversu mikit, they thought it was beyond measure, Vígl. 17; um of, to excess: the phrase, of sem van, too much or too little; það er of sem van. 2. with gen., of fjár, immensity of wealth, Nj. 9, 27, Eg. 68, Ó.H. 198; of liðs, a vast host of men, Hkr. ii. 265; of manna, Fms. vi. 146. B. Adv. too, Lat. nimis, and may be used with any adjective; when with adjectives it is better written separately, of gamall, too old; of ungr, too young, Ld. 262; of langr, of stuttr, Art. 96; of stórr, of lítill, Eg. 50; of harðr, of linr, of góðr, of vándr, of kaldr, of heitr, of magr, of feitr, of digr, of breiðr, of mjór, of hár, of lágr, of víðr, of þröngr, of margr, of fár, of mart, Njarð. 372; of þögull, of heimskr, of máligr, Art. 30, 82. 2. with adverbs; of mjök, too much, Eg. 226, Ísl. ii. 391; of fjarri, Fms. ii. 181; of lengi, too long, x. 379; of seint, too late. Art. 96; of snemma, of árla, too early; cp. um of viða, of sjaldan, of opt, etc. II. with the neut. of a past part., overmuch, too much, with the notion of having overdone or sometimes wishing not to have done it; hafa of drukkit, to have drunk too much, Gm. 51; hafa of aukit, Eg. 202, Hkr. ii. 209; hafa of gefit, to have given more than one likes, Ld. 318; hafa of gört, to have transgressed, Nj. 221, Fms. xi. 333; eigi of hefnt, Grett. 124; hafa of keypt, bought too dear, Jb. 372; hafa of mælt, Fms. i. 163; þykjast hafa of talað, wish one had not said it; sé mér þetta of mælt, Mar.; hafa of tekið við e-n, to have gone too far, Fms. viii. 258; hafa of seinat, too late, Ld. 144, Fas. i. 196; um seinat, Fms. viii. 162 :-- 'of' is opp. to 'van-,' too much, too little, hafa van-dæmt, of-dæmt, of-mælt, Gþl. 378; van-refst of-refst, 272; of-talt van-talt, 477; of-alnir, van-alnir, Grág. i. 455. III. rarely with verbs; of-tala, to talk too much. ofa, u, f. overbearing (= of 1); frétt hefir öld ofu þá, (pride, pomp?), Am. 1; létt sésk Atli ofu þína, A. little heeds thy overbearing, Skv. 3. 31. ofa-, in compds, = of, vastness: ofa-fé, mikit ofafé, a vast amount of money, Fær. 11; ofafé mikit, Fms. vii. 232: ofa-mikill, adj.; ofamikit fé, Hkr. i. 182, 284; ofamikit herfang, Orkn. 378. of-allt or of-vallt, adv. always, Orkn. 90, etc.; see ávalt or ávallt. ofan, adv., in Þiðr. S. often spelt oman, [Goth. obana; A.S. ofan; Germ. oben] :-- from above, down, downwards.; falla ofan, to fall down, 623. 24, Eg. 240: taka ofan hús, to pull down, 100; fóru ofan þangat, Nj. 68; hann klauf ofan allan skjöldinn ... reist ofan allan fótum, from top to bottom, 246; hann hjó frá ofan höndina, separated, cut off the hand, 160: metaph., telja e-t ofan, to 'talk down,' dissuade, Fms. xi. 11; taka ofan, to uncover the head. II. with prepp. denoting motion from above; ofan af landi, Eg. 32; ofan af himnum, down from heaven; ofan til skipa, 244; ofan eptir dal, ofan eptir eyrum; hann féll ofan fyrir klettinn, he fell down over the rock, Fær. 31; ofan fyrir bjargið, ganga ofan í fen, to sink, plunge into the fen, Nj. 21; veit þá heldr fyrir ofan, it sloped downwards, Fær. 40.; detta ofan í, to sink down into the mire, of cattle; þeir riðu ofan í Skaptártungu, Nj. 261; ofan í fjöru, ofan í dalinn, ofan í gröfina, etc.; ofan á herðar, mitt læri, ofan á belti, 2; ór himni ofan, down from heaven, Clem. 21; ofan frá merkjá, Eg. 100; hann lét (the garment) falla ofan um sik ... sem klæðit hrundi ofan um hann, Orkn. 182; ofan um ís, down through the ice. 2. without motion; ofan á, upon, Lat. super; stendr hann þar á ofan, Ó.H. 108; liggja ofan á, leggjask ofan á, setja, láta ofan á e-t, etc.; ríða ofan á milli, to sit between the packs of a pack-horse; leggja ofan yfir, to cover over, Fas. i. 377. III. the uppermost part; viðr ofan, large at the top, Fær. 29. IV. adverbial, á ofan, over and above, to boot, into the bargain, Grett. 94, Fms. ii. 42: á þat ofan, Bs. i. 71; fyrir þat ofan, besides, Grág. i. 428: fyrir ofan, with acc.; fyrir ofan hús, Nj. 199; fyrir ofan kné, 28; fyrir ofan sjó, Fms. iv. 354; steinveggr var fyrir ofan, above, higher up, Orkn. 310; fyrir ofan ok neðan. V. with gen. above the surface of; ofan jarðar, above earth, alive; ofan sjóar, afloat. ofan-fall, n. a downfall, Fms. ii. 276. Fbr. 88: a down-pour, of rain, Sturl. i. 163, Ann. 1391, Fas. i. 64, Karl. 527. ofan-för, f. a descending, Ísl. ii. 339. ofan-ganga, u, f. a descent, Sturl. i. 180, Eb. 218, Eg. 229, Stj. 365. ofan-högg, n. a cutting down, Pr. 414. ofan-í-gjöf, f. payment into the bargain :-- rebuke. ofan-reið, f. a riding downwards, Sturl. iii. 245. ofan-verðr, adj., opp. to neðanverðr (q.v.), the upper, uppermost; í ofanvert bjargit, Hkr. i. 290; komnir í ofanvert riðit, Fms. ii. 5; skegg á ofanverðu barðinu, 310; breiðr at ofanverðu, Ísl. ii. 345; á ofanverðu fjalli, Str. 54; á ofanverðri Heiðmörk, Fb. ii. 292; frá öndverðu til ofanverðs, from top to bottom, Hom. 118; frá ofanverðu allr prjónaðr, John xix. 23. 2. temp. in the later part of a period, opp. to öndverðr; ofanverða nótt, towards the end of the night, late in the night, Fms. iv. 54, Gullþ. 27; öndurða ... ofanverða æfi sína, Ver. 25, Rb. 410; á ofanverðum dögum Haralds, Fh. ii. 182, Gísl. 3. ofarla, adv. = ofarliga, in a temp. sense, towards the end of a certain length of time; á hans dögum ofarla, 623. 11, Fms. iv. 24, xi. 201; o. á Langa-föstu, v. 168 :-- metaph., the phrase, bíta e-m ofarla, to bite sharply, Hm. 119. ofar-liga, adv. high up, in the upper part, opp. to neðarliga, q.v.; o. í dalnum, o. í skálanum, o. á fjöllum, Grett. 111, Fms. v. 197, K.Á. 70, N.G.L. i. 14. 2. metaph., þeim mun í brún bregða ok ofarliga klæja, their upper part will itch, i.e. in the vital parts of their body, = sorely, Nj. 239, cp. Hm. 119; at faðir þinn tæki o. til launanna, thy father was made to smart for it, Ölk. 37; o. mun liggja újafnaðr í þér, of bare-faced impudence, Grett. 134. 3. temp., ofarliga á Jólum, Fms. vii. 272; ofarliga á hans dögum, Orkn. 136; o. á æfi Sigurðar konungs, Fms. vii. 162. ofarr, adv., compar. answering to of, upp, yfir, opp. to neðarr, q.v.; superl. ofarst, but better efst, q.v. :-- above, higher up; sumir ofarr sumir neðarr, Hkr. i. 71; annat augat mun ofarr en annat, Fms. vi. 206; ofarr á legsteininum, Al. 65; ofarr í ánni, Edda 75; o. en nú gangi flóð, Grág. ii. 354; draga segl ofarr, Hkv. 1. 29. 2. temp. later, more advanced in time; því meirr er ofarr var, Bs. i. 137. 3. metaph., hættú, hættú! ok lát eigi ofarr koma þessa fólsku, stop, stop! and let not this nonsense go farther, Bs. i. 810. 4. with a compar., ofar meir, 'upper-more,' higher up, Fms. ix. 406: temp. later, 499; sem ofar meirr (below, in a book) mun heyrask mega, Stj. 13; sem ofar meirr mun sagt vera, 44. II. superl. ofarst, uppermost, = efst (q.v.), Edda 2, Fms. vii. 64, N.G.L. i. 59, Hkr. i. 146, Grág. ii. 402. of-át, n. (afát, Hom. 31, 53, 71), over-eating, gluttony, Skálda 208, Greg. 25, Barl. 42. of-beldi, proncd. obbeldi, n. [qs. ofveldi], violence, overbearing, Fms. i. 221, vii. 20, Al. 10, N.G.L. i. 458, H.E. i. 470. COMPDS: ofbeldis-fullr, adj. overbearing, Stj. 8. ofbeldis-maðr, m. an overbearing man, Stj. 85. of-bjóða, bauð, only impers. mér ofbýðr, it amazes, shocks, me. of-bleyði, f. cowardice, Sks. 75. of-boð, n. a shock, terror; í ofboði, in amazement :-- ofboðs, adv. shockingly, very, ofboðs-legr, adj. shocking. of-bræði, f. passion, impatience, Hom. 85. of-dan, n. too much honour; það er o. fyrir mig, (conversational.) of-deildir, f. pl. quarrelsomeness, Hom. 85. of-dirfð, f. foolhardiness, K.Á. 232, Fms. iii. 68, vii. 18, 161, H.E. i. 504, Str. 50. ofdirfðar-fullr, adj. foolhardy, H.E. i. 473. of-dirfska, u. f. = ofdirfð, passim in mod. usage. of-dramb, n. arrogance, conceit, Edda 7, Ó.H. 88, Sks. 462. ofdrambs-fullr, adj. conceited, Fms. v. 217, Hom. 123. of-drykkja, u, f. (af-drykkja, Hom. 31, 53), indulgence in drink, Fms. viii. 251, ix. 424, Barl. 42, Gþl. 276, Skálda 208. ofdrykkju-maðr, m. a drunkard, 623. 15, Fms. viii. 252, Barl. 137. of-dul, f. great conceit, Finnb. 300. of-dyri, n. (umdyri, Hom. 82 thrice), the 'over-door,' the lintel, Ver. 21, Stj. 279, Gþl. 345. of-dælska, u, f. pertness, Sks. 519, v.l. of-fari adj. having gone too far, doing wrong; verða offari, Fms. iii. 21, viii. 237, xi. 436, Bs. i. 296, 837. of-fita, u, f. too much stoutness. of-fors, n. insolence, Grett. 110 A, Fms. v. 181. offors-fullr, adj. insolent, Grett. 70 new Ed. OFFR, n., also spelt ofr, [Lat. offertum; Germ. opfer], an offering, Fms. ix. 277, Sks. 699, 781, Hkr. iii. 66, Bs. i. 820, Anecd. 8; fórnir ok heilög offr, id.; einskis þeirra offr skal taka til heilags altaris, K.Á. 208; til prests offrs, 102; prestinum til offrs, Vm. 118; at hann hefði sukkat gózi ok offri hins heilaga Ólafs konungs, þá hann hafði með at taka offrinu, Bs. i. 820. offra, að, [Germ. opfern; Engl. offer], to make an offering, sacrifice; offra e-m e-t, Mar.: o. sik Guði, K.Á. 58. 2. to make a gift, to present, in an eccl. sense, Al. 17: with dat. of the thing, hann offraði miklu fé til grafar Dróttins, Fms. vii. 92; offraði frú Kristín borðkeri miklu, x. 87; hann lét göra kirkju ok offraði þar til gullhring, 153; þeir vóru leiddir til altaris at offra, ix. 277: reflex., H.E. i. 405. of-framsækni, f. intruding oneself, Sks. 295. offran, f. an offering, Stj. 109. of-freistni, f. over-temptation, Barl. 158. offrend, f. an offering, Hom. 113, Str. 80. of-fylli, f. surfeit, Al. 153, Hom. 31: medic. dropsy. of-gangr, m. 'over-going' excess, Fms. iii. 39; ganga ofgöngum, Gísl, 79, N.G.L. i. 169; ganga ofgangi, Fms. vii. 269: o. sjóvar, Barl. 19; elds o., D.N. ii. 95; o. frosts ok jökla, Sks. 12 new Ed. of-gangsi, adj. over-prevailing, Sks. 339. of-geigr, m. a great shock, Hom. (St.) of-geytlan, f. bragging, Hom. 85. of-gjafir, f. pl. paying into the bargain, Nj. 18, v.l. of-gæði, n. pl. great advantages, Hkr. iii. 285. of-göngli, f. prevalence, Sks. 339, v.l. of-harmr, m. affliction, Fms. iii. 166. of-heyrn, f., medic. a tingling in the head, Fél. x. of-hiti, a, m. excessive heat, Hom. 87. of-hlaða, hlóð, to overload: of-hleðsla, u, f. overloading, of-hlátr, m. immoderate laughter, Hom. 85. of-hlýr, m. a calm, poët., Alm. 23.