This is page cv_b0428. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------

428 MIKILBBJOSTAÐR -- MINN.

prose; miklu hollastir, Glúm. 340; miklu mest allra þeirra, Fms. ix. 54; miklu mest hyrndir, xi. 6; sú borg var miklu mest, vi. 154; jarl var miklu blíðastr þann dag til konungs, ix. 282; miklu beztr, Þiðr. 183; miklu harðast ok hættuligast, 200. IV. neut. as adv., mikit = much, greatly; hón unni honum mikit. Nj. 27; sá maðr eykr mikit (greatly) efni til skipsins Naglfars, Edda 41; honum fannsk mikit um, Fms. vii. 232; unnusk þeir mikit, Nj. 149; gékk þá skipit mikit (= mikinn), Eg. 390; en þeir sigldu mikit, Fms. vii. 214; samðisk þá mikit með þeim feðgum. Ísl. ii. 210; þessi rembisk mikit, 219. V. pr. names; Mikla Gildi. the Great Guild, Fms. vi. 440; Mikla-Stofa, etc.: as a nickname, inn Mikli en Mikla, the big; Hrolleifr enn Mikli, Fs.: in old writers always of the body, in mod. usage = great as Alexander Mikli, (where formerly Ríki was used.) 2. in local names, [cp. Dan. mögel-, magle-; Mikli-garðr, m. 'Mickle-garth' = Constantinople, Fms. passim; Mikla-garðs-konungr, -keisari, the king of M., passim. C. COMPDS: mikil-brjóstaðr, adj. 'muckle-breasted,' stout-hearted, O.H.L. 23. mikil-fengliga, adv. immensely, 655 v. 2. mikil-fengligr, adj. big, Nj. 182, Fs. 23. mikil-gjarn, adj. aspiring to a great thing, Karl. 400. mikil-gæfr, adj. considerable, Karl. 381. mikil-hugaðr, adj. high-spirited. Bs. i. 742. mikil-hæfr, adj. stately, considerable, Ld. 332, Rd. 282, Fs. 12, 63. mikil-látr, adj. proud, grand ( Lat. superbus), Edda 108, Fms. i. 4, Hom. 34: as a nickname, Guðröðr inn Mikilláti, Hkr. i. 60; Danr inn Mikilláti, Hkr. (pref.); Tarquinius inn Mikilláti, Blas. 37. mikil-leikr (-leiki), m. greatness, largeness, Rb. 470, Fms. ii. 231, Stj. 70, 87, Sks. 98. Greg. 17. mikil-leitr, adj. having great (i.e. prominent, marked) features, Eg. 304, Fms. ii. 20, x. 15, Þiðr. 176. mikil-liga, adv. greatly, Stj. 114, Th. 78: proudly, Valla L. 217. mikil-ligr, adj. grand, Th. 22, Stj. 38. mikil-lætask, dep. to pride oneself, MS. 4. 9. mikil-læti, n. pride, pomp, Sól. 66, Edda 22. Str. 82. Karl. 297, Hom. 63, 86. mikil-magnaðr, part. (-magni, adj.), powerful, strong, Hb. 544, 39. mikil-mannliga, adv. magnificently, Ld. 178, Ísl. ii. 326, Fms. iv. 278, xi. 110. mikil-mannligr, adj. grand, magnificent, great, generous, Háv. 51, Fs. 183. mikil-menni, n. a great, powerful man, Landn. 150. Nj. 51, Grett. 111 A, Fms. i. 294, vi. 7, vii. 118. mikil-mennska, u, f. greatness, magnificence, Fms. vi. 234, Fb. ii. 137. mikil-mæli, n. high words, Hkr. i. 191. mikil-ráðr, adj. imperious, Grett. 103. mikil-ræði, n. a great feat, Ísl. ii. 215. mikil-úðligr, adj. imposing, Sturl. iii. 252, Fær. 45, Fms. xi. 78. mikil-vegligr, adj. magnificent, Róm. 276. mikil-virkr (-yrkr), adj. mightily-working, doing mighty works, Stj. 289, Fb. i. 521, Finnb. 234. mikil-vænligr, adj. important, Sturl. 1. 138. mikil-þægr, adj. exacting, Lv. 77, Fms. iii. 117. Fas. iii. 52. mikils-háttar, adv. distinguished, Nj. 178, Fms. v. 176. mikilsti, adv. too much, Hom. 66; cp. hölzti. mikla, að, [Ulf. mikiljan = GREEK], to make great, magnify, Stj. 64 Fagrsk. 15; ok við fortölur Guðrúnar miklaði Bolli fyrir sér fjándskap allan á hendr Kjartani ok sakir, Ld. 218; hón sagði til þess fé nýtt vera, at menn miklaði sik af. 318; mín önd miklar Dróttinn, Luke i. 46 (Vídal.) 2. impers., konungr lætr sér mikla, the king wondered, Fms. xi. 428; konungi miklar þat með sjálfum sér, at hinn útlendi skal yfir bera þann er Enskir kalla meistara, 431. II. reflex. to wax; miklask í góðum verkum, Mar.: to wax famous, ef konungr vill miklask af þessu, þá ..., Eg. 425; at hann væri miklaðr af þessu verki, Ld. 150; þá miklomk vér allir af, Fms. xi. 21; miklaðr ok tignaðr, Sks. 485. 2. to pride oneself; en engi maðr miklisk eða stærisk af sinni ætt, Landn. 357 (App.) miklan, f. waxing, growth, greatness, Hom. (St.), Stj. 242. mild-geðr, adj. mild, gentle, Ad. mild-hugaðr, adj. mild, kind, Fms. x. 266. mildi, f. [Ulf. mildipa = GREEK, Phil. ii. 1 ], 'mildness,' mercy, grace; andi vizku ok mildi, 686 B. 13; með móðurligri mildi, Sks. 549, Fms. ii. 296; biðja at Guð gefi mér slíkt sem hans er m. til. ix. 249; en þó hann gefi mönnum heimleyfi af m. sinni. x. 343; örleika hans ok m., Fb. ii. 136; m. ok miskunn, Ó.H. 109; það var mesta Guðs mildi, it was God's mercy; gjaf-m., liberality; hlátr-m., tár-m., being given to tears. COMPDS: mildi-fullr, adj. merciful, Th. 24. mildi-verk, n. a work of charity or mercy, 671. 5, Fms. v. 212. mildingr, m., poët. a liberal man, a prince, Edda, Lex. Poët. passim: in prose, Guðs mildingr, a man of God, Hom. 124. mild-leikr (-leiki), m. mildness, mercy, Stj. 125, 157, Sks. 716, K.Á. 52. mild-liga, adv. mildly, gently, Hom. 37, Greg. 7, Bs. i. 279. mild-ligr, adj. mild, gentle, Sks. 229 B, H.E. i. 457. MILDR, mild, milt, adj. [Goth. milds, in un-milds =GREEK; A.S., Engl., etc. mild] :-- mild, gentle, graceful; mildastr ok ágæztr, Íb. 14; glaðr ok kátr, m. ok lítillátr, Fms. x. 88: gentle, m. ok meinlauss, 281. Stj. 241, Bret. 102 (= Lat. pius, of Aeneas); ú-mildr, komast í ó-mildar hendr, to come into bad hands :-- of weather, mild. II. metaph. munificent, Hm. 38; mildir, fræknir menn bazt lífa, 47; mildr af fé, Fms. vii. 197; íllr af mat en mildr af gulli, Hkr. i. 140 :-- hinn mildi, as a nickname, 60; gjaf-mildr, open-handed; hlátr-mildr, laughing. milkingr, m. a suckling, in brjóst-milkingr. milkja, t, to suck; sæll er sá kviðr sem þig bar og þau brjóst er þú milktir, Luke xi. 27. 2. to milk, milkja fé. milkr, adj. [mjólk], giving milk; milk ær, a milch ewe, opp. to geldr (dry), q.v.: milki þinn! an abuse, milk-sop or the like, Nj. 182. MILLI, prep. with gen., also millim or millum, by assimilation from miðli, which was prob. its early form (10th and 11th century), as is shewn by rhymes, e.g. liðs á miðli, Sighvat (thrice); friðila miðli, Fms. vi. 185 (in a verse): [Dan. mellem; Swed. mellan] :-- between; milli skógarins ok árinnar, Eg. 276; m. frosts ok funa, Sól.; heima á milli, Bs. i. (in a verse); sín á milli, milli sín, among themselves, N.G.L. i. 95, Ó.H. 48; binda þeir þá svardögum sín í milli, 35; manna á milli, Fms. xi. 19; milli Noregs konungs ok Svía konungs ok Dana konungs, Ó.H. 47; millim konunga ok landanna í millum, Fms. iii. 70; en aldri síðan varð vel í millim þessa kununga, 82; Einarr komsk niðr í millum þeirra konungs, vi. 42; sigla millum landa, from one land to another, Ld. 84; millum manna, 78; þeirra á millum, N.G.L. i. 87; hann hafði í tveinir stöðum herinn ok lét skamt milli, at a short distance from one another, Róm. 276. II. spec. usages; var enn meir vönduð veizla en þess í milli, more than otherwise, Fms. xi. 19; margir verða vaskir í einangrinum, þó lítt sé vaskir þess á milli, Eb. 60; um aðra hluti var skamt milli máls konunga, in other things there was no great difference between them, Fms. x. 132; þar væri langt í milli, hvárt þú hefðir þá með öllu eðr hefðir þú þá aldri, there is much between your having it altogether or not at all, Gísl. 27; búnaðr hans var þar á milli, his dress was midway, plain, Eb. 34; standa í milli, to stand between, hinder. Eg.: mátti þar ekki í millim sjá hvárr of öðrum myndi bera, it could not be seen which of the two would get the better, so equal was the match, Fms. iii. 77, Fb. i. 138, Fas. i. 399, iii. 377, Fs. 39; alla þá stund varð honum ekki í milli aga ok úfriðar, all that time there was war and fighting, i.e. all his reign was for him nothing but continuous war and tumult, Fms. vi. 430; mér lætr þú ok sjálfum millum ílls lítið, Am. 82; leggja í millum, to pay into the bargain; skal ek í millum leggja vinganar þinnar, ... kalla ek mínn kaupi vel keypt ok allgóðr er meðal-aukinn. Lv. 43; vili þér flensa milli segla, into the bargain, Fms. vi. 359. mod. gefa milli, to give into the bargain (milli-gjöf, q.v.) III. milli ok, ellipt., in order to avoid repeating an immediately preceding noun, e.g. upp með ánni, milli ok skógarins, along the river, between (the river) and the forest, Eg.; hann nam land út frá Stafá milli ok Hraunsfjarðar, Eb. 14; út frá Stiku, á milli ok Guðlaugs-höfða, 292; út frá Svelgs-á, milli ok Hóla, 180; þar í millum ok gaflaðsins, Nj. 203. milli-bil, n. an interval, (mod.) milli-gjöf, f. (= meðal-auki), an amount paid into the bargain. millim and millum, see milli above. millum-ferð, f. intervention as of a daysman. Fms. ix. 322. milska, að, to mix, a beverage; því var drykkr þeirra sárliga milskaðr í Jólaboðinu, Thom. 433. milska, u, f. [A.S. milisc = honeyed; Ulf. miliþ = honey; cp. Lat. mellitus] :-- mead, a kind of honeyed beverage, Ht. R. 26; milsku drykkr, Gd. 71, Clar. 134 (Fr.) milta, n. a bar of unwrought iron; járn-milta. MILTI, n. [A.S. milt; Engl. milt; O.H.G. milzi] :-- the milt, spleen, Fbr. 137, passim. miltis-bólga, u, f. inflammation of the spleen, Fél. x. mimungr, m. the name of a sword, Þiðr.; see Mímir. MINJAR or better minnjar, f. pl., mod. menjar, which occurs in MSS. of the 14th century, thus, menjar, Fb. i. 531, ii. 24, Grett. 96 A, Fas. ii. 326 (15th century); gen. sing. menjar, Grett. 151 A (176 new Ed.), is no doubt false for menja: [akin to minni] :-- memorials; hón tók hringinn Draupni ok sendi Óðni til minja, Edda 39; daprar minjar, Skv. 3. 52; þessa gripi skaltú eiga at minjum, Fms. ii. 246; lítið fingrgull ... gott sagði mér hugr um ef ek næða nokkurum minjum Magnúss konungs, vi. 235; ok hafa menn þær minjar hans á Íslandi at hann hefir kristnað landit, x. 300; minjar várra viðskipta, Fs. 58; eilífar menjar ok minningar, Fb. ii. 24; hann spurði hvárt þeir hefði þess öngar minjar suðr í landit, Orkn. 218; þat sverð er þeir frændr höfðu langan tíma átt ok miklar menjar af haldit, i.e. a family heir-loom. Fas. ii. 326. minja-gripr, m. an heir-loom, an object kept in memory of a person, Nj. 203; saxit var menjagripr þeirra, ok hafði aldri ór ætt gengit, Grett. 96 A; hann hafði einn tygil-kníf á hálsi sér er móðir hans hafði gefit honum, hón kvað þat minjagrip, ok bað hann svá til geyma sem hamingja muni fylgja, Finnb. 266, Fs. 133. minka, að, see minnka. MINN, f., mín, n., mitt, poss. pron. :-- in the possessive pronouns minn, þinn, sinn (meus, tuus, suus), mod. usage pronounces i long (í) before one consonant, but short (i) before a double consonant, and accordingly all modern editions of old writers make a distinction in the root vowel, thus, minn, minnar, minni, minna, but mín, mínir, mínar, mínum; whereas the ancients pronounced í throughout, as is seen from Thorodd,