This is page cv_b0399. Please don't edit above this dashed line. Thank you!
-----------------------------------------------------------------------------
they cannot come to the end of it, Fms. viii. 117, v. I.; baka til lugs, t o
bake up all one's stores, N. G. L. i. 304.
LÓGA, að, to fart with, but with the notion of waste, with dat.;
lóg. iðu eigi landinu, Glúm. 335; meðan þú átt gripina, ... en þá em ek
hræddr um ef þú lógar þeim, 339; Glúmr hefir nú lógat þeim hlutum,
feldi ok spjóíi, er Vígfúss móður-bróðir hans gaf honum, 389; er þeir
höfðu baugnum lógat, Korm. 218; lóga löndum, Landn. 261; þessum
hring skaltú eigi lúga, Fær. 104; at lógat væri goðorðunurn, Sturl. iii.
104; þar skal maðr engu lóga af þvi fé áðr virt sc, Grág. i. 194; lóga
viti né afli, O. H. L. 19; dæma gripinn aptr tíl kirkju ef ólógat er, K. b. K.
48, Jb. 218, 222: lóga fyrir, to pay for, Grág. 2. to destroy; lóga
af, to MM, slaughter, Grág. i. 426: lóga ft; sinu af, id., ii. 339, jb. 148.
lókátr, m. the name ot the sub-teacher at the school of Hólar.
lókr, m. a tramp, a term of abuse, Edda (Gl.), Bjarn. (in a verse).
Lex. Poët. 2. penis.
LÓMR, m. [Shetl. /oo;w], the loon, ember-goose, columbus arcticus,
Edda (Gl.), Eggert Itin.; metaph. from the cry of these birds, a cry, l a-
mentation; cp. bar-lómr: in local names, Lónia-gnupr, Nj. II.
meanness; lómi beittr, Ýt.; a'. a lorn, Hallfred. COMPDS: lóm-bragð,
n. a trick, Konr. 21. lóra-geðr, adj. cunning, mean, Yt. lóm-
hugaðr, adj. vile, Haustl.
lómundr, m., pl. ir, [Ivar Aascn lemende and lomiimd; Swed. le. in-
mei] :-- the mus letnmtis, lemmer; kvikendi þau er locustae heita ok
sumir kalla lomundi, Pr. 436, (the Icel. writer has here confounded the
lemmer with the locust.)
LOacute;N, n. [Ivar Aast-n l ow], an inlet, sea-loch, Bárð. 166, Grág. ii. 354,
Jb. 314; cp. the 'lón' in Dögurðarnes in western Iceland: freq. in local
names, Lón, Lóns-h. eiðr, Landn. lóna-sóley, f. a kind of buttercup.
lubbi, a, m. a shaggy long-haired dog: botan., kúa-lubbi, q. v.
lukka, u, f. [a for. word, from Germ. gluck, but occurs in writers of the
I4th century, e. g. Bárð. S., or even earlier], luck; þótti þórðr mikla
lukku á haia haft, Bárð. 36; eigi mun þér silfr-fátt verða til lukkunnar,
Finnb. 254 (from Arna-Magn. 132 fol.), Skíða R. 50, 53, 57: freq. in
mod. usage, o-lukka, ill luck, Fms. v. 255. COMPDS: lukku-ligr,
adj. (-liga, adv.), lucky, happy, Fas. iii. 457 (paper MS.) lukku-maðr,
m. a lucky man, Fas. i. 447.
lukt, f. '[Dan. lugi] , a . well, D. N.; see lykt.
lukta, að, to smell; luktandi, Sks. 201, (but not in Cod. B.)
lukta, að, to shut, with dat., Skálda 202 (in a verse).
lulla, að, to loll: lullari, a, m. a lubber, (slang, from the Engl. lollard.)
LUMA, pres. lumi; pret. lumdi (?); part, lumað; imperat. lumi :-- t o
keep closely, hold tight; luma af e-u, to yield up, lumi (imperat.) af
skutlinum, maðr, lend me the harpoon! Fbr. 86 new Ed., cp. Fb. ii.
209; in old writers only recorded in this instance: in mod. usage, Icel.
say, luma á e-u, to keep or hoard, of money, with a notion of stealth or
closeness, hann lumir á penningum (of small savings), or hanri lumaði
(for lumði V) á því; perh. Dan. lomme -- pocket is a kindred word.
LUND, f. [Orm. lurid] , the mind, temper, Edda (Gl.); var nú skipan
â komin um lund hans, Hrafn. 24; vera mikillar lundar, to be of a proud
mind, Ísl. ii. 3; ef hann fann þat í lund sinni, Fb. iii. 247; etju-lund,
a quarrelsome mind, Vellekla, ' gildrar lundar, proud, Bs. ii. 11; leika
e-m í hind, to have a mind for, Al. 137; hugar-lund, fancy,
mind. II. manner; adverb, phrases, nökkura lund (acc.), in
seme manner, Hom. 55; sömu lund, in the same ivay, Sks. 448; á allar
lundir, in every ivay, Niðrst. I: á þá lund, thus, Edda 47; a ymsar
lundir, in many ways, variously; á marga hind, Edda 87; á þessa lund,
thus, Grág. ii. 2 2; hverja lund, in what may f how ? biðr. 33 7. COMPDS:
lundar-far, n. temper, disposition, Rd. 255. lundar-lag, n. = lund-
arfiir.
lundaðr, part, disposed, minded, Hom. 151.
lunderni, n. temper, Sks. 686, Magn. 434, Karl. 339, Stj. 548.
lund-ferli, n. = lunderni, Grett. 95.
lund-góðr, adj. good-tempered. Lex. Poët.
lund-hægr, adj. gentle-minded, Fms. vi. 204.
LUNDI, a, m. the puffin, alca arctica, Edda (Gl.), freq. in mod. usage;
lunda bein, Sturl. ii. 62 (in a verse): a nickname, Bs. i.
lundir, f. pl. the flesh along the back; hrygg-Iundir, q. v.: in animals
the meat inside the hack; whence lunda-baggi, a, m. a sausage made
of the lundir and some fat.
lund-íllr, adj. ill-tempered, Nj. 16, v. 1.
LUNDR, m., gen. lundar, dat. lundi, lund, Fagrsk. Ii; [Dan. and
Swed. lund'] :-- a grove, Skin. 39, 41; hvera-lundr, Vsp.; ok í lundi
óxum, Am. 68; allr lundrinn umhverfis, Stj. 391; fxmr bjó at Lundi,
hann blótaði lundinn, Landn. 224; reyni-!undr, Sturl. i. 5; einn fagr
lundr, Vígl. 17; rúða einum steini ok litlum lund, Fagrsk. 11: of a
hedge (?), taka vigfleka ok bera hann at lundi þeim er stóð sunnan á
garðinum, Sturl. ii. 54. II. very freq. in Dan. and Swed. local
names, Lundr, the archbishop's seat in Denmark (Sweden): in Iceland,
Lundr, Lundar, Lunda-reykir, Lundareykja-dalr, whence
Lundar-menn, Lundar-manna-goðorð, Landn., Sturl.: these places
were connected with the worship of groves, cp. Landn. I. e.: Lund also(occurs in local names in Northern England (the ancient Denelagu), as
Gilsland, and is a mark of Norse or Danish colonisation.
Lundúnir, f. pl. London; í Lundúnum, in London: also Lunduna-
borg, passim: Lunduna-bryggja, London-bridge, 0. H.
lund-ýgr, adj. savage-tempered, Nj. (in a verse).
lung, n. [perh. from Welsh Hong] , poet, a sh z p, Lex. Poet, passim.
LUNGA, n., pl. lungu, gen. lungna; it occurs only in plur., the sing,
may now be used of one lung; [common to all Teut. languages] :-- the
lungs, Orkn. 18, Stj. 612, Fbr. 137, Fms. iii. 285, Sturl. ii. 150; lungun
féllu út í sáriî, Glúm. 381, Skíða R. 144. COMPDS: lungna-blaðkr,
m. a lobe of the lungs. lungna-bólga, u, f. pleuriiis. lungna-
sótt, f. lung-disease, Gþl. 498.
lurka, að, to cudgel, thrash, Stj. 464, 624.
LURKR, m. a cudgel, Nj. 194, Sd. 136, Gþl. 177, Vd. 77; tre-lurkr,
Glúm. 342, Fms. viii. 96; járn-lurkr, Hbl.; vera allr lurkum laminn, to
feel as if thrashed with cudgels: nietaph. of the winter 1601 A. D., var
sá vetr aftaka-harðr frá jólum um allt Island, ok kallaðr Lurkr, Espol.
Årb. s. a. COMPDS: lurks-hogg, n. a blow with a cudgel, Gþl. 177.
lurks-legr, adj. clumsy, clownish.
lustr, m. [Scot, leister] , a cudgel, prop, a salmon-spear = ljostr, q. v.;
hann hafði trélurk niikinn um öxl ok ekki vápn anuat -- þá mæhi Özurr,
hvar eru vápn þín? annan veg er at berjask við Erling jarl en at þreskja
korn, þar má vel hafa lust til, Fms. viii. 96.
lú-berja, barði, to beat till it becomes tender, beat thoroughly.
lúða, u, f. a small flounder, lúðu-laki, a, m. a drone (abuse).
LÚÐR, m., the r radical, [cp. Dan. lur, Shetl. looder-horn] , a trumpet,
Edda 17; þeir höfðu híðr ok blésu, Orkn. 300; lát taka lúðra ok lát blása
um alla borgina, Sks. 74^,; blása í hiðr, Fms. iv. 300; þeyta hiðr, Al,
35, Stj. 392; kvóðu við lúðrar, Fms. vi. 16; við hinn síðasta lúðr-þyt,
því lúðrinn mun gella, í Cor. xv. 52, passim. COMPDS: lúðr-blástr,
m. a blast of a trumpet, Fms. iv. 300. lúðra-gangr, in. the sound
of trumpets, Hkr. ii. 221, Fms. vii. 289. lúðrs-hljóð, n. = lúðrþytr,
Fms. vii. 289. lúðr-maðr, m. = lúörsveinn, Fms. viii. 96. lúðr-
sveinn, m. a trumpeter, Fas. i. 497, Fms. viii. 96, 213, ix. 449, 513.
lúðra-bytr and lúðr-bytr, m. id., Fms. viii. 226, í Cor. xv. 52.
lúðr-beytari, a, m. a trumpeter, Karl. 220, 525, v. l.
B. A flour-bin; þær at lúðri leiddar voru, Gs. 2; leggjum lúðra, 3;
steinar rifna, stökkr lúðr fyrir, þótt lúðr þrumi, Hkv. 2. 2, 3; þat ek
fyrst of man er sá inn fróði jötunn | á var lúðr of lagiðr, Vþm. 35 (re-
ferring to some ancient lost myth). The word is still preserved in the
south-east of Iceland, -- hleypr mjölit um kring kvernitia út á lúðrinn,
Fél. ii. 155 (of the year 1782): poet, the s e a is called ey-lúðr, island-flour-
bin, Edda (in a verse); see the remarks to amlóði :-- the phrase, ganga e-m
í lúðr, to fall into one's bin, nietaph. phrase, to fall to one's lot, Gs. 11.
lúðra, að, to stoop, cringe, perhaps a metaphor taken from the
stooping over a bin; lúðrandi lágt, Stj. 398; fara lúðrandi fyrir kné
ábóta, Mar.; hiðra lágt, THom. 535.
lúfa, u, f. [Ivar Aasen luva; cp. lubbi], rough, matted hair, as a
nickname; Haralds hár var sitt ok flókit, fyrir þá sök var hann Lufa
kallaðr, Fagrsk. 9: cp. the vow of king Harold with that of Civilis,
Tac. Hist. iv. 61.
lúi, a, m. weariness, esp. of the body from age and overwork. lúa-
legr, adj. mean, (conversational.)
lúinn, part, worn; see lyja.
LÚKA, pres. lyk; pret. lauk, laukt (mod. laukst), lauk; pl. luku; subj.
lyki; part, lokinn; mod. Ijuka, which form is not found in old writers;
[Scot, louk; Shetl. lock; Dan. lukke]: I. to shut; hika korn-
hlöðum, Stj. 212: but mostly with prep., lúka upp, t o o pen; luka aptr,
to shut, both with acc. and dat., in mod. usage with dat. solely; hika
upp mina kistu, Fbr. 46 new Ed.; but, ly'kr þá upp kistunni, dat. (in
the same page): ok hjarra-grind, svá at menu hiki upp af hrossi ok aptr
ef vill. Grág. ii. 264; eru menu skyldir at hika löghlið aptr á löggarði, ef
sá maðr lykr eigi aptr hliðit, 265; hann lýkr aptr fjósinu ok byr svá um at
ekki má upp hika, Gísl. 29; hann lýkr aptr eptir sér ramliga, 30; luka upp
hurðum, Vail. 218: luka upp augum, t o o pen the eyes, Bs. i. 318; but, luka
aptr augum, to shut the eyes: tak þú nú við kistu-lyklum inínum, þvíat ek
mun þeim eigi luka optar, Nj. 94; síðan lauk hann upp skemmuna, Fms.
vi. 189; luka upp dyrnar, viii. 332; tóku þá frá slagbranda ok luku upp
hurðina, Ó. H. 135: nokkuru síðar var lokit (upp) úti-hurðu, Bs. i. 627; so
also, luka sundr munni, t o o pen the mouth, Háv. 25 new Ed. II.
nietaph., luka upp, t o o pen one's mind, declare, speak out; en er jarl
hafði því upp lokið (when he had made known) at hann mundi fvlgja
þeim, 0. H. 54; nu skal þat upp luka fyrir yðr er mer hefir lengi i
skapi búit, 32; Guð heyrði bæn hans ok lauk upp fyrir honum öllum
þessum hlutum, revealed to him all these things, Stj. 5. 2. as a law
term, luka upp görð, to deliver a judgment, of an umpire, Fs. 49, Nj.
77; malin komu í dóm Vermundar, en hann lauk görðum upp á Jbórs-
ness-þingi, Eb. 246; vii ek nu luka upp sættar-görð milli þeirra Steinars
ok borsteins, Eg. 735, passim; see görð. 3. lúka við, to end; vera
má at svá hiki við, áðr vit skiljum, at þér þykki alkeypt, Eb, 266. 4.
luka yfir, to come to a bitter end; eigi vii ek við sonu þína sættum