This is page cv_b0396. Please don't edit above this dashed line. Thank you!
-----------------------------------------------------------------------------
ok ljótar ... þat er manns fótr, sá er ek hygg, at engi skal hér í kaupstaðnum ljótari vera ... at eigi muni fást jafnljótr fótr ... ok er þessi því ljótari, at hér er ef en mesta táin, Ó.H. 74, 75; Grímr var svartr maðr ok ljótr, Eg. 3; en fleiri vóru Mýramenn manna ljótastir, 771; at hann mundi verða ljótr ok líkr feðr sínum, svartr á húrs-lit, 147, 459 (the verse); mikill vexti ok ljótr, Fms. vi. 200; þat ætla ek at eigi fæðisk upp ljótari maðr en þú ert, 207; ljótari ok leiðiligri, ii. 137; þenna kýs ek, fátt mun ljótt á Baldri, Edda 46; hann var mikill maðr ok sterkr, ljótr ok hljóðlyndr, Eb. 42. II. metaph. bad, sore, hideous; et ljóta líf, Ls. 4; sé þar ljótan harm, faðir, what a shame! Edda 58; ljótar syndir, Bs. 1. 319; ljótr í siðferði, Mar.; ljótastar sakir, rán ok stuldir, Sks. 664. III. in pr. names, Ljótr, Ljót-ólfr; of women, Ljót, Ljótunn, Landn.; and as the latter part, Arn-ljótr, Þór-ljótr, id., Fb. iii.
ljót-vaxinn, part. misshapen, Hallfred.
ljúf-fengr, adj. sweet, agreeable, of a dish.
ljúf-lega, adv. graciously.
ljúflingr, m. [Germ. liebling], a 'loveling,' an elf, fairy, freq. in mod. usage, Maurer's Volks. COMPDS: ljúflings-lag, n. the fairy metre, the mod. name of a metre like the old kviðu-háttr. ljúflings-mál, n. pl. a fairy song, Maurer's Voiks.
ljúf-lyndi, n. loveliness of mind, Pass.
ljúf-menni, n. a meek, lovable person.
LJÚFR, adj., ljúíari, ljúfastr. [Ulf. liubs = GREEK; A.S. leôf; Old Engl. lef; provinc. Engl. lief; O.H.G. liub; Germ. lieb] :-- dear, beloved; Guði ljúfir, acceptable to God, Hom. 159; allir vildu svá sitja ok standa sem honum var ljúfast, Bs. i. (Laur. S.); líttú á ljúfan, Gkv. 1. 13; hinn ljúfi lávarðr, Fms. v. 148, Fsm. 50; sinn ljúfa búanda, Þiðr. 308, 318; ljúfa lávarð, Fb. ii. 385: in addressing one, heyr minn ljúfi Írungr! 329; sæll ok ljúfr, Sigurðr minn, Skíða R. 185: in mod. usage as subst., ljúfi, my love! or ljúfrinn minn! 2. mild, gentle, kind; hann var ljúfr ok lítillátr við alla, Bs. i. 76; and so in mod. usage, cp. ljúfmenni. 3. allit., ljúfr ok leiðr, opt sparir leiðum þats heftr ljúfum hugat, Hm. 39; ljúfr verðr leiðr, ef lengi sitr annars fletjum á, 34; ljúft ok leitt (mid.H.G. liep unde leit), nice and nasty, weal and woe, Fms. viii. 48, Orkn. 284; at ljúfu ok at leiðu, N.G.L. i. 50; gegna jafnt ljúfu sem leiðu, 51; ljúft sem leitt, weal and woe, Js. 76. II. as a pr. name, Ljúfa, whence Ljúfu-staðir in western Iceland.
ljúf-samligr, adj. lovely, sweet, Stj. 289.
ljúf-svelgr, m. a sweetheart, Ísl. ii. 256 (in a verse).
LJÚGA, pres. lýg, pl. ljúga; pret. laug, 2nd pers. laugt, mod. laugst, pl. lugu; subj. lygi; part. loginn; a pret. ló (qs. lóg) also occurs, Ver. 16, Nj. 270, Lex. Poët.: [Ulf. luigan = GREEK; A.S. leôgan; Engl. lie; O.H.G. liugan; Germ. lügen; Swed. ljuga; Dan. lyve] :-- to lie, tell a lie, þetta hefir hann logit, Nj. 80; fyrir logna sök, Al. 26; þóat hann lygi, Finnb. 346; þú gerðir at ek laug, Hom. 154; drjúgr var Loptr at ljúga, Þd. 1; lýgr þú nú, Am. 100. 2. with prep.; ljúga at e-m, to tell lies to one; þá máttu nú finna skjótt hér sönn dæmi, at eigi er logit at þér, Edda 19, Karl. 180, 399; hví viltú svíkja mik, at þú lýgr æ at mér, Stj. 416, Fms. vi. 257 (in a verse): ljúga á e-n, to lie about a person, slander; ok er hón fékk þat ekki þá ló hón á hann, Ver. 16: ljúga frá, to tell lies; en um allir sagnir hallaði hann mjök til, en ló víða frá, Nj. 270; ok sízt sé logit frá honum, and that what is told of him is true enough, 32. II. to break an engagement, belie one's word, fail, absol.; svá segir mér hugr um sem Brandr mun eigi ljúga stefnuna, B. will not fail to come, Finnb. 348; þess er mér ván at þeir ljúgi hólmstefnu, Fas. ii. 477; sá er vetki laug, who never failed, proved faithful, Ad. 11; mundu víst vita at vetki lýgr, it will not fail, Skv. 1. 25; sjaldan lýgr en langa kör, Skáld H. 7. 35; lýgr skjöldrinn nú, now the shield proves false, Fms. vii. 323, v.l.; þá var friðr loginn, then was peace broken, Höfuðl.; lugu þá lindiskildirnir at þeim ok dugðu eigi fyrir kesjum Birkibeina, Fms. viii. 413, v.l.; ljúgandi högg, sham blows, taking no effect, Sks. 382; telja á sik ljúganda lof, to give lying praise to oneself, false boasting, Art.; ljúga höggin þín, langi Loptr! thy blows are a make-believe, Safn i. 55. 2. with acc. to belie, break, fail in; hel ló sumum frelsi (acc.), death cheated (bereft) some of their freedom, Fagrsk. (in a verse); Sigurðr hefir logna (has broken) alla eiða, Bkv. 2. III. reflex. to fail, miss; þvíat eigi mun yðr eptirförin ljúgask, Ísl. ii. 347; eigi mun við ljúgask at hann Barði er kominn, 356; hefir yðr þat sjaldan logizt (it has seldom proved false) er ek sagði þá er várir fundir hafa at borit, Fms. viii. 134; en ef þú leitar eptir vexti solar, þá fær þat varla svá glöggt sagt, at þat ljúgisk hvergi, Sks. 57 :-- with prepp., eigi má ek þat vita, at né eitt siun hafi jafnmjök logizk í um fylgdina mína, I know not that my help has ever before proved such a failure, Fms. vi. 248. 2. part. loginn; at vér félagar sém þessu máli lognir, that we are falsely charged with this case, Fms. iv. 310. 3. recipr., ljúgask á, to belie oneself; en ef maðr lýgsk sári á, if a man pretends falsely to be wounded; fyrir því at hann lósk (locsc MS.) öllum goðdóms krapti á, Hom. (St.)
ljúgari, a, m. a liar, Art.
ljúg-eiðr, m. a false oath, perjury, Post. 645. 77, 656 A. 16.
ljúg-fengr, m. some part of a sword, Edda (Gl.)
ljúg-fróðr, adj. untruthful, inaccurate, Al. 25, (ó-ljúgfróðr.)
ljúg-gögn, n. pl. false evidences, Grág. i. 117.
ljúg-heitr, adj. false to one's word, Bs. i. 515, (ú-ljúgheitr.)
ljúg-kviðr, m. a false verdict, kviðr (q.v.), Grág. i. 53, 130, Nj. 150.
ljúg-orð, n. lying, mendacity, Lex. Poët.
ljúgr, m. a liar, in compds; vá-ljúgr, q.v.
ljúg-spár, adj. false-speaking, prophesying falsely, Fms. x. 468.
ljúg-váttr, m. a false witness, perjurer, Hom.
ljúg-vitni, n. false witness, perjury, Fms. vi. 195, Nj. 150, Bs. i. 665, Th. 10.
ljúg-vætti, n. = ljúgvitni, Grág. i. 44.
ljúg-yrði, n. a falsehood, lie, Sks. 339.
ljúka, see lúka.
LOÐA, pres. loði; pret. loddi; part. loðat; but the part. adj. loðinn points to a lost strong verb :-- to cleave to, cling fast, stick, the original notion being of a shaggy, hairy thing; þat er liðnm loðir saman, N.G.L. i. 345; en þegar er nokkurr maðr átti samlag við konu innan borgar, þú loddu þau saman sem hundar, Fms. xi. 385; lát hella silfr í höfuð þér ok haf slíkt sem í hárinu loðir, vi. 375; hón loddi ok límdisk við hendrnar, Stj. 292; hold loðir yðr í klóm, Hornklofi; loddi rá við raman reimuð Jötun-heima, Haustl.; en svá loddi honum þat vel í eyrum, at ..., Bs. i. 163; Rútr hjó með hægri hendi á fót Þjóstólfi fyrir ofan knéit svá at litlu loddi við, i.e. cut the leg nearly off, so that it hung by a shred, Nj. 28; í því hjó Eyjólfr á þumal-fingrinn á honum, ok loddi köggullinn á sinunum, Lv. 86; þau drógusk um einn gullhring ... hón loddi á hringinum eptir magni, they pulled by a ring, and she clung to the ring, i.e. did her best to hold it fast, Fas. iii. 387; lífit loðir varla í e-m, Str. 56 :-- with the notion of shagginess, þá fundu þeir at hann loddi flærð einni, they found that he was all shaggy (clothed) with falsehood, Clem. 24.
loð-brók, f. shaggy breek, the nickname of a mythical Danish king, Landn., Fas. i, Ragn. S. ch. 1, 2.
lodda, u, f. a harlot(?), a word of abuse, Edda ii. 489.
loddari, a, m. [Engl. loiterer; O.H.G. lottir; mid.H.G. loter] :-- a juggler, jester, tramp, a word of abuse, Konr. 42, Þiðr. 140, Pr. 403. loddara-skapr, m. the behaviour of a loddari.
loddi, a, m. a shaggy dog.
loð-dúkr, m. a rough, hairy kerchief, Edda ii. 494.
loði, a, m. [A.S. loða], a fur cloak, Gm. 1, Hðm. 17; loða rauða, Gkv. 2. 19.
loðinn, part. shaggy, thick, of a fleece, as also of a field, crop of grass; loðin sem dýr, Al. 171; loðin sem selr, Fb. ii. 26; Loppa með loðna skó, Ísl. Þjóðs.; ær loðnar ok lembdar, ewes in fleece and with lamb, Grág. i. 502, Bs. i. 334, passim: of grass, túnit var úslegit ok gékk hestrinn þangat sem loðnast var, Grett. 107; var taðan svá loðin, at ..., Finnb. 340, Stj. 258, Fb. i. 522; á grasi þóat loðit væri, Fms. ii. 278; kaf-loðinn, very shaggy or thick, of grass. COMPDS: loðin-fingra, u, f. hairy fingered, the nickname of an ogress, Edda (Gl.) loðin-höfði, a, m. shaggy head, a nickname, Vápn. loðin-kinni, a, m. shaggy chin, a nickname, Fas. II. in pr. names, Loðinn, Fms.; Loð-höttr, Loð-mundr, Landn.
loð-kápa, u, f. = loði, Grett. 101, Eg. 574, Orkn. 400, Fms. i. 149.
loð-mæltr, adj. talking thick.
loðna, u, f. a shaggy spot, thick crop. 2. a kind of herring, clupea villosa.
loð-ólpa, u, f. a large fur doublet, Eg. 574, Mag. 63.
LOF, n. [A.S. and Old Engl. lof; Germ. lob] :-- praise, good report; opt kaupir sér í litlu lof, Hm. 51; lof ok líknstafi, 8; lof ok vit, 9; líknfastan at lofi, 124; ok lagði þar mest lof til er honum þótti makligir, Eg. 33; hón leit á um hríð, ok ræddi hvárki um löst né lof, Ld. 202: in plur., vár lof, Mar. (655 xxxii. 3); opt byrjuð lof, Sighvat (Hkr. iii. 13, in a verse). 2. a laudatory poem, encomium; hér er ok lof kallat skáldskapr, Edda 96; lof Sindra, Fms. iv. 13 (in a verse); vildir þú fásk í því sem þér er ekki lánat, at yrkja lof um mik, Fb. i. 215. II. license, allowance, permission; ef konungr vill þeim lof til gefa, Eg. 86; en er þeir fengu lof til at mæla við hann, Ó.H. 131; konungr segir at hann mundi hvárki þar til leggja lof né bann, Eg. 349: biðja lofs til e-s, to ask for leave, Grág. i. 38 :-- allit., lof ok leyfi, nema mitt lof ok leyfi sé til, Ó.H. 99. 2. in plur. a law term, license, in the allit. phrase, lögum ok lofum; þeir (the legislative) skulu ráða lögum ok lofum, they have to rule laws and licenses, i.e. the legislature rests with them, Grág. i. 4, passim; at þeir skulu réttir at ráða fyrir lögum ok lofum er sitja á miðjum pöllum, Nj. 150, v.l. COMPDS: lofs-orð, n. praise, laud, Fms. x. 179, Bret. 16. lofs-tírr, m. fame, glory.
LOFA, að, imperat. lofaðu, in popular pronunciation lof'mér or lom'mér! lommér að fara; [cp. leyfa; both forms refer to a lost strong verb, ljúfa, lauf, lufu; A.S. lofian; North. E. loave; Germ. loben; Scot. loue or loif]: I. to praise; lofa konung þenna sem þér liacute;kar en lasta eigi aðra konunga, Fms. vi. 196: with gen. of the thing, sé Guð þess lofaðr, be God praised that ..., viii. 219, Nj. 58, 109, MS. 623. 19. II. to allow, permit; lofa e-m e-t, Eg. 35, K.Á. 176,