This is page cv_b0343. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
KLETTABELTI -- KLÓKR. 343
klettr við Hafslæk, Þorsteinn gékk upp á klettinn, Eg. 717, Bs. ii. 111, Sturl. iii. 104, Gísl. 147; hár k., Grett. 101; þeir sjá hvar klettar tveir koma upp ór hafinu, Fas. ii. 248: in plur. a range of crags: poët., herða k., 'shoulder rock,' i.e. the head, Ls.; hjarna k., 'harn rock,' i.e. the head; hjálma-k., helmet crag, cp. Helm-crag in Westmoreland, Lex. Poët. COMPDS: kletta-belti, n. a belt of crags. kletta-frú, f., botan. the saxifrage. kletta-skora, u, f. a scaur. kletta-snös, f. a jutting crag, freq. in mod. usage. kleykiliga, adv.; vera k. kominn, to have got into bad scrapes, Th. 76. kleykir, m. a nickname, Landn. kliða, að, to murmur inarticulately. KLIÐR, m. a din, the murmur in a great assembly when no articulate sound is to be heard; þyss eða k., Gísl. 56; k. ok háreysti, Fms. vi. 374, Bs. ii. 129; skilr þú hér nokkuð mál manna? eigi heldr en fuglaklið, Fas. ii. 175; í einum klið = í einum duni, -- allt var senn í einum klið | upp vatt trúss meðal herða, Skíð. R. 28. KLIF, n. [A. S. clif; Engl. cliff], a cliff; klif and kleif are used indiscriminately in Eb. and Eg. l.c.; þeir fengu tekit hann út við klif er upp ríðr ór fjörunni, Eb. 166; ok kösuðu hann þar við klifit, id. v.l.; klif bratt ok einstigi yfir at fara, Eg. 576; þá var þar undir niðri skógr en skóglaust uppi á klifinu, 580; ok er Egill kom upp ór klifinu, id.; í klifi nokkuru, Bs. i. 200; var í brattasta einstigi upp at ganga ok í harða há klif (plur.), Stj. 452. 1 Sam. xiv. 4 (eminentes petrae of the Vulgate); síðan gékk hann til klifs þess er þjóðgata lá yfir, þeir stefndu hit gegnsta til klifsins, Korm. 146: poët., hauka klif, hawk's cliff = the hand, Hallfred; há klif, a high cliff, Sighvat: local names, Klifs-jörfi, Klifs-sandr, Klifs-dalr, Bjarn.; Klifs-lönd, Cliffland or Cleveland, in England, Fms. vi. klifa, að, prop. to climb, but only used metaph. :-- to repeat, to harp on the same thing; bað þá eigi klifa svá ey ok ey, Ísl. ii. 349; klifar þú nakkvat jafnan, mannfýla þín, Nj. 85; kerling klifaði allt sumarit um arfa-sátuna at inn skyldi bera, 194; vér kumpánar lærðum þik eitt vers, ok er þat nú þegar þér svá kært sem þú kunnir engan hlut annan, klifandi þat jafnan æ fram, Mar.; klifar sá margr kvæðin lin, Skáld H. 3. 2. 2. reflex. to wrangle; töluðu menn at sjá maðr væri it mesta fífl, hversu heimsliga hann klifask við konung, Fb. iii. 381. klifað, n. part. a kind of metre, where the same rhyme-syllable is repeated throughout the half of a verse, a specimen of which is Edda (Ht.) 48. klif-gata, u, f. a 'cliff-gate,' way along a cliff, Ísl. ii. 176. klifra, að, to climb, Rb. 102, Fagrsk. 125; usually as dep. klifrask, id., Fas. iii. 443. kling, kling, kling, kling! interj., of bells or a tinkling sound, Jónas. KLINGJA, d, [Germ. klingen; Dan. klinge; cp. Engl. clink] :-- to ring, tinkle; hugsar at hér muni k. til upphafs, Fms. xi. 434; hlýtr að klingja dalanna dyngja dúkinn á, Snót 99; klingir mér fyrir eyrum ómr, Bjarni 136. KLIPPA, ð, to clip; k. með söxum, Str. 9; klipti negl hans ok hár, Fms. vi. 204; k. hár, to clip, cut the hair, Stj. 202; k. sauði, hjörð, to clip, shear sheep, K. Þ. K. 104, Stj. 482, 484. klippa, u, f. a clipping, sample; af-klippa. klippari, a, m. a hair-cutter, Stj. 524 :-- a dealer, monger, Rétt. 2. 10. klipping, f. a clipping, shearing. klippingr, m. a shorn sheepskin, Grág. i. 501, Bs. i. 834, H. E. iv. 131. KLÍFA, pres. klíf, pret. kleif, pl. klifu; [A. S. clîfian; Engl. cleave to; Dutch kleven; Germ. kleben] :-- to climb; Jónathan kleif ekki síðr með höndum en fótum um einstigit, Stj. 452; konungr kleif upp í einn bakka, Fms. viii. 75; en sumir klifu svá bratta brekku, 401; þá kom jarl at hlaupandi ok kleif upp yfir köstinn ok þaðan upp yfir húsin, ix. 225; svá at hann mátti klífa upp í virkit af skildinum, Sturl. ii. 33; ok kleif einn í höku mér, Dropl. 22; því er kænlegra at k. skemra, ok falla lægra, Al. 145; þeim er áðr höfðu klifit, Hkr. i. 290; klífa á kjöl, Sturl. ii. 224 (in a verse). KLÍGJA, ð, mod. klía, að, [provinc. Norse klia, pret. klidde and kligta, pres. klir, see notes to Al. 186] :-- to feel nausea; hón klígir mjök, Al. 153; þeirra önd klígir í mót inum himneska mat, Mar. :-- mod. impers., mig klíar, or mig klíar við því. klígja, u, f., mod. klía, nausea, Mag. 89. KLÍNA, d, to smear; klína brauð, to butter bread, Fms. ix. 241; klínask leiri, Best. 673. 53: mod. to daub, esp. with ordure. klíningr, m. [klining, Ivar Aasen], buttered bread; kasta klíningnum ok könnunni, cp. the Engl. proverb 'to throw the helve after the hatchet,' Fms. viii. 413, v.l.: as a nickname, Orkn.: the word is still used in the old sense in Norway. II. in Icel. it is only used of cakes of cow-dung. klístra, að. to glue, paste. KLJÁ;, ð, [klé, pl. kljár], to fix the weights to a loom (see klé); mér þótti kljáðr vera vefrinn, Fms. xi. 49; harðkljáðr, hard stretched, Darr.: metaph., vera á enda kljáðr, to be finished, done; það er ekki á enda kljáð, there is no end of it as yet; vera út kljáðr, done; það er út kljáð um þau mál: kljá á enda, to wind up, to have done; er ek á enda kljáðr at þola þat lengr, Ísl. ii. 420. KLJÚFA, prts. klýf; pret. klauf, klauft (klaufst), klauf, pl. klufu; subj. klyfi; part. klofinn; [A. S. cleôfan; Engl cleave; O. H. G. chlioban; mid. H. G. klieben; Dan. klöve; Swed. klyfva] :-- to cleave, split; hann hjó á skjöld Rúts ok klauf allan niðr, Nj. 95; elda er rétt at göra ok k. torf til, K. Þ. K. 88; ætluðu at flá hann kvikan ok klufu svörðinn í höfðinu, Fms. vii. 227; era sem kolvið kljúfi, karl sá er vegr at jarli, viii. (in a verse); eða ek klyf þik í herðar niðr, Nj. 185; kom í höfuðit ok klauf ofan í jaxlana, 144; skildir 'ro klofnir, cloven, cleft, Vsp. 46: metaph. to split, ek klýf ór þessum sex greinir ins fjórða tigar, Skálda 162. II. reflex., þar at sem björgin kljúfask, are cleft, branch out, Finnb. 242. 2. recipr., þó at þeir klyfisk í herðar niðr, Fas. i. 404. 3. part. klofinn, as adj. cloven; langt upp klofinn, i.e. long-legged, Bárð. 165. klof, n. the cleft between the legs, the fork, Fas. ii. 346. COMPDS: klof-langr, adj. long-forked, long-legged. klof-snjór, m. snow reaching to the klof. klof-stuttr, adj. short-forked. klofa, að, to stand or stride with the legs apart; klofa snjó. KLOFI, a, m. a cleft or rift in a hill closed at the upper end; metaph., þeir vóru komnir í svá mikinn klofa, at Ingjaldr var á aðra hönd, en Laxá á aðra hönd, i.e. they were 'in a cleft stick,' -- the enemy on one hand, the river on the other, Ld. 46; so also as a military term; at samnaðr væri á Rangár-völlum ok væri sú ráðagörð, at þeim sé ætlað at verða í klofanum, 'were in a cleft stick,' 'caught in a trap,' Sturl. i. 201; mun ek ok senda lið til fulltings við yðr, ok skal þat koma á bak þeim, svá at þeir verði í klofanum, Fas. i. 33; ok var svá stefnt at hann skyldi þaðan at koma, ok skyldi Þorfinnr verða í klofanum, Orkn. 68: fjalla-klofi, a ravine with a bottom, Stj. 87, Al. 26: landa-klofi, a delta at the fork of a river, Sks. 194, 199; lausa-klofi, gramm. a diphthong (au, ei, ey), Skálda 170: medic., gin-klofi, q.v. 2. the groove (hurðar-klofi) in which the door moves up and down instend of moving on hinges (see hníga III); hence the phrases, lúka upp hurðu, or lúka aptr hurð á miðjan klofa, to open or shut the door to the middle of the groove, i.e. shut it half way, Bárð. 171, Fb. i. 547; hurð hnigin á miðjan klofa, half shut, Fms. iii. 74, Fas. iii. 546; hann gengr þar til er hann kemr at hurðu, hón var greypt í stokk ok hnigin eigi allt í klofa, Fb. i. 258; hann svarar ílla ok rak aptr hurðina í klofa, Gullþ. 15; eptir þat opar Þorbjörn inn undan, ok lauk hurðinni í klofa, 18. 3. the forks to support tents on board a ship, Edda (Gl.); þá bað hann með sína ganga ytra með borðum, ok höggva tjöldin ór klofum, Eg. 122: a place in a ship = klofa-rúm, því skal hlaða í klofa inn, N. G. L. ii. 276. 4. a forked mast, used in boats on the west coast of Icel. 5. snuffers; göra skaltú klofa af gulli ljós at slökkva, Stj. 306. Exod. xxv. 38, Vm 36; kerta-pípa í staf ok klofi, Pm. 103; kerta-klofi, q.v.; horn-klofi, q.v. COMPDS: klofa-kerling, f. and klofa-stafr, m. a cleft stick or staff, Bárð. 170, 171; see klafi. klofa-rúm, n. a ship's cabin near the mast; því skal hlaða í klofarúmi við siglu, Jb. 386. klofa-sigling, f. sailing with a forked mast. klofa-stef, n. a metric. term, a 'cleft-burden,' a kind of refrain, consisting of several lines inserted separately in different lines of a stanza, Sturl. ii. 59. klofna, að, to be cloven, Vsp. 52; í þessum gný klofnar himininn, Edda 41; klofnaði hann í tvá hluti, Nj. 108; skildirnir klofnuðu, Eg. 507, v.l.; jörðin skalf og björgin klofnuðu, Matth. xxvii. 51. klofningr, m. anything cloven, cp. the Engl. clove (of garlic); the name of a mountain in western Iceland, Landn. KLÓ, f., gen. kló, N. G. L. i. 100, mod. klóar, pl. klær, i.e. klœr; [A. S. clawu; Engl. claw; O. H. G. chlawa; mid. H. G. klâ, Germ. klaue; Dan. klo, pl. klöer] :-- a claw, talon, of beasts of prey, kattar-klær, ljóns-klær, arnar-klær, krumma-klær, vals-klær, the claws of a cat, lion, eagle, raven, falcon; gambrs-kló, q.v.; brá henni í hnotar líki ok hafði í klóm sér, Edda 46; flugu at þeim hrafnar, ok sýndusk þeim ór járni nefin ok klærnar, Nj. 272; hann (the crocodile) hefir stórar tenn ok klær, Stj. 77; með hvössum klóm, 80: metaph. a claw, of the hand, kólnar nú á klónum, Grett. 94 B: as also in the ditty, kalt er mér á k. l. ó. kenni eg þess á s. i. ó ... (i.e. kalt er mér klónum, kenni eg þess á sjonum ...): a nickname, Orkn. klóa-gangr, m. a fight with the claws, Fas. iii. 210. II. naut. the clew of a sail, Edda (Gl.); eyri fyrir hanka hvern, eyri fyrir kló hverja, N. G. L. i. 101; en fyrir smáreip hvert er á segli er ertog silfrs ok svá fyrir kló hverja, ii. 283; eyri fyrir krapta hvern, þó eyir at einnar klóar missi, i. 100, ii. 283: the cleat = kolla (q.v.), N. G. L. l.c. klóask, dep. to fight with claws: in the saying, öndurðir skolu ernir klóask, Ó. H. 183, Fas. ii. 495. kló-bjúgr, adj. an epithet of an eagle. kló-dýr, n. a beast with claws, K. Þ. K. 134. kló-festa, t, to clutch. kló-fugl, m. a bird with claws or talons, opp. to fitfugl (q.v.), K. Þ. K. 132. klókindi, n. pl. cunning, cleverness, Fas. iii. 267. klók-leiki, a, m. craft, cunning, Karl. 130, Mar. klók-liga, adv. cleverly, cunningly, Stj. 167, Pass. 15. 5. klók-ligr, adj. cunning, crafty, Fms. x. 172. KLÓKR, adj. [perh. not a genuine Scandin. word, but, like Dan. klog, Swed. klok, borrowed from Germ. klug] :-- arch, clever, Fms. xi. 227, Stj. 160, 223: arch, wily, 34, 70.